Oeps bijna verslapen, we horen de buren uitvaren. De wekker was wel af gegaan, maar toen was de beneden deur nog niet dicht. Blijf nog even liggen was de gedachte, maar ja dan val je weer in slaap. Misschien moet ik dat even uitleggen. Het is hier gebruikelijk in Merelbeke dat de schepen opvarig in de sluis overnachten. Door achterstallig onderhoud blijft er met laag water onvoldoende water staan bij de ligplaatsen afwaarts van de sluis en komen de geladen schepen vast te zitten. Dat is al jaren het geval. De Schelde maakt er geen geheim van dat het natte dagen zijn geweest de afgelopen tijd. Er loopt zelfs een najaarsdebiet en dat maakt dat we flink trager zijn. Deze ronde niet in Nederland met het schip geweest. Daarom nu genoodzaakt om gasolie te bunkeren aan de grens.

De buren doen het hier op de Franse Schelde wat kalmer aan. Het heeft ook niet zoveel zin, want het is best wel druk. Dat blijkt later op het canal du Nord net zo te zijn. Tegen de avond zijn er al een hoop collega's gaan liggen en is de BBQ aangestoken. Met stoeltjes en alles aan de wal zitten. Zier er gezellig uit.

De dag begint met de tweede schutting in Moislains, mooi de tijd om bij de bakker een broodje te halen. Jammer genoeg zijn mijn favoriete baquettes au graines nog niet klaar. Dan doen we het met de gewone. Als dat de grootste tegenvaller voor vandaag is dan gaat het goed komen. De buurman waar we mee afschutten blijft beneden de sluis liggen om wat drinkwater te nemen. Alleen verder en letterlijk ook, want Henny rijdt dit weekend dan toch naar huis. Dat aanvankelijk niet het plan, maar zo kan ze de kinderen beter bij staan met de laatste loodjes van het schooljaar.

Wat lig je hier rustig in St Hubert, als hier twee schepen liggen verdubbeld het aantal inwoners denk ik. Aan Abbecourt heb ik de sluiswachter nodig, want de automaat weigert dienst. Nu ze er toch is kan ze misschien een touwtje aanpakken aangezien het best een diepe sluis is, maar ze laat zich niet zien. Zal het alleen moeten rooien. Dat gaat overigens prima, want er staan halverwege in de muur ook paaltjes. Als je eenmaal zo ver bent op geschut dat die onder water komen is verzetten weinig meer de moeite en kun je los gooien. Deze sluizen schutten op zonder dat het schip wild heen en weer haalt. Goed ontworpen destijds.

De enige tunnel voor de scheepvaart waar je mobiel bereik hebt. De telefoon gaat terwijl ik al een serieus stuk in de tunnel ben. En ook internet dekking is aanwezig. Je moet wel een beetje blijven opletten, want als je denkt bij de stuur weg te kunnen lopen dan zit je binnen no time aan de verkeerde kant van de tunnel en rammelt de boeiing langs de stenen muur, zonder remmingwerk. Of het blauwe bord en schotelantenne gaan tegen de ronding van de tunnel schrapen. Die ben ik natuurlijk weer vergeten weg te halen. Na het lange pandje Berry au Bac nog zes sluizen opschutten.

Het heeft wederom flink geplensd vannacht en had het keukenraam open laten staan. Eerst het aanrecht even droog maken. Daarna rustig aan vertrekken zonder de buren te wekken. Ga iets eerder weg om op tijd bij de sluis te zijn. Bij één van de sluizen is een sluiswachter aanwezig. De automaat functioneert niet, zou heden morgen gerepareerd worden volgens de jongeman. Defecte sensor. Inmiddels is Henny terug aan boord en die heeft Shubra mee genomen. Die vaart een weekje of 2 met ons mee. Niet veel later zijn we op de plaats van bestemming aangekomen. De PUM in Reims, maar daar liggen nog 4 geladen schepen op lossing te wachten. Wanneer wij gaan lossen? Niemand die het weet. Maar op een gegeven moment beginnen ze met lossen en zit de gang er goed in. Zo komt de ene na de andere buurman leeg. En ook wij zijn aan de beurt en gaan alle 12 rollen en chassis het ruim uit.

Halen vanmorgen alle hoge spullen van dek af en pomp de piek vol. Ga rond bij het mini eilandje tegen over de PUM. Daar zat gister een visser, waar Henny het mee aan de stok had. Die had een paar lijnen breed uit staan en vond dat ze met haar SUP-board niet achter het eilandje mocht suppen, want hij had betaald om te mogen vissen. Soms maak ik me wel een beetje zorgen om de geestelijke gezondheid van vissers. Nu bij het rondgaan staan er nog steeds een aantal lijnen uit. De visser zelf ligt te pitten in zijn auto. Het geluid van de kopschroef doet hem wreed ontwaken, als door een wesp gestoken springt hij op, kijkt bezorgt naar zijn hengels. Inmiddels zijn wij zo goed als rond en laten de plek achter met grote stofwolken in het water. Steek mijn hand eens op naar de visser die duidelijk geërgerd is, maar toch niet durft te mopperen nu. Varen naar Berry au Bac en daarna richting Aisne. De lucht kleurt almaar donkerder en bij de sluis van Vauxrot besluiten we de stuurhut er op te zetten, in de regen helaas.

