Best fris zo vroeg in de morgen. En een behoorlijk briesje wind. Gelukkig ligt er een hoog autoschip net voor de autosteiger, zodat daar aanschieten een beetje in de luwte kan. Niet alleen de wind mee vandaag, alle sluizen staan klaar. Eerder dan verwacht op de laadplaats.

Aanvankelijk zouden we vanmorgen laden, maar het schip waar we uit moeten laden kon er nog niet zijn. Dus dat is pas vanmiddag geworden. Bovendien zijn wij als nummer 5 de laatste en moeten de 110 meter leeg maken. Allemaal 295 ton. Waardoor het precies komt weet ik niet, maar wij hebben 320 ton in voordat de grote leeg is. Moet net gaan met deze diepgang naar de losplek. De dag is al ver om als we kunnen vertrekken dus maken boven de eerste sluis vast.

Dat bleek helemaal geen verkeerde beslissing. Het is voor ons uit zo druk dat we aan de eerste Franse sluis nog maar 1 schutting achter de eerste van de vijf uit overslag van het het grote schip zitten. Doorgaan had dus echt voor niets geweest.

De drukte raken we niet echt kwijt, zelfs bij sluis Don de tweede schutting. Elf spitsen achter elkaar hier. Dat zal wel al even geleden zijn. Gek genoeg is het voor het Canal du Nord niet eens zo druk. Vallen daar net van de eerste schutting af. Komen nog boven sluis 7 en blijven daar liggen.

Wat vroeger vertrokken om de tunnel in te kunnen bij openingstijd. Met drie schepen gaan we er aan beginnen. Als de eerste net in het passage stuk zit meld er zich iemand aan de andere kant. Dat begrijp ik niet zo goed. 's Ochtends moet je of meteen beginnen als het open gaat of pas een uur later, want zo lang zijn de schepen nu éénmaal onderweg naar de andere kant. Later op de dat weet je niet wanneer het goede moment is om de tunnel in te kunnen, maar 's Ochtends vroeg wel.

De Aisne. Buren waarschuwen dat het met de automaten beroerd gesteld is. Dat moet ik helaas bevestigen. Eerste sluis hebben we al een dépanneur nodig. Tweede sluis ook. Alleen blijkt hier het probleem ernstiger. Er zit wat tussen de beneden deur waardoor deze niet goed sluiten. Alleen weet zo'n automaat dat niet en schut gewoon op. Alleen we komen maar niet boven aan. Water lekt harder weg als via de verlaten aangevoerd wordt. Als de man er eenmaal is schutten we terug af. Hij probeert de drempel vrij te maken met een haak. Die meteen in tweeën breekt. Gelukkig heeft hij er ook één bij zich op het dak van de auto. Het lukt niet. Dus dan met schroefwater proberen de drempel schoon te spelen. Ook tevergeefs. Het wachten is nu op de duikers. Die dienen zich aan het begin van de avond aan. De boosdoener is een lege brandblusser die zat klem tussen de deur. Onder het motto “nu we er toch zijn” maken ze meteen de rest van de drempel schoon. Een zooi stenen en een paar emmers schelpen komen naar boven. Een paar keer proberen met de deuren. Ok bevonden en de sluiswachter is gevlogen. Dit ondanks de belofte mij vanavond nog op te schutten.

Nu moet Henny dus vanaf de sluis eerst naar de kade van Berneuil rijden. Daar maak ik even vast. Eerst hijsen we daar de nieuwe start accu's de machine kamer in. Daarna auto aan boord en weer verder. Het is niet echt ver meer naar de losplek. We moeten lossen in de stad van Soissons. Ook hier doet de gemeente zijn best om de beroepsvaart te weren. Een groot deel van de kade kunnen we niet meer gebruiken omdat de ringen zijn weggehaald. Waarschijnlijk een een gemeentelijke samenwerking met Keulen.

Beetje raar misschien, maar vandaag rijden we naar onze kinderen. Die zijn van het weekend met het internaat weggeweest ter afsluiting van het schooljaar. Zoals ieder jaar nemen er dan ook een aantal afscheid. Zo ver zijn wij nog niet.

Onze jongste is wel al zo ver dat ze afscheid neemt van de basis school. Morgen is de Musical, vandaag nog een keer repeteren. 2 van onze 3 kinderen verhuizen intern in het internaat naar een andere kamer. Wij zijn er maar druk mee. En dan is er in huis ook altijd wel wat te doen.

Je kent ze wel die video filmpjes waarbij mensen door het elastiek springen van de trampoline. Dat was bij ons onlangs ook zo ver. Staat niet op film helaas. Toch een groot gemis, dus de nieuwe ingespannen en meteen uitgeprobeerd. Springt weer prima. Na de Musical rijden we naar boord. Dat wordt inderdaad dik nachtwerk, maar morgen moeten we lossen.

