Vroeg op om de vertrekkers naar de afslag van de snelweg in Chalon te brengen. De mensen zijn op tijd en alle bagage kan zowaar mee. Wel wat krapjes met 3 op de achterbank, maar het is toch verkozen boven een ellendig lange busreis. Wij rijden op de terugweg lans de bakker. Nemen de auto aan boord en gaan richting St Jean de Losne. Dat is het mooie van Frankrijk. Na het onweer van gisteravond is het vandaag gewoon weer prachtig weer. In NL is het eerst een week van slag. In St Jean de Losne maken we even vast. Zou een onderdeeltje halen voor de buitenboord motor, maar in beide zaken waar ik dacht dat ze dat wel zouden hebben krijg ik nul op rekest. Henny haalt nog wat boodschappen. Maken alles klaar om leeg door het kanaal te gaan. Doen nog een paar sluizen in het Rhone-Rhin kanaal. Liggen s'avonds in een dorpje voor Tavaux. Recht voor de ontmoetingsplaats van de plaatselijke jeugd. Ze zijn niet vervelend hoor, maar wat me wel verbaasd. Telkens als er nieuwe bij komen worden ze door de rest begroet met een kus en een omhelzing. Niet echt corona proof lijkt me.

Zondag is geen rustdag hier. Om tien voor zeven springt de sluis aan. Varen langs het gevaarlijke Tavaux. In deze panden mag je niet liggen, alleen snel door varen. In theorie zouden we nog kunnen lossen bij de Solvay hier. Denk wel dat ze dan eerst wat planten moeten maaien. Zowel in het water als op hun terrein. In Dole krijgen we te horen dat we niet verder mogen. In het pandje boven Dole staan mooie platanen, maar tijdens het onweer van vrijdag op zaterdag is er een tak afgebroken en die hangt nu gevaarlijk boven het kanaal. We maken van de nood een deugd en gaan een stuk door de stad wandelen. Mooie oude stadskern met het geboorte huis van Louis Pasteur. 's avonds op de luiken eten midden in de stad, er zijn slechtere plekken om af te wachten. 's middags ook een tocht met het bootje gemaakt op een voor ons onbevaarbaar stuk van de Doubs. Wel mooi, af en toe moet de staart van de buitenboord motor omhoog zo ondiep.

Nog eens naar de bewuste boom, zie er niemand, ga een vers broodje halen en de “Charlie Hebdo” van 29 juli. Daar staat het artikel in dat de journalist heeft geschreven die is mee gevaren. We zijn zeker tevreden met wat hij er van heeft gemaakt. Ondertussen is de chef VNF langs geweest dat het vandaag waarschijnlijk niets meer gaat worden. Hij verontschuldigd zich nog eens dat het zo lang moet duren. De platanen zijn beschermd. VNF mag daar zelf niets aan doen, dat moet in overleg met de conseil general. En dan zitten er misschien ook nog vleermuizen in de boom wat de zaak verder zal vertragen, want dat is een beschermde diersoort. Wij hebben die status helaas niet. Al denk ik dat de spitsenschipper eerder zal zijn uitgestorven dan de vleermuis. We trekken er maar weer op uit. Een wandeling over het bronnen pad. Het voert langs verschillende bronnen, ze geven op het moment niet veel water meer. Terug aan boord vinden we een briefje van de chef, de boom is weggehaald en de vaart vrij gegeven. We vertrekken meteen, kunnen nog één sluis doen voor 19 uur, voorbij de platanen voordat er weer één valt met een onweersbui.

We hebben prima geslapen onder de brug. Een spoor en wegbrug, naar heb geen trein of auto gehoord vannacht. Een sluis later in Rochefort sur Nenon varen we weer op de rivier. In Ranchot bij het pandje met het muurtje staat het water heel laag. Aan het eind van de muur zie ik waarom. Het muurtje is lek, omdat er nu geen stroom loopt kun je goed zien dat er water vanaf het hoger gelegen kanaal terug in de Doubs stroomt. In Saint Vit komt de moeder van de vriendin van Tanya haar dochter ophalen. Die zijn met het schip onderweg naar Basel en dat is hiervandaan niet zo heel ver weg. Ze varen een stukje mee, alleen dat stukje wordt steeds groter. Het is hier zo mooi. Varen door het tunneltje van Thoraise en onder de citadel van Besancon door. Daarna gaat de auto er af om ze weer naar hun auto terug te brengen. Het is dan al zeven uur. D en ik gaan een stukje skaten en rijden een pand terug naar Besancon en skaten de meander lus om de stad heen. En waar het pad uit kinderhoofdjes bestaat vluchten we de stad in. Ziet er gezellig uit.

