Doe wat klusjes zoals een afvoer ontstoppen en de vaatwasser weer vast zetten. Als de kinderen digitaal geen les meer hebben rijden we terug naar boord.

t/m donderdag 4-2. Aan het begin van de week zakte het water heel voorzichtig, maar door 2 dagen slecht weer met veel neerslag zijn we weer terug bij af en bereikt de Moezel wederom piek waterstanden. In Trier moet het bijvoorbeeld bijna 1,5 meter zakken voordat de vaart weer kan worden vrijgegeven. 8,30 meter is het nu. Vanaf 6.95 mag er weer gevaren worden en in de zomer als er vrijwel geen afvoer is heb je een waterstand van ongeveer 2,30 meter. Nu staat het dus 6 meter hoger. Best indrukwekkend. Ondertussen doen we administratieve klusjes, maken iedere dag een wandeling met Nera. En als de kinderen uit zijn doen we een spelletje.

We zijn precies een week verder en de waterstanden zijn nu hoger dan vorige week vrijdag. De buren besluiten weer naar huis te rijden voor het weekend. Wij blijven aan boord.

Een paar kilometer landinwaarts is een wandelroute die ons wel aantrekkelijk leek. Daar gaan we op af. Het is maar een paar minuten rijden naar Manternach. Parkeren de auto en lopen naar het startpunt van deze 9 km lange uitgezette tocht met de naam Manternacher traum Schleifen. Het startpunt is goed verzorgd, met borstels om je schoenen na afloop schoon te maken. Een overzichtskaart, een logboek en een beschrijving. Na regenval kunnen delen van de route moeilijk begaanbaar zijn staat er. Dat beloofd wat. Het blijkt wel ontzettend modderig en glad. Op gympies zou het inderdaad niet te doen zijn, maar met onze bergschoenen geen probleem. Het parcours is afwisselend door weiland, bos, wijnranken en fruitbomen. De riviertjes waar we langs lopen geven uiteraard goed water. Zoals de Syr en de Schlammbach. Voor Nera is de wandeling wel wat aan de lange kant. Ons kloffie kan zo de wasmachine is, de modder zit overal. We proberen het niet te veel in de auto achter te laten. Rijden even langs sluis Grevenmacher voor wat beelden.

Na wat plichtplegingen besluit ik een stuk te gaan fietsen. De rest heeft geen zin om mee te gaan. Langs de Moezel loopt een mooi fietspad. Rij richting Wasserbillig. Onderweg is goed te merken dat het hoog water is, want delen van het fietspad staan onder water en moet er een stukje om gereden. Om geen grens passage te hebben rij ik vanaf de Sauer monding verder langs de Sauer omhoog. Leuk riviertje dat niet bevaarbaar is Al zou er nu wel voldoende water zijn, na 20 km bedenk ik dat het tijd is om aan de terugweg te beginnen, besluit om binnendoor terug te gaan. Wetende dat ik dat besluit onderweg zal gaan vervloeken, want het is hier flink heuvelachtig. En inderdaad het valt niet mee. Voor donker terug aan boord ga ik niet redden. Bij schemering zie ik tot drie keer toe reeën mijn pad kruisen. Het is er mooi en de laatste paar kilometer zijn gelukkig bergafwaarts, uitgeput terug aan boord.

Nu begint het water dan eindelijk serieus wat te zakken. Eerst zou het nog een dag of vier duren in dat tempo, maar nu zou het morgen al kunnen. We gooien de drinkwater tank alvast vol.

