Beginnen wat vroeger zodat we op tijd bij de sluis zijn. Daar ligt een pousseur waar we bij in de sluis passen. Een maal op de Oise is duidelijk te merken dat het fors heeft geregend de laatste tijd. Het gaat hard en daar hoeft de motor niet veel voor te doen. Wij blijven in Bruyeres aan de kade liggen, omdat daar de auto mooi aan boord kan als Henny vanavond weer terug is.

Tot in Conflans ste Honorine gaat het leuk natuurlijk, maar vrees wel voor de Seine. Dat gaat een lijdensweg worden op het moment. Dat klopt wel het stroomt er hard. We gaan er maar gewoon aan beginnen en zullen er wat meer geduld voor moeten hebben. We gaan er langer over doen dat is duidelijk. De spoorbrug van Maison Lafitte is altijd een mooie indicatie of je boven de stad draait of niet. En ik kan zeggen dat het erom gaat spannen.

Vertrekken boven Suresnes, laat eerst de motor rustig warm draaien, maar daardoor gaan we vrijwel niet vooruit. Tot het oude Renault eiland is het nog niet zo zwaar. Daarna wordt het menens. Inmiddels is wel bekend wat de zwaarste punten zijn. Ondanks dat er momenteel 1000m3/s loopt komen we steeds de moeilijke bruggen boven. De laatste is dan de alternat rond de Notre Dame. Het gaat met minder dan 2km/h, maar we komen boven. Daarna is de spanning er af en is het zeker dat we onze bestemming gaan bereiken. Drie sluizen moeten we nog opschutten al is het verval zeer gering in de sluis. Bij aankomst ligt er een schip te lossen. Daarna zijn wij aan de beurt en dat willen ze vandaag nog doen. En inderdaad. Een paar uur later zijn de rollen uit het ruim.

Gaan verder in de opvaart. Wederom in Sens laden, deze reis alleen niet voor Doetinchem maar Antwerpen. Samen met Timo gaan we in het ruim aan de slag. Maken het laatste stukje af met bij plekken. Daarmee is ook precies de verf op. Een paar meter vloer balken krijgen we daarom niet meer grijs. Jammer maar helaas. Blijven in St Mammes liggen vandaag en gaan bij vrienden op visite.

We hebben gisteren geluk gehad met het weer. Vandaag had ruim schilderen niets geworden. Het regent zowat de hele dag. En het is nu al zwaar genoeg met die stroming. In het bochtje boven de silo van Tavers gaat het niet zo hard meer. De Yonne geeft wel duidelijke minder water. In Sens zoeken we een mooi plekje. Net nagevraagd deze week laden kan niet meer. Dus besluiten we om een lang weekend naar huis te rijden. Een buurman heeft hetzelfde probleem en kan mooi met ons mee rijden naar Antwerpen.

Tot en met zondag 8 maart. Haal wat boodschappen voor thuis en oma. Doe een paar huishoudelijke klusjes. Als ik dan toch met de stofzuiger bezig ben maak ik de auto weer eens grondig schoon van binnen. Splijt grote keggen en verzameld hout, voor de kachel. Samen met D brommer spullen halen, althans dat was de bedoeling, maar het is er nog niet. Zondag avond rijden we weer terug naar boord, een hele rit.

Pas na de middag zouden we aan de beurt zijn, maar het schip dat vanmorgen moest laden is er niet. Dus we kunnen iets eerder starten. De gebruiksaanwijzing om te laden is inmiddels bekend. We leggen de planken klaar om goed 2 á 3 meter af te houden. Na belading krijgen we papieren. De planken gaan naar de buren, zodat die ze ook kunnen gebruiken. Wij vertrekken richting sluis. Het gaat behoorlijk snel. Deze keer geen probleem om de sluizen uit te komen. Het water staat zeker een halve meter hoger dan bij zomer afvoer. Komen bijna de Yonne nog uit. Dat hadden we niet verwacht. Voor stroom vast maken bij een kade waar niet overdreven water staat is wel een uitdaging.

Kilometers maken, dat is wat we vandaag gaan doen. Het gaat hard, gelukkig zit het mee bij de sluizen, want nu het zo hard stroomt is het erg fijn als je niet hoeft te wachten. Een schip voorstroom stilhouden is niet eenvoudig. De laatste sluis voor Parijs kunnen we zelfs overslaan. We gaan over de stuw. Daarmee halen we nog net de alternat die anders niet mogelijk was geweest. De bruggen zijn met deze waterstanden wel een stuk lager. Volgens mijn berekening moet de auto er onder door kunnen terwijl die op de roef staat. Als we tenminste mooi in de midden van de vele boogbruggen passeren. Dat vraagt nu wel de volle aandacht van de schipper. In Suresnes moeten we wel via de sluis al kan ik het geen schutten noemen. Chatou wederom via de stuw.