Gelukkig niet de eerste beurt. Blijkt dat er nog een buurman ligt. Pas na de middag aan de beurt. En echt vaart erachter zit er niet. Daarom vraag ik eens of ze ons vandaag wel leeg laan maken. Jazeker, want morgen moeten ze drie schepen lossen in Vailly. En inderdaad om half zeven zijn we dan leeg. Er komt zelfs nog iemand langs om de papieren te brengen. Fijn dat het zo lang licht is. We beginnen aan de grote schoonmaak. Net voor donker alles weer schoon.

Het is twijfelachtig of het echt nodig is om de stuurhut er af te halen voor de bruggen op de Aisne, maar nemen het zekere voor het onzekere. Zeker met dit weer geen straf. Wel goed smeren. In sluis Carandeau weer eens panne en de depanneur laat weten niet meteen te kunnen komen. Dan bouwen wij vast de stuurhut weer op, maken het 's avonds niet laat. Een beetje watersporten op de Oise. De buurvrouw inspireert onze gast. Hij vraagt of we een peddel hebben en vertrekt suppend op de surfplank.

Het was niet zo bedacht bij het aannemen van deze reis, maar wel geinig dat het zo uitkomt. Als we vanavond een beetje doorhalen komen we in het pand van Parijs. En dan hebben we morgen op Quatorze juillet een vrije dag in de hoofdstad. Bovendien vanavond vuurwerk in Billencourt, althans dat dacht ik, maar we zijn net te ver weg. We horen van alles maar zien geen enkele vuurpijl.

Dan nu een klein stukje varen. Ik maak vast aan Port de Grenelle. Alle passagiersschepen die gisteravond nog opgeschut zijn in Suresnes hebben een plekje gevonden en er is nog een lengte vrij voor ons. Uiteraard staat er wel een bord dat het enkel voor passagiers schepen toegestaan is ligplaats te nemen, maar anderen komen toch niet meer, omdat de sluizen vandaag niet schutten. Bovendien vind ik dat we nog oude rechten hebben. In de beurstijd lagen we hier vijf breed rijen achter elkaar te wachten op een reisje. Toch best een beetje veranderd intussen. 's Avonds eerste rang voor het vuurwerk.

Nadeel is wel dat we vanmorgen heel erg onder het stof en stukjes karton zitten. Er is voor een vermogen de lucht in gegaan. Een deel er van vinden we waardeloos terug aan boord. Als wij om half zes vertrekken is de kade bijna leeg. De meeste lallende dronkaards die ons vannacht uit ons slaap probeerde te houden zijn inmiddels huiswaarts gegaan. Wel mooi om de stad zo te zien. De schoonmaakploegen rukken uit. Ze kunnen aan de slag, want er ligt genoeg. Een deel er van beland alsnog in de Seine. Jammer, al had je heel vroeger op sommige bruggen speciale schuiven waar de vuilniswagens hun lading vuilnis zo in de Seine kieperden. Niet alleen bij ons een hoop veranderd.

De Fransen zijn blij, opnieuw wereldkampioen voetbal. Dat kan je hier niet ontgaan, aan het geluid kon je gister avond horen wanneer gescoord was. Inmiddels is het weer een gewone werkdag. Bij aankomst op de laadplaats is onze voorganger reeds ver geladen. Na de middagpauze is het onze beurt. Het laden gaat niet zo hard. En dat heeft niet met de controleur of de kwaliteit van de gerst te maken. Het is te heet, de thermische beveiliging springt er regelmatig uit en dan staat alles weer een poosje stil. De controleur is trouwens speciaal vanuit Duitsland hier naar toe afgereisd. Morgen heeft hij nog een schip te doen. Wij schutten nog een sluisje af.

Beetje raar gaat dat hier wel aan sluis Champagne. Om zes uur ligt er al allemaal spul voor de sluisdeuren te drijven en dan zeggen ze ook nog. Je kunt nog mee hoor. Ja, dat zou helemaal mooi wezen wij zijn gewoon eerst. Afijn, beneden de sluis laten we alle stresskippen gaan. Vanaf Evry zijn er twee sluizen en dat gaat net even wat beter bij de sluizen. Een momentje wachten aan de alternat. Hou hem wel even drijven, want in de vroege ochtend uren van de 15e zag ik daar twee stalen mandkarren het water in gaan en heb geen trek om die nu in de schroef te krijgen.

Om zes uur gaat er bij de buren een ronkende GM op gang. Als je daar alleen al niet van wakker wordt, gaat het gas er ook nog een paar keer op. Buurman ligt al los. Dus ik vraag hem met een slaperig hoofd waar al die onrust goed voor is, want de sluis begint pas om half zeven. We laten hem er tussen uit en maken demonstratief terug vast. Om half zeven gaan we samen de sluis in.

Aanvankelijk is het rustig op het canal du Nord. Later is er erg veel tegenvaart en daardoor lopen we in op onze voorgangers.

