Niet verwacht, maar vanmorgen komt de bilgeboot dan toch de haven in. Had gisteren wel ingesproken op het antwoord apparaat, maar nog geen bericht terug gehad. Dus alle olie houdend afval geven we even af. Achterop ook nog een beetje bilgewater. Was alweer bijna een jaar geleden. Net als we richting Rotterdam willen vertrekken krijgen we het bericht dat het uitloopt en morgen pas kunnen laden. Goed dan blijven we nog even hier, maar om vijf uur komt het verzoek of we toch naar de haven willen komen. Eenmaal daar aangekomen is er geen ligplaats om te wachten. Net als ik denk een plekje gevonden te hebben komt er iemand om ons daar weer weg te jagen, want we liggen wel 15 meter op het terrein van de buren. Van armoe na een uur zoeken maar op een roro kade voor de zeevaart gaan liggen in de hoop dat daar vannacht niets komt.

Geluk gehad, lekker kunnen blijven liggen. Rond een uur of 10 worden we geroepen om in de hal te komen. Daar ligt nog een coaster, maar of wij aan de andere kant willen gaan liggen. Verliezen ze geen tijd. Al komt er pas om half één een zak met keggen en planken het ruim in. Uurtje later zijn we geladen. Een rol achter moeten laten omdat die volgens paklijst zwaarder is dan het max stuks gewicht dat is toegestaan. Als ik de lading documenten heb maken we plaats voor de volgende, Vertrek nog niet. Eerst een rondje keggen aanslaan. Zoals altijd is dat geen overbodige luxe. Daarna opgegeven aan de Rozenburgsluis. Nog iets te vroeg voor een vloedstroom in het Hartelkanaal, maar dat wordt op de Oude Maas al beter en in de Kil gaat het flink vooruit. Om morgen op de Westerschelde ook van het getij te profiteren zetten we door naar de Krammersluis.

Vrij kalm weer, maar het buist desondanks flink. Wij zijn niet alleen op de Westerschelde. Met laag water zijn er maar twee sluizen beschikbaar. En de zeesluis heeft het druk met grote zeevaart. Sommige schepen krijgen de derde ronde Oostsluis ingedeeld. Op zulke momenten is het extra te waarderen om met een klein scheepje te varen. Wij kunnen met de eerste schutting mee. Voordat we aan de binnenkant uit varen is er toch behoorlijk wat tijd verstreken.

In Sint Baafs Vijve is de nieuwe sluis in gebruik. Dat is zoals gebruikelijk vooral goed nieuws voor grote schepen. Die hebben nu niet meer zo snel de zoveelste schutting. Al liggen er vanmorgen wel zoveel schepen dat ze niet in 1 schutting passen. Ondanks het toch ruime formaat van de sluis. Namelijk 240 x 16 meter. De oude sluis is buiten gebruik, niet om die te renoveren, maar om volledig af te breken. Daar begrijp ik werkelijk niets van.

Inmiddels weer terug in Frankrijk, vanmorgen opvallend veel vertrekkende weekend houders. Daardoor aan sluis Don maar liefst de derde ronde. Jammer weer, al slaan mijn voorgangers af richting Duinkerken, Het Canal du Nord treffen we beter. Totdat we later op de dag een pousseur achterop lopen. Die heeft merkbaar meer tijd nodig om de sluizen in en uit te varen.

De mist is hardnekkig, tegen de middag kun je zonder radar wel varen, maar grijs blijft het de hele dag. Dit zijn nou die donkere dagen voor de kerst. Je zit meer uren op het radar scherm te turen dan dat je door de voorruit kijkt. En dat is merkbaar vermoeiender, omdat het meer concentratie vergt.

De sluiswachtster van Bellerive waarschuwt mij voor een uitstekend stuk ijzer langs het remmingswerk net na de sluisdeur aan bakboord. Op zich netjes, alleen blijkt het nog exact hetzelfde stuk ijzer dat drie weken geleden dat de boeiing van een afvarige collega heeft beschadigd. Bizar dat er in 3 weken tijd geen kans is gezien op op zijn minst het gevaarlijk uitstekende stuk te verwijderen.

Had het schip gisteravond voor de grote sluis vast gemaakt, alleen begint die vanmorgen met opvaart. Drie pousseurs, voordat alles is uitgevaren zijn we drie kwartier verder. Had beter de wekker later kunnen zetten. Van mist is geen sprake meer en dat is dan wel prettig. Ruil de Oise om voor de Seine. 's Avonds varen we boven de stad Parijs, tijdens prime time diner tijd, normaal zou het hartstikke druk zijn met rondvaart schepen. Alleen is er dit jaar niets normaal. Nu is de Seine voorbehouden aan de vrachtvaart.

