Hebben een buurman die met ons mee schut iedere sluis. Tot aan het canal du Nord, daar past het niet meer samen. Er komt wel een jachtje bij, alleen heeft die na de sluis last van motorstoring en maakt alweer vast. Alleen verder. Het is erg rustig met overige vaart. De gasten wandelen een paar pandjes mee. Komen in de vallei van Clery sur Somme.

Stom, vergeten naar de bakker te fietsen in Moislains. Dus moeten het nog even met Nederlands brood doen. Dat wandelen was goed bevallen alleen liggen de sluizen hier een stuk verder uit elkaar en dan moet je heel stevig doorlopen om het schip bij te houden. Dus de gasten fietsen een paar pandjes mee. Niet gedacht maar zijn zelfs tot op de Oise gekomen.

Valt me op dat het water in sommige panden erg laag staat. En schut regelmatig via de kleine sluizen en die zijn minder diep. Maar zelfs nu het water zo laag staat geen probleem. Als het nodig zou zijn kunnen we vandaag naar de losplaats, maar dat is het niet dus blijven in Andresy liggen.

Vertrek vroeg zodat we ruim voor de middag op de losplek zijn. Daar gaat de auto van de gasten aan de wal, die van ons trouwens ook. Rijden dan vanmiddag naar Nederland. Eerst de papieren nog even binnen brengen. En aan een praatje met de buurman is niet te ontkomen. Nemen afscheid van de gasten en rijden ieder naar huis.

Leden vergadering van de coöperatie. Na afloop met de bus naar huis, daar is het gezellig.

Dan wacht er nog een klusje op me. De droger doet zijn werk niet meer. Het geeft aan dat het reservoir vol is maar dat is het niet. Waarschijnlijk zoveel viezigheid dat het vlottertje niet meer naar beneden komt. De zijkant eraf halen en dan het pomp bakje en de vlotter schoonmaken. En nu we dan toch bezig zijn ook de condensator maar. Het lijkt er op dat het probleem nu is opgelost. Na het avond eten beginnen we weer aan de terugrit naar boord.

Hoor de motor van de buren aanslaan. Die gaan onder de kraan liggen. Dan kunnen wij nog even blijven liggen. Erg haast blijken ze er niet mee te hebben. Pas met de middag is de buurman leeg. Wij gaan onder de overkapping liggen. Alleen gebeurd er niet veel, komt wel een trein met rollen uit Duinkerken aan. Daar worden wel een aantal wagons leeg gehaald. Bij ons gaat er geen rol uit vandaag.

Als de trein leeg is zijn wij aan de beurt. Nu ze er eenmaal aan begonnen zijn gaat het wel snel. Om liggeld te voorkomen krijgen ze tegen de middag nog meer haast om het hout op te ruimen springen er drie medewerkers het ruim in, zodat alle stuwhout meteen na de laatste rol het ruim uit gaat. Nog steeds geen zicht op een volgende reis. We varen in ieder geval deze haven uit. Je ligt hier in de herrie, vies water en het is er tamelijk stoffig. In Porcheville maken we vast op een stel palen.

Tot en met 11 sept. De palen waar we op liggen hebben geen afloop naar de wal. Liggen helemaal geïsoleerd. Dat is wel oké nu de situatie rondom corona weer oplaait. Heel ile de France, de regio rondom Parijs, is weer rood ingeschaald. Daar liggen we nu net niet in, maar niet ver vandaan en moeten we misschien wel weer door voor een eventueel volgende reis. Doen wat klusjes, zoals voorop in de woning wat kleine beschadigingen bijwerken. Vakje buikdenning repareren en wat zwemmen tussendoor. Ook op de pc proberen we de achterstand wat in te lopen. Dan komt vrijdag morgen eindelijk een telefoontje met een volgende reis. Er is zelfs keuze, ik kies voor een Balham in het Canal des Ardennes naar Duinkerken. Weer eens wat anders. Wel een flinke leegvaart, maar op dit moment moet je daar niet te kritisch naar kijken. Als de bevestiging binnen is gaan we op weg.

