De wasbak van de badkamer in huis loopt al een tijdje slecht leeg. Maak daarom het syphon eens schoon. Dat was hard nodig en daar komen luchtjes uit waar je onpasselijk van worden kan maar daarna loopt het water weer weg met een slurpende draaikolk.

Gaan met oma met het pontje over naar het strand in Vianen daar heeft ze zoveel uren doorgebracht, maar kan er niet meer in haar eentje heen. Best uit te houden al is het water voor sommige nog best frisjes.

Buurman is blijkbaar al vroeg geroepen. Hoor ze weg vertrekken, maar ik draai me nog eens om. We zouden na de buren aan de beurt zijn. Dus verwacht dat ze ons zo bellen. Blijkt dat ze maar met 2 auto's rijden. Ondertussen komt de monteur aan boord die vandaag emissiemetingen zou doen. Nou heeft ie wel even werk voordat hij zover is dat hij daadwerkelijk kan meten. Maar moet toch wachten totdat we vol zijn. Als dat dan pas in de middag zo is gaan we meteen op pad. Hij moet 4 keer een halfuur meten met verschillende tourentallen. Zijn al in België als hij klaar is en zetten zijn auto weer aan de wal.

Vroeg verder dan kunnen we in Antwerpen tij halen. Gaan via het Albert kanaal, want probeer een combinatie afspraak te maken samen met buren, kan dan mischien eindelijk de alleenvaartkeuring voor België plaatsvinden. Natuurlijk dienen ze zich aan als we in de Royersluis liggen dus maken we buiten aan de Scheldekaai weer vast. De keuring heeft niet veel om het hand. Een halfuurje later kunnen we alweer verder. Heel fijn dat dit nu eindelijk weer geregeld is. Had er zelfs mijn tij voor laten lopen. Ben al 2 jaar bezig om een afspraak te kunnen maken.

Een makkie vandaag. We hoeven enkel boven Tournai te varen. Dan komen we morgen wel op de losplek. Ben eigenlijk wel benieuwd hoe de Gardner scoort met zijn emissies moet alleen meer geduld hebben voordat de data geanaliseerd zijn.

Henny vaart alleen verder. En ik reis vanaf hier naar Nurnberg, en dat is met het openbaar vervoer een dagtaak. Bij Henny loopt het beter dan bij mij. Zij is anderhalfuur eerder op de bestemming dan verwacht en ik anderhalfuur later.

t/m 09-06-2019 Drie dagen Rock im Park. Dat is in Nurnberg op het zeppelinveld en rondom het volksfestplats. Allemaal op het reichsparteigelande. Een bijzondere geschiedenis heeft deze plek. Het soortvan balkon waar de gesnorde griezelman pakweg 80 jaar geleden zijn speeches hield is nog te zien. Dat je op deze plek min of meer je vrijheid kan vieren maakt wel indruk. Extra genieten van talloze bands met als hoogtepunt TOOL.

Met de bus naar Brussel. Deze keer wel een bus zonder overstappen. Deze stopt alleen op meer plaatsen onderweg zodat de reis net zoveel tijd in beslag neemt. Afgezien van vertragingen en file. Henny pikt me op in Brussel en we rijden door naar boord.

De stuurhut gaat in het ruim en we varen leeg naar de laadplaats. Ver is het niet. 6 sluizen en een tunnel. Met de middag zijn we er. Bouwen op en denken tijd te hebben voor een lunch aan tafel. Alleen de gerst valt al in het ruim voordat de eerste boterham gesmeerd is. Laden is zo gebeurd. Probeer het schip weer schoon te hebben voordat we de tunnel in gaan want in het donker zie je niet veel. 's avonds liggen we voor de zelfde sluis als vannochtend.

Vrijdag kan er niet gelost worden in Walsoorde. Dat is jammer maar geen drama. Dan maken we vroeg vast in Tournai, zodat de gasten de stad in kunnen.

Verder de Schelde af, varen wel via Evergem. Daar blijven we weer liggen en gaan de gasten op de fiets in Gent de stad in.

Met laag water naar buiten willen schutten in Terneuzen. Dan ben je nooit de enige. Hoor dat de grotere schepen wel 4 uur wachttijd krijgen. Wij passen wel ergens bij. Aangezien het haventje van Walsoorde geen ideale ligplaats is om een geladen schip een tijdje onbeheerd achter te laten kiezen we ervoor om in Hansweert binnen te schutten en achter de remming ligpaats te nemen.

De gasten gaan hiervandaan met de fiets naar het station van Kruiningen Yrseke. Vroeger veel geweest toen het veer naar Perkpolder er nog was. Ze reizen nu terug naar Frankrijk om hun busje op te halen.

Een klein stukje varen van Hansweert naar Walsoorden. De haven is zo goed als leeg. Maak een wandeling langs de dijk en door het dorp. Om eerlijk te zijn komen er vakantie gevoelens naar boven. De zilte zee lucht, strandjes, flanerende mensen langs de haven. Wat een nmooi beroep hebben wij.

