De pomp vervangen blijkt een klusje van een paar uurtjes en , ssst niet verder vertellen, zo'n pomp is veel goedkoper dan ik had gedacht. De radarmast die van de brug veel minder geleden heeft dan de radarscanner zelf, lap ik weer zo ver op dat je niets meer van het ongelukje kunt zien.

En 3 juni. Begin met wat administratieve werkzaamheden die ik nu eindelijk weg werk. Daarna rijden we met zijn allen naar huis. Het scheepsonderhoud moet nog maar even wachten. We hebben ook sociale verplichtingen om na te komen dit weekend. En wat onderhoud aan het huis gedaan.

Onder het motto van “nu we hier toch zijn” laat ik even twee planken van de buikdenning vervangen. Ze waren niet helemaal door, maar een knikje opgelopen en een draagstrip naast een kattenspoor vernieuwd. Daar zijn ze werkelijk zo mee klaar.

Dan nu de afstandbediening voor de autokraan installeren. Daar was vrijdag geen tijd meer voor en gisteren had de monteur al elders een afspraak staan. De hele installatie blijkt weinig om het hand te hebben. Even testen en alles functioneert. Het is zeker niet het goedkoopste soort, maar ze beweren wel veilig. Ik heb al eens bij een buurman de autokraan spontaan een eigen leven zien gaan leiden toen daar de aggregaat op de automaat gestart werd. Rats zo de stuurhut aan diggelen. Dat soort fratsen zal met ons materiaal beslist niet gebeuren, aldus de mensen hier. Heeft u dat ook schriftelijk?

Moet wel zeggen van de Werkendamse bedrijven dat ze wat betreft tijdplanning keurig werk leveren. Dat ben ik vaak anders gewend. Dit is wel heerlijk hoor. Als ze zeggen daar hebben we vrijdag wel tijd voor dan klaren ze vrijdag ook de klus, als het niet kan maken ze geen loze beloften. Als laatste klus (voorlopig) komt de installatie van de nieuwe radar. Wel even zitten dubben, repareren of een nieuwe. De reparatie kosten zouden aardig oplopen en de boekhouder antwoordde: “Als u zelf al twijfelt dan zou ik een investering adviseren” Dus ja, weten we ook weer waar we dit voorjaar zo lekker voor gevaren hebben.

Het nieuwe ding draait trouwens als een zonnetje, ook in het zonnetje. Menigeen moet er iets over gedacht hebben. Op radar varen met dit mooie weer. Ik moet natuurlijk wel de basisinstellingen weten te bedienen als het echt mistig is. Er blijkt best het één en ander veranderd. Zijn trouwens onderweg naar Stein om daar kunstmest te laden voor Vitry le Francois.

In Maasbracht snel even langs de milieuboot om olie, filters en poetslappen af te geven. Daarna door naar de laadplek. Niet eens tijd om langs de supermarkt te gaan. Meteen onder de pijp. Alleen moet er even gewacht op toestemming om te mogen beginnen met laden. Als dat er is kunnen we een uur later alweer vertrekken met 260 ton kunstmest. In Maastricht komt er 2 ton gasolie bij en zo verlaten we Nederland.

Meteen al onenigheid met de sluiswachter. De nieuwe grote sluis vaart uit, maar moet wachten op de oude grote die (nu kleine sluis is geworden) net begonnen is met een opschutting. Na wat verontwaardiging van mijn kant laat hij weten dat er water restricties zijn en daardoor geen schutting water gebruikt kan worden voor 1 spits. Dus na een poosje wachten is de oude sluis terug en schutten we op. Een bak met duwboot neemt mijn schutting. Dan meld er zich nog een afvaart. Wat denk je? Sluismeester gooit de nieuwe sluis leeg om. Ja hoor dan is veel water bespaard.

Een dagje verplichte rust. Met het maken van de planning is het altijd zaak die te voorkomen, maar als het dan zo ver is eigenlijk wel fijn. Voor de sluiswachters die wel op hun post moeten zijn is het niet al te vermoeiend. 1 jacht en een passagiers schip vandaag. De gast voor deze week komt met de trein naar Auvelais. Het station is op 800 meter van de sluis. Hij had een leuk restaurantje gezien dus eten vanavond buiten de deur.

De grote bak die we voor hadden heeft vast gemaakt. Daardoor gaat het merkbaar beter aan de sluizen. Totdat er net voor ons ééntje vanaf de boven Sambre het kanaal Charlerois Brussel op draait. 2e schutting. Dat blijft zo tot beneden de scheepslift van Strepy Thieu. De gast vindt het niet zo erg dat er hier wachttijd is, genoeg te zien. Zo waar op het nippertje in het lange pand van Mons kunnen komen.

Bij de sluis ligt niets meer om af te schutten. Dat valt niet tegen. Nu zijn we misschien net de grootste drukte voor die vanaf de Schelde komt. Daar is sinds vanmorgen de stremming in Tournai en Kain voorbij. Alles wat daar beneden lag komt nu los, al zal zeker niet alles doorgaan naar Frankrijk.

