Gelukkig nieuwjaar

Geen afvaart en geen andere opvaart vanmorgen aan Pont Malin. Aan Palluel schutten we ook alleen, maar net na ons vertrekken net twee schepen. Een ervan is leeg en schut met ons mee aan Marquion tot Havrincourt. Bij de tunnel is die al lang verdwenen. Aan de andere kant ga ik samen met de jongste dochter langs de bakker. Henny vaart met de rest aan boord verder. Boven sluis Peronne maken we vast, lekker gevaren vandaag werkelijk alles stond groen.

Vertrek wat vroeger zodat we om 9 uur bij de sluis zijn. Voor de kinderen zit de kerstvakantie er weer op. Al hebben de jongste 2 op het middelbaar onderwijs les via internet. Daardoor is het internaat niet open. Maar de oudste heeft wel haar colleges en moet af en toe ook weer werken. Na de middag gaat de auto eraf en vertrekt ze naar Nederland. Laat de buren die achter zitten eerst passeren en vaar dan verder. Boven Janville is het aquaduct dat lek is. Daar lag in de midden van het kanaal een tonnetje en moest de op en afvaart aan ieder een kant passeren. Nu is het donker en zie op de radar zo gauw niets, maar vertrouwen doe ik het niet, dus voor alsof het tonnetje er nog ligt. En dat is maar goed ook. Het is er inderdaad nog. Geen lampje er op, geen radar reflector niets. Vragen om ongelukken hier.

Die Oise is modderbruin van kleur en in de sluizen schutten we maar half zo ver af als normaal. Het gaat best hard. Was van plan om boven Pontoise te blijven maar het is daar zo vroeg dat we door gaan tot aan Conflans.

De sluismeester in Andresy waarschuwt me dat de stuw erg trekt. We krijgen de kleine sluis en die zit naast de stuw. Beneden de sluis gaan we 12 kmh, terwijl we heel rustig aan draaien. Bij aankomst in Limay krijg ik niet de tijd om de papieren binnen te brengen. Ze gaan meteen lossen. Etenstijd doen ze niet aan en lossen gewoon door. Dan zijn we leeg, papieren worden aan boord gebracht, maar een volgende reis is niet bevestigd. Het wil nog niet zo lukken. Ruim eerst het hout in het ruim op en veeg het aan. Daarna alvast een stukje opvaren. De reis gaat niet door, maar er is een andere optie. Morgen kijken of we daar verder mee komen. Als het donker begint te worden zoeken we een paar palen op in Verneuil.

Met daglicht weer verder. Gaan alvast de Oise een stukje op. In Person gaat Henny wat boodschappen halen. De koelkast is ver leeg. Met zijn vieren aan boord gaat dat harder. De andere reis optie gaat ook niets worden, dus dan gaan we voor optie drie. Dat is een uur later bevestigd. Ondertussen zet ik vast auto en roeiboot in het ruim. Gaan richting St Germain. Het gekke is dat volgens de route planner vanaf de Oise monding via Aisne korter is dan via de Marne. Dus vaar niet eens om, al voelt het wel een beetje zo. Hierlangs trouwens wel een pak sluizen meer.

De stroming neemt wel een beetje af heb ik het idee. Al loopt er nog genoeg. Dacht naar Double Celles te varen vandaag, maar dat halen we niet eens. In Soissons is het gedaan voor vandaag. De stuurhut kon vandaag nog blijven staan.

Koud vanmorgen. Het vriest een paar graden. Voor we het kanaal in gaan moet de stuurhut eraf. Warm aankleden en dan is het goed te doen. Het beetje water in de voorpiek pomp ik pas in het kanaal er in zo voorkom ik een hoop modder, want achterop kon het niet anders. Die moet ik goed spoelen met leeg pompen. Het rivier water is nog zo modderig. Na Berry au Bac richting Reims. Blijven in Reims liggen. Vanaf Sillery begint de sluis pas om 9 uur in het weekend.