In Carendeau moet de afstandbediening van de sluizen ingeleverd worden. Doe je dat niet, dan gaan de sluisdeuren niet open. De monding van de Aisne is geliefd bij roeiers. Verschillende sporters zijn er bezig momenteel. De drinkwater tanks kunnen we vullen in de sluis van Venette. Nam iets meer tijd dan alleen de schutting maar andere vaart was er even niet dus konden in de sluis blijven liggen. In Pont Ste Maxence aan het einde van de kade maken we vast. Snel even een bezem door het ruim en dan moet het weer in orde zijn voor morgen. Maak een klein rondje door de omgeving met de motorfiets. Bij een stukje off-road moet ik omkeren vanwege een omgevallen boom dwars over de weg.

De laadinstallatie wordt momenteel vernieuwd en kan dus niet worden gebruikt. De kade is hoog genoeg om met vrachtwagens de lading zo in het ruim te kiepen. In het begin valt het schip dan altijd behoorlijk scheef en na verloop van tijd komt ie wel wat rechter te liggen. Al blijft het wel lastiger dan met een pijp laden. Na belading nemen we snel een duik om alle gerst stof van ons af te spoelen. Dat prikt vervelend zeker als je het langer laat zitten. Shubra maakt tijdens de vaart het schip schoon. Wel luxe voor mij.

Oei, vanmorgen panne aan de sluis van Sermaize. Dat is wel verholpen, voordat wij er zijn, maar de file die er door ontstaan is is niet zomaar weg. Wij hebben de vierde schutting. Zo gaan we niet ver meer komen vandaag. Een eind verder bij sluis 10 opnieuw een storing. Ook die is na een uurtje weer verhopen. De tunnel is eindstation voor vandaag.

De lege buurman laat ik maar eerst de tunnel in gaan. Dan is die weg als we bij de sluis zijn. Dat blijkt echter geen waar. Hij is pas aan de beurt als wij er ook zijn. Het blijft druk deze ronde. Beneden Palluel gaat de auto van de luiken op de roef. Daar staat hij minder in het zicht. De motorfiets aan de wal. Rij naar huis omdat morgenvroeg de tweede enting in mijn arm kan. Henny vaart met Shubra verder. Ik rij het eerste stuk binnendoor met de instelling bochtige route en snelweg vermijden. Zo rij ik Frankrijk uit door Wallonie Vlaanderen in. Bij Waregem pak ik dan wel een stuk snelweg, anders ben ik niet eens voor donker thuis. Eenmaal in Nederland pak ik het laatste stuk ook weer binnendoor.

Naar het vaccinatie centrum voor de 2e prik. Daarna langs de BMW garage voor wat bestelde spullen, maar daar is wat fout gegaan en moeten nu nog besteld. Dat is wel een tegenvaller. Met onverrichte zaken naar huis. Daar aangekomen zie ik dat de koelwaterslang er bijna af is. Terwijl mijn hand naar de slang gaat schiet die er af en krijg het koekvloeistof over me heen. Meteen naar binnen om te koelen onder de koude water kraan. Schade valt gelukkig wel mee. Als alles is afgekoeld repareer ik de boel en 's avonds kan er weer mee naar boord gereden. Daar ging het vandaag ook niet zoals de bedoeling was. De Schelde sluizen waren tijd rovende hindernissen volgens de dames. Tot overmaat van ramp besluit een suïcidale automobilist vlak voor het schip in de Schelde te rijden. Het is al snel duidelijk dat dit niet per ongeluk ging en de bestuurder blijkbaar had besloten op deze manier zijn leven vanavond te beëindigen. Daarbij voorbijgaand aan de indruk die dat achterlaat bij de opvarenden die er toevalligerwijs getuigen van zijn. De politie laat na het opmaken van de verklaring weten dat er slachtoffer hulp beschikbaar is.

De auto en de bestuurder zijn inmiddels geborgen en wij vervolgen onze weg richting Merelbeke. Onderweg houden we tij stop in Steendorp. Het blijkt weer een hele uitdaging om de haven van Antwerpen in de schutten. De sluismeester van dienst is overduidelijk geen service gericht type.