Inmiddels komen er hier in het canal du Nord wel een aantal lege schepen achterop die dan vervolgens weer bij één of andere silo blijven liggen. Het Zuidelijk deel schut nu met dezelfde tijden als het Noordelijke deel. Dat had wat mij betreft beter andersom gekund. Nu ben je hier zowat verplicht om lange dagen te maken en in het Canal des Ardennes halen ze er zomaar twee uur bediening van af, terwijl alle sluizen automatisch zijn.

Hadden ze nu ook sluis Sempigny niet op afstand bediend kunnen maken. Nu moet je aan de slang draaien. En die hangt een halve scheepslengte voor de sluis, uiteraard moet de sluis dan eerst nog leeg om komen, zodat je overal heen gespoeld wordt. Geen handige oplossing zo. In het Canal d' Abbecourt zijn ze zowaar bomen aan het snoeien. En dat was nodig ook. Elkaar tegen komen was niet mogelijk zonder in de takken te raken.

Vervelend stuk dat lange pand naar Berry au Bac. Een tikkie saai. En tegen stroom daar houd ik ook niet van. Halverwege de vallei van Courcy blijven we liggen. Beetje zwemmen en samen eten. Sebastien brengt zelfgemaakte paté mee. Verdronken zwijn en 4 zwijntjes die de overloop bij sluis 3 verstopte. Zonde natuurlijk, maar wel lekker.

Onze gast is vandaag met de fiets weg. De stad Reims bezichtigen. Precies in het smalle stuk willen er twee jachten voorbij. Ik adviseer ze even te wachten. Bij La Neuvillette kan het probleemloos. Dat doen ze. Net voorbij Reims liggen ze alweer. De voetbal wedstrijd kijken. Frankrijk speelt vanmiddag. Paar uur later zitten ze weer achter. De sluizen zitten hier te kort op elkaar, dus dat blijft zo.

Wat handig die nieuwe toerit naar de tunnel ingang. Aangelegd voor hulpverleners bij calamiteiten, maar ook bruikbaar als autosteiger. Helaas geen palen en moet je dan wel een oplossing zoeken voor de dichte slagboom. Maar in een beetje gereedschapskist is die oplossing wel te vinden.

Het was al diep in de nacht toen Henny terug kwam. Nu snel even de auto aan boord voor de sluis. Hoe dichter bij Vitry hoe meer waterplanten er zijn. In het kanaal Marne a la Saône is het echt een last. Lekker zwemmen is het er ook niet meer, er kietelt de hele tijd wat aan je benen.

Kraan en vrachtwagens staan paraat, dus het lossen kan beginnen. Een uurtje of drie later zijn we leeg. Ruim schoonmaken, ballast in nemen, afbreken en rond. Op weg naar de volgende laadplaats. Onze gast stapt hier op de trein. Mooie reis gehad denk ik. En nog gezien hoe dat leeg gaat met die lage bruggen. Een uurtje of vier later zijn we in Pogny en kan alles er weer op. Daarna ook alweer motor olie vervangen. Dat kan het beste leeg en dat is alleen vandaag.

Aanvankelijk begint het goed. Alleen er zijn wat technische problemen waardoor het laden steeds weer stopt. Tegen de middag zit er nog maar de helft in, uiteraard is dat geen reden om nu de uitgebreide middagpauze over te slaan. De volle 2 uur later start het laden weer. Weer eens tarwe en dat is zichtbaar zwaarder dan de gerst. Nu wel plek voor de auto in het ruim, alleen ver komen we vandaag niet meer.

Schip schoonmaken, gastenverblijf schoonmaken. Dan ziet het er weer fris uit. We komen gelukkig veel meer vaart tegen dan op de heen reis. Wel gezonder zo. Bij de brug van de route national naast de suikerfabriek zou een stremming moeten zijn volgens ons navigatie programma. En heb inderdaad wel scheepvaartberichten gezien met ongeveer die strekking over deze plek, maar als ik aan de stang draai gaat de sluis gewoon rood/groen. Dan varen we gewoon door. De bouwvakkers bij de brug maken ook geen rare gebaren dus vind ik het wel prima zo. Onze gasten willen 's avonds een stukje lopen. Punt is dat we dik 2 meter af liggen. De zwierboom wilden ze wel proberen. Wel stoer trouwens. Dus na een paar keer voor doen gaan ze er voor, aan de wal komen ging prima. Bij het terug aan boord komen had mevrouw wel natte voeten. Gelukkig niet bezeerd, misschien enkel buikpijn van het lachen.