De drie sluisjes in de stad zijn zo gedaan. Het is er door de vele straat verlichting licht genoeg alleen met invaren even een schijnwerper aan. Nog iets te vroeg aan Sillery. Even vastmaken en ontbijten. Valt de sluis nog in panne ook. Na de tunnel komen we drie schepen tegen, varen naar de laadplek. Deze keer wel door naar de zwaaikom in Pogny en terug. Best een eindje nog. Vorige keer met dezelfde reis kwamen we van de andere kant en was rond gaan niet nodig. Bouwen alles weer op. Oei, niet handig gedaan. De drinkwatertank is leeg. In Rotterdam nog vol gegooid door de waterboot, maar met zijn vieren aan boord gaat het verbruik toch harder dan gedacht.

Henny rijdt met de kinderen naar Nederland. De ene heeft een toets week en moet naar school de andere maandag een medische afspraak. Henny zelf moet naar de tandarts. Blijf alleen achter en pomp de voor en achterpiek leeg. Haal de bezem door het ruim. Maak wat huiswerk voor de coöperatie en ga een stuk wandelen. Zonder hondje, want die hebben ze mee naar Nederland. Het is zulk mooi winterweer dat ik er van wilde genieten.

Het heeft weer aardig gevroren, de nattigheid van gisteren is bevroren het laagje rijp maakt het mooi wit. Rij de luiken open, zodat er geladen kan worden. Een paar minuten later komt de controleur met de silobaas kijken. “Impecable” hoor ik als de controleur in het ruim kijkt en even over achten valt de eerste gerst uit de pijp. Uurtje of drie later zit de 265 ton er in. Ze lijkt wel iets minder zwaar dan de vorige keer in november. De lading neemt meer ruimte in beslag nu. Het vriest nog steeds daarom veeg ik het meeste stof en de gemorste gerst weg. Afspoelen is geen goed idee nu. Er ligt een laagje ijs op het kanaal. Ik moet een klein stukje achteruit het ijs breken tot ik aan de stang kan draaien om de sluis te activeren. De eerst paar honderd meter beneden de sluis ligt geen ijs. Daarna vast ijs breken tot wel 2 cm dik. In Chalons blijf ik in de sluis liggen om drinkwater te laden. Het loopt niet zo hard, maar als je zonder zit heb je geen keuze. Na anderhalf uur vind ik het welletjes er zit nu 1m3 in de tank en vertrek. De volgende sluis tref ik en panne en daardoor niet meer in Vraux af kunnen schutten. In dat geval sluit ik de slang nog aan op de waterkraan hier op de sluis, in een halfuurtje zit de 2e m3 er ook in. Het loopt hier dus veel harder, weer wat geleerd.

Het heeft weer aardig gevroren, de nattigheid van gisteren is bevroren het laagje rijp maakt het mooi wit. Rij de luiken open, zodat er geladen kan worden. Een paar minuten later komt de controleur met de silobaas kijken. “Impecable” hoor ik als de controleur in het ruim kijkt en even over achten valt de eerste gerst uit de pijp. Uurtje of drie later zit de 265 ton er in. Ze lijkt wel iets minder zwaar dan de vorige keer in november. De lading neemt meer ruimte in beslag nu. Het vriest nog steeds daarom veeg ik het meeste stof en de gemorste gerst weg. Afspoelen is geen goed idee nu. Er ligt een laagje ijs op het kanaal. Ik moet een klein stukje achteruit het ijs breken tot ik aan de stang kan draaien om de sluis te activeren. De eerst paar honderd meter beneden de sluis ligt geen ijs. Daarna vast ijs breken tot wel 2 cm dik. In Chalons blijf ik in de sluis liggen om drinkwater te laden. Het loopt niet zo hard, maar als je zonder zit heb je geen keuze. Na anderhalf uur vind ik het welletjes er zit nu 1m3 in de tank en vertrek. De volgende sluis tref ik en panne en daardoor niet meer in Vraux af kunnen schutten. In dat geval sluit ik de slang nog aan op de waterkraan hier op de sluis, in een halfuurtje zit de 2e m3 er ook in. Het loopt hier dus veel harder, weer wat geleerd.

