Op het laatst is het altijd nog even hectisch, terwijl het aanvankelijk leek of we na terugkomst van vakantie tijd zat zouden hebben. We moeten vandaag vertrekken naar Rotterdam, gaan daar morgen laden voor de Oise uit een zeeschip. Met nog twee collega's.

In afwachting van het laden, komt er een oud stagiair langs. Gezellig ff kletsen en zijn plannen bespreken. Tijdens het laden komt er een berichtje van een andere oud stagiair. Hij vaart langs met een sleepbootje en ziet ons liggen. Het laden geeft veel stof. Het is een mineraal in bolletjes vorm en komt uit China. We laden de ijken aan, althans bijna, want wat er eenmaal in zit kan er niet meer uit. De grijper is zo groot dat die niet in het ruim past. Dus met afladen wel voorzichtig. Één knijper is 35 ton. Met minder dan 1% afwijking in het tonnage dat we moesten laden niet gek. Dan vertrekken we meteen om van de vloedstroom te profiteren.

Mooi weertje erbij, weinig zeeschepen op de Westerschelde en lekker voor stroom daar. Alleen de sluizen zijn vandaag een drama, erg veel wachttijd steeds. Desondanks moet het doel om morgen door Vlaanderen te raken makkelijk gehaald worden.

Al lijkt dat in Vijve toch een moment mis te gaan. Om onze zoon naar Scouting kamp te brengen moet de auto er daar af. Als die dwars naast het schip hangt stopt de generator er mee. Dat is vervelend, nu even geen tijd om er naar te kijken, dus start de andere, alleen sputtert die ook wat tegen. Dus snel uit gedaan, want dan is er iets anders aan de hand. Ik constateer meteen water in de diesel. Twintig minuutjes later draait er weer een generator en ga verder met de auto aan de wal zetten. Zonder generator en met de kraan zo omhoog en opzij ben je ook uitgevaren. De schade valt uiteindelijk wel weer mee, maar hoe komt dat water in de tank. Misschien door de passage van de zee armen Ooster-en Westerschelde. We liggen hartstikke diep en het heeft wel wat gebuisd, maar daar hebben we normaal nooit last van. En soms gaat het er veel gekker aan toe. Bovendien zijn we geen zeeschepen tegengekomen. Daar kan het eigenlijk niet van zijn. En de motoren draaiden gisteravond nog prima met koken en zout spoelen. Over zout spoelen. Dat heeft de jongste dochter gedaan en ik had haar gevraagd goed onder de bulb te spoelen. En de tank ontluchting is misschien wel een leuk pijpje om de slang even in te houden. Zo kom je van de regen in de drup.

Hoe krijg je het voor elkaar. Er vaart bijna niemand, maar wij hebben de derde schutting aan Don. In principe passen we er wel bij, maar de sluiswachter is van mening dat 3 meter marge te weinig is om veilig te schutten. Uiteraard probeer ik hem er van te overtuigen dat het ruim voldoende is. In een Freycinet sluis hebben dat in ieder geval niet over. Het helpt niet. Daardoor komen we een stuk minder ver dan gedacht vandaag.

Komen er makkelijk van af op het canal du Nord. We schutten steeds alleen dus maken niet vast in de sluizen. Veel vaart is er niet alleen die er zijn varen natuurlijk net de sluis in als wij ook bij de sluis zijn. Zo moeten we alsnog regelmatig even wachten. Al kun je daar tegenwoordig dankzij de AIS goed op anticiperen, zodat er toch niet vast gemaakt hoeft te worden. De dames maken een in de vakantie geleerde gemberdrank. En omdat dat zo gezond schijnt te zijn ter compensatie ook een lekkere bosvruchten cake.

Vanmorgen is er een buurman die mee komt schutten en moet er vast gemaakt in de laatste 4 Canal du Nord sluizen. Daarna slaat hij af richting Reims en wij door de Oise af. Klein stukje maar, want in Longeuil st Marie zijn we al op de losplek.

Lossen gaat snel. Vroeg begonnen dus vroeg leeg. Boven de sluis van Verberie is een mooi kaaitje om aan de romp te werken. Een aantal buren zijn daar nu ook mee bezig en dat werkt aanstekelijk. Wij gaan er mee aan de slag terwijl er 1 de zij schoonmaakt de ander het ruim. 'S avonds is er al 1 kant weer mooi zwart.

Nu de andere kant, zodra die er in zit varen we twee sluizen verder af naar de laadplaats.

Gerst laden voor Antwerpen. Daarna schip schoonmaken en vertrekken. Dan is wederom net de ploeg die vanmorgen in Pontoise gestart is net langs. Op het gemak de Oise op richting Canal du Nord.

Tweede schutting en dacht dan alleen op te schutten, maar een buurman boven Bellerive is vroeg vertrokken en is nu ook nier. Dus samen verder. Doen beide tunnels vandaag.

De laatste 7 van het Canal du Nord af. Dan weer eens rechts af richting Schelde, kom tot Valenciennes.

De kinderen zitten weer op school en wij hebben onze eerste gast voor het na seizoen aan boord. Tournai is best een leuke stad om door te varen, dan gaan we de grens over en vertel over oude tijden met douane, in-en uitklaren en meer van dat soort ergernissen. Zo fijn die Europese unie.

De zeeschelde. Voor de natuurliefhebbers een interessant stuk. Voor de schippers een lastig stuk, we moeten het laatste vandaag tegen de vloed in varen. En 20 minuten te laat om nog voor de spits sluiting van de Royersluis daar door te kunnen schutten. Klink heel vervelend, dat vinden we deze keer eigenlijk niet. Liggen mooi dicht bij het centrum en hoeven toch morgen pas te lossen.

Dat kunnen ze hier wel hoor 1 uur om het schip te lossen. En dat gaat niet eens heel wild allemaal. Natuurlijk gaat het niet zo rustig als in Haastrecht. We kunnen vanmiddag terecht in een dok om de schroef te wisselen. Dat moest eigenlijk al een poosje, maar een reisje Coevorden wil maar niet vallen.

En weer te water. Bij ons was het al lang klaar, alleen de buren hebben geen reserve schroef en die moest dus eerst gerepareerd. Dat was vanmorgen gebeurd. We zitten samen in 1 dok en nu hadden ze ons er best uit willen laten, maar vandaag was voor ons ook prima.

Want we moesten vanmorgen pas laden, gerst naar Herent. Het laden geeft enorm veel stof. Uiteraard is de wind gedraaid en zitten we er achter helemaal onder. Zo erg dat ik nu toch maar de schuit afspoel met brak water uit de dokken. Dan naar buiten via de Royersluis. We wachten daar nog even op de vloed en gaan naar Zennegat. Daar was het zo druk dat ik nog de tweede schutting heb als we daar aan komen.