Dat gaat hier vooruit zeg. Als je éénmaal aan de beurt bent. In 45 minuten tijd lossen ze 250 ton gerst. Papieren zijn al ingevuld terug aan boord. Klein stukje verder liggen buren die we niet zo vaak zien bij een container terminal, daar gaan we even langszij. Niet veel later moeten zij weer een terminal verder en gaan wij door richting Schelde Rijn verbinding. Een ligplaats vinden is niet zo eenvoudig. Bij de Kreekraksluis zijn ze aan het werk bij sommige palen waardoor er minder ligplaats overblijft dan normaal. In de haven van Tholen zijn de steigers afgekeurd en meteen maar weggehaald, wanneer en of er nieuwe komen is de vraag. Dus iets later dan voorzien bij de Volkerak overnachten.

Eind van de morgen hakken we de knoop door. Bevrachten ons voor een reis Moerdijk Reims. Dinsdag laden. Dan kunnen we het weekend nog even naar huis en zondag of maandag met de bijboot naar de Biesbosch. Varen 's middags naar de Moerdijk. Daar auto en motorfiets aan de wal.

De kapotte koelwaterslang op de motorfiets heeft wel iets gelekt. Maak hem opnieuw dicht en vul het koelvloeistof bij. Hij moet het nog even volhouden. De nieuwe slang ligt nu wel klaar bij de garage, alleen nog even ophalen. De dames vertrekken met de auto al eerder naar huis. Even later kom ik er op de motor achteraan. Nou rijd ik wel een iets andere route. Snelweg kunt vermijden is wel zo leuk op de motor.

Eerste werk is langs de motorzaak. Terug thuis vervang ik samen met schoonzoon de kapotte slang en maak de brommer rijklaar. Zoonlief heeft inmiddels zijn rijbewijs binnen. Dat viel niet mee in coronatijd.

Geef de auto een schoonmaak beurt. Halen met zijn allen een ijsje op dorp en nemen oma ook mee. Tegen de avond als iedereen klaar is en bij baantjes er opzitten rijden we terug naar boord.

De bijboot gaat te water. Met drinken, lunchpakket en snoepgoed gaan we op weg naar de Biesbosch. De hoogwater golf is nu ongeveer hier aangekomen. Dat is aan de kleur van het water te zien en ondanks dat het zeker een halve tot een hele meter hoger staat dan normaal, is dat hier niet heel indrukwekkend. Wel merkbaar, want we varen een stukje waar normaal de koeien rond struinen. Zien diep in de Biesbosch ook een bekende spits liggen en gaan even langs. 's Avonds terug aan boord is de tank ver leeg en hebben we wederom ruim 50 kilometer gevaren.

Dan is nu voor ons de werkweek ook weer aangebroken. 11 stuks rollen deze keer. Tussen de 24 en 25 ton per stuk. Ze komen wel op chassis te staan, anders zou de punt belasting wel erg groot zijn. Het laden doen ze met een magneet. Dat gaat op zich wel mooi, maar dat ding weegt zelf ook nog een paar ton. Dus het schip gaat ondanks het plaatsen van een contra gewicht behoorlijk scheef. De lading documenten heb ik al via de mail ontvangen, gaan meteen op pad. Zonde dat we verplicht zijn om die Sasseplaat aan de oost zijde te ronden. Dat is nu een beetje om.

Vroeg op vanwege tij. In Terneuzen schutten we via de Westsluis naar binnen. Het saaie stuk naar Gent gunt Henny mij een schoonheidsslaapje. Na Evergem deze keer weer eens via de Leie. In België is het een feestdag. Het Vlaamse deel schut volgens een normale werkdag, in Wallonie maakt men er een zondag van. Al is het tegen de tijd dat wij daar zijn wel weer mooi geweest. Wel goed dat er een buurman voor zit anders was ik zo de oude Leie ingevaren beneden Komen. Het nieuwe stuk was de vorige keer nog niet af. Sterker nog, de bovenzijde van de oude arm is al afgesloten met een dijkje. Had ik mooi achteruit terug gemoeten als de buren niet de weg hadden gewezen.

Kan met een groot schip mee schutten in Comines, maar in Frankrijk is dat niet meer mogelijk. Daar heeft ie een eigen schutting nodig. Er is ook afvaart dus een aardige geduld oefening. Voordat we bij het canal du Nord zijn haken de grote schepen links en rechts af. Desondanks daar toch de derde schutting. Marquion is eindstation vandaag.

Merkbaar druk deze ronde. Veel schepen proberen voor de stremming nog even te passeren. Zondag gaat het kanaal drie dagen in stremming. Dat moet ondanks de trage ronde wel lukken, zoals gewoonlijk éénmaal voorbij Clery gaat het beter. Ondertussen is mijn sluisgenoot afgehaakt. Boven Languevoisin blijven we liggen. Vertrek morgen wel wat vroeger.