Vroeg op, want we zijn boven de laatste sluis blijven liggen. Er is deze keer best een hoop veranderd met de ligplaatsen van sommige woonschepen. Ze liggen nu veel meer verspreid. De ochtenden zijn fris. Wel mooi met een beetje ochtendnevel. De eerste sluis treffen we in storing. Bel de controlepost voor een sluiswachter. Na 45 minuten is er nog niemand, nog eens terug bellen. Ja, om negen uur komt er iemand. Nou, wij zijn een vrachtschip en geen pleziervaart dus ook voor 9 uur een sluiswachter a.u.b. Volgens mijn chef zit er geen beroepsvaart in de sector. Geef me dan het telefoon nummer van je chef maar. Die verontschuldigd zich. Hij heeft geen mededeling gehad van Dole. Om het goed te maken komt er daarna een jonge vrouwelijke sluiswachter mee die alle sluizen klaar zet. Een jacht dat denk snel voor ons neus te vertrekken stuurt ze gewoon de sluis weer uit. Af en toe rent ze zelfs. Nu ik er zo over na denk, ze heeft ook andere gelijkenissen met Dafne Schippers. Dus de rest van de tijd zijn wij fan van Dafne. Toch komen we niet meer in het kanaal en stranden 1 sluis er voor. Wel mooi zo naast de stuw. Bovendien loopt het fietspad niet meer over de chemin de halage waardoor het erg rustig is.

Nog één pandje rivier, voordat we de Doubs verlaten. De bakens in de rivier zijn moeilijk te vinden in het laagje mist dat over het water hangt. In Isle sur le Doubs haalt Henny een vers broodje. In het kanaal is niet echt sprake van water gebrek. De panden staan goed op peil en natuurlijk ook die met de laagste bruggen. Voor de spoorbrug moet wel een beetje extra water in de piek. Daarna het schuine bruggetje met het bord 3,30m erop. Zo laag is ie nou ook weer niet, maar wel erg laag. Zodat we klem lopen op de autokraan onder de brug. Geen sluiswachter te bekennen als je er ééntje kunt gebruiken. Een beetje water in het ruim dan maar en we kunnen verder. Langs Montbeliard en komen in het scheidingspand. Vanaf nu stroomt regenwater niet meer naar de Middellandse zee, maar naar de Noordzee. Zijn op 341,5 meter boven zeespiegel. Omdat we nu zo dicht naast de bergen van de Alsace liggen zet ik de motor aan de wal en rij met D naar de Ballon de Alsace, leuk tochtje. Voor donker terug hebben we niet meer gered.

We beginnen aan de sluizentrap van Valdieu. Je kunt daar 10 sluizen recht uit kijken. Een mooi gezicht. Je ziet het landschap afdalen. Bijzonder dat ze kans gezien hebben om hier een kanaal te maken. In Illfurt kruisen we de Ill en dat is altijd een triest stukje. Zo veel slik ligt daar dat er nauwelijks door te komen is. Geladen bedoel ik dan. Nu is het voor ons geen probleem. En als je denkt dat je bijna in groot vaar water komt komen er in Mullhouse nog een paar lage bruggen. We zijn er vroeger uit dan gedacht en varen nog 2 grote sluizen af naar Ottmarsheim. Gaan op de laadplaats liggen. Daar zetten we de stuurhut er op. Dat had natuurlijk eerder gekund, maar het is nog mooi weer en niet zo erg om buiten te staan. Onderweg de rest al wel opgebouwd.

Eerst alle spullen eens opgeruimd, allerlei opblaas artikelen leeg laten lopen. Voor en achterpiek leeg gemaakt en beetje uitgespoeld. En het ruim in orde gemaakt voor de ontvangst van de lading mais maandag. Op het brandweer pomp plekje zetten we de auto en motor aan de wal, gaat precies met onze kraan, leeg dan, want dan komen we dichter tegen de schuine muur. Halen wat boodschappen voor de komende reis. Daarna ga ik nog een toertje rijden op de motor. Weer naar de Vogezen. Rij over de Hartmannswillerkopf waar een groot monument en museum over de oorlogstijd staat. Er is flink oorlog gevoerd om dit gebied tussen Duitsland en Frankrijk. Rij door naar de Grand ballon en le markstein. Via reservoir de Baum en Guebwiller terug.