Welke kant gaan we langs. Zowel de Schelde als Leie zijn open deze keer. Omdat we voornemens zijn om via Terneuzen te varen pakken we de Leie, iets korter hiervandaan. Jammer genoeg heb ik daar aan Don dan al spijt van. Sluis net dicht en nog de 2e ronde. Was er nog een klein hoopje morgen door Evergem te komen, dan is dat nu vervlogen.

Na een dagje vergaderen kom ik 's avonds in Evergem terg aan boord. Ik ben er iets eerder dan het schip. Alle kademuur waar de auto aan boord kan is bezet. De autoafzetplaats ook. Dus vraag daar even na wat de plannen zijn. Buurman zet met zijn kraan onze auto bij ons aan boord. Dat was makkelijker dan even afhalen. Zo kan het ook.

Echt jammer dat ze pas om 10 uur starten met schutten. En volle bak natuurlijk. Dat neemt wat meer tijd. Eer dat we in Terneuzen zijn is het tij weg natuurlijk. Daarom liever vroeg begonnen, maar dat gaat op zondag niet. Om vast aan het gevecht tegen de stroom op de Rijn te wennen boksen we hier ook tegen tij naar Hansweert. Je moet er wat geduld voor opbrengen, maar uiteindelijk kom je er ook. Beetje jammer is dat het tij gekeerd is tegen de tijd dat we op de Oosterschelde zijn en moeten we daar weer tegenstroom varen. Maar ach we hebben er fantastisch weer bij.

Onze jongste gaat een paar dagen logeren bij een vriendinnetje van www.nationaalkamp.nl Hattem. Ze kan zo overstappen aan de Volkerak. In Dordrecht komt er een monteur aan boord voor de afstandbediening van de auto kraan. Ging er vanuit dat het een kleinigheidje zou zijn en dat is het ook. Alleen de aanleiding van de storing blijft onduidelijk. Hopen dat het weg blijft. In Vreeswijk stapt ook onze oudste dochter er af. Ze heeft een afspraak bij de beugeldokter van de week. Dus blijven met z'n drietjes over om de Nederrijn op te varen.

Het stukje vanaf Arnhem naar de IJsselkop is niet zo diep meer. Het water loopt weg via de IJssel. Druk is het er niet. Zeker nu niet met dit lage water. Aan de grens gaan de bunkers vol met GTL en beginnen aan de klim. Door het lage water kunnen we niet varen zoals gebruikelijk en moeten wij ook de geul aanhouden net als de rest. En om de paar minuten komt er weer 1 voorbij die je zowat stil trekt. Dus het valt een beetje tegen. Zelfs zo dat we niet voor einde van de legale vaartijd in Wesel kunnen zijn. En Emmerich is de laatste fatsoenlijke ligplaats voor die tijd. Dan maar heel vroeg avond. De stad in en een restaurantje zoeken.

We gaan op een beetje rare tijd de haven weer uit. Een vriend met een echt heel groot schip komt langs en wil ons wel langszij meenemen. Dat slaan we niet af. Alleen het is geen succes. We hebben toch dik 300 ton in en als de buurman een tikkie gas geeft staat ons voordek zo vol water dat het piek luik onder water staat. Geen goed idee. Dus we gaan maar weer alleen verder. Voordeel is wel dat het op dit uur niet druk meer is en je niet om de haverklap stil ligt omdat er één voorbij komt. Dat veranderd wel weer in de loop van de dag. Heel veel duwers met kolen en erts. Blij als we binnen zijn. Daar zoeken we een rustig plekje en gaan zwemmen.

Het laatste stukje kanaal naar Gelsenkirchen, vaart wel een stuk rustiger. De dame op kantoor is blij dat we er zijn zegt ze, toch starten ze niet meteen met lossen. Pas in de middag, maar ze gaan ons leeg maken. Al met al is het echt avond eer we leeg zijn, want de zuiger lost niet zo hard als je hier zou verwachten.

Leeg af. Al in de tweede sluis hebben we opeens WSP bezoek. Na de gebruikelijke vragen vertrekken ze weer en gaan we verder. In Meiderich helpen we een geladen tanker met vast maken. Hij drijft zowat dwars in de vaarweg. Heeft net wat in de schroef gedraaid en daarop valt de motor steeds stil. Na deze hulp actie de Rijn af naar de thuishaven. Het zelfde stuk hebben we opvarig meer dan twee dagen over gedaan. Afijn het is wat het is.

En 29 juli. Voordat we de thuishaven opzoeken blijven we het weekend in Hagestein liggen. Samen met vrienden die er ook liggen een beetje watersporten en buiten zitten. Het weer werkt niet zo geweldig mee, maar desondanks wel gezellig en een geslaagd weekend.

Buurman gaat eerste schutting af. We gaan wel meteen mee, maar we kunnen pas om negen uur Vreeswijk binnen. Gelukkig staat er dan nog wel voldoende water op de drempel zodat er dan geschut kan worden. We vinden een plekje tegen de kant, sluiten walstroom aan en gaan rijden richting zuiden.

tot en met 14 augustus op vakantie.