De grasdrogerij draait op volle toeren, dat geeft altijd zo'n typisch geurtje. Wel lekker eigenlijk, alleen als je een lading luzerne een week of langer in je ruim hebt ben je er op gegeven moment ook wel flauw van. In Reims zijn ze druk met roeien. Goed opletten, want erg breed is het niet. Aan Berry au Bac komt net alles uit alle richtingen tegelijk aan. Ik denk even dat ik de derde schutting heb, maar het jacht maakt alleen een rare toer om het eerste schip heen en maakt dan vast. Buurman dacht ook al die zo stiekem voor hem de sluis in zou schieten.

Weer gekozen voor de Abbecourt route. De gasten vinden het wel jammer dat hier het jaagpad onbegaanbaar is, want ze lopen af en toe graag een stukje mee. Al is op het voordek zitten ook erg mooi. In een paar pandjes tijd hebben ze al ijsvogels, een ree, een ringslang, een marter en een wild zwijn gezien. Plus natuurlijk de vele watervogels zoals, eenden, zwanen, reigers, hoenen en futen. De rust wordt opeens wreed verstoord door een achterop komend jacht, dat zonder aankondiging of wat vlak voor de sluis (ik had al op de afstandbediening de schutting aangevraagd) er opeens tussen komt. Dit met het nodige motor geweld. Ik heb moeite om het schip onder controle te houden en de kop zuigt naar het jacht toe, zodat daar de ruimte steeds kleiner voor hem wordt. Hij raakt hard de bodem of het damwand aan bakboord, dat kon ik niet goed zien. Hij is er wel langs. Het is een Australiër. Alleen onze vrouwelijke gast is ook een Australische. Daar krijgt hij niet mis te verstane kritiek van naar zijn hoofd geslingerd, Daardoor, of van schrik, laat hij ons toch eerst in varen. Het volgende pand naderen ze tot 500 meter achter ons en maken dan rechtsomkeer.

Het is even de vraag hoe laat de sluisautomaat aan zal springen. Volgens mij is dat acht uur. Het Canal de Nord zuid stuk is onlangs veranderd, daar ook een bericht van gezien, maar van dit stuk niet. Om acht uur gaat de sluis aan en meteen op dubbel rood. De depanneur neemt echter niet op, een collega ligt een sluis verder en daar is de situatie net zo. Een uur later gaat dubbel rood er af. Die automaten moeten op zondag morgen natuurlijk ook uitslapen, die hebben een goede vakbond.

Het Canal du Nord schutten we steeds samen met een andere spits, niet dat het druk is, maar we vielen precies samen bij de eerste sluis gisteren. Ieder vanuit een andere richting. De gasten vinden de tunnels hier wel het meest bijzonder. Ook leuk is het pandjes wandelen naast het schip.

De Schelderoute is geen optie deze keer. In Frankrijk is daar de eerste grote sluis gestremd. Alle verkeer moet via Deule en Leie. Daar zal het dus merkbaar drukker zijn. De flessenhals is de laatste sluis in Frankrijk. Daar hebben we de 3e schutting. Daarna loop het ook niet geweldig dus maken de planning niet helemaal waar.

Daarom vanmorgen wat vroeger vertrokken. Bovendien ook om op tijd in Terneuzen te zijn. Daar ligt de Oostsluis er de hele week uit. Dan is dus tijdens laagwater alleen de zeesluis beschikbaar en dat is een goed recept voor chaos in Terneuzen. Zelfs met ons kleine scheepje de 3e ronde middensluis. Net op tijd buiten om met het laatste vloedje over te steken naar Hansweert. Mooi weertje maar droog overkomen zit er niet in, want het windje is best aanwezig.

Eerste werk is het zout er af spelen. Dat gaat erg makkelijk met de dauw vanmorgen. Het laatste stuk van de reis gaat voorspoedig. Onderweg vraagt de ontvanger of we op schema liggen, want dan zouden ze graag meteen wat willen lossen, en dat gebeurd. Om half zes gaat de pijp er in.

Het laatste beetje lossen ze vanmorgen. Dan meteen weer vertrekken. We moeten maandag in Gent laden voor Soissons. Dat betekend dat we weer niet langs een bunkerstation varen dat GTL heeft. Om nu weer een reis alleen van die stink gasolie te moeten gebruiken heb ik niet veel trek in. Besluit een stukje om te varen via de Andelse maas. Dan komen ze met een bunkerbootje van Hardinxveld even naar de Merwede splitsing varen. Dat is het me wel waard. Alleen heeft sluis Andel storing. Anderhalf uur later is het euvel verholpen. Op tijd vast aan de Volkerak loopt zo aardig in het honderd.

Op naar de sporthal van Merwestein, daar zijn turnwedstrijden waar beide dochters aan mee doen. Ze vallen ook beide in de prijzen bij hun groep. Dus tevreden keren wij huiswaarts. Grappig om te zien dat de fietsenstalling op een dag als vandaag te klein is. Er staan meer fietsen dan auto's. Misschien wel omdat er hier ook een zwembad is. Wij geloven dat wel en springen als beloning overboord als we terug aan boord zijn.