Het Luxemburgse en Franse deel van de Moezel is inmiddels vrij gegeven om de scheepvaart te hervatten. Verder in Duitsland nog niet. Al zakt het zo hard dat het een kwestie van uren zal zijn. Gaan nog snel wat boodschappen halen en gooien de auto vol aan de Luxemburgse brandstof prijzen. Om een uur of elf varen we de haven uit en gaan af. Het gaat hard, heel hard. Bij de sluizen moet er nog wel eens gewacht, want nu komt iedereen los. En dan moet je voor stroom het schip zien stil te houden, zonder kopschroef valt dat niet mee, want als je achter moet corrigeren loopt ie toch weer naar voren. Een ander handicapje is dat goede ligplaatsen voor overnachting niet echt royaal voorhanden zijn en in de voorhavens van de sluizen mag je niet overnachten. Op de door ons bedachte plaats is geen plek meer. Het voordeel is dat we met de huidige snelheden nog redelijk snel aan de volgende zijn. Ook daar ligt al wat, maar mogen langszij. Alweer 100 kilometer gedaan vandaag.

En vanmorgen is het wederom file varen, als het dag begint te worden wil iedereen weer vertrekken. Eenmaal onderweg komt dan het bericht dat ook sluis Koblenz weer vrijgegeven is. Daar staat een bouwkraan op de sluis. De grond onder de kraanstempels is met het hoog water wat weggespoeld, zodat er een risico bestond dat de kraan om zou vallen. Blijkbaar is de situatie nu voldoende gezekerd dat de vaart weer is vrijgegeven. Daarom is het beneden de sluis enorm druk met opvaart en gaat ons plan om daar te overnachten in rook op. Vanaf Koblenz gaan we gekoppeld met de buren af, zodat ze geen loods nodig hebben. Wij gaan dan nog maar even door naar Brohl, alleen liggen ook daar meer schepen dan anders en maken we vast op twee voor hoog water binnen gehaalde pontons.

Prima overnachtingsplekje gehad uiteindelijk. Gaan weer gekoppeld verder af. Het water is nog hoog, dus het gaat hard, ondanks dat we rustig aan doen. Onderweg bij Düsseldorf worden we gespot en de foto's verschijnen op facebook. Na alle drukte van gisteravond is er nu wel wat minder opvaart. Wij kwamen net nog het staartje van de schepen tegen die beneden voor de Rijn sperring gelegen hebben. In Lobith zoeken we een overnachtingsplek in de haven. Een mooi punt om eens de gasolie standen op te schrijven. In de opvaart hebben we fors meer brandstof nodig gehad, maar nu in de afvaart weer minder dan anders, dus komt het gemiddeld wel weer op ongeveer normaal. Na zo'n hele dag Rijnvaart zonder sluizen, 's avonds een extra grote wandeling met de hond. Hier ligt fors meer sneeuw dan we hadden in Luxemburg, dus beslist geen straf. Krijg bijna het wintersport vakantie gevoel. De sneeuw kraakt zo fijn onder je voeten.

Wij zouden nu weer ieder apart af kunnen vanaf hier is er geen patentplicht meer, maar de buren vinden het wel gezellig zo. En wij eigenlijk ook. Bovendien zijn de touwen één grote bonk ijs geworden door al dat buiswater en de aanhoudende vorst, losgooien zou ook een behoorlijke klus zijn. In Gorinchem even bij het steiger aan om één van de kinderen af te zetten. Ze zou eerst met de bus naar huis, maar met al haar schoolspullen heeft ze behoorlijk zware bepakking en is een buurman zo vriendelijk om haar met de auto thuis te brengen. Daarna maken we de puzzel of we over Antwerpen of Terneuzen varen. Het wordt Terneuzen maar overnachten eerst aan de Krammer.