Gaan deze keer eens de andere kant op, het Zwarte woud in. Nemen de brug naar Duitsland in Chalampé. Dan over Badenweiler naar Todtnau. Daar wandelen we de Hasenhorn op. Helemaal boven staat een uitkijktoren met 360 graden vergezicht. Naar beneden doen we met de sommerrodlbahn. Erg leuk en als je eenmaal aan de beurt bent, ook zo beneden. Al met al heeft dit avontuur wel wat meer tijd gekost dan gedacht, over op plan B. In Titisee is een modelspoorbaan van Märklin. Daar gaan we even kijken. Titisee blijkt enorm toeristisch. Hele horden mensen zijn er op af gekomen om te zwemmen. In het modelspoor gebouw zijn we zo goed als alleen. Als we daar zijn uit gekeken nog een snel rondje door de winkelstraat die nu weer enigszins begaanbaar is. Daarna langzaam aan terug naar boord. Auto en motor aan boord gezet en eten we flammenkuchen.

Zoals afgesproken om 7 uur laden. Dat gaat met 500 ton per uur dus inclusief luiken verrijden en papieren halen nemen we om acht uur al kop voor en koersen af op Haastrecht. Wel leuk, hiervandaan nog nooit naar Haastrecht geweest. Altijd met veevoeder vanuit Amsterdam of Rotterdam. Maak het schip grondig schoon, want mais laden stuift nogal, maar ook in het kleine kanaal met al die sluisjes krijg je ook een hoop rommel aan boord. Pas na de middag klaar. De eerste paar sluizen gaan aardig ondanks dat er maar 1 beschikbaar is. Heb de indruk dat het niet druk is met andere vaart. In Straatsburg zie ik zowaar een andere spits varen. Dat is er één die tegenwoordig stads distributie doet in Straatsburg. Net buiten en haven Kehl weer in. Dat zijn andere reizen dan hier. 's avonds komt mijn oudste zus aan boord om een weekje mee te varen.

Nog één sluis en dan hebben we een lang pand. Na Iffezheim is voor ons de Waaiersluis in Gouda de volgende. Paar uur later verlaten we Frankrijk en zijn beide Rijn oevers Duits. In Mannheim en Ludwigshafen krijgen we uitleg over de stad, want zus heeft daar veel gewerkt. De BASF fabriek strekt zich uit over meerdere kilometers. Ook daar al verschillende keren geladen. Verder af langs Mainz, vanaf daar wel meer scheepvaart. Maken vast in Geisenheim aan het kleine kaaitje en lopen een rondje door de stad. Al moeten we er wel voor over een hek klimmen.

Door het onweer van gisteravond begint de dag wat grijzig, maar het ruikt wel lekker. Hier op de Rijn is het water nog niet eens zo heel laag. Wij liggen niet op waterstand nu, in Haastrecht is het niet zo diep. Het gebergte heeft wel een overeenkomst met Parijs of Lyon. Maakt niet uit hoe vaak je er al geweest bent iedere keer is het weer mooi. Van lieverlee worden de bergen minder imposant en vlakt het landschap af. In Koblenz komt een wit jacht met grote gang voorbij. Dat veroorzaakt hoge golven, verschillende passagiersscheepjes aan de steigers slaan daar hevig tegen aan. Het commentaar laat niet lang op zich wachten. De Polizei moet er op af. In Wallersheim zie ik dat ze een wit jacht hebben aangehouden alleen is dat wel een andere. Ik geef het ze even door. Na Bonn worden de oevers industriëler Vanavond gaan we door naar Neuss.

In Neuss lig je prima, alleen voordat je terug op de rivier bent gaat toch behoorlijk wat tijd in zitten. Maar er is een goede haven en ligplaats. Dat is een luxe tegenwoordig op de Rijn. We gaan verder af, langs Düsseldorf, Krefeld, Duisburg, Wesel, Rees en Emmerich. Dan zijn we weer in Nederland. Nog steeds is het niet nodig om te bunkeren. Toch wel een vreemde gewaarwording. Gaan de Waal af en overnachten in Haaften.

In Gorinchem gaat D er af en alvast richting Nieuwegein, zodat die vandaag nog het één en ander regelen kan voordat hij op kamp gaat. Wij nemen de beneden Merwede, de Noord en de Hollandse IJssel. Bij de Waaiersluis moeten we wachten op gelijk water. Er passeren best een aantal jachten die wel in de kolk kunnen schutten. Leuk die opmerkingen “ja, maar dat past toch helemaal niet, kan hij hier nog ergens rond?” De sluiswachter heeft er zichtbaar lol in het allemaal uit te leggen. Even voor drieën is het zo ver en kunnen we door naar Haastrecht. Henny was al voorruit gegaan op het SUB board en staat ons op te wachten. Breng nog even papieren binnen, krijgen een sleutel van de poort. Maandag starten met lossen.

