24 reizen in 2019. Dat zijn er 4 minder dan vorig jaar. Wel een paar keer naar zuid Frankrijk geweest dus meer lange reizen gedaan. De omzet ligt wel iets lager. De vervoersprestatie is kleiner namelijk; 3,2 miljoen tonkilometer. De kanalen naar zuid Frankrijk zijn niet zo diep, en kunnen we het schip niet afladen, waardoor de vervoersprestatie niet optimaal is. In totaal ruim 6778 ton vervoerd en 11653 Km geladen gevaren. De Gardner heeft daarvoor 1990 uur gedraaid. Dat is 689 uur minder dan vorig jaar. Het totaal brandstofverbruik is 10m3 minder, fors gedaald. Het gemiddeld brandstofverbruik 17% afgenomen. Een deel is te verklaren doordat dit jaar meer leeg gevaren is. En leeg verbruik je nu eenmaal minder brandstof dan geladen. Financieel gezien best tevreden. De reizen op zich iets efficiënter, maar door de relatief lange leegvaarten in zijn geheel wat minder.

Besluiten te vertrekken uit Mechelen en naar Nederland te varen. Er staan wat klussen op de lijst bij de elektricien en persoonlijk moeten we toch ook meerdere keren daar zijn de komende dagen. Dan gokken we maar dat er vervolgens ook in NL geladen kan worden. In Tholen vinden we een plekje voor de nacht.

Fijn dichtbij de afloop steiger was het idee. Dat klopt ook wel maar helaas liggen we zo dwars op de wind die nu net iets steviger is. De kopschroef van ons heeft niet echt spierballen. Gelukkig trekt hij het net zonder dat de trukendoos van het vakmanschap open moet, want ook wij zijn liever lui van aard. Eenmaal onderweg is er weinig moeilijks aan. Voor ons is de vaarweg ruim genoeg. Zoeken een plekje in de kalkhaven in Dordrecht. Het ligt er goed vol, maar een spitsje kan er nog wel bij.

De coöperatie waar wij bij varen viert vandaag haar 25 jarig bestaan. Dan doen we aan boord van een 135meter lang rivier cruise passagiersschip. Daar is de jaarvergadering, diner en feest. Fijn dat we een jubileum zo met elkaar kunne vieren. Een internationaal gezelschap. Er zijn Nederlandse, Belgische en Franse leden.

Heerlijk geslapen aan boord van het passagiersschip. Het gezamenlijk ontbijt is altijd een mooi moment. Uiteraard ook erg lekker allemaal. Daarna snel naar boord om wat spullen te brengen, omkleden en naar huis. De kinderen zijn thuis gebleven dus die gaan we nu opzoeken. 's Avonds gaan de jongste 2 weer naar internaat. Helaas de kerstvakantie zit er weer op.

Tot en met 10 januari. Het wordt een week in Dordrecht waarin we een heel aantal kleine storingen proberen te verhelpen. De belangrijkste was wel dat het noodstuurwerk regelmatig met extra vertraging of haperend reageert. Zelf kwam ik er niet meer uit. Dat een ervaren storingsmonteur ook vrijwel de hele dag aan het zoeken is, was voor mij een troost dat ik het zelf niet kon vinden. Al had ik liever gehad dat hij in een uurtje klaar zou zijn. Als de oorzaak gevonden is moeten er onderdelen besteld. Af en toe komt er bezoek langs. We liggen in de kalkhaven naast een doorgaande weg dus menig bekende komt even langs. Familie van me laat weer een nieuwe tanker bouwen met RVS ladingtanks. Het casco ligt hier tegenover bij Dolderman. Krijg een rondleiding over het schip, al is er nu nog niet zo veel te zien. Het is nog een kaal casco. Aan het eind van de week laten de bestelde onderdelen voor het stuurwerk op zich wachten.

Tot en met 12 januari. Het weekend brengen we wederom thuis door. Zaterdag vul ik de voorraad haardhout aan. Zondag luieren we de dag om. Wel eens lekker zo'n lome dag en waarschijnlijk voorlopig echt de laatste.

De bestelde schakelaars zijn binnen en worden gemonteerd. Dan kan er weer een nieuw certificaat voor het stuurwerk afgegeven. Het huidige loopt in mei af, maar nu het toch helemaal is doorgelicht kan ik het beter nu meenemen. Precies als alles klaar is krijgen we de vraag of we een dag eerder kunnen laden. Dat kan dus wel. Morgen in Rotterdam rollen laden voor regio Parijs.