Kwartiertje eerder op om de auto aan boord te zetten. Deze komt vanwege de lage bruggen aan bakboord op de luiken. Dat is gelukkig aan de andere kant dan de drinkwater tank, zodat we weer bijna recht liggen. Want van 2 ton water aan één kant gaan we wel iets scheef liggen en dat is in de kleine sluisjes zeker niet handig. In Condé liggen we dus een uurtje achter op schema, maar wat geeft dat als we nu verse baquetten hebben. Zo vers dat ze nog warm zijn. Gevaarlijk lekker zodat je toch meer eet dan eigenlijk goed voor je is. Boven de vallei dezelfde twee schepen tegen gekomen als op de heen weg, toen waren we allen leeg en nu allen geladen. Als we bij de tunnel aankomen komt er net een schip uit. De tegenligger aan de andere kant treft het een stuk minder. We stranden 's avonds voor de laatste van de drie in Reims. Dus op tijd vast.

Kwartiertje eerder op om de auto aan boord te zetten. Deze komt vanwege de lage bruggen aan bakboord op de luiken. Dat is gelukkig aan de andere kant dan de drinkwater tank, zodat we weer bijna recht liggen. Want van 2 ton water aan één kant gaan we wel iets scheef liggen en dat is in de kleine sluisjes zeker niet handig. In Condé liggen we dus een uurtje achter op schema, maar wat geeft dat als we nu verse baquetten hebben. Zo vers dat ze nog warm zijn. Gevaarlijk lekker zodat je toch meer eet dan eigenlijk goed voor je is. Boven de vallei dezelfde twee schepen tegen gekomen als op de heen weg, toen waren we allen leeg en nu allen geladen. Als we bij de tunnel aankomen komt er net een schip uit. De tegenligger aan de andere kant treft het een stuk minder. We stranden 's avonds voor de laatste van de drie in Reims. Dus op tijd vast.

Goed te merken die avonklok in Frankrijk. Er is veel minder verkeer en een enkele verdwaalde jogger, terwijl normaal gesproken je er tientallen over het jaagpad ziet gaan. Noord van Reims in het industrie gebied kom ik een zeiljachtje tegen. Vanaf hier heeft die voor ons een geultje gemaakt door het ijs. Dat geultje is voor ons natuurlijk veel te smal dus moet desondanks een beetje blijven breken. Beneden Berry au Bac loopt erg veel stroom door de elektriciteitscentrale. We hebben voor stroom gelukkig. De eerste sluis staat dubbel rood, deuren staan wel open. Dus varen vast in en wachten dan een moment op de sluiswachter.

Regen, regen en nog eens regen. De hele dag door. De pandjes in het kanaal staan aardig hoger dan normaal. Dit kanaal staat normaal al bekend om de lage bruggen en dat is er nu niet beter op geworden natuurlijk. De auto op de luiken is nu het hoogste. Het past allemaal nog, omdat we aardig tonnen bij hebben. Komen gelukkig weer regelmatig schepen tegen. Het was wel erg rustig, zal nog met de feestdagen te maken hebben. We komen niet tot het Canal du Nord vandaag dus hoeven niet tot half negen door. Zijn nummer twee morgen vroeg om af te schutten in Sempigny.

De buren schutten af en varen uit, maar de beneden deuren gaan niet terug dicht. Na een tijdje wachten ga ik de storingsmonteur maar bellen. Die logt in bij de sluis en ziet dat er een opvaart staat gemeld, maar er is geen opvaart. Ik heb er buren wel eens over gehoord, dat je voorganger expres een tegenligger programmeert om je wat extra wachttijd aan te smeren. Hier waarschijnlijk om in Pont l'Eveque alleen te kunnen schutten. In Sempigny moet je de afstandbediening inleveren, omdat dit de laatste geautomatiseerde sluis is. Voor de opvaart hangt er een slang om de sluis te activeren. De afstandsbediening kun je in de sluis bij een zuil nemen. De buurman voor ons kan dus niet per ongeluk op het verkeerde knopje hebben gedrukt.