Het is maar een dooie boel in het weekend, varen doet er bijna niemand. Als we in Compiegne zijn start ik de pomp om ballast in de piek te nemen. Normaal halen we de stuurhut eraf, maar de brug die als eerste te laag was is vernieuwd en iets hoger nu. Dus gaan het eens proberen. Dat moet wel voorzichtig bij iedere brug. Dat het tot Berneuil zou gaan had ik dan wel verwacht, maar zelfs bij Vic sur Aisne blijft er voldoende marge over. Enigszins tot verbazing kan de stuurhut blijven staan tot Double Celles. Als er flink water loopt kan het wel anders zijn, maar bij normale waterstanden zijn alle bruggen op de Aisne dus minimaal 4,30 m.

Het jacht dat gisteren in Soissons net voor ons neus vertrok is hedenmorgen nog niet wakker. Terwijl de sluizen op zondag niet zo vroeg starten. De stroomcentrale in Bourg et Comin ligt stil. De rivier geeft geen water genoeg. Daardoor wat vlotter in Berry au Bac. Leveren daar de afstandbediening voor de sluizen in bij de sluiswachter. Gaan rechtdoor richting Ardennen. We hebben er een aangenaam temperatuurtje bij. Dat maakt dat we niet alleen buiten staan. Veel vissers en wandelaars langs het kanaal die profiteren waarschijnlijk van de laatste mooie zomerdagen.

De gerst die we moeten laden is er nog niet. Deze komt vandaag met vrachtwagens aan bij de silo. Nou was het laden in principe voorzien voor dinsdag, dus dat geeft ons een vrije dag vandaag. We stappen in de auto en rijden de toeristische route naar de ingestorte sluis 21 in Neuville Day. De ingestorte muur en het sluiswachtersgebouwtje zijn uit de sluis gehaald. De sluisdeuren zijn weg. Dat was het wel zo ongeveer aan veranderingen met anderhalf jaar terug. Iets van wederopbouw is helaas niet waar te nemen. Er staat wel een groot bord, met de aankondiging van herstel werkzaamheden. Bouwkosten 1,9 miljoen. (ik denk met gouden railing langs de sluismuur) Bouwtijd 8 maanden. Er staat helaas niet bij wanneer ze er aan gaan beginnen.

Als je de silo en de laadplek bekijkt zou je niet zeggen dat het laden toch zo snel gaat. Ruim voor de middag kunnen we aan de reis beginnen. Ga proberen het schip schoon te maken. De vorige keer hier zat om de haverklap de aanzuig vol met waterplanten. Dat lijkt nu mee te vallen, alleen in de sluizen zet ik de pomp wel even stil. Zo onder het varen deze keer geen last. Er staan anders wel genoeg waterplanten. Het vaart stroef. Onderweg heb je ergens een oude kaai in het midden van nergens. Vraag me al langer af wat hier vroeger geweest is. Aan de kant van het jaagpad neem ik een bord waar. Port de Vladivostok. Het is een kade geweest voor een suikerfabriek aan de Aisne. De stenen, kolen, suikerbieten en suiker gingen met een kabelbaan van ruim 2 km van en naar de fabriek aan de andere kant van de Aisne, maar waarom deze kade zo heet staat er niet. Waarschijnlijk door zijn afgelegenheid.

Om zeven uur zitten we klaar in de stuurhut, dan zijn we al een stukje achteruit gegaan om tussen het infra rood oog vandaan te zijn dat in het sluishoofd zit. Alleen de sluis springt niet aan. Na een minuut of tien roep ik sluis Berry au Bak op. Hier in de Ardennen beginnen de sluizen een uur later. Dat is waar ook. Stom dat ik dat weer vergeten was. En inderdaad om acht uur kunnen we schutten. Er loopt iemand onder de notenboom walnoten te rapen. Er liggen er niet zo veel meer, want ondanks dat de sluis vrij afgelegen ligt weten de locals dit plekje wel te vinden. En niet te vergeten schippers natuurlijk ook. Besluit na het lange pand van Berry weer via Canal Abbecourt te gaan.