We staan vroeg op, zodat we met laagwater in Terneuzen zijn, Dan hebben we de Westerschelde voor stroom. Eerst nog de Oosterschelde. Het is vanmorgen behoorlijk fris en de felle oostenwind maakt het er niet beter op. En hier met die watervlaktes heeft de wind vrij spel op kiertjes en dergelijke. Zet de kachel een tandje hoger. Zo bij elkaar langszij buist het behoorlijk en het vriest nog steeds. Ondanks dat het zout water is wordt het wel een flinke ijsboel. Een stukje voor het invaren van Wemeldinge gaat de motor van de buurman halen. Gelukkig liggen we bij elkaar langszij en kan ik het even overnemen. Kan de buurman de motor stil zetten en de gasolie filters vervangen. Hooguit een minuutje of 10 later draait alles weer zoals vanouds. Dat kwam niet heel ongelegen zo en had van de reis op veel ongelukkigere plekken kunnen voorvallen. Zonder geluk vaart niemand wel. Eenmaal binnen Terneuzen varen we ieder apart verder. Wij zetten in Merelbeke de auto aan de wal en rijden naar huis.

Voor een zondag morgen vroeg op. Ga een flinke ronde met Nera wandelen door het IJsselbos. Er ligt nog volop sneeuw. Ik kan daar van genieten. Het is blijkbaar voor veel honden bezitters nog wat vroeg, want op de hele ronde komen we maar één keer iemand tegen. Terug thuis zit iedereen aan de ontbijt tafel en smeren een boterhammetje, ook voor de lunch. We rijden met de auto vol naar Hoornaar en binden daar de schaatsen onder. We schaatsen via de Giessen naar Giessendam, maken een uitstapje naar Schelluinen daarna verder naar Hardinxveld Giessendam. Prachtige tocht met hier en daar nog steeds wel een wak met water vogels. Heerlijk Hollandse cultuur snuiven. Na een prachtige dag rijden we 's avonds weer naar boord.

Nou de dooi heeft al goed ingezet. Blij dat we gister een dagje naar huis zijn gegaan. Wanneer zou het weer eens kunnen, een mooie tocht maken op natuurijs. Het was voor ons nu in ieder geval al enkele jaren geleden. De Schelde is alweer kalm en loopt goed op, van drukte is zeker geen sprake waarschijnlijk omdat het even een openingetje is tussen verschillende sperringen in Tournai. Best wel een puzzel om te leggen zo. Zoals voorzien zijn wij ruim voor achten boven de stad, sterker nog, op dat uur hebben we reeds een paar sluizen in Frankrijk gehad.

De laatste paar sluizen op de Franse schelde schutten we samen met een Canal du Nord schip. Meestal willen die er al snel voorbij, omdat die nu eenmaal beter lopen. Deze niet. Voor het Canal du Nord hebben we de auto op het damwand gezet. Hij staat zo wel vervelend voor ons neus, maar op de roef kan de auto niet blijven staan vanwege de lage bruggen. Het CdN gaat vlot totdat we 's avonds achterop de andere schepen lopen.

2e schutting vanmorgen, al gaat dat sneller dan gedacht. Had de wekker wat later gezet, maar toen ik vanmorgen in de stuurhut kwam stond de sluis alweer groen. Das mooi dan hebben onze voorgangers een beetje voorsprong. Draai erg rustig en houd de snelheid van de voorgangers aan. Meer heeft geen zin. Al met al op tijd het kanaal uit en doen nog een paar panden Oise af. Daar hebben we behoorlijk voor stroom zonder dat het beangstigend is.

Drijft weer veel hout in de voorhaven, dat is in Frankrijk wel een zorgen punt. Hoogwater is één ding, maar al dat drijfhout is gewoon gevaarlijk. Paar pandjes Oise nog en dan de Seine weer op. Het opdraaien zelf doen we zonder snelheid door het water anders gaan we zo scheef hangen met deze lading. Op deze manier is er niets in de weg. De Seine op is een ander verhaal. Er moet gedraaid worden. Verbruik verdubbeld, snelheid gehalveerd. Gelukkig zijn het nog maar 60km naar de losplek. We maken daar 's avonds vast. De buren liggen er al en die weet te vertellen, dat morgen om acht uur de kraan komt.