Wel vier schuttingen aan schepen liggen er te wachten voor de grote tunnel van het Canal du Nord. Wij zijn de eerste, daar heb ik altijd een beetje een hekel aan. Er zijn altijd van die figuren die dan de zuigers uit de pijp gaan draaien om een schutting te winnen. Als we niet als laatste willen aankomen bij sluis 7 zal er onverantwoord hard gedraaid moeten worden. Dat kost wat brandstof, maar zo blijven we dan wel voor de eerste schutting. Al moet er alsnog een kwartier vast gemaakt boven de sluis, omdat de sluis klaar staat voor een opvaart. Als we het Canal du Nord uit zijn kies ik voor de Schelde. De vaart naar Duinkerken is gister dicht geweest vanwege overvloedige regenval, dus zal langs de Leie wel erg druk zijn. De omgeving kleurt langzaam wit. Ik kan er wel van genieten. Als we 's avonds in Mortagne vast maken, maken een wandeling door de sneeuw met Nera. Voor haar de eerste keer dat ze kennis maakt met deze witte neerslag. Ze vindt het hartstikke leuk, net als wij overigens.

Het is alweer zo goed al weg, zoals meestal in de lage landen was de pret van korte duur. Misschien blijft het daarom juist zo leuk. Al dat smeltwater is wel te merken in de Schelde. Er loopt een flinke afzakker. Het is weekend dus duidelijk minder vaart dan door de week. We treffen het met de sluizen. Iedere sluis komen we iets verder voor op schema. Zo is misschien sluis Evergem nog haalbaar voor zes uur vanavond. Maar dat liep zoals eerder van de reis, daarvoor komen we net te kort.

Schutten alleen af via de oude sluis. Op het dooie gemakje richting Terneuzen. Dan nog laat ik een schutting gaan. Net na de middag schutten we naar buiten. We profiteren van een voorzichtig vloedstroompje. Anders dan verwacht na uren stremming van de sluizen Terneuzen is het helemaal zo druk niet. En dat nu ook nog Merelbeke gestremd is. Bij ons in de schutting zat wel duidelijk een Merelbeke omvaarder. Normaal zou die hier niet komen. Wij slaan af naar Hansweert buurman gaat door naar Antwepen. Wij zijn al een aardig stukje onderweg op de Oosterschelde als we op de marifoon horen dat er een schip één van de palen die voor de postbrug staan heeft aangevaren. Nou staan die daar wel een beetje ongelukkig. Volgens de berichten heeft het schip nauwelijks schade, maar de paal ligt vrijwel plat en steekt niet ver meer boven water uit. Dan moet het een behoorlijk groot schip zijn geweest. Bij de Krammersluis heeft een oud collega dienst. Net boven de jachten sluis overnachten we.

De wind kunnen ze toch goed voorspellen. Had gisteren al gezien dat we er goed aan zouden doen te zorgen dat we over de grote plassen zouden zijn. Nu waait het stukken harder. De Maas voert momenteel veel regen en smeltwater af. Besluit eens binnendoor te varen en ga Dintel binnen. Via de Mark en het Markkanaal komen we in Oosterhout, daar verder via Wilhelmina kanaal. En geheel tegen verwachting in lukt het precies om sluis IV nog te doen voor zes uur. Daar moet de brug nog steeds bediend met een hijskraan. En dat doen ze van 9h tot 18h. In Lieshout hadden ze graag dat we morgen vroeg losgereed zouden zijn. Dus geef door dat dat nu mogelijk is. Morgen vroeg lossen, dus moeten nog een stukje door. De kilometers gaan hier een stuk minder hard dan tot sluis IV. Hier is nog niets uitgebouwd en een stuk ondieper.