De laatste drie sluizen van de reis, zetten de auto aan de wal, anders kan er niet gelost worden. Breng de lading documenten naar kantoor. Daar weten ze dat we maandag 2e beurt zullen lossen. Dat verbaasd mij een beetje, omdat er bij de telefonische voormelding was aangekondigd dat er vrijdag wel gelost kon worden. In dat geval gaan we weer vanonder de hal, nemen de auto weer mee en vaar terug naar de sluis. Beetje jammer dat niemand de moeite nam om even te melden dat het vandaag niets meer zou worden. Had ons een uur werk bespaard.

Tot en met zondag 12 dec. Hebben besloten het weekend niet naar huis te rijden, maar aan boord te blijven. Kunnen we mooi wat rust pakken. Dus de tijd om mijn kerst surprise te maken en een gedicht schrijven natuurlijk. De pup krijgt zo ook extra aandacht en proberen haar al het één en ander bij te brengen. Dat gaat helemaal zo slecht nog niet. Maken wat korte wandelingetjes. Er is hier nog een “confinement” van kracht dus lang mogen we niet van boord. Hier net naast is een klein parkje waar we wel uit de voeten kunnen.

Hou de kaart en de AIS een beetje in de gaten, als het canal du Nord schip vertrekt van onder de overkapping varen wij vanaf de sluis naar de losplek. Dat er rond de middag niets gebeurd, is te begrijpen, maar als er om half vijf nog steeds geen rol uit is ga ik nog maar eens horen. En wederom krijg ik: “Ja we gaan zo beginnen” als antwoord. Uiteindelijk zijn we om half acht leeg. En kunnen we op de valreep nog één sluis afschutten.

Na de tegenvaller van gisteren moeten we vandaag echt een beetje vaart maken om nog op tijd op de laadplaats te zijn. Dus eerste schutting mee af. Het is ochtendspits in Parijs als we de alternat nemen. Op het water zijn we de enige momenteel. De buren van de schutting zijn de Marne in gegaan of moeten boven de stad lossen. In Conflans nemen we de Oise. Varen tot Creil dan is de dag om.

Vroeg verder. Onderweg wel een paar keer een stuk hout of rommel door de schroef, terwijl er niet echt was in het water zit. Boven Janville snel de stuurhut en de roeiboot in het ruim en verder richting canal de Nord. Het gaat vandaag voorspoedig, zo zijn we net voor donker op de laadplaats in Languevoisin. Dat had ik niet meer gedacht. Wel alles opgebouwd in het donker, maar met een uurtje is dat klaar.

Tweede beurt laden. Om 10 uur is de buurman vol en komen we onder de pijp. De man van de silo vraagt of we hier voor het eerst laden, nou, dat niet maar het is wel al lang geleden. Deze keer laden we eens tarwe i.p.v. gerst. Tarwe is zwaarder dan gerst dus neemt wat minder ruimte in beslag, al moeten we wel 320 ton laden. Maak het achterste vak goed vol. Dat blijkt later iets te veel, want krijg het schip niet meer helemaal recht. Al zie je dat van een afstand niet. 3 cm achterover geladen, daar valt mee te varen hoor. Henny rijdt naar Nederland om de kinderen te halen. Nu het daar lockdown is krijgen de kinderen online les. Het internaat is vanaf vandaag dicht.

Volle bak aan boord. De kinderen kunnen dan niet meer fysiek naar school ze hebben wel online les. Dat moet dus allemaal via de mobiele internet verbinding aan boord. Een paar jaar geleden zou dit onmogelijk geweest zijn. Gelukkig passeren we de tunnel zo vroeg dat dit voor schooltijd is. Al is de verbinding onderin de sluizen ook niet best. Besluit na het canal du Nord via de Schelde te varen. Blijven voor de laatste sluis in Frankrijk hangen.

Moet vroeg vertrekken met de auto naar kantoor voor een ledenvergadering. Door de maatregelen kan die niet zoals gebruikelijk gehouden worden. Dat is jammer, want vooral na afloop is het gezamenlijk met elkaar eten erg gezellig. Nu komen alleen de penningmeester, secretaris en voorzitter bij elkaar en kunnen leden inloggen met video verbinding. Na al de vergaderingen met beperkt aantal mensen nu eentje met meer dan veertig deelnemers, inclusief simultaan vertalers. Een hele organisatie. Het geheel liep zeker niet onaardig, maar van gezelligheid absoluut geen sprake meer. Na afloop rij ik even door naar huis voor wat zaken en een bezoekje bij ma. Daarna weer terug naar boord. Henny en de kinderen zijn inmiddels richting het Gentse gevaren.

De zeeschelde af, als we vertrekken is het al hoogwater geweest in Merelbeke. In Baasrode maken we een tij stop. Eten gezamenlijk aan tafel, doen een spelletje en vertrekken weer voor het laatste deel richting Antwerpen. Kan mij niet herinneren het ooit zo rustig gezien te hebben. Werkelijk geen ander schip zien varen. Niets tegengekomen, niets voorbij gekomen. De Royersluis staat klaar en schutten alleen naar binnen.

