Eieren schilderen, zoeken en eten is verplichte kost vandaag. We hebben er de hele dag de tijd voor want gevaren wordt er niet.

Met 5 schuttingen beneden Iwuy vanmorgen. Dat is vast al even geleden. Minstens uit de tijd van de sluiswachter met hele zware stem. Die had vandaag zeker ook eieren aan ons verkocht. Het enige wat ze ons nu in de maag splitsen is een afstand bediening.

Henny heeft gisteravond na het wegbrengen van de kinderen de eerste gast dit jaar mee gebracht. Die valt met haar neus in de boter, want we gaan zo achter de “Toueur” de tunnel in. Wij zijn eerste van 6 schepen. Daarom blijft het schip als een plank tegen de geleidemuur schuiven.

Eigenlijk hadden we vandaag moeten lossen, maar aangezien we 2 dagen later dan voorzien geladen hebben gaat dat dus niet lukken. Ondanks dat het best lekker gaat komen we niet niet op de Oise. Dat had ook heel anders kunnen gaan, want voor Tergnier schutten ze tot 18:00, Sempigny tot 19:00 en verderop is het weer 20:30. Zo wordt het best lastig om een precieze aankomst tijd te geven.

Toch blijkt die heel nauwkeurig en de kraan met 2 vrachtwagens staan al te wachten. Het lossen gaat erg snel. De vrachtwagens zijn in enkele minuten weer terug. Het blijkt dat het bedrijf die de kolen ontvangt hier net naast zit. Dan is het ruim schoonmaken en neem de gangboorden goed mee. Anders baggert iedereen het zwart overal heen.

En ter plaatse weer laden. Dat is goed geregeld dacht ik zo. Om 10 uur is het ruim weer vol en vertrekken we weer. Deze keer zat er heel veel stof bij. Hier en daar zit nog een zwarte veeg van gisteren, dus maak flink werk van het schip schoon maken.

Onze gast is een schrijfster en doet recherche voor haar volgende boek. Ze is dus niet op vakantie en vraagt honderd uit. Erg leuk om te doen. Ze kookt vanavond een Berlijns gerecht voor ons. Kartoffel met stippe. Dat lust ik best nog eens.

Het plekje vlak voor de sluis met over de deuren stortend water leek gisteravond nogal luidruchtig, maar vanmorgen laat ze weten dat ze er niets meer van gemerkt heeft. De middag rame is voor ons en de buren, met zijn tweetjes deze keer. Aan de andere kant liggen er al meer. We doen precies nog 1 sluis af. Het is even zoeken maar daar kan Henny met de auto naar het schip rijden.

Eigenlijk vaart het hier veel mooier dan over dat Canal du Nord. Het is er nu gezellig druk. Dat leidt niet eens tot zoveel meer storingen dan anders. We varen er uit en doen nog een paar sluizen op de grote Escaut, zodat het totaal op 22 sluizen komt vandaag.

De gast vraagt zich af hoe dat gaat als wij moeten tanken. Dus aan de grens bestel ik de bunkerboot, zodat ze kan zien hoe dat nu verloopt. Eerder alle stremmingsberichten nog eens doorgenomen. De route door Zuid België geeft geen stremmingen dus kiezen daar langs te varen. Wat de gast nog het meest verbaasd is dat we een halve dag aan het omvaren zijn, omdat Frankrijk en België het maar niet eens kunnen worden wie er moet opdraaien voor het opnieuw bevaarbaar maken van het kanaal Pommeroeil Condé. Dat hele dossier neemt nu al dik 20 jaar in beslag.

De scheepslift van Strepy is natuurlijk een prachtig bouwwerk. We treffen het en kunnen er vrijwel meteen in. Het omhoog brengen van de bak gaat best wel snel. Boven kijk je uit over de verre omgeving. Daarna richting Charleroi en langs de oude staalfabrieken daar. Mooi door lelijkheid. Dat het er allemaal uitgestorven is draagt dat nog meer bij aan de bijzondere manier van schoonheid.

Valt iedere keer weer een beetje tegen hoe ver Roermond eigenlijk nog is als je denkt dat je er bijna bent. Desondanks dik op tijd aanwezig. De buurman is ongeveer een uurtje later leeg en is het onze beurt. Buurman moet vanmiddag weer in Stein laden, wij maandag in de Europoort. Dus als we leeg zijn vertrekken we meteen en varen de Maas verder af.