Zoals afgesproken start het lossen om zes uur en 2,5 uur later hebben ze het ruim leeg. Maak plaats voor de volgende om te lossen. Henny is een paar boodschappen halen, ondertussen spoel ik het schip af. Vorige week zijn we gevraagd of we eventueel bereid waren om leeg op te lopen om in Luxemburg damwand te laden voor Parijs. Het gaat om 21 meter lang damwand, zoveel schepen kunnen dan niet doen vanwege het waterschot. Die zit er bij ons niet. De luiken en gebinten moeten er wel uit. Het lijkt er op dat deze reis door gaat, dus varen vast een stukje richting Maas. Wat dat betreft hebben we een gelukje dat de geplande stremming van sluis Schijndel is geannuleerd. Anders hadden we een eind moeten omvaren. Na de Zuid-Willemsvaart en het Maximakanaal een stukje de Maas op. Daar stroomt het ook flink, zodat er weinig winst te behalen is om via Lith en Grave te gaan. Daarom via St Andries naar de Waal. De haven van IJzerdoorn gebruiken we voor de overnachting.

Voor ons doen een redelijk saaie dag voor de boeg, geen enkele sluis op het programma. De enige onderbreking is een bezoek aan een bunkerschip om de brandstoftanks vol te gooien. De prijzen gaan omhoog merk ik wel, ze is 50 euro duurder dan de vorige keer. Dezelfde tendens zit er in de waterstanden. Overal was. (was is een binnenvaart term voor stijgende waterstanden). De wind waait vervelend hard. Ik moet soms behoorlijk opsturen, omdat we anders aan lagerwal geraken. Maken het niet zo laat vanavond en overnachten in Wesel.

Terwijl Nederland vol is van de avondklok. Komt die er wel of toch niet, varen wij de Rijn verder op. Net voor Duisburg komen we een WSP bootje tegen dat resoluut rond gaat als ze naast ons varen. Ja hoor, of ze even aan boord mogen komen voor een snelle controle. De hele waslijst aan documenten wordt afgewerkt, reddingsvesten nagekeken op keuring of er wel een ecdis programma op de computer draait (navigatie kaarten) Alles blijkt gelukkig in orde. Dan heb ik ook nog een vraag voor de Polizei Beamter. Ons vaartijdenboek is bijna vol. De nieuwe is er al, maar officieel moet dan de oude ongeldig gemaakt en de nieuwe geldig, maar daar waar dat kan zijn de kantoren vaak gesloten vanwege corona. Per post opsturen kan wel, maar het vaartijden boek moet aan boord blijven. Dus dat betekend dan dat het schip stil moet liggen, ook niet handig. De man kent het probleem en zegt daar nu begrip voor te hebben en er geen boete voor zou schrijven. In Duisburg gaat de auto aan de wal en rijden we naar het thuisfront voor de kinderen. De ene heeft de toetsweken achter de rug en heeft voorlopig alleen les via internet. De andere had van de week wat afspraken staan, Daarna weer terug naar boord.

Vanmorgen eerst een video vergadering, daarvoor blijven we maar even liggen. Hij blijkt alleen nogal lang te duren en daarna heb ik niet veel zin meer om nog te beginnen. Dus blijven liggen. We hebben ook niet zo'n haast dat speelt mee in de afweging.

In de tijd dat we in Duisburg lagen is het waterpeil bijna anderhalve meter gestegen. Dat merken we ook bij de autosteiger, het hek op de kade muur is nu niet hoog meer. De auto gaat besneeuwd het ruim in. Er ligt al een paar centimeter, genoeg om alles wit te kleuren. Het smelt aan boord wel snel weer weg. Aan de wal blijft het iets langer liggen. Het lokt veel mensen naar buiten om een wandeling te maken langs de Rijn. De dijk wordt gebruikt als piste om vanaf te sleeën. Er ontstaan meerdere sneeuwpoppen die de langsvarende schepen aan zich voorbij zien gaan totdat ze weer overgaan in water en zich door de Rijn laten mee voeren naar de Noordzee.

Opnieuw een dun laagje sneeuw aan boord. Op het gemak naar de monding van de haven en dan de rivier op draaien. Totdat de motor op temperatuur is kan er niet hard gedraaid worden. Daarna moet hij wel aan de bak. Het water komt nog altijd hard op. De kleur van het water laat dat ook zien. Erg vervelend voor ons met het lege schip. Er komt nu ook een hoop drijfhout in de rivier. Dat gaat heel makkelijk onder de kop door, via het vlak naar achteren en dan in de schroef. Probeer om het meeste heen te varen, maar het is onvermijdelijk af en toe een dreun te horen. Iedere keer schrik je je rot en hoopt dat het mee zal vallen. De Moezel lijkt een deur te ver vandaag. Onnodig laat door te gaan en duiken de haven van Andernach in. Die ligt behoorlijk vol, maar voor een spits is wel nog een plekje.