Om half 8 maak ik alles klaar voor de lossing, maar er komt niemand. Na een tijdje doe ik het ruim weer dicht. 2 uur later is er een losser. Blijkt dat er vanmorgen op de mauterij lichte paniek was en alle personeel nodig. De beste mouterij van van de wereld trouwens. Ze hebben de 1e prijs gewonnen bij een brouwerswedstrijd. Het lossen neemt meer tijd in beslag dan ik verwacht had en dan gaat de pijp ook nog kapot. Als de monteur ter plaatste is heeft hij nog geen 10 minuten gewerkt en kunnen we weer verder. De laatste 20 a 30 ton gaat eruit. Daarna op naar Antwerpen.

Niet gewekt om te laden. Pas na de middag is de buurman gevraagd naar de pijp te gaan. Uurtje later onze buurt. Het tij dat we voor ogen hadden hebben we gemist. We schutten via de Kruisschans naar buiten en maken vast bij Lillo steigers.

Heel vroeg, het is nog donker beginnen we eraan. Het eerste stukje gekoppeld met de buurman, als we ieder een bakie koffie en een ontbijt genuttigd hebben maken we los. Het gaat knetter hard. Het laaste halfuurtje krijgen we wel tegenstroom. Eigenlijk wat te laat vertrokken, maar dit was al zo vroeg het is mooi zo. De bovenschelde is drukker dan normaal. De leie route zit in Frankrijk dicht dus moet alles hierlangs. Dat is te merken zowel op als af een schutting voorraad.

Bij de grens gaan de gasolietanks goed vol. We moeten tenslotte naar het zuiden. Voorlopig de laatste nautische olieboer. Bovendien blijven we net voor de volgende in Frankrijk. Dus dat is wel opletten. Nou kun je wel een tankauto bestellen als de nood aan de man is, maar dat wil je liever niet. Zowel voor de prijs als voor het drama van het plannen. En de kwaliteit van die olie heb ik ook niet zulke goede ervaringen mee. De buurman duikt het kanaal Saint Quentin in, maar wij gaan een deur verder.

In het begin schutten we alleen op het Canal du nord, tot 3 keer toe komt er een lege achterop die dan meeschut en de volgende sluis weer weg is. Later samen met een geladen buurman.

Na het Canal du nord richting Abbecourt. Voor mijn gevoel begint dan de rust. Geen gejaag meer en rustig je eigen tempo varen.

Veel recreanten aan het reservoir d'Aillette en zoals meestal een aantal vissers, maar deze keer geen Nederlansde kentekens. De Aisne geeft niet veel water. Daardoor moet de waterkrachtcentrale het wat rustiger aan doen. Wat voor ons nu wel prettig is. Dankzij een helpende hand van een bevriende sluiswachter lukt het nog om vanavond bij hem voor de deur te liggen. Weer een gezellige avond.

Het is rustig hoor. Zowel met beroeps als pleziervaart. In Reims bij de PUM liggen wel een paar lege schepen. Ik zoek vandaag een plekje waar het schip goed ligt en de overige vaart niet hindert. Morgen ''even'' op en neer naar Nederland hoewel ik besluit vanavond alvast te gaan rijden.

Afspraak bij de tandarts, 3 oude vullingen moeten worden vervangen best een klus. Een passende afspraak ervoor maken ook. Gelukkig kan ik dat vandaaag combineren met een bezoek aan de kuip. Rammstein zet half Rotterdam in lichterlaaie. De raffinaderij in Pernis is er niks bij. Werkelijk wat een fantastisch spectakel maken ze ervan. Daarna snel terug naar huis de hond halen, gast meenemen en terug naar boord.

Eer dat we daar zijn is het alweer licht. Als alles aan boord staat besluit ik meteen al te vertrekken. We lossen elkaar herhaaldelijk af vandaag. In topvorm zijn we dus duidelijk niet, maar de 13 sluizen en een tunnel paseren we zonder problemen.

Het is middag als we het kanaal Marne a la Saone in gaan. Vanaf hier is het gedaan met golfjes aan de kop en nemen de waterplanten, de hoge blubberbodem en trage sluizen de overhand. Het eerste stuk is tamelijk saai met alleen rechtdoor

Voor sluis La Noue in St Dizier moet je een haakse bocht nemen om recht voor de sluis te komen. Maar als de buurman eruit is komt er eerst een scheepje af. Daardoor kan ik niet kort voor de sluis wachten en ondertussen waait de kop terug maar achter zitten we al vast in de blubber of waterplanten. Als het scheepje uit de sluis is moet ik weer proberen het schip recht voor de sluis te krijgen. Dat is echt een hele klus en richt een enorme ravage aan in de waterplantplantage. Hele wortels komen aan de oppervlakte en het water heeft meer weg van chocolade vla op dit moment.

Dit is de klapbruggetjes sector mooie idylische oude bruggetjes de ene nog gammeler dan de andere. Menig is al gesneuvelt. Het klapgedeelte ontmanteld maar de versmalling blijft. Oppassen ook voor de parasol op het voordek anders is het voor de gast niet uit te houden. Voor het mooi is hij eigenlijk een paar cm te hoog bij zowat iedere spoorbrug moet de parasol een stukje scheef getrokken worden om onder de brug door te kunnen.

Hoewel ik dit de minst mooie route naar het zuiden vond, kan ik er toch van genieten en dat zou nog meer het geval zijn als je er een beetje normaal varen kon. Het is werkelijk absurd onder welke omstandigheden wij ons werk moeten doen. Met zulke infrasructuur leg je het tegen elke concurrent af.