Tja en dan de Oise op gaat wel met andere snelheden. Al gaat het dan langzaam die Oise is altijd te doen. Dat zei met vroeger toch. Maar in Pontoise blijkt die informatie niet meer te kloppen. Wij varen de stuw in en het is net alsof we in een elastiek komen. Binnen een halve scheepslengte gaan we van 5Kmh vooruit naar 3 Kmu achteruit. Dat is wel even schrikken, omdat het totaal onverwacht is. Als ik zie dat het met even aanhouden echt niet gaat lukken stop ik af. Zelfs helemaal de schroef er af, maar het schip blijft plakken in de stuw. Hij zoekt wel erg de ene dan weer de andere kant op. Ik moet hard achteruit draaien en pas anderhalve scheepslengte beneden de stuw drijft het schip weer vanzelf met de stroom mee. Blijkbaar draait het water heel raar met een onderstroom. Een verzoek om via de sluis te schutten nu het via de stuw niet lukt slaat tegen bureaucratie kapot. De sluizen staan net boven water en zou volgens mij best gebruikt kunnen worden, maar er is nu eenmaal een scheepvaartbericht van kracht dat je verplicht via de stuw moet. Een telefoontje naar de chef veranderd er ook niks aan. Wij wachten het af op de palen. Paar uur later wil een Canal du Nord schip ons wel helpen. Met voorspan komen we wel boven de stuw. Onze dank is groot. Varen op eigen kracht verder naar Sarron.

Hier en daar een echt zwaar stukje, maar over het algemeen is het best te doen. Beneden de sluis van Sarron bijvoorbeeld ging zo hard niet meer. In Venette net bij Compiegne moet de scheepvaart ook via de stuw. Net als in Pontoise is één van de twee stuwen niet helemaal geopend. Waarom precies is mij niet bekend. Weet alleen dat VNF die bewuste stuwen niet helemaal open krijgt. Dat betekend natuurlijk wel dat het andere stuwdeel zwaarder is dan als beide delen volledig geopend zouden zijn. Gelukkig is hier een sluiswachter van dienst die dapper genoeg is om van het scheepvaartbericht af te wijken en kunnen via de sluis. Daar moeten we toch een heel klein stukje opschutten. Dus twijfelachtig of dat het via de stuw op eigen kracht gelukt zou zijn. In de stad van Compiegne is een beruchte brug waar we via de opening van de afvaart zowaar wel boven komen. Had er al weinig vertrouwen meer in, omdat we net voor de brug geen 3 kmh meer liepen, maar eenmaal in de brug liep dat weer op. Terwijl dat bij de meeste echt andersom is. Blij om in Janville te zijn. Wat een zware bevalling deze ronde.

Kunnen met een andere spits mee schutten vanmorgen. Daarmee schutten we een diepe pousseur voorbij. Daarna loopt het wel een stuk beter. Totdat bij sluis 11 opeens de deuren dicht gaan terwijl wij er tussen zitten. Na een meter of 5 ligt het schip stil, diepe krassen in de zij aan weerskanten. De ijkschalen stonden er net zo mooi op. Laten een document op maken dat de schade is ontstaan door de sluisdeuren tijdens het uitvaren. Dat is eigenlijk best snel geregeld, want we kunnen weer voor onze pousseur vertrekken. Al is deze daar natuurlijk niet blij mee, maar ja ik had het liever ook niet gehad. Daarna kunnen we zo de tunnel in en een paar sluizen af. De sluizen stoppen wel anderhalf uur eerder dan normaal. Dit om regenwater af te voeren via het Canal du Nord, gewoon spuien dus. Nog nooit eerder meegemaakt op het Canal du Nord. Vraag me ook af of het noodzakelijk is. Het water staat hier nergens echt te hoog.

Hoe het komt komt het, maar aan de laatste sluis van het canal du Nord schutten we weer met de buurman van eerder mee af. Kiezen voor de Schelde. Daar is het niet zo druk. Hoe verder we de Schelde af gaan des te meer stroom er bij komt. Zo komen we toch nog door Tournai en sluis Kain.