Prima plekje gehad en gaan weer verder. Normaal slaak ik een zucht van verlichting als we de Moezel indraaien. Dan is het zwaarste achter de rug, nu ook fijn, maar de Moezel kilometers zullen deze keer zwaar zijn. Het waterpeil is nog boven Marke 1 bij sommige pegels langs de Moezel. Het begint wel met zakken. Dat scheelt dan gelukkig. Net boven de sluizen valt het reuze mee, maar na een aantal kilometers neemt de stroomsnelheid langzaam weer toe. Veel vaart is er niet heb ik de indruk.

Jammer hoor. Deze ligplaats uitgekozen omdat er een bakker voor de deur zou zitten. Helaas is er het één en ander veranderd sinds de laatste keer dat we hier waren. De bakker is niet meer terug te vinden. Het stuk Moezel van vandaag is normaal gesproken het erg toeristisch. Dat ligt natuurlijk nu allemaal plat. De passagiers schepen liggen in de havens en langs de waterkant is vrijwel niemand te zien. Vreemde gewaarwording. Het zwaarste stukje van de Moezel zouden we nu achter ons moeten hebben, geladen zouden we daar niet boven gekomen zijn. Ligplaatsen zijn helaas niet ruim voorhanden. Nou, er zijn wel ligplaatsten, maar dan moet je met de kimmen tegen de keien liggen. Dat is niet echt 2021. Dan maar bij de sluis tegen de palen.

De laatste paar kilometers. Merk wel dat er nu iets minder stroom gaat lopen. Beneden sluis Trier staat nu ruim 1,5 meter water minder dan een paar dagen geleden, maar nog altijd is het best hoog en de vooruitzichten zijn dat er een nieuwe hoogwatergolf aan komt. Het regent nu de hele morgen al. En omdat het zo warm is valt er in de hoger gelegen delen nu ook regen op de sneeuw die er nog lag. Aan kleine beekjes en lokale afwatering kun je zien dat er behoorlijk water valt. Het laatste stukje van deze reis is de Moezel grens rivier tussen Duitsland aan de rechteroever en Luxemburg aan de linker oever. Net voor de haven invaart mond het riviertje de Syr uit in de Moezel en daar bulkt het water uit alsof er een schip met zijn schroef ligt te draaien.

Luxemburg blijft voor mij altijd een beetje mysterieus. We komen er niet vaak. De taal is een mix van Duits en Frans met een toefje Nederlands, Ondanks dat ik die drie talen spreek kan ik hooguit de helft verstaan. Er komt iemand op de deur kloppen. Ik antwoord de man in mijn beste Duits. Praat maar Nederlands dat lukt wel. Wonderbaarlijk dat dat hier allemaal kan. De mannen beginnen met het afnemen van de luiken. Daarna de gebinten eruit. Zodat de gehele ruim opening ter beschikking staat. Dat moet ook, want er komen verschillende soorten damwand in van ruim 21 meter lang. Eerst 9 stuks kokerdamwand, daarna nog 16 stuks de wat normaler ogende damwand, net zo lang weliswaar. Na belading horen we via de marifoon dat de scheepvaart wordt verzocht om een veilige haven op te zoeken, Nou, daar liggen we al dus blijven hier maar.

Het ziet er voorlopig nog niet naar uit dat het hoogwater weg is, vooralsnog komt het alleen maar verder op. We zetten de auto aan de wal en rijden op huis aan. Uiteraard tanken we eerst de auto in Luxemburg nog even vol.

Maken een mooie wandeling met Nera. Terug thuis hebben we zin in warme chocolademelk, want het was best fris. Daarna een klusje in de tuin, haardhout zagen. We besluiten om morgen pas terug naar boord te gaan. Het water is redelijk stabiel gebleven, dus het schip ligt er prima.