De buren die vanmorgen nog aan het kaaitje bij de supermarkt lagen zie ik later op de dag achter ons aan komen. Buurman zegt geen haast te hebben en blijft liever achter ons. De eerste twee sluizen op het Canal du Nord schutten we samen. Hij verteld honderd uit, onder andere dat zijn vrouw gisteravond duizelig was en evenwicht stoornissen had. Nadat er een vliegje in haar oor was gekomen. Ze is vanmorgen door familie opgehaald en naar het ziekenhuis gebracht. Daar is het vliegje verwijderd en de gehoorgang schoongemaakt. Het bewuste vliegje heeft ze mee gekregen in een klein potje. Meer een soort mugje dat er vrij ongedeerd uit ziet. Dat zon klein beestje een hoop ellende kan veroorzaken.

Henny gaat de kinderen halen, ik vaar verder richting het noorden. Schut alleen vandaag, dat wil zeggen geen buren in dezelfde schutting. Dan is vastmaken in de sluizen niet nodig. Probeer onder het varen een magazine te lezen, echt opschieten doet dat niet. Soms een praatje of de volle aandacht bij het varen houden. Maar aan het eind van de dag heb ik hem dan toch uit. 's avonds probeer ik voor het eerst in lange tijd weer eens televisie te kijken, maar het lukt me niet om beeld te krijgen op de Nederlandse zenders. Waar het aan ligt weet ik niet.

Sta een half uurtje vroeger op zodat de auto aan boord staat zodra de sluis begint. Het is druk met liggers, want vertrekken doet er niemand. Bij de splitsing tussen Lille of Duinkerken zou ik bijna uit gewoonte Lille aan houden. Bedenk het me wel op tijd om het roer om te gooien. Er vaart verder niemand dus geen mens heeft deze rare koerswijziging gezien. En van beneden krijg ik ook geen vragen, dus zo schielijk zal het niet geweest zijn. In Arques zijn ze bezig de oude scheepslift te restaureren. Niet zodanig dat hij terug in bedrijf komt hoor, alleen de façade. Wat dat betreft zijn ze hier niet zo zuinig op hun industrieel erfgoed.

Varen één pandje voor tijd en blijven dan beneden Flandres liggen. We zijn dan nog maar een goede 20 km van de bestemming Duinkerken vandaan, maar de voorziene losdatum is pas donderdag, rijden daarom naar huis. En brengen oma een bezoek. Zijn aan boord in quarantaine geweest dus moet kunnen. Ze is tenslotte jarig vandaag.

Wij combineren dat met een aantal afspraken, zo moeten we beide een bezoek aan de tandarts brengen. Een noodvulling wordt er uit geboord en opnieuw gevuld. Hoor de assistente aan bellers allerlei corona vragen stellen. Of ze klachten hebben zoals, loopneus, benauwdheid of kucherig of ze in quarantaine zijn of in het buitenland zijn geweest. Dus als alle gereedschap uit mijn mond is zeg ik dat ik niet op alle vragen ontkennend kan antwoorden als ze mij zouden worden gesteld. Op slag wordt haar blik ernstiger. Ja, wij komen net uit het buitenland en ook nog uit een gebied dat oranje is ingeschakeld. De tandarts zegt vrij laconiek. Ja, dan zouden schippers, vrachtwagen chauffeurs en cabine personeel niet meer naar de tandarts kunnen. Fijn zon tandarts met realiteits- zin. Heb toch al het gevoel dat varende af en toe als paria's behandeld worden. 's avonds laat rijden we weer naar boord.

Als we wakker zijn gaat de auto aan boord en varen we richting duinkerken. Daar zoeken we een plekje om het af te wachten. Het blijft voor ons donderdag lossen. Eigenlijk zou ik wel een stukje willen motor rijden, maar er ligt nog zoveel werk te wachten dat ik het niet kan maken. Dus ga toch wat nuttigs doen.

