Dacht het gisteravond al te zien al was het donker. De romp is zwart. Dat is dan zaterdag gebeurd. Het was zaterdag droog weer met zowaar wat zon en daar moet je dan gebruik van maken in de winter was de verklaring. En dat begrijp ik best, want vandaag had het toch een stuk lastiger geworden. We staan alweer op de kar. De plekken van de bokken moeten nu nog gecoat, maar het wil niet drogen.

Alles is zwart, het wachten is op de schroef. Die komt na de middag naar de werf. Hij gaat er meteen achter. Hij mag tijdens de koffie in de middag even afkoelen en dan gaan we te water. De brug is besteld voor morgen. Om vijf uur is de werfrekening al binnen. Weer fijn samengewerkt bij de Vlijt in Coevorden.

Om acht uur voor de brug, brugwachter is op tijd. Deze keer gaat hij open en zelfs weer dicht. De Monierbrug moet door dezelfde brugwachter bediend. Onderweg komt er iemand een emissiemeting doen. Van de zomer was nulmeting met gasolie. Nu wordt er gemeten met de blauwe diesel. Deze HVO is biodiesel 2e generatie. Net als vorige keer moet er meerdere keren op verschillende toerentallen gemeten worden en iedere meting moet minstens een half uur ononderbroken zijn. Pas aan Eefde is alles klaar. Zet de man met auto weer af boven de sluis. Wij gaan in de mist vanavond de IJssel op.

Want in principe worden we vanavond weer in Rotterdam verwacht. Vanmorgen nog steeds mist. Eerst had ik wat getwijfeld om misschien de Pannerdense kop rond te varen, Maar met deze mist lijkt me de fietspadroute via Neder-Rijn en Lek een betere optie. Dat is achteraf misschien maar goed ook. Er blijkt vandaag in de mist een tanker op de pijler van de brug in Zaltbommel gevaren. De vaart is daardoor lang gestremd geweest. Een opluchting voor ons is dat deze tanker nu eens een tegenstander van formaat heeft uitgekozen in plaats van een spits.

Dat laden laat weer op zich wachten. Veel plek was er nog niet, maar omdat we weer naar Frankrijk gaan moeten de bunkers goed vol. Dus de blauwe diesel auto komt weer langs. Had ook een bilgeboot besteld, maar die hadden het te druk. 's Avonds laat worden we gevraagd naar de laadplaats te komen. Een uurtje laden en weer terug naar de wachtpalen voor de rest van de nacht.

De havendienst rammelt ons uit bed, of we wel weten dat we hier niet mogen liggen. Ja, dat weten we, maar daar waar het wel mag was geen plek. Hier wel en een ononderbroken nachtrust leek mij een beter vooruitzicht dan vannacht nog 3 x verhalen, omdat er buren tussenuit moeten. De man had er op zich begrip voor, maar toch mogen we hier niet liggen en als iedereen het zou doen dan werd het een zooitje in de haven. Dan zijn we eigenlijk iets te vroeg voor het getij, maar besluiten toch te vertrekken. Gaan deze keer eens grondig werk maken van de schoonmaak. De lading is al niet de properste en van de werfbeurt zijn we ook behoorlijk smerig geworden.

Samen met de buurman vroeg uit de veren om op tijd naar de Schelde te kunnen schutten. Het lijkt er op dat we de Royersluis net gaan missen, dus gokken op de Cauwelaart sluis. Eenmaal op de rivier komt het buiswater tegen het stuurhut raam. Wind en stroming tegen elkaar in. Al is de stroming deze keer mild. Het blijkt doodtij. Desondanks wel met hoog water in Merelbeke. Boven de sluis blijven we liggen en gaan even op en neer naar het internaat.

Pakken de auto aan boord en vertrekken. De grote drukte van Evergem zijn we zo wel voor. Al treffen we de sluizen niet zo super echt lang moeten we niet wachten. Zo varen we naar Wallonië waar de sluis even in storing is geweest, maar net weer gaat beginnen als wij daar aankomen. We kunnen mee schutten met een duwbootje met bak. Daarmee passeren we de tanker weer die ons zojuist met veel geweld voorbij is gevaren. Varen verder naar de eerste sluis in Frankrijk en doe alvast vaarweg belasting aangifte.