Eindelijk vinden we bij de post het NL kenteken bewijs voor de motorfiets. 2 juli was de keuring en volgens de website van RDW krijg je dat binnen 5 werkdagen. Wij zijn nu anderhalve maand verder. Dus gauw een kenteken plaat bestellen, Jammer genoeg kan ik deze pas maandag ophalen. Koop een USB laad ingang voor op de motor. Bouw het ook vandaag nog in.

Klussen in de tuin. Na zo'n lange afwezigheid komt er allerlei groen tussen de tegels door en die paar plantjes die we dan wel voor de sier hebben hanger er juist minder florissant bij. Pakken ook de schutting aan door hem weer een keer te beitsen.

Paar uur lossen, er is misschien geen plaats genoeg in de silo's om de hele partij te lossen. Deze mais lost wel een stuk makkelijker dan de palmpitschroot dat we hier meestal lossen. Het gaat daarom een stukje sneller. Na een paar keer verhalen zijn we al over de helft en blijven door lossen. Er blijkt dan toch voldoende plek in de silo en komen helemaal leeg. Blijven wel liggen.

De auto gaat aan boord. Een medewerker van de Samenwerking vaart even mee om rond te gaan. Voor hem een belevenis. Het is dan ook heel krap en neemt best een paar minuten in beslag, voor we rond zijn moet ik een paar keer steken en weer een stukje achteruit. Er liggen aan beide kanten al jachten te wachten tot wij de blokkade van de gekanaliseerde Hollandse IJssel weer hebben opgeheven. Bij de fabriek gaat de medewerker er weer af en wij door naar de Waaiersluis. Daar is wel tijd om het schip af te spoelen en het ruim schoon te maken. Het laatste beetje schiet er bij in. Eerst de sluis door. Maak het af tijdens de vaart de IJssel af. We varen naar Dordrecht.

De Hydrauliek pomp voor de radarmast hapert soms. Ik haal hem er af en zoek de koolborstels op. Deze zijn ver versleten en waarschijnlijk wel de oorzaak. Dus vraag aan Leeuwenstein om voor nieuwe te zorgen. Ook de marifoon waarvan soms de zending weg valt breng ik weg. Reddingvesten moeten ook gekeurd.

Borstels voor de Hydrauliekpomp zijn niet meer te krijgen. Het spul is 28 jaar oud, dus in plaats van een paar tientjes gaat het nu weer honderden euro's kosten voor een hele nieuwe pompunit. Reddingsvesten kan ik weer ophalen, maar er zijn er twee niet door de keuring gekomen. De long lekt te veel. Dus op zoek naar twee nieuwe. De dames zijn de stad in en komen met allerlei tassen vol terug. Duur dagje vandaag.

Klus nog wat aan boord en rijden dan 's middags naar huis. 's Avonds gezellig gegeten met oma en visite wel met zoveel mogelijk tussen ruimte natuurlijk.

Werk wat achterstallige mail weg en geef de motorfiets een schoonmaakbeurt.

Thuis wat huishoudelijke klusjes gedaan, na de lunch terug naar boord. Alle rijwielen klaar zetten om aan boord te nemen. Walstroom afsluiten en opruimen. Richting Waalhaven Rotterdam. Daar morgen in de loop van de dag soya schroot uit een zeeschip laden voor Munnikkenland. Even zoeken voor een plekje alle officiële ligplaatsen zijn bezet. Dus kiezen een paar ogenschijnlijk ongebruikte bakken op als aanleg steiger inde hoop dat ze die niet vannacht nodig hebben.

Bijna op afspraak worden we geroepen om te laden. Prima plekje gehad langszij die bakjes. Het laden van 250 ton soya neemt 25 minuten tijd. Daarna meteen in de opvaart en kunnen het laatste beetje vloedstroom nog mee pakken. Na de Noord nemen we in Dordrecht de beneden Merwede. Dat we die in de opvaart doen is best zeldzaam. Kan me niet herinneren wanneer dat was. Door de vloedstroom die inmiddels wel wat minder is geworden liggen we voor op schema en zouden we zelfs nog kunnen lossen in Munnickenland, maar er ligt een hele grote onder de kraan dus dat gaat niets meer worden.

Dat lossen gaat best vlot want wij staan er als 3e beurt op en kunnen om half twee onder de kraan varen. Als we leeg zijn varen we naar Gorinchem. Wachten het daar weer even af tot er nieuws is over een volgende reis.