We halen een paar laatste boodschappen, hijsen de auto aan boord en vertrekken richting Rotterdam. Aangekomen op de laadplaats worden we gevraagd langszij te komen van een coaster. Deze is rollen aan het lossen. Zodra deze leeg is starten ze bij ons met rollen laden. Nee, dat zijn niet dezelfde. In de lading documenten is te zien dat onze rollen met verschillende andere zeeschepen hierheen zijn gebracht. Het laad apparaat is nogal lomp ontworpen en nu moet de kraanmachinist erg oppassen dat hij geen schade maakt aan onze den. Op een gegeven moment is de coaster klaar met ballasten en wil vertrekken. Wij laten hem er tussenuit. Voordat de loods aan boord is en echt weg is, zijn we een uur verder. Daarna laden wij de resterende partij rollen en maken plaats voor de volgende. Varen naar naar de Hartelkering voor de overnachting aan de remming.

Vertrekken met de vloed via de oude Maas richting Dordrecht via de Kil en Volkerak naar de Schelde-Rijn verbinding. Het waait weer stevig dus gaan via Antwerpen. Daar met de Berendrecht sluis naar de Schelde geschut. Daar zoeken we een overnachting aan de Lillo vlotsteigers. Aan de binnenkant is er nog mooi eentje vrij.

Vroeg op want het tij wacht niet. En hiervandaan naar de stad is echt nog een serieus eind varen. Als we voor de Royersluis langs varen komt er net een collega uit. Deze heeft in Ijmuiden geladen en moet naar dezelfde bestemming als wij. Hij moet wel een dag eerder lossen. We maken een praatje. Sterk tij deze ronde het gaat hard. Na Merelbeke verder de Schelde op. Daar is het wat drukker en moeten regelmatig wachten bij de sluizen, varen wel naar Tournai stad.

Het laden van split doen ze hier 's ochtends vroeg zeg. Een canal du Nord schip ligt te laden en is al ver vol terwijl het pas iets over zessen is. Net voor we de grens over gaan vul ik het vaarweg belastingformulier in voor de Franse vaarwegen. De Franse schelde loopt niet geweldig, maar ik klaag niet want we kunnen stakingsvrij door.

Niet druk in het canal du Nord, tenminste niet met schepen voor richting het noorden, want de sluizen komen meestal leeg terug, nadat onze voorgangers er uit zijn. En zo loopt dat vlotjes. Sluis 10 heeft één verlaat defect. Daardoor neemt het vollopen van de sluis veel tijd in beslag. Onze voorganger drijft nog boven de sluis, dus maken wij vast boven de sluis. Half uurtje later zijn wij aan de beurt. Varen naar Sermaize vandaag. Verder dan gedacht.

Beetje uitslapen, maar moest wel wakker worden met behulp van de wekker. Het is hier zo rustig, je hoort hier verder niks. Als ik met Laska ga wandelen slaan een paar andere honden aan. Daardoor weetje dat er toch mensen wonen. Verder ziet het er uitgestorven uit. We gaan verder naar het Oise lateraal kanaal en de Oise af. Moet een plekje hebben waar de auto weer aan boord kan. Blijf in Nogent sur Oise liggen voor het handelsgebouw, daar moet dat lukken.

De Oise stroomt een stuk minder dan vorige reis. Dat is helemaal niet erg, want de Seine is dan ook een stuk milder. En dat is wel zo fijn. Volgens de online gegevens loopt er nu 400 kuub per seconde. Minder dan de helft van wat er 14 dagen terug liep. 's Middags draaien we de Seine op. Er gaan wel een paar toeren bij op de motor. Maken in St Denis aan het eiland vast tegenover de ingang van het kanaal. Zou wel weer eens leuk zijn die kant op te gaan. Das al een paar jaar geleden.

De laatste etappe is voor vandaag. Varen door de stad en volgens mij is het voor ons de eerste keer nadat er brand is geweest in de Notre Dame. Zonder toren en rondom in de steunen ziet het er allemaal minder indrukwekkend uit. Daarna nog 3 sluizen voordat we op bestemming aan komen. De buurman die we eerder van de reis bij de Royersluis hebben gezien vaart net weg. We kunnen meteen onder de hal. Als ik mijn papieren binnen breng laten ze weten dat ze ons straks willen lossen. Dat is duidelijk een ander verhaal dan ik vanmorgen telefonisch hoorde. Toen was het allemaal erg onzeker. Ze liepen uit, want het automatische karretje was kapot. Die is inderdaad nog steeds kapot, maar ze zetten nu steeds 1 rol op een vrachtwagen en die rijdt dan naar binnen om het daar met een andere brugkraan te lossen. Zo gaat dat 23 rondjes totdat we leeg zijn. Volgens mij duurde dat helemaal niet veel langer dan normaal. Dus dat viel mee.

