Mooi kanaal eigenlijk wel als je eenmaal binnen bent. In Mechelen zijn er wat problemen met de afstandbediening van de brug. De verbinding valt er steeds uit. Na een paar keer lukt het dan toch en staat de brug open. En al die tijd ringelt de bel. De bediener op de post waarschuwt dat hetzelfde bij anderen bruggen ook kan gebeuren. Het komt niet meer voor bij ons. Het laatste stukje achteruit naar de losplek.

Relax zondag morgen, ga met de hond een extra groot rondje lopen. Als we terug zijn is iedereen op en is er ontbijt aan tafel. Kletsen wat met de buren en rijden vast naar huis. Daar heeft ieder het één en ander te doen. En voor je het weet is het tijd om naar internaat te gaan. Het is er gezellig druk. Sinds jaren van terugloop van aantal kinderen is het tij gekeerd. Prins Hendrik internaat is gegroeid.

Het is middag eer we aan de beurt zijn en avond als we leeg zijn. Maken de losplaats vrij, maar gaan niet meer varen.

We gaan alvast richting Zennegat al weten we nog niet wat de volgende laadplaats gaat zijn. Het gaat om twee reizen, één is er te laden in Stein de ander in IJmuiden. Dus is het wel zaak om aan de Dijlemond te weten of het de Nete op of de Rupel afvarig moet worden. Het word IJmuiden en gaan richting Antwerpen.

Onze jongste dochter krijgt vandaag een beugel geplaatst. Normaal zouden we daar niet naar toe gaan, maar nu het maar een uurtje rijden is staat moeders er toch. Afstanden worden relatief als je vaart.

Al een paar dagen weet ik dat de hoofdmotor verse olie nodig heeft, maar héél dringend was het niet dus tot nu toe steeds uitgesteld. Nu voor het laden heb ik wel even tijd. Althans dat dacht ik, want ze bellen al een paar uur voordat mijn laadtijd in zou gaan, dat we in de hal kunnen komen. Op dat moment zou ik net beginnen met verse olie er in gooien. Andere kleine machinekamer klusjes die ik meestal gelijk met olie verversen doe moeten maar even wachten. Het laden zelf verloopt iet wat stroef, omdat het nogal een puzzel is om alle rollen geplaatst te krijgen zonder de laadvoorschriften te veel geweld aan te doen. En als het even kan er een beetje gunstig bij liggen voor de reis.

Wat een klots kanaal is dat Amsterdam Rijn kanaal toch. Blij als we het weer gehad hebben. Heb nog overwogen om binnendoor te varen via Alphen a/d Rijn, maar op vrijdag middag langs Vreeswijk gaf uiteindelijk de doorslag.

Met je twee dochters naar een festival aan het water. Wel geinig. Appelpop heeft meestal een nogal brede programmering zodat er voor ieder wat wils is. Al denk ik nog steeds dat ze meer zouden kunnen doen met het zen effect van de Waal stijf naast het festival terrein. Nu is dat allemaal zo afgeschermd dat je er niets van mee krijgt als je het niet weet. Of je met net die hoge container stuurhut voorbij zien glijden als je naast het Go Tan podium kijkt.

De Vreeswijkse sluizenloop, 's ochtends schrijven vader en dochter zich in voor de 10 kilometer. Al vraag ik me af of dat te doen is, want zo veel loop ik meestal niet. Al is het wel altijd motiverend met de mensen langs de route en het wedstrijd element. Dus we gaan er voor. Dochter loopt bij 4 kilometer een blessure op en haakt bij 5 kilometer af. Pa redt de 10 km net niet binnen een uur, maar ben al blij dat ik de finish heb gehaald. Ondanks het feit dat ik in mijn categorie derde van beneden ben…..

Met maar liefst 4 schepen schutten we Gorinchem buiten, past precies. Op de Merwede lijkt het wel even Westerschelde. Een snelveer had afgestopt voor een werkende zandzuiger en geeft net weer gas als hij niet ver meer van ons is. En dat merk je goed zo afgeladen met rollen. Afijn, nu was ik van plan om ook via de Westerschelde te varen. Alleen precies in die uren dat wij over de grote plassen moeten trekt de wind wat aan. Als ik dan verkeerspost Wemeldinge ook nog hoor melden dat er een wind waarschuwing voor Vlissingen is uitgegeven besluit ik toch maar weer via Antwerpen te gaan.

Alleen dat tij valt vanmorgen heel erg vroeg. Het is niet anders. Wel een sterk tij overigens, want ben een uur eerder in Merelbeke dan verwacht. Voor het eerst sinds lange tijd de bochten weer eens in het donker moeten doen. Niet veel vaart op de Schelde, We varen naar de Franse grens en houden het daar voor gezien.