Het weer is zo ver opgeknapt dat ik vandaag de laatste beschadigde plekjes bijwerk. Neemt toch meer tijd in beslag dan gehoopt, zodat het motor rijden er vandaag weer bij in schiet. Hier op de steigers kan de motor niet aan de wal en moeten we verhalen, dus kies er voor om een stukje te Suppen. Peddel langs een perenboom met mooie peren. Neem er een paar mee, deze kun je enkel vanaf het water pakken. Helaas blijven de peren niet drijven.. Dus uiteindelijk kom ik er met een stuk minder aan boord dan voorzien. Dan varen we vanavond naar de losplek, de omschrijving van de telefoniste was toch anders dan dat ik dacht waar het was. Blij dat de buurman er al ligt, nu kan het niet missen.

De planning loopt wel iets uit. Het schip waar we op zouden volgen blijkt niet leeg te zijn gekomen gisteravond. Dat heb ik echter niet gezien dus voor niets vroeg het bed uit. Het lossen op zich gaat hier wel prima. De zuiger kan over wel 2 a 300 meter rijden langs de kade. En dan zuigt dat ding dik 200t/u. Ik begrijp wel waarom dit over het algemeen zo'n geliefde bestemming is voor veel Franse collega's. Als we leeg zijn varen we in ieder geval de haven maar uit en een stukje van Duinkerken vandaan.

Vertrekken weer om een beter plekje te vinden voor het weekend. Al komt er vanmorgen ook de vraag of we een Berry au Bac Lieshout willen gaan halen. Nou hadden we meer verwacht om een reis rollen te moeten gaan halen, maar dit is ook prima. Dus we stemmen in. We plannen de laaddatum zo dat we alsnog een vrij weekend hebben. In Bethune zoeken we een geschikte ligplaats. In de oude arm zijn mooie ligplaatsen waarvan er vaak wel een paar vrij zijn. De brug over de ingang is flink verhoogd, zodat je daar zo onderdoor kan zonder ballast, met een spits dan toch.

Tot en met zondag 27 september. Reis naar Dordrecht voor een vergadering in het vrijwel lege kantoorpand. Dus afstand houden lukt wel. Na afloop wachten ze thuis met een lekkere maaltijd al heb ik niet veel trek, want er wordt op kantoor altijd erg goed voor ons gezorgd. Zondag doet ieder zijn ding. De kinderen zitten serieus aan het huiswerk. 's Avonds rijden we terug naar boord in hevige regen buien. In zo'n bui rijden we maar wat langzamer. Komen heelhuids aan boord, al was het laatste stukje wel wat gepuzzel, omdat een stuk weg was afgesloten.

Dat weer is nog niet erg opgeknapt en de vooruitzichten zijn nat. Niet heel bemoedigend als we 's middags aan het Canal du Nord de stuurhut er af halen. Voordeel deze keer is dat er geen geladen schepen voor zitten en dus wel een eigen tempo kunnen varen.

Gedeelde smart is halve smart. Er zijn meer buren die cabrio varen. Alleen wel de andere kant op. En dan vraag ik me altijd af of dat nou niet beter georganiseerd had kunnen worden. Al weet ik ook dat het niet zo simpel is om dat effectief geregeld te krijgen. De schepen die we tegen komen zijn geen echte spitsen dus kunnen onze reis al niet doen. Het loopt wel lekker, want het hele Canal du Nord zijn we niet achterop de geladen schepen geraakt. Wat wel aan geeft dat het akelig rustig is. Varen nog een flink stuk in het Canal van Abbecourt.

Hier vaar je hele stukken door oerbos, althans die indruk heb je. In werkelijkheid valt dat reuze mee. Bij een open plek onder een hoogspanningslijn zie ik meer dan 10 wilde zwijnen met jonkies rustig rond scharrelen. Waarschijnlijk op zoek naar truffels. Ik probeer dat vast te leggen met de camera, maar die ligt veilig onder het zeil en krijg ik nooit op tijd gereed. We varen tenslotte gestaag verder en verdwijnen de beestjes weer uit zicht. Dat zijn wel de momenten waar ik dan enthousiast van wordt. Een klein stukje verder zie ik er nog twee en niet ver daarvandaan lopen twee reeën. Die beesten kunnen blijkbaar goed met elkaar overweg. Balen dat ik net toch niet de camera heb opgezocht.