Ik ga even douchen zeg ik tegen Janarie, als ik net mijn haar gedaan heb schreeuwt Janarie vanuit de machinekamer, heel hard allerlei kreten naar boven. Van schrik doe ik de kraan dicht. Wat blijkt, in de machine kamer kon hij mee douchen. Ik droog me snel af en Janarie tast de vloer in de douche af. Hij duwt in een hoek van de douche met zijn hand op de tegels en duwt er zo door heen. Afijn dat was dus voorlopig mijn laatste douche. Na veel 5en en 6en, besluiten we de hele badkamer aan te pakken.
Bij verschillende timmer bedrijven een offerte aangevraagd, er was er zelfs een die 33.000 gulden durfde te vragen voor een badkamertje van 3 vierkante meter. Deze hebben wij terug gestuurd met als onderschrift dat wij de staatsloterij nog niet gewonnen hadden. Uiteindelijk zijn we bij Admiraal in Hasselt terecht gekomen.
Toen het tijd werd om daar heen te varen, moesten we nog door het ijs varen het was al februari. Na al het sloopwerk, wat voor je gevoel echt een eeuwigheid duurt, zeker als je het toilet niet kunt gebruiken, kan dan met de reparatie begonnen worden en vervolgens het intimmeren.
Maar eerst moesten we met Admiraal de spullen uit gaan zoeken. Zoals douchedeur, toilet, handgrepen, en een wastafeltje. Maar dat was niet zomaar gedaan. Ik had in Nieuwegein een mooi wastafeltje gezien, een heel speciale met een mooie vorm. Dus ik beschrijf de vorm en de afmeting die ik wil hebben. De beste man achter zijn catalogus, beweerde bij hoog en bij laag dat dat onmogelijk was, want die afmetingen bestonden er niet in deze wastafel. Ik werd er bijna boos van, toen de man koffie ging halen heb ik het dikke boek eens naar mij toe getrokken en eens verder gekeken. En wat schept 
mijn stomme verbazing, ik zie mijn wastafel, in de afmetingen die ik wil hebben. Dus wrijf ik dat onder zijn neus. "Ja, maar mevrouw, dat is geen wastafel. Dat is een fonteintje." Daarna verliep het gesprek niet echt soepel meer. Maar allespullen zijn besteld.
De standpijp van de W.C. wordt tot net in de machinekamer vernieuwd en er worden wat gaten gedicht in de ijzeren vloer. Wij kiezen dit keer niet voor tegels maar voor een polyester vloer en duropal (formica) voor op de wanden. Lekker makkelijk schoon te houden en waterdicht. De polyester wordt tot 7 cm hoog tegen de wand op gezet, dus ook bij een overstroming van de wastafel hoeft er niet meteen paniek uit te breken. De vloer wordt echter niet zo vlak als ze beloofd hadden, en dus kiezen we er voor om er granidek overheen te zetten. Granidek was in de binnenvaart niet zo bekend, maar bij de jachten wel en in overheidsgebouwen zit het wel eens tegen de wand. We konden het bewonderen bij de Narwal, een ex walvisjager die nu werd omgebouwd tot woonschip.
De timmerman kon nu aan het werk, de beste man komt binnen met een meetlint, rolt hem een paar x uit en gaat weer weg. ’s Middags komt hij terug met een paar platen voor de douche, en het past ook nog allemaal, das pas vakwerk. Langzaam maar zeker vormt zich weer een badkamer. De handgrepen en de douchedeur konden pas na een aantal weken geleverd worden. Maar ik was tevreden.