Samen met de buren schutten we Fresnes op. De rest van de Schelde. Tot zo ver gaat het goed. In Frankrijk heerst weer eens stakingskoorts. Altijd onzeker welke sluiswachter staakt. Maar dat er een paar staken kun je zeker van zijn. In het Canal du Nord horen we van buren dat er bij de tunnel en verderop gestaakt wordt. We blijven echter schepen tegen komen. Een van de buren verklaard dat ze zelf door de tunnel gevaren zijn. De dichte slagboom hebben ze er af geschroefd en zijn met vijf schepen gaan varen. Dan weer vijf van de andere kant. Zo is dat de hele dag gegaan, tegen de avond komen wij aan sluis 5 alwaar we verzocht worden vast te maken, omdat het aan 6, 7 en de tunnel al vol ligt, want daar is de hele dag gestaakt….

Bij de tunnel zijn ze vanmorgen uitgestaakt, we kunnen verder. Omdat de schepen gister zelf door de tunnel gegaan zijn en er verderop wel geschut is valt het met de drukte door op opeenhoping reuze mee.

Aan Noyon hebben we nog de vierde schutting, omdat daar vanmorgen gestaakt is. Wij zijn bijna op de losplaats, maar één stakende sluiswachter is genoeg om in het zicht van de haven te stranden. De ontvanger wil dagelijks weten hoe de vorderingen zijn, want die heeft morgen een kraan en twee vrachtwagens staan om ons te lossen. Als we in de laatste sluis liggen bel ik dat we voor de wal varen vandaag. Lastig plannen maken zo.

Zoals voorzien lossen, de grijper van de kraan is nog altijd vervelend lek. Het gangboord en de bulb liggen vol met kunstmest. Deze soort wordt hard als beton als je het nat maakt en dan is het lastig weg te krijgen. Ben er de hele dag mee bezig. Dan is het ruim weer klaar voor de brouwgerst maandag. Althans het moet wel nog drogen. Besluiten niet meer te gaan varen vandaag.

De Oise en Aisne zijn inmiddels behoorlijk bruin van kleur. Het stroomt lekker en voert ook stukken hout mee die graag door de schroef gaan. Dat lijkt ons nu niet zo'n goed idee, want de schroef is net vers van de reparateur op de werf. Varen voorzichtig naar Soissons. Waar gelukkig terug palen zijn gezet op de gerenoveerde kade in de stad.

Lekker druk bij de silo van Venizel er liggen wel 6 spitsen om te laden, dat zal niet allemaal voor maandag zijn. In Vailly drie om te lossen. Bij aankomst in Berry au Bac zijn wij de vierde. We bouwen alles weer op en gaan eten in Gaudard. De achterpiek spoel ik goed om, want deze is nu zo netjes en wil ik graag een poosje zo houden. Het modderwater van de Oise heeft veel slik achtergelaten, dat ik weg moet spoelen.

Blijkt dat we nummer drie zijn om te laden. En dat is al net na de middag zo ver. Dat ging sneller dan gedacht. Ik was in de achterpiek gegaan om een storing aan het noodstuurwerk te lokaliseren. Dat is niet klaar als we al wel moeten laden. Henny neemt even de honneurs waar tijdens het laden. Terwijl ik het stuurwerk weer zo maak dat het gebruikt kan worden. De storing helaas niet kunnen verhelpen. Als we vol zijn vertrekken we meteen. Ik maak het schip wel schoon tijdens de vaart. We hebben alle tijd wel nodig om voor de kerst te kunnen lossen in Herent en om het nog leuker te maken is de stakingsdreiging nog onverminderd aanwezig.

Besluiten om ook via de Aisne af te varen. Daar loopt een lekker stroompje en via Abbecourt kun je nu nooit zo snel varen. De automatische sluizen doen het vandaag. En ook de itinerant is aanwezig. Bij één sluis op de rivier moeten we even wachten, omdat de man bezig is met een schutting verzameld drijfhout af te schutten. We horen dat sluis Berry au Bac wel staakt. Dat is pech voor de buren die vandaag moesten laden. Wij komen de Aisne af en via Janville naar Bellerive. Daar is het gebeurd voor vandaag, staking. Toch goed gevaren en mogen niet mopperen.

