Eerst drie geladen voor laten gaan achter de toueur. Daarna wij als vierde en enige lege er achteraan. Door de tunnel krijg ik mijn beurt weer terug. Dan is het niet ver meer naar Vaucelles. Als we alles weer laadklaar hebben gaat het regenen, dat had slechter gekund.

Om zes uur start er bij de silo een enorme ventilator die behoorlijk kabaal maakt. Een uurtje later gaat de pijp boven het schip. We laden 300 ton gerst. Voor ik vertrek spoel ik eerst het schip even af. Henny is namelijk al vertrokken met de auto. Ik heb nog maar een paar sluizen gedaan, en de eerste van de rame van vanmorgen zit al achter me. Besluit hem maar voorbij te laten. Al zijn de pandjes er eigenlijk te kort voor. Dus zal even op hem moeten wachten.

Buren komen mij met een auto halen bij de suikerfabriek van Escaudoeuvres. Er staat een bestuursvergadering in Dordrecht op de agenda. Het schip ligt prima. Na de vergadering mag ik met een andere buurman mee terug rijden, die me voor de deur af zet.

Het eerste pandje doe ik voor tijd, ben niet de enige die vroeg op is zondagmorgen. Een paar joggers lopen langs de Schelde calorieën te verbranden en een visser naar zijn dobber te staren. Twee kleine sluizen en daarna grote op de Schelde. Daar is het best druk met afvaart. Allemaal schepen die voor de Canal du Nord stremming hebben gelegen. Ik voeg in en vaar naar Tournai.

Daar is Henny gisteravond aan boord gekomen. Nu eerst de auto aan boord zetten. De lichten van de stad gaan groen en met drie schepen varen we richting Kain. Het gaat voorspoedig en zijn daarom vroeg in Merelbeke en besluiten meteen de Zeeschelde af te gaan. De Rupel op en maken vast bij de koeienstaart.

Zowaar de enige om de Leuvense vaart op te schutten. Op het gemak richting Herent. De planning was dat er misschien zelfs nog gelost zou gaan worden, maar dat bleek echt te optimistisch.

De lossers nemen de tijd, onze voorganger is al een tijdje leeg, maar eer ze bij ons beginnen zijn we 2,5 uur verder. Nee, niet nu. Half leeg en dan is de loskraan kapot. Het ziet er vrij ernstig uit. De monteur heeft pas morgenmiddag tijd om diagnose te stellen. Hier zijn ze er niet gerust op en vrezen dat er pas dinsdag verder gelost kan worden.

Dan kunnen we in ieder geval gerust naar het congres ter ere van het 25 jarig jubileum feest van de coöperatie.

Maar reparatie van de kraan blijkt mee te vallen en men kan rond een uur of 10 weer starten. Wij zijn echter nog niet terug. Een buurman wil gelukkig wel even open leggen. Half uurtje later ben ik terug aan boord. Eenmaal leeg meteen richting Zennegat. Daar zoek ik een plekje en is het weekend.

Voetbal toernooi van de internaten. Daar spelen ook onze kinderen mee. De jongens pakken de tweede prijs en de meiden een derde.

Mountainbiken in de bossen bij Zeist met de oudste dochter en twee vrienden. Ik als enige oudje. Door de regen vannacht zit de blubber werkelijk overal. Vermoeiend maar wel leuk.

In de donkerte vertrekken we vanaf Zennegat richting Vlissingen. We hebben vanaf nu voor de komende tijd een leerling van Scheepvaart en transport college aan boord. De spoorbrug van Boom moet een opening voor ons maken. Het is bijna hoog water als we daar zijn en dan is de doorvaart hoogte ongeveer twee meter. Van de Rupel naar de Schelde langs alle sluizen van de Antwerpse dokken. Via de nevengeulen schaar van de Noord, Schaar van Valkenisse of Waarde en het Middelgat naar de Sloehaven. Dat vaart best vlot allemaal, omdat er geen sluizen te passeren zijn en het grootste deel een stroming richting zee loopt. Voor het laden van de pakken cellulose stapelen we de schuifluiken op. 's Avonds worden door de kraanmachinist 132 pakketten als een soort tetris spel in het ruim gezet. Over de voorste helft van het ruim trekken we kleden. De achterste helft leggen we de luiken terug.