We nemen de tijd vanmorgen aangezien de buren eerst gelost moeten worden. De kraanwagen is inmiddels gearriveerd, voordat die aan het werk kan is het eerst een uurtje zoet met stempels leggen en een contra gewicht plaatsen. Als ie daar eenmaal klaar mee is gaat het wel voorspoedig. Het damwand gaat er één voor één uit bij de buren. De kraan hijst de 21 meter lange dingen omhoog alsof het kartonnen dozen zijn. Later met de balken die onderin liggen heeft ie wel wat meer moeite. Als de buren de vracht hebben afgeleverd wordt er eerst uitgebreid middag pauze genoten. Onze damwand gaat in een klein bakje dat zichtbaar zijn beste tijd achter de rug heeft. Er staat water onder de vloer en in het ruim dat heen en weer klotst als er weer een damwand in het ruim bij komt. Ze zijn van plan de hele lading daar in te doen, want dat zou passen wat betreft de ruimte. Daar hebben ze wel gelijk in maar dat is absoluut niet verantwoord meer. Als ik ze daar, net als de buurman vanmorgen al had gedaan, op wijs. Besluiten ze van het plan af te wijken. Jullie hebben er verstand van, dus dat moeten we dan maar niet doen. Ondertussen heb ik maar een pomp in het ruim van het bakje geplaatst om zoveel mogelijk water uit het ruim te pompen voordat er hier ongelukken gebeuren.

Het is gisteren een beetje raar gelopen met bevrachten. Er was bij meerdere reizen iedere keer wat anders waarom dat weer stuk liep, uiteindelijk uitgekomen op een Nemours Ruisbroek. Alleen dinsdag kon er niet geladen worden en diegene die er over gaat is pas maandag middag terug. Voor woensdag lijkt laden daar dus niet mogelijk. Vandaar dat we in de auto gestapt zijn en naar huis rijden dit weekend.

Ben nu al een poosje lid van de Motorclub in Nieuwegein, maar ga vandaag voor het eerst mee een tochtje rijden. Het gaat door de corona maatregelen wel op een aangepaste manier. Treffen op een uitgestorven parkeerplaats, daar is afstand houden geen probleem. Rijden in groepjes van maximaal 5 en eigen versnaperingen voor onderweg meenemen. De jongste dochter lijkt dat ondanks alles wel wat en wil wel mee. Wij rijden een mooie rit over kleine en rustige wegen. Dat is wel het magische van motor rijden. Geniet van het moment en je waant je even op vakantie, terwijl we nergens meer dan 50 km van de achtertuin verwijderd waren. En ook dochterlief was erg tevreden met de tocht. Dan rest ons 's avonds nog de terug tocht naar boord met een volle auto. De komende week hebben de kinderen voorjaars-vakantie en gaan mee naar boord.

Vertrekken niet heel vroeg aangezien we waarschijnlijk ruim de tijd hebben. In de loop van de middag komt de bevestiging dat we donderdag kunnen laden. Het is alweer een poosje geleden dat we op de boven Seine gevaren hebben. Bijna overal zijn nu ook de antieke sluizen “meestal met schuine muren” in bedrijf genomen. Dat helpt allicht om de wachttijden bij de sluizen te verminderen. De meeste geladen schepen kunnen ze niet nemen omdat die dieper liggen dan 1,80m. Bij St Mammes gaan we de Loing in. Het was de bedoeling daar een plekje te zoeken en dan morgen af te breken en verder te gaan, maar het ligt er vol met van alles en nog wat. Besluit in Moret sur Loing op te schutten en daar dan boven de sluis te blijven. Tot daar is er ruim voldoende hoogte beschikbaar om de stuurhut er op te houden. Aan het eind van de dag horen we dat er een ongeluk gebeurd is bij de silo in Nemours en dat ze ons deze week, en dus niet meer voor de stremming, kunnen laden. Even niet verder varen.