In de haven is het weliswaar rustiger dan normaal, maar varen zeker niet alleen. De wind is uitdrukkelijk aanwezig. Dat was voorspeld en daarom getwijfeld om via Terneuzen of via Antwerpen te varen. U weet wat het geworden is en heb vrede met de gemaakte keuze. Zelfs voor de Volkerak komen de golven continue het gangboord in. Al hebben we wel 320 ton geladen, heel veel vrijboord is er niet over. Nu dus niet van voor tot achter onder het zout water. Voor overnachting maken wij voor het eerst gebruik van de palen in de rietbaan in Hendrik Ido Ambacht.

Prima plekje om te overnachten. Voor contacten met de bewoonde wereld lig je er ongeschikt. Je kunt er van het schip af maar dan ben je op een eiland wat met hoog water iedere keer vol loopt. De harde wind maakt dat er van de laatste ebstroom weinig meer te merken is. Varen naar de Maashaven in Rotterdam. Doe een poging papieren binnen te brengen, maar dat blijkt niet meer nodig. Zijn hier al een tijdje niet meer geweest. De Meneba blijkt inmiddels overgenomen en is nu Dossche Mill. Nog voor de middag zijn we leeg. Maak het schip schoon en het ruim klaar voor de volgende reis rollen. Die staat op voor na de kerst ook hier in Rotterdam.

t/m 26 dec. Vieren de kerstdagen eens thuis. Het is over het algemeen niet al te best weer, maar als het even iets beter is maken we een wandeling met Nera. Voor de eerste keer ga ik binchwatchen. Dat is een televisie serie in 1x helemaal afkijken, 8 afleveringen achter elkaar, op het netflix account van de kinderen. De gemaakte surprises kunnen we niet gezamenlijk uitpakken. Maar de video verbinding via zoom is zoals zo vaak dit jaar een aardig alternatief. Het haalt het niet bij het origineel, maar gezien de omstandigheden kunnen we zo alsnog een beetje dat gene doen wat voorzien was.

We zouden vandaag moeten laden dus rijden wel weer terug naar boord. Van dat laden komt gelukkig niets. Het stormt en daar had het zeeschip dat onze rollen vanuit groot Brittannië komt brengen ook last van. En natuurlijk de extra strenge maatregelen, nadat bekend geworden was dat daar een gemuteerde versie van het virus rond waart. Om parkeerkosten te beperken gaat de auto vast aan boord. En als de wind is afgenomen gaan we met het schip een stukje richting laadhaven. Langszij een groot schip van vrienden.

Beetje laat geworden gisteren, slapen wat uit en doen nog een spelletje. Om ook nog iets nuttigs te doen ververs ik smeerolie en filters van de grote aggregaat. Daar zat een vervelende brandstof lekkage waarvoor het brandstof filter er af moest, lekkage verholpen en ook dat filter meteen maar vervangen. Het laden moet vannacht gaan geburen dus varen 's avonds naar de laadplaats.

Na zoveel vrije dagen valt het vanmorgen zwaar. Erg vroeg worden we gevraagd in de hal te komen. Deze keer een laadploeg zonder veel ervaring. Ze zijn van goede wil, maar het gaat allemaal nogal onhandig. Na zeven rollen weer naar de andere hal. Je moet hier meestal een keer verkassen naar de andere portaal kraan. Zware jongens deze ronde, maar wel breed waardoor het gewicht goed verdeeld wordt. Door de ruime verplichte tussenruimtes maar plek voor vier rollen per vak. Dus met 16 rollen hebben we de vracht. Eerst nog een paar uur slapen. Keggen aan slaan en als de vloed komt vertrekken we. Onderweg komt de bunkerboot langs om ons de laatste keer dit jaar van GTL te voorzien. Aan de Volkerak en Oosterschelde spettert het af en toe flink.

De laatste oversteek van de Westerschelde dit jaar. Deze gaat voorspoedig. Schutten naar binnen en stoppen in Sas van Gent een half uurtje voor een paar boodschappen. Daarna weer verder. Besluit na Evergem richting schelde te gaan. De regen van de afgelopen dagen heeft die Leie doen aanzwellen, in ieder geval meer dan de Schelde. Dat kun je tegenwoordig zo mooi zien op het internet. Vroeger meer dan eens verrast door hoog water. Soms kun je er niets aan doen, maar nu is er duidelijk verschil tussen beide en dan kiezen we de weg van de minste weerstand. Oudenaarde is de halte voor vandaag.

De laatste dag van het jaar varen we Frankrijk in. Veel vaart er niet meer, zeker in Frankrijk niet, daar geen schip tegen gekomen. Denain is de plek voor de jaarwisseling.