Volle schutting in Herinnes vanmorgen en nog voller in Kerkhove, want daar beginnen ze een uur later dan in Wallonië op zondag. Voor Merelbeke twijfel ik of we daar zullen blijven liggen vandaag of dat we nog een stuk de Zeeschelde af varen. Uiteindelijk besluiten we om verder te varen. Nu met het vele water blijft er voldoende waterdiepte over met laagwater. En waarschijnlijk zal het ook wat langer duren voordat de vloed zijn intrede doet. In Wichelen is het bijna laagwater als we daar passeren. De schrik slaat daar om het hart. Rommel in de schroef, na een paar keer achteruit draaien zijn we het gelukkig weer kwijt. Zulke dingen moet je hier niet te vaak hebben anders ga ik niet oud worden. Veel fantasie heb je niet nodig om je voor te stellen dat het hier goed fout kan gaan zonder voortstuwing. Uiteindelijk gaan we ook helemaal door naar Antwerpen. Morgen is de Royersluis weer gestremd voor de hele week en nu staat die met open deur op ons te wachten.

Afwachten in Noord-Kasteel dok. Henny komt met de kinderen weer terug aan boord. De scholen zijn dicht en daardoor de schippersinternaten ook. De overheid heeft onze beroepsgroep wel aangemerkt als van vitaal belang in strijd tegen het corona virus. Dus kinderopvang zou mogelijk moeten zijn, maar zolang de scholen dicht zijn kunnen ze natuurlijk prima mee naar boord. Het nieuws volgt zich in razend tempo op. Maar nieuws omtrent de lossing blijft uit.

We gaan uit balorigheid maar een herft uit mesten. Erg snel gaat het niet, er komt steeds weer wat tussen. Telefoon, mail of een buurman met vragen. Net als we klaar zijn om alles wat weg kan bij het aanbiedstation te brengen gaat ie dicht, tegenvaller. Dan maar drinkwater laden. Maar dat systeem is weer veranderd en het online registreren werkt niet zo snel dat we er meteen water van uit de kraan krijgen dus onverrichte zaken varen we maar naar de losplek. Morgen ochtend lossen.

Precies zoals de planning was om half acht is onze voorganger leeg, en kunnen we onder de kraan. In 50 minuten lossen ze de 275 ton gerst. Dat gaat hier razend snel en zonder de boel af te breken, knappe prestatie. Door de omstandigheden rondom corona is alles onzeker geworden. De nieuwsberichten tuimelen over elkaar heen en steeds komen er meer restricties voor de scheepvaart bij. Het ziet er niet naar uit dat er binnenkort iets te vervoeren valt voor ons. Zeker nu Frankrijk zo goed als op slot is. Besluiten dan langzaam richting thuishaven te varen.

De dag begint met mist, we stellen ons vertrek uit de Kilhaven een uurtje uit. We zijn er dan nog niet vanaf, maar het zicht is wel verbeterd. Onderweg veegt Timo het ruim uit en spoelt het schip af. Eenmaal onderweg op de Lek bestel ik vast de sluis in Vreeswijk. We zouden perfect tij moeten hebben, maar de stuwen in de Neder-Rijn staan nog open dus we moeten het doen met iets minder tegen stroom ben ik bang.

Wat betreft werk ziet het er somber uit, ongeveer 90% van het lading pakket is geannuleerd of uitgesteld tot ten minste 6 april. Het is niet anders. Voor onze quarantaine zou gewoon varen veel beter zijn. Eigenlijk is aan boord varend een ideale quarantaine situatie. Dan heb je nauwelijks tot geen fysieke contacten met anderen dan de opvarenden aan boord. Boodschappen haal je dan in 1x voor 14 dagen. Nu zou men dat hamsteren noemen.

De lang geleden bestelde onderdelen voor mijn oude brommer zijn eindelijk binnen gekomen. Samen met D monteren we die. De tank en carburateur hadden we al schoongemaakt, maar er komt geen benzine uit het kraantje als we die open zetten. Tank weer leeg gemaakt en het kraantje schoongemaakt. Blijkt in die kraan nog een filtertje te zitten met een teerachtige smurrie op het filter gaas. De brommer heeft 26 jaar stil gestaan. Tegenwoordig moet hij een kenteken hebben, maar dat kunnen we nu niet aanvragen door de corona sluiting van de keurings-stations (RDW)

Samen met D op de inline skates een tochtje rijden. We gaan naar fort Jutphaas en via het industrie terrein weer terug. 's Middags gaan de zomerbanden weer onder de auto. Winter velgen worden schoon gemaakt en de schuur in gesleept.

Dan gaan we nu wel verder met waar we in Antwerpen mee begonnen waren. Het herft voorin uitruimen. Zo ver waren we dus vorige week ook. Nu gaat alles wat weg kan in de container en bij het oud ijzer. De houten vlonders gaan eruit. Daar onder ligt minstens 30 jaar stof, troep en teer. Twee emmers koek komen eruit. Viel niet mee om dat los te steken. Roest zat er in ieder geval niet. We maken het herft met een straf sopje en de hoge drukspuit schoon.