Daar was niet op gerekend. Nu we zoveel eerder leeg zijn dan voorzien vraag ik of er misschien deze week geladen kan worden in Nogent sur Seine. Varen vast die kant op. Onderweg ruimen we de keggen en planken op en veeg het ruim. De auto gaat er in. De stuurhut afbreken is niet nodig maar de auto op de roef laten staan is wel krap met sommige bruggen. Het is druk met scheepvaart op de boven Seine. Veel grotere schepen en zo komt het regelmatig voordat niet alles in een schutting past. Gelukkig kunnen wij dan wel met de eerste mee. Van lieverlee vallen er steeds meer schepen af als die op plaats van bestemming zijn en het laatste stuk vanaf Bray sur Seine zijn we nog alleen over. Daar staan de sluizen klaar, zodat we helemaal naar Nogent varen vandaag.

De laatste silo moeten wij zijn. Daar liggen nog twee andere spitsen die daar ook moeten laden. Mooi de tijd om wat boodschappen te doen, vers broodje bij de bakker halen. De buren zijn voor de middag vol. Als de kade vrij is gaan we onder de pijp liggen. Ik zie niemand meer, maar doe het ruim vast open. Het is mooi droog weer dus als ze dan starten hoor ik het vanzelf. Ondertussen begin ik alvast aan de olie verversing van de hoofdmotor. Pas om half 5 hoor ik voetstappen in het gangboord dus ga naar dek. Een man die er uit ziet alsof hij hier zou kunnen werken zegt zodra hij mij ziet, Ah ik zocht je al. En kijkt daarna met een bezorgde blik in het ruim. Het ziet er allemaal netjes uit en zo, maar het is een houten vloer en weet niet of ze daar op willen laden. Ik ga het voor u navragen. Een kwartiertje later is hij terug. Nee, ze willen het niet. Ik bel de bevrachter en leg de situatie uit. Tja, dat heb ik nog nooit bij de hand gehad, maar ik zal morgen overleggen met de kwaliteitsmanager van de klant. Maar uit ervaring weet ik dat als er problemen zijn wij meestal aan het kortste eind trekken.

Al vroeg gaan we verder. Of ik foto's wil maken en kan bevestigen dat het Azobé hardhout is. Dat maak ik in orde en wacht weer af. Nee, ze zijn bang dat het hout te nat is en er onderweg schimmel veroorzaakt. Na, dat zou dan de eerste keer zijn en het lijkt mij vrijwel onmogelijk gezien het ruim 30 december voor het laatst nat is geweest. Na de rollen is het enkel uitgeveegd. Dat is ook zo en daarom leek dat nu een goed argument, maar het HACCP protocol schrijft sinds een paar jaar voor dat vegen na staalrollen niet voldoende is en er met water gespoeld moet worden. Lariekoek, Wie dat in Godsnaam bedacht heeft had waarschijnlijk geen praktijk ervaring, maar goed dat komen we vandaag de dag op allerlei vlakken tegen helaas. De klant blijft er bij en annuleert onze bevrachting. Dus met liefde maak ik de rekening op voor het vergoeden van onze schade. Later op de dag krijg ik die weer terug met de mededeling dat ze die niet in behandeling kunnen nemen, omdat er geen afgetekend connossement bij is. Tja, als er tegenwoordig iets afwijkt van de standaard kom je met protocollen niet ver en helpt het als je ergens verstand van hebt. Waar zijn de vakmensen gebleven.

Het is gisteren toch ook gelukt om een vervangende reis te scoren. Aanvankelijk probeer je iets te vinden vanaf Nogent sur Seine. Daar zijn we nu tenslotte. Er is wel wat maar zit er altijd wel weer een haak aan wat de reis niet interessant maakt. Dus dan moeten we het idee maar laten varen om hier iets te vinden. Er is nog steeds behoorlijk aanbod, besluit in te zetten op een reis van Sens naar Doetinchem. Een lange reis en moet dus ook navenant betalen. Wij komen tot overeenstemming, moest wel wat water bij de wijn doen, maar dan kunnen we weer verder. Dus varen leeg de petit Seine af tot in Montereau. Daar varen we de Yonne weer in. Een mooie rivier, maar de sluizen zijn er wat vervelend met de schuine muren.

De sluiswachter liet gisteravond weten dat hij vanmorgen eerst een afvaart heeft aan de andere sluis. Hij moet hier in het weekend 2 sluizen bedienen. Dat kan alleen ter plaatse. Daarom is er vanmorgen tijd genoeg om in Pont sur Yonne eerst een vers broodje te halen. De afvaart blijkt een woonscheepje te zijn. In Sens zelf liggen wel drie vrachtschepen, maar er staan hier wel vier silo's. Als je die nieuwe van Gron waar wij moeten laden niet me telt. Hier is een heel logistiek centrum neergezet met 2 kade's uitgerust. Helaas worden ze maar zelden gebruikt.