Dat mislukt wel een beetje, de wekker blijkt de tijd kwijt en heeft ons niet gewekt. De interne klok heeft ons wel op de gebruikelijke tijd wakker gemaakt. Snel uit de veren en motor starten. In Noyon zie ik de pousseur voor ons uit nog gaan dus achteraf helemaal niet zo erg, anders hadden we die tijd toch moeten wachten. In Sempigny hebben we de depanneur nodig. Die is echter niet meteen genegen te komen. En inderdaad hij krijgt het voor elkaar om op afstand in te loggen bij de sluis en de sluis voor ons klaar te zetten. Helaas moet datzelfde in Abbecourt nog een keer. Had gehoopt naar Pinon te kunnen varen. Daar is vanavond een vuurwerk show. Alleen stranden we een sluis eerder. Even overwegen we om er heen te wandelen, maar het regent af en toe serieus. Het wordt een spelletje i.p.v. vuurwerk.

Dan gaat vanmorgen in Pinon alsnog de auto er af. Een gedeeltelijke wisseling van de wacht. Henny rijdt even op en neer naar Breda, één brengen twee halen. Twee blijven aan boord bij mij en varen naar Berry au bac. Daar is de auto eerder dan wij. Het pand was behoorlijk zwaar.

De laatste 10 sluizen van de reis doen we voor de middag, na de middag aankomst in Reims. Uurtje later 11 rollen lossen. En leeg zijn we afweer. De chassis kunnen blijven staan, morgen andere rollen er terug in en daarmee door naar Contrisson. 's Avonds gezellige BBQ op de luiken. Warm is het niet wel droog en dat is al heel wat, want echt zomer weer hebben we helaas niet. Als het hard gaat regenen kunnen we wel onder de overkapping gaan liggen. Al heb je dan wel weer kans dat er een duif op je bord schijt.

Met al die kinderen aan boord gaat de proviand hard. Een deel gaat langs de supermarkt. Krijg de nieuwe paklijst te zien. Het zijn er weer elf, maar per stuk wel een ton of twee lichter. Het laden gaat wel voorzichtig. Nog nooit eerder geladen hier. Enkel gelost. Met de middag staan ze er allemaal weer in, auto er bij en vertrekken. Dat het minder tonnen zijn is wel merkbaar. Niet gedacht het scheidingspand te kunnen bereiken vandaag, maar blijkt dat we zelfs 40 minuten over hebben.

De vallei loopt lekker. Bij Isse, een dorpje met een tiental huizen ligt een mooi scheepje, ziet er goed verzorgt uit. Blijkt een passagiers scheepje te zijn. Maximaal 4 gasten. Bezoek de website eens en zie daar aan de prijzen dat dit niet voor iedereen weggelegd is. Voor ¤ 17.000, per week huur je dit scheepje met schipper en half pension. Voor dat geld gaan wij zelfs zonder lading varen. U vraagt wij draaien.

Ondanks het jachtenseizoen komen we meer vrachtschepen tegen dan jachten. Er zat er wel ééntje achter, maar die heeft vastgemaakt. Op de kruising in Vitry weer eens bakboord uit het Marne Rijn kanaal in. De dames aan boord doen iedere dag een pandje lopen. Alleen varen we hier merkbaar trager en is er dus voor de wandelaars meer tijd om bij iets interessants het nader te aanschouwen. Kom verder dan ik had gedacht. Er gaan spook verhalen rond dat je nu 2 dagen vaart van Vitry naar Contrisson. Dat lijkt me overdreven.

Dat blijkt het ook. 14 uur hebben we nodig gehad. Dat is wel meer dan 20 jaar terug, maar verre van 2 dagen. De 11 rollen in het ruim worden er na de middagpauze uit gehaald. Daarna de chassis en de reis is weer volbracht. We maken vast het één en ander klaar voor de terugreis van morgen. Alleen de stuurhut blijft nog even staan.

Beloofd een mooie dag te worden, stuurhut gaat in het ruim en vertrekken. De eerste 2 sluizen moeten we achteruit doen. Pas daarna is de zwaaikom. Je kunt hier ook geladen rond. Er was sprake dat we in Contrisson ook weer rollen zouden laden naar Reims, maar dat gaat een ander schip doen. Daarvoor wel even geïnformeerd bij een Franse collega die dit werk vaker doet. Als je geladen heen en terug komt heb je weinig keuze en moet je geladen rond. Dat kan het beste in de afvaart, omdat je dan doorgaans minder tonnen mee krijgt. Leeg vaart het allemaal stukken sneller en aan het eind van de middag terug in Vitry. Daar zoeken we een plekje tegenover de Mouterij. Palen staan daar niet, maar wel bomen. Auto en motorfiets aan de wal en we zijn klaar voor een paar vrije dagen.