Dan maar op het gemak opstaan en een vers broodje bij de bakker halen. Dat zijn we gezamenlijk aan het op peuzelen als het bericht komt dat we nu in Cannes Ecluse kunnen laden. Vaar er maar vast naar toe. Misschien dat ze je ergens achteraan kunnen laden. Gaan achteruit terug naar de sluis. De mee gekregen afstand bediening werkt en de sluis gaat groen. Tijdens het afschutten klop ik maar eens op de deur van het sluiswachters verblijf, want ik zie nergens iets waar ik die afstand bediening moet inleveren. De sluiswachter begrijpt er niets van en eigenlijk blijft dat zo als ik de hele zaak uit de doeken heb gedaan. Soms vraag ik me wel eens af of dat hele VNF gebeuren geen sociale werkplaats is.

We zitten nog aan het ontbijt als de silobaas komt vertellen dat de controleur er is. Die is dan behoorlijk eerder dan gisteren was gemeld. Die zou er om elf uur pas kunnen zijn. Nu is het nog voor negenen. Voor ons prima hoor wij zijn er klaar voor en des te eerder kunnen we weer vertrekken, alle balken stuwhout zijn in stukken gezaagd en in big bags gedaan. Het ruim geveegd en inmiddels goed bevonden. Niet veel later loopt de gerst gestaag het ruim in, als de partij geladen is maken we papieren op en vertrekken. Als we de Yonne uit gaan en de Seine verder af zie ik twee schepen voor me uit gaan. Het is erg druk met schepen en iedere sluis een volle schutting.

Vanmorgen weer stouwen alle 10 schepen die boven de sluis lagen passen in de sluis maar daar gaat wel wat tijd overheen natuurlijk. Bij de volgende sluis worden de schepen over twee sluizen verdeeld en dat gaat wel wat vlotter. Aan de alternat in Parijs komen we helaas een paar minuutjes te kort en moeten we vast maken, want om nou veertig minuten dat schip voor stroom stil te houden is geen doen met die stroom. 's avonds door naar Pontoise.

Dat is andere koek, de Oise op is zwaar of het gaat eigenlijk wel het vraagt alleen wat tijd. De afgelopen dagen was er tussen Pontoise en Ilse adam steeds een stremming 's ochtends en 's middags. Met duikers zochten ze naar een vermist persoon. Misschien dat ze vanmorgen verder gaan zoeken weet de sluiswachter te melden. Wij weten dat niet van te voren, maar u moet dan aan isle adam kunnen zijn. Dat lukt, we zijn voor negen uur uit die sector, maar zie later geen scheepvaart bericht meer verschijnen dus of ze verder zijn gaan zoeken blijft de vraag, Wij varen naar Janville.

Wel een scheepvaart bericht langs zien komen van sluis 4 op het Canal du Nord. Een onvoorziene uitval van de sluis. Zal wel opgelost zijn eer we daar aankomen. We kiezen daarom gewoon voor het Canal du Nord, want op zondag gaat er geen rame op St Quentin dus voordat we daar aan de Schelde zijn is het ook dinsdag. 's middags komen we geen schepen meer tegen. Alle sluizen staan klaar. Aan sluis 11 maak ik vast. Het heeft weinig zin laat door te gaan om morgen eerder in de rij aan te sluiten.

Het euvel aan sluis 4 is blijkbaar verholpen en er zijn gisteravond nog een aantal schuttingen gedaan. Op het dooie gemakje scharrelen we verder. Aan de grote tunnel worden we vast gehouden, door de tunnel en boven 7 ligt het vol. Na een uurtje wachten mogen we door de tunnel Eenmaal er door weer een uur vastmaken, voordat we door kunnen naar sluis 7. En daar komen we dan net 10 minuten te laat om met een enkele spits mee te kunnen. Balen, hadden we 5 schuttingen mee opgeschoten. Terwijl ik het aan de tunnel nog had gevraagd. Komen niet meer aan de beurt vandaag.