Veel veranderd er niet ten opzichte van de zondag middag. Het is hier nog steeds een dooie boel, af en toe komt er een vrachtwagen met zand voorbij. Stukje verder zit een zand en grind handel. Henny is onderweg van Nederland. Op de valreep komt er nog een aanvraag binnen via blablacar, die wil graag vanaf Lille meerijden. Dus moet eerst nagaan of ze daar al boorbij is of niet. Als dat allemaal gecontroleerd is kan er niet meer geboekt worden want volgens het programma is de termijn verlopen. Dus maak op verzoek een nieuwe rit aan. Even later krijg ik bericht dat de aanvrager een andere rit geboekt heeft. Dat loopt lekker dan. Had ik beter iets anders kunnen doen het laatste half uur. Ik loop eens naar de silo, daar is niemand en dat blijft de hele dag zo.

Vandaag is er meer beweging bij de silo. Een boer komt graan brengen en een vrachtwagen rijdt het terrein op, als die weg zijn loop ik naar kantoor. Daar weten ze niets van onze belading, maar na een belletje naar het hoofdkantoor blijkt dat we naar de verkeerde silo gestuurd zijn. We moeten niet in Gron zijn, maar Sens St Martin. Dat is wel treurig, want daar zijn we zondag langs gekomen. Dus vaar weer een stuk terug af. Nu begrijp ik ook waarom er pas woensdag geladen kon worden. Bij deze silo lagen al 2 schepen en nu ligt er weer een andere te laden. We gaan boodschappen bij de Bio Supermarkt voor de deur halen. Goede spullen, maar ontzettend duur, dat is niet leuk meer.

Een week en drie laadplaatsen verder lukt het eindelijk om te gaan laden, je hebt van die reizen. Niet druk om maken. Dat helpt toch niet. Bij deze silo moet je een meter of 2/3 afhouden tijdens het laden tegen de kade staat maar 1,60 meter water. Steek de planken tussen het damwand en het andere uiteinde in het gangboord. Laden deze keer wel iets meer dan vorige keer hier. Dan toch nog iets aan de grond op het laatst. Ga papieren halen en vertrekken. De sluizen hebben schuine muren, dat is niet handig. Daarom gaan we helemaal vooruit bij de sluisdeur daar is een laatste stuk recht en daar kan precies de kop op. Het achterschip houden we dan ongeveer in de midden. Onderweg in een scherpe bocht, toetert een auto. De bestuurder steekt zijn hand op. Ik groet hem terug, maar hij staat druk te gebaren en toetert al maar door. Met de verrekijker zie ik dat de auto misschien wel wat ver van de weg is. Denk dat hij vast staat. Vraag aan de sluiswachter of die weet wat te doen. Misschien de brandweer bellen of een boer met trekker.

Vannacht ongewenst bezoek gehad. Deze heeft niets meegenomen, alleen een vervelend gevoel achter gelaten. Henny dacht een kat aan boord te horen lopen. Voor mij klonk het dan wel als een lompe obesitas kat, want een kat hoor je normaal niet lopen. “Ja, ik zie hem zitten”. Nou, prima. Echter bij nadere bestudering in het licht van de dekverlichting voor de deur blijkt het geen kat, maar een beverrat. Schrikkerig is die niet. Na een rondje gangboord komt ie blijkbaar tot de conclusie dat er voor hem niets te halen valt aan boord en vertrekt hij weer. Maar je begrijpt wel, wie er vanmorgen los moest gooien. Geen verstekeling meer aangetroffen aan boord.

In Pontoise na de eerste sluis gaat Henny met de auto op weg om de kinderen te halen. In de loop van de dag komt er eindelijk een schip voorbij. Dat is de eerste sinds de Yonne. Heel ongebruikelijk. Het was ook heel bijzonder op de Seine, alle sluizen klaar en overal alleen geschut. Geloof niet dat dat al eens eerder is gebeurd. De kleur van het Oise water veranderd naar mate ik hoger op kom. Daarop kijk ik online eens naar de waterstanden. Daar is duidelijk te zien dat het water op komt. Het stuk niet bevaarbare Aisne is geel gemarkeerd op vigicrues. Dus verwacht boven Compiegne dat het meeste water van de Aisne komt. Dat klop in zoverre dat de Aisne 2 x zo breed is als de Oise als ze samen komen, maar in de petit Oise blijft de snelheid ongeveer gelijk. Na Janville is het voorlopig alleen kanaal voor ons.