Zo vroeg beginnen dat we eventueel de eerste schutting kunnen nemen aan Fresnes is me te gek, dus begin wat later. Vraag me af of er wel iets is opgeschut vanmorgen, want we schutten alleen en dat blijft zo, ook in het canal du nord. Onze gast, die gisteren liet ontvallen dat het saai was is van het Canal du Nord meer onder de indruk.

Voor de tunnel komt hij vroeg zijn bed uit. En daar heeft ie geen spijt van. Gisteren dacht hij even dat ik hem in de maling nam toen ik vertelde dat we door twee tunnels gaan deze reis. En ze zijn beide voor vandaag.

Onze gast die in een ver verleden als matroos heeft gewerkt is verbaasd over de enorme verandering die heeft plaats gevonden in de binnenvaart. Met name alle moderniseringen. Een radar hadden ze destijds ook, maar deze kleuren daglicht radar is van andere orde. Dan het kaartensysteem op het andere scherm met daarop schepen zichtbaar achter de bocht. Overal altijd de elektriciteit die je nodig hebt geen roetende uitlaten met zwarte rookpluimen, geen zware staaldraden waar de handen en rug van kapot gaan. Hij is er erg enthousiast over. Vooral de kleine binnenvaart charmeert hem. Destijds wou hij al ingedeeld op het kleinste schip van de rederij. Al had ik hiervan geweten had ik waarschijnlijk nooit de binnenvaart verlaten.

Als klap op de vuurpijl staat vandaag Parijs op het programma. Eerst het laatste stukje Oise. De Seine is al net zo kalm als de Oise dus het loopt lekker. Ondertussen overleggen we over de terugreis van onze gast. De trein is een optie. Net als een bla bla car rit boeken als daar een goede match aangeboden wordt. Dat laatste blijkt het geval en dat lijkt hem een veel beter idee. Bovendien kost dat maar een kwart van de treinreis. Als de terugreis is geboekt komt Parijs in zicht. De meeste gasten zijn daar al eens of meerdere keren geweest, maar deze niet. Hij wil er beslist nog eens terug komen.

De gast wil eigenlijk helemaal niet van boord. Zo heeft hij er van genoten terwijl ik me aan het begin af vroeg of dat het wel goed zou komen. Toen hij gezegd had dat het saai was. Henny brengt hem naar de bewuste plek voor de bla bla car afspraak. Die zet hem dan in Nieuwegein bij zijn auto af. Heel handig als je zelf niet heen en weer moet voor de kinderen. Een paar uur later zijn we dan op de losplaats.

Als onze voorganger ver leeg is breng ik de papieren binnen. Daar hoor ik dat ze eerst gaan eten en om 14:00 uur pas starten met lossen. Dan eten wij ook eerst een boterhammetje. Ondertussen komt er een ander schip aan dat onder de kraan gaat liggen. Dus vraag wat de bedoeling is. Afijn weer een heel theater. Het draait er op uit dat wij pas als 3e schip lossen. Gelukkig wel nog vandaag. Alleen ver komen we niet meer, één sluis schutten we nog af. 's Avonds laat komt een zij instromer met haar autootje bij ons aan.

Ze overweegt een spits aan te kopen om er vracht mee te gaan vervoeren. Ze heeft reeds bruine vloot ervaring dus het kan snel gaan als ze besluit er voor te gaan. Wel verstandig om eerst eens echt te proeven aan de spitsenvaart, want laten we eerlijk zijn het is een hele verandering. Meer nog als een andere baan. Al is mijn ervaring dat de mensen uit de bruine vloot wel van het juiste hout gesneden zijn om ook dit te kunnen doen. Ondertussen varen we de Seine af tot Parijs en gaan we verder de Marne op. Ik draai wat harder dan normaal, want dan kunnen we nog naar de laadplek varen vanavond. Volgens de silobaas zal de controleur er morgen vroeg om acht uur zijn.

Dat klopt, en er zijn ook nog twee collega schippers die graag zouden zien dat ik plaats voor ze ga maken, want ook zij waren voor heden morgen voorzien om te laden. Aanvankelijk dacht ik dat ze een andere lading, bestemming en controleur hadden. Dat blijkt allemaal niet het geval. Dus zie ik geen noodzaak om onder de pijp vandaan te gaan eerder dan dat we geladen zijn. Heeft ze dat ook meteen al meegemaakt. Laat je niet het kaas van je brood halen. Dat is me maandag in Evry al gebeurd en twee keer in de week is me echt te gortig.

De Marne is mooi en fijn varen. Ook onze zijinstromer stuurt hele stukken, maakt vast in de sluizen en zit vol met vragen. Morgen moet ze alweer werken en dus wil ze niet te laat vertrekken. Als we de Marne uit zijn gaat haar auto er af bij de voormalige schippersbeurs in Parijs. Ze vaart zelf wel eens door de stad zegt ze, dus ik denk dat het spitsenvirus is overgeslagen. Wij hebben nu wel een alternat later, maar ach dan moet het vanavond een uurtje later worden.