Een uurtje na laagwater vertrekken we. Het waait best flink en geven voor de rest van de dag nog meer op. Dus pakken toch dit tij maar. Met deze lading is het schip een beetje rank en hebben behoorlijk uitwatering, dat zijn goede eigenschappen om een zee arm over te steken met slecht weer. Het valt enorm mee. Goed te weten. Eenmaal binnen Terneuzen pakken we onze rusttijd en laten een monteur komen. Pas tegen de avond vertrekken we weer. Bij aankomst is de sluis Evergem net dicht. Dan maken we vast en proberen het morgen nog een keer.

Das jammer, heden morgen hetzelfde liedje. Met wat geduld komen we dan toch boven Evergem. Gaan via de Leie deze keer. Meerdere schuttingen aan sluis Vijve. We kunnen gelukkig mee met de eerste ronde. Meest spul voor het kanaal naar Roeselare. In Harelbeke zijn we weer alleen. Aan de grens bunkeren we de brandstoftanks vol.

Het is al middag voordat we in het Canal du Nord zijn. Shubhra vaart hele stukken en zelfs een aantal sluizen in en varen door de grote tunnel.

De buurman die gisteravond ook boven Moislains is aangekomen slaapt een half uurtje uit. Zo schutten we ook hier alleen en hoeft er niet vast gemaakt. Aan Campagne gaat de auto aan de wal en rijdt Henny naar Nederland. Met Shubhra vaar ik door. Aan Ribecourt ligt het schip dat vorige reis een aanvaring heeft gehad en daarbij is gezonken. De kop zit vreselijk in elkaar. Triest om te zien. Bovendien is het een zusterschip van de onze.

Wel een nadeel van de eerste schutting. Dan is de bakker nog dicht dus geen vers brood vanmorgen. We gaan de Oise af. Daar staat eigenlijk overal de kleine sluis klaar. Wel handig als je daarvoor niet te diep ligt. We maken het vanavond laat en varen door naar Bougival.

De sluismeester van Chatou heeft goede zin. Hij roept al royaal van te voren op om te vertellen hoe het er bij de sluis voor staat. Dat is handig. Met een paar toeren minder komen we precies op tijd. Shubhra vaart door Parijs, alle bruggen door en via Bras de la Monnaie. Boven het eiland geeft ze het stuur over. “Oef dat was spannend” zegt ze.

Een vergadering in Nederland, was niet van plan om daar naar toe te gaan, maar ik kan met iemand mee rijden, dus toch maar gegaan, maar eigenlijk is het gekkenwerk. Best nuttig waarschijnlijk maar eenmaal terug aan boord voel ik me net een zombie.

En dat blijft zo de hele dag. Dat het steeds lang moet duren aan de sluizen helpt er niet echt aan mee. Gelukkig zijn we s'middags al in Nogent sur Seine.

De belofte van half acht beginnen komt niet veel van terecht. Geen verrassing eigenlijk. Wel fijn om eerlijk te zijn, want het heeft gevroren en om dan de kleden van het papier af te halen kost net even meer moeite dan anders. Ondanks een late start zijn we met de middag al leeg. Men draait alle lading op de wal. Best een hoop als je dat zo ziet staan. Na wat gesteggel over een opmerking op het connossement vertrekken we richting Sens. Dus eerst de Seine af en de Yonne weer op.

Wat een zandhazen hier op de Yonne. Dan bedoel ik geen dieren maar schepen die zand vervoeren. Die laden allemaal in de dode arm naast Port Renard om in dieren termen te blijven. Prachtig helder water heeft de Yonne. De laatste sluiswachter merkt op dat het lang geleden is dat wij hier waren. Daar heeft hij wel gelijk in eigenlijk. Wel leuk dat hij ons weet te herinneren na zo'n tijd. De meeste Fransen weten na een half uur al niet meer wie ze zijn tegen gekomen. Tenminste de Hollanders dan, want dan noemen ze een hele rij schepen bij naam en euh, ja een Hollandais.