Installeer de marifoon die nagekeken is terug op zijn plek. Was ook een klusje buiten van plan alleen waai zowat van dek. Ga dan achter de pc zitten daar ligt ook werk te wachten. Ander werk is er ook, al moeten we er een eindje leeg voor varen. Gaan in Luik staal rollen laden voor regio Parijs.

Vertrekken vroeg uit Gorinchem om de stremming voor te zijn, anders lig je daar tot na de spits te kijken. Al zouden wij met onze spits ook kunnen om varen via de Linge verbinding. Gaan de Waal op zodat we in Nijmegen de brandstof tank vol kunnen doen met GTL. Dat heeft duidelijk mijn voorkeur boven gewone diesel. Ondanks dat het wel iets duurder is. De HVO is nog beter, zeker wat betreft CO2 uitstoot, maar kost op het moment het dubbele van de GTL en dat is te veel om voor eigen rekening te nemen. In Weurt blijkt er een sluis in stremming, nu kunnen we prima door de oude met onze diepgang. Alleen geladen zou dat al penibel worden 1,70 m maximaal door de oude sluis nu.

Valt tegen hoe ver het eigenlijk is naar Ivoz Ramet. Daarom vanmorgen weer vroeg op. De kinderen gaan liever vandaag alvast naar huis, zodat ze het weekend nog wat kunnen voorbereiden voor school volgende week. Vaar daarom via Roermond waar ze zo op de trein stappen, want Maastricht zou te laat worden. Bovendien was mijn inschatting nog te positief ook. Veel vaart er niet maar bij ieder sluizen complex is er minstens 1 sluis buiten bedrijf, en krijg je alsnog aanzienlijke wachttijd, voordat we op de laadplaats zijn is de dag zowat om.

Hoor de kraan al vroeg aankomen dus maak het ruim open. Er komen 21 rollen in. Totaal gewicht 320 ton. Dat is met een uur gebeurd. Papieren getekend en vertrekken. Bij Charleroi zijn een paar sluizen gestremd dus we moeten omvaren via Antwerpen. Nu we zo vroeg geladen zijn moeten we nog net beneden sluis Viersel kunnen schutten vanavond en zo morgen ook varen. Later bedenk ik me dat het Albert kanaal tegenwoordig tevens op zondag bediening heeft. Voor de zekerheid vraag ik dat eens na bij de sluiswachter die bevestigd dat het Albert kanaal nu 24 x 7 bediend is. In dat geval kan er ook via Antwerpen gevaren en is Olen ver genoeg vandaag.

Vertrekken vroeg om in ieder geval op de afgesproken tijd in Antwerpen te zijn. Daar komen 2 Duitse gasten aan boord en die zullen zeker op tijd zijn. Er in principe zijn ze dat ook, maar staan ze niet echt op de afgesproken plek, maar op 5 minuten rijden. We nemen de tijd om hun auto aan boord te pakken en het een en ander uit te leggen over hun verblijf aan boord deze week. Daarna schutten we naar de Schelde via Royersluis en varen met de vloed naar Merelbeke. Daar met de hakken over de sloot nog opgeschut voor sluitingstijd. Voor een zondag is het dan mooi geweest en maken boven de sluis vast.

Vertrekken vroeg om in ieder geval op de afgesproken tijd in Antwerpen te zijn. Daar komen 2 Duitse gasten aan boord en die zullen zeker op tijd zijn. Er in principe zijn ze dat ook, maar staan ze niet echt op de afgesproken plek, maar op 5 minuten rijden. We nemen de tijd om hun auto aan boord te pakken en het een en ander uit te leggen over hun verblijf aan boord deze week. Daarna schutten we naar de Schelde via Royersluis en varen met de vloed naar Merelbeke. Daar met de hakken over de sloot nog opgeschut voor sluitingstijd. Voor een zondag is het dan mooi geweest en maken boven de sluis vast.

Ben reeds een paar uur onderweg als de gasten zich presenteren. Ontbijt tijdens de vaart voor ze. Alles op het gemakje, ze hebben vakantie. Wel weer fijn na zo'n lange tijd om weer gasten aan boord te hebben. Al blijft het wel spannend met de corona situatie. Parijs is alweer zone oranje. Nu blijven we daar net voor. Valenciennes is het eindstation vandaag.

Ben reeds een paar uur onderweg als de gasten zich presenteren. Ontbijt tijdens de vaart voor ze. Alles op het gemakje, ze hebben vakantie. Wel weer fijn na zo'n lange tijd om weer gasten aan boord te hebben. Al blijft het wel spannend met de corona situatie. Parijs is alweer zone oranje. Nu blijven we daar net voor. Valenciennes is het eindstation vandaag.