In Pontoise gaat Henny er af om de kinderen te halen. Ik vaar alleen de Oise op. Krijg overal de kleine sluis. Er gebeurd ook iets merkwaardigs, ik haal een ander schip in. Best zeldzaam, maar weet wel hoe het moet.

Het schooljaar is nu serieus begonnen, ze hebben alle drie al toetsen op staan waar nu druk voor gestudeerd wordt. Ik heb het vandaag makkelijk, alweer schutten we alleen in de sluizen dus hoef niet vast te maken. De grote tunnel denk ik nog te doen vanavond. Dat loopt anders. Aan de andere kant ligt een passagiersschip dat alleen moet passeren. Die mogen we in de tunnel zelfs niet tegenkomen en eer die er uit is zal het ver tijd zijn, dus voor ons vroeg avond.

14 uur later mogen we dan eindelijk door de grote tunnel. Nu zijn we natuurlijk niet meer alleen. Achteraf maakt het allemaal niet veel verschil. Als we in Marquion zijn zitten we alweer achter dezelfde pousseur als gisteren de hele dag. Henny brengt de kinderen weer terug en ik vaar een stukje verder richting Schelde.

Eerst de auto weer aan boord en schutten af. Deze week geen gasten of stagiairs, gewoon met ons tweetjes, wel weer eens fijn. Voorbij de Belgische grens schieten we aan bij het bunkerschip in de opvaart ben ik vergeten smeervet te kopen, inmiddels is het op. Dus heb dringend nieuwe nodig. Koop er meteen een paar van, dan kan ik voorlopig vooruit. Laat er gelijk maar wat gasolie in lopen, want het ziet er naar uit dat we na lossing niet langs een GTL bunkerstation komen. Net op tijd vertrokken, nu zitten er twee grote achter. De eerste kan aan Kain met ons mee schutten.

De Zeeschelde af. Het is hoog water als we in Melle zijn dus het gaat goed vooruit. Tot aan Temse daar keert het tij, maar dan is het niet ver meer naar de Rupelmond. Daar draaien we de Rupel op. Heel rustig aan varen we door naar Zennegat waar we meteen binnen kunnen schutten. Net genoeg water. Varen tot Boortmeerbeek, want we hebben er nog twee voor.

Nemen de tijd alsof het zondag morgen is. Dan vertrekken we richting losplek, ééntje is er net leeg als we aankomen. Dan komt er een plekje vrij om af te meren. Doe een paar klusjes en loop een stukje met Laska, alleen zijn er nog erg veel fietsers onderweg door het mooie weer, dus los lopen is nu geen goed idee.

Lossen. Rond de middag leeg en vertrekken meteen. Tot twee keer toe vertrekt er onderweg net een ander voor ons neus. Dus erg opschieten wil het niet. Ondertussen spoel ik de gerst van het schip en maak het ruim heel goed schoon, want er moet in Stein kunstmest in. Daar zijn ze de laatste tijd ook pietje precies geworden. Eer we aan Zennegat zijn heb ik alles klaar. We kunnen meteen naar buiten schutten het is opkomend water. Jammer dat sluis Duffel nu gestremd is. Dat betekend omvaren via Antwerpen.

En bovendien alle sluizen van het Albert Kanaal, altijd een vervelend stuk om te varen en vervelende sluizen. Om niet helemaal tot Ternaaien te moeten varen we via de sluisjes Lanaken en Neerharen. Dit zijn snelle sluizen. En tijdens het schutten ontstaat er nauwelijks turbulentie in de sluis kom waardoor het schip op zijn plek blijft liggen. Bij aankomst in Stein gaat Henny de kinderen halen. Als ze terug komt is het schip weer geladen met kunstmest voor Condé sur Suippe.

Vertrekken van de laadplaats richting grens. Met het aanbreken van de dag maakt ik gebruik van de dauw om het schip af te spelen. Echt vies is ze niet geworden met laden. Verder de Maas op richting Namen.

In Namur nemen we de Sambre, omdat de Franse Maas en vervolgens het canal dus Ardennes nog steeds niet open zijn voor “diep” geladen vrachtschepen. Dat zou komen door een uitzonderlijk lage afvoer van de Maas. In werkelijkheid is het een slechte smoes voor falend beheer. In het canal des Ardennes is wel een sluis ingestort door overvloedige regenval dit voorjaar, uiteraard is de sluis nog niet gerepareerd. Wederom falend beheer, maar ik ga me daar vandaag niet druk om maken op deze vrije zondag. We doen wel een rondje rommelmarkt in Namur en bezoeken de gouden schildpad naast de citadelle.