De mannen zijn er vroeg bij met laden, we worden gewaarschuwd dat we met afladen goed moeten af houden, omdat het direct voor de kade te ondiep is. Dat klopt, we meten 1,60 meter met een haak als geïmproviseerde peilstok. Eerst houden we twee korte planken tussen het schip en de kade, maar dat blijkt onvoldoende. Nog steeds te ondiep. Dan langere planken gebruiken, daarmee durven we het aan. Inmiddels is er wel iemand van de silo gekomen om het schip te laden, want wij kunnen nu niet meer bij de knoppen. Nog voor de middag zit de vracht er in en kunnen we vertrekken. De sluis wachter waarschuwt ons dat de twee voorgangers bij het afschutten aan de grond zaten. Je staat hier continue voor zulke uitdagingen, maar ach met deze diepgang kunnen we vandaag de dag niet eens de Rijn bevaren, dus alles is relatief.

Een klein stukje Yonne voordat die in de Seine stroomt. We blijven liggen in Melun en gaan wandelen in het bos Fontainebleau dat momenteel gehuld is in prachtige herfst kleuren. Altijd genieten een wandeling hier.

Ai, de sluiswachtster is duidelijk niet goed wakker. De sluisdeur draait open, maar krijgen geen groen licht. Het is hier wel raadzaam om daar op te wachten, want deze zogenaamde porte camembert draait onder water open. Je kunt dus niet zien of die helemaal open is of net onder water zit. De buurman is na een tijdje het wachten zat en vraagt of we in mogen varen. Nee, nog niet ik heb op een verkeerde knop gedrukt. En dat zien we inderdaad. De rand van de porte camembert is nog maar net terug aan de oppervlakte of het niveau in de sluis is al een halve meter lager. Afijn uiteindelijk mogen we dan in varen. Al is het een half uurtje later. Door dat halve uurtje later komen we niet meer voor de middagpauze in het pand van Port 'l anglais. Als we dan uiteindelijk wel sluis Port 'l Anglais uit zijn, komen we 5 minuten te kort om de eerst volgende alternat te halen door Parijs. Nou is er ieder uur een alternat, maar het betekend wel dat het vanavond flink later gaat worden dan gedacht.

Ondanks dat we nu al een paar dagen grijs en nat weer hebben is er van stroming op de Oise niets te merken. De sluizen staan over het algemeen voor ons klaar, dus dat gaat dan een stuk prettiger dan gisteren. 's Avonds weten we het zo uit te mikken dat we kunnen buurten met de Picaro buren.

In onze richting is het Canal du Nord aan het begin van de week tamelijk rustig. Dat lijkt vandaag ook het geval als we aan Pont l'eveque de eerste schutting alleen opschutten. Beetje jammer dat er bij de silo van Languevoisin een pousseur voor ons neus vertrekt. Als we dan eindelijk aan de buurt zijn vertrekt er beneden de sluis nog eentje. Dan is de gang er echt wel uit. De vallei van Clery verloopt ergerlijk. Daarboven heeft één van de beide vertrekkers weer vast gemaakt en boven ons wat getemperde verwachting mogen we de grote tunnel vanavond nog doen. Eigenlijk van plan om door de tunnel vast te maken, alleen daar ligt de andere vertrekker dus varen we toch maar even door naar 7.

De eerste paar uur hebben we vrij baan. Om vervolgens achter andere voorgangers te komen. In Marquion heb je regelmatig vertrekkers vanaf de silo. Een buurman ligt te laden en heeft bijna de vracht. Die zijn we dan net voor. Na sluis Palluel draaien we stuurboord uit om vervolgens de Schelde te nemen richting België.

We kunnen vanmorgen mee schutten met een 80 meter schip dat met koolzaad naar Neuss moet. Die is met de huidige waterstanden daar dus maar half geladen. De volgende sluis is die wel weg dacht ik. Kan echter zo weer mee, maar dat lukte alleen hier. Daarna is ie echt weg. Bij aankomst in Merelbeke meteen door de zeeschelde af. Eigenlijk een paar uur te laat voor een ideaal tij. Nu het laatste stuk richting Rupel over de vloed draaien. Zo zijn we toch met hoog water aan Zennegat. Eenmaal binnen is het mooi geweest.

Rest ons enkel nog de Leuvense vaart, deze reis. Vandaag lossen ze niet in Herent. We meren af op de losplek en hebben weekend. Althans dat was de bedoeling, maar de plannen zijn veranderd. Bij de container verlading is iets stuk en nu kan dat personeel niets doen dus gaan ze maar gerst lossen. Niet bij ons, er komt zo een ander schip dat voor de fabriek in tijd-charter vaart. Of we de losplek even vrij willen maken.