Via de kleine sluis schutten we op. Die is veel sneller dan de grote, dus als daar de buren kunnen uitvaren zijn wij al twee kilometer verder. En die voorsprong komt goed uit aan Pont 'l Eveque. Daar schutten we geheel tegen verwachting alleen op. Het loopt verder erg gesmeerd door het geheel ontbreken van tegenvaart. Dat is natuurlijk voor het moment wel lekker, maar geen normale zaak. Dus die zullen wel weer ergens worden vast gehouden door een stakende sluiswachter. Wij varen naar sluis 7. De eerste die niet klaar staat vandaag.

Het Canal du Nord ging vlot deze keer, daar hadden we niet op durven hopen. De Franse Schelde gaat minder. Tot 2 x toe een vertrekker voor ons neus. Maar we laten Frankrijk toch achter ons. Deze keer wel tot vreugde, want nu even geen stakende sluiswachters meer. Komen door de stad Tournai en sluis Kain.

Het is al merkbaar dat kerst nadert. Er is minder vaart onderweg. Des te vlotter loopt het aan de sluizen. De losplanning ziet er voor ons niet al te best uit. We staan er op om voor de kerst te lossen, al lijkt mij die planning tamelijk optimistisch. Gezien ook de weerberichten voor volgende week, laten we hopen dat ze gelijk hebben. Aangezien we toch pas dinsdag gaan lossen blijven we in Merelbeke. Dan kunnen we naar een etentje en daarna de kinderen halen.

Dat etentje was wel gezellig en is wat later geworden. Dus besloten om thuis te blijven slapen. Vanmorgen naar boord gereden. Eenmaal aan boord pakt de rest de auto uit en zet hem aan boord. Ik vervang ondertussen een onderdeel van het noodstuurwerk. Dat daarna gelukkig weer naar behoren functioneert. Wel zo fijn als je de Zeeschelde af moet, je weet tenslotte maar nooit.

We ontvangen een kerstgroet van de pont schipperse in Boom als we vertrekken van de steiger. Heel attent van haar. Met een beetje drijven naar sluis Zennegat is het water voldoende opgekomen om over de sluisdrempel binnen te komen. Echter we raken helaas wel de bult die daar op de driesprong altijd ontstaat. Normaal krabben ze die plat de laatste jaren. Werk aan de winkel dus. Zondag kunnen we enkel door de tij sluis in de Leuvense vaart de rest van de sluizen zijn dicht. 's Middags lopen we naar de kerstmarkt in Mechelen. Mechelen een leuke stad, maar de kerst markt valt wel tegen.

Het gaat weer spannend worden om leeg te zijn voor de kerst. In principe hebben we een losdatum van vandaag, maar dat gaat zeker niets worden. We staan er nu op voor morgen als nummer 2. Dan mag het vandaag niks uitlopen en met dit regenachtige weer?

Dat was te voorzien. Wij komen niet meer aan de beurt vandaag. Nu staan we op de planning voor 2e kerstdag. Daar hebben we weinig trek in, we melden ons af tot de 30e.

Tot en met 29 december verblijven we op ons kerstadres. Ontdoen ons van de normale dagelijkse beslommeringen, tanken energie voor het komende jaar.

Varen het laatste stukje van de ligplaats naar de losplek. De buurman voor ons is ver leeg als wij aankomen. Tijdens het lossen bij ons staat het regelmatig even stil. En de silo is vol. Dan moet er overgeschakeld op een andere. Na leegkomst richting Zennegat.

Op het moment even geen plannen voor een volgende reis, maar maak wel alvast het ruim schoon. Heb langer werk dan normaal. De grof vuil pomp slaat steeds af en moet hem dan weer met mijn vingers op gang helpen. Misschien moet daar volgend jaar een nieuwe voor komen, want het is vervelend als de spullen waar je mee moet werken niet in orde zijn. Kijk de koolborstels van de stuurmotoren na. Daarna maken we ons op voor oudjaarsavond.