Volle bak dit weekend. De jongste heeft een vriendinnetje mee. Besluit via het Maas-Waal kanaal te varen i.p.v. helemaal de Maas af. De waal is wat rechter en er loopt meer stroom. We lopen gelijk, maar door naar de stad in Rotterdam, zodat we morgen een vrije dag hebben.

Het is weer tijd om olie te verversen. Daar begin ik redelijk vroeg mee, zodat het op tijd klaar is. Meestal doe ik dat met warme motor, omdat de olie dan beter verpompt, maar had er echt geen zin meer in. Liggen langszij een bekende collega die onlangs verhuisd is op een ander schip. Dat willen we uiteraard even bekijken. Dan de onvermijdelijke rit naar het internaat. Op de terugweg bij het tanken zie ik dat er één of andere onverlaat ons achterlicht aan diggelen heeft gereden. Daar hing geen briefje van de dader bij helaas. Dat is nu al de tweede keer bij deze auto. Stuurboord voor is de koplamp donker. Dat is voor het eerst. Onze vorige auto had daar heel vaak last van. Nu even puzzelen hoe je die lamp vervangen moet bij dit model. Eerst lijkt het onbegonnen werk. Je kunt er echt niet bij, maar je kunt het hele armatuur met twee schroefjes los maken en een eind naar voren schuiven, zodat je er goed bij kunt. Als je dat weet is het een fluitje van een cent.

Auto aan boord en richting Europoort via de nieuwe waterweg langs de stormvloedkering en door breediep naar de Maasvlakte. Een belletje naar de stuwadoor en we weten waar we precies verwacht worden. Meteen wordt er gestart met laden en voor de middag staan er 25 rollen in het ruim. Ik kijk nog even mee bij de buren die voor het eerst rollen laden. Dat gaat ook allemaal voorspoedig en vertrekken samen als de vloed zijn intrede heeft gedaan.

In overleg met de buren besluiten we via Antwerpen te varen. Dat zou aardig uitkomen met tij om tot Merelbeke te varen. We hadden alleen niet gerekend op 4 uur wachttijd bij de sluizen om naar de Schelde te schutten. De Royersluis is na de renovatie wel weer terug in bedrijf, maar nu hebben ze bedacht dat ze 6 uur per dag spits uur sluiting hebben. Omdat we daar ook de tweede schutting hebben en die pas na de spertijd kan beginnen zijn we daar na 18:00 uur pas aan de beurt. Dan te weten dat we om 12 uur melde. Via de Boudewijnsluis uiteindelijk toch sneller buiten, maar wel te laat om met dit tij naar Merelbeke te gaan. In Baasrode is de vloed op en maken vast aan de vlotsteiger, loop een rondje door het dorp en langs het scheepvaart museum.

De tweede helft met een verse vloed verder. Er drijft veel hout en riet in de rivier, het laatste stuk Zee Schelde. Het wordt tijd dat het speciaal daarvoor geschikt gemaakt werkschip eens langs komt om op te ruimen. Vooral voor lege schepen en pleziervaart is het gevaarlijk al dat drijvend spul.

Het systeem voor online aangifte van de scheepvaartbelasting in Frankrijk heeft te kampen met een storing. Dus kan even geen aangifte doen. Ik ben zeker niet de enige, daarom is het nu geoorloofd om even te wachten tot het systeem terug online is. Een paar uur later is dat zover. In tussentijd mochten we uiteraard wel verder varen. Al staan we tegenwoordig niet snel meer voor verrassingen. Als je AIS kapot is zou je niet meer mogen varen. Dan ben je echt niet meer goed in je hoofd als je dat ook gaat afdwingen als ambtenaar.

We moeten ons niet haasten om de rame te halen. We zijn alweer de eerste. Voordat we 5 kilometer het donker in gaan komen er nog vijf schepen achter. Als we dan aan de andere kant zijn is het avond, maar zetten nog door tot aan de eerste sluis aan de andere kant van de berg. Leuk langs canal st Quentin varen dan lig je 's avonds vroeg vast. Nou niet deze keer.

De bakker op de sluis van Pascal zal het goed merken dat het kanaal weer druk bevaren wordt deze maand. Al komen we wel meest dezelfde schepen tegen iedere ronde. Onze gast gaat vanaf station Tergnier weer naar huis. Station is 500 meter van de sluis.

De grote sluis van Bellerive is weer klaar voor gebruik. Althans zo lijkt het. Alle bouwmaterialen en machines zijn