Dat is jammer, vanmorgen ontdek ik een gaatje in een afwateringsbalk van het herft. Daar las ik een plaatje op. Valt niet mee, want het is een moeilijk hoekje natuurlijk waar je niet goed bij kunt. Als dat klaar is gaat het herft in de coating. Geheel tegen verwachting in komt er een vraag of we in Frankrijk graan op willen halen. Gezien de omstandigheden stemmen we daar mee in. Bevestiging blijft echter uit.

De vloer van het herft gaat in de zwarte lak. Dat steekt mooi af op de gegalvaniseerde looproosters die er straks in komen. Er komt nu wel bevestiging om in Berry au bac te gaan laden. Henny gaat boodschappen halen. Er moet nu voor een heel huishouden van 5 mensen een voorraad van 2 weken gehaald worden. Dikke kans om nu voor hamsteraar uit gemaakt te worden. Om dat te voorkomen gaat ze eerst naar de groothandel. Daar zijn ze gewend grote hoeveelheden te verkopen. Bovendien is de meeste horeca gesloten dus zullen ze wel blij zijn met klanten. Fijn dat we weer aan de gang kunnen in deze vitale sector. Fijn ook dat we die erkenning hebben gekregen van de overheid.

Rechtsomkeer, Klein stukje maar. De voorhaven van de Krammer weer uit en richting jachtensluis. Dat doen we graag, want die zijn gevoelig sneller dan de grote sluizen hier. Zo zijn we mooi op tijd om met het laatste beetje eb naar Terneuzen te varen. Daar moeten we wel een tijdje wachten om te kunnen schutten. Dat risico loop je met laag water. Dan moeten we het met een sluis minder doen. Deze ronde varen we weer eens via de Leie. Vanwege de Corona maatregelen moeten we nu niet meer naar het scheepvaartkantoor komen om de vaarweg belasting te betalen. De vaarvergunning ontvangen we nu per mail.

De maatregelen in Frankrijk zijn duidelijk anders dan in België. En daar weer anders dan bij ons. Vanmorgen konden we om 06:00 uur schutten in Wallonië. Om acht uur zijn we bij de eerste sluis in Frankrijk. Die op dat uur net begint met schutten. Alleen ligt daar nog het een en ander voor te wachten. We kunnen met de derde schutting mee, twee spitsen en een grote kempenaar. We schutten zo een paar sluizen samen. Om 18:00 uur is het alweer gebeurd met de bediening. We doen 1 sluis in het Canal du Nord.

Zin in een vers broodje van de bakker. Dus moet er nu een document worden ingevuld waarom je uit je huis bent. Mensen moeten verplicht thuis blijven. Er zijn een paar uitzonderingen, als je daar gebruik van wil maken moet je dat verklaren in een standaard document, voordat je op straat gaat. Voor een wandelingetje mag je maximaal een uur het huis uit en niet verder dan 1 km. Voordeel voor ons is dan wel weer dat ons huis zich de hele tijd verplaatst. Al met al wel een heel andere setting dan in Nederland.

Door al die maatregelen is er veel veranderd. Wij kunnen ongeveer kantoortijden varen. Stremmingen van sluizen en kanalen moet je nu ook goed nakijken. Daar waar een stremming was toen de maatregelen genomen werden zijn hoogst waarschijnlijk nog steeds dicht. De bouwvakkers zijn gevlucht en sindsdien niet meer terug gekomen. Dus als de quarantaine opgeheven gaat worden kunnen ze het karwei af maken. Tot die tijd is die sluis onbruikbaar. Zo gaat dat hier. Het Canal Abbecourt zou sinds gisteren voor onderhoud dicht. Dat gaat nu niet door en kunnen we daar wel gewoon langs.

Onze stagiair kan er niet aan wennen. Dat varen zonder stuurhut. En dat terwijl we best mooi weer hebben. Het is vooral 's ochtends wel fris met een beetje nachtvorst. Tegen kou kun je je kleden, ik vind het prachtig zo varen. Net alsof je het varen door de natuur nog intenser beleefd. Het laatste sluisje moeten we achteruit op schutten. Dan zijn we op de laadplaats aan gekomen. Er liggen nog 3 lege spitsen die morgen moeten laden. Wij zijn woensdag aan de beurt.

Al een tijdje van plan om de denstickers te plakken. Mooie dag daarvoor. Zeker een klus die je niet alleen kan doen. Heel erg opletten dat je recht begint. Best een secuur karwei en tijd rovend. Meer doen we vandaag niet. Nou ja, Henny is boodschappen gaan halen. Met 5 personen aan boord ben je zo door de voorraad heen.