Het laden gaar hard, twee uur later zit de partij in het ruim, papieren tekenen en gaan. Pakken de auto op en vertrekken via de Aisne deze keer, maar zo ver komen we net niet.

Leuk zo'n trapsluis, de beneden deuren van de bovenste sluis zijn ook de bovendeuren van de onderste sluis. Zo te zien heeft het water onlangs zo hoog gestaan dat alleen afschutten in de bovenste sluis voldoende was geweest. Enkel theoretisch dan, want met die waterstand is de Aisne wel gestremd. Je kan ook goed zien dat het water lang hoog is geweest. In de struiken en bomen langs het water is allemaal modder achter gebleven wat met een crème kleurige gloed mooi de waterhoogte weer geeft. Ook nu gaan we goed vooruit richting de Oise. Daar is het water flink lager dan de vorige reis. Varen naar het Canal du Nord.

We hebben een schutting voor dus er is tijd om een vers broodje te halen bij de bakker. Vul wel braaf een briefje in waarin staat waarom ik mij op straat begeef. Het is voor ons Nederlanders wat onwennig, maar in Frankrijk moet dat nu vanwege de Corona quarantaine maatregelen. Kom met brood weer veilig aan boord en vertrekken. Hoewel het niet echt druk is schiet het ook niet op. Onderweg zelfs ergens weer de 2e schutting. In Clery is het aan het eind van de dag weer gedaan.

De zon is er al bij als we gaan beginnen. Best prettig varen zo, alle sluizen staan klaar. Tunnel recht in en door. Zo varen we ondanks de beperkte vaartijden bijna net zo ver als op een gewone dag.

Zodra we Frankrijk verlaten is het meteen druk op de jaagpaden langs de Schelde. Thuis Quarantaine is in Frankrijk duidelijk strenger. In België mag je nog zonder formulier op straat en ook verder van huis. We komen tot Spierre. Dan is het nog niet zo laat. We eten buiten op de luiken. Zulk fijn weer is het. Met D trekken we er even op uit met de inline skates. Langs het Spierre kanaal. Een door mij helaas nooit bevaren spitsenkanaal van de Schelde naar Roubaix.

Wel even wennen. Gewoon om 6 uur verder. Daardoor wel beloond met een prachtige zonsopkomst. We varen op het gemak de Schelde af. Kunnen niet meteen door in Merelbeke. Deze keer is er niet veel bovenwater meer, dus valt het water te ver weg bij laag water. Als het weer terug opkomt schutten we af en varen richting Rupel. Was eerst van plan in Steendorp te blijven, maar bij nader inzien varen we meteen door naar Duffel. Rustig aan want het water wil nog niet erg op komen.

Was niet voor niks. Nu zijn er af en toe wel dichte mistbanken. Voordat we in Viersel zijn is de mist wel weg. Draaien het Albert Kanaal op. Er was een beetje verwarring omtrent de precieze losplek. We zijn bevracht voor Swalmen, daar staat ook de mouterij, maar meestal moeten de schepen in Roermond lossen. Daarom nu nog eens extra gevraagd. Het moet gewoon Roermond worden. Morgen na aankomst gaan ze lossen.

Dat laatste stuk valt altijd nog tegen, je denk dan we zijn er bijna als je in Nederland bent, maar dan is het best nog een eind varen. Bij aankomst meteen begonnen met lossen. Paar uur later maken we plaats voor de volgende. Die gaan ze nog leeg maken vandaag. Wij zoeken een plekje boven sluis Panheel. Het kan wel eens langer gaan duren deze keer. Vanwege alle maatregelen is er veel minder te transporteren.

tot en met 25 april. Het ligt hier wel mooi. En meestal gezellig, omdat er vaal wel een paar buren liggen. Nu liggen er duidelijk meer schepen dan normaal. Wel een stuk of zes spitsen en ook zoveel kempenaars. Echt gezellig buurten of een gezamenlijke BBQ zit er nu niet in. Het blijft bij een praatje op afstand. De meeste zijn wat scheepsonderhoud aan het doen. Het is er mooi weer voor en we hebben er noodgedwongen tijd voor. Vorig jaar is het er niet meer van gekomen dus ga nu de kop en de kont maar eens aanpakken. Tussen door af en toe een wandelingetje.

tot en met 29 april. Eindelijk de scheepsromp ziet er weer netjes uit. Was een hele klus. Je merkt toch wel dat het nog geen zomer is, maar mag wat betreft het weer zeker niet mopperen. Af en toe kregen we wat reizen aangeboden, maar daar zat meestal ergens een haakje aan en maak dan liever het werk af, want om dat half te laten staan heb ik een hekel aan. Nu is het dus af en rijden naar huis om daar wat klusjes te doen. Oma en de kinderen weer eens te zien. Af en toe een stuk fietsen of skaten. En besluit weer te gaan motorrijden. De midlifecrisis staat tenslotte voor de deur.

Dat liep van de week nogal stroef. We merkte wel dat we aan de beurt waren bij onze coöperatie. Er kwam regelmatig een aanbod langs, maar of de reis werd niet bevestigd door de klant of de juiste combinatie met schepen kon niet gemaakt om de partij rond te krijgen. Uiteindelijk krijgen we een Stein Arques aangeboden. Dat is morgen nog te laden, dus moeten we eigenlijk halsoverkop naar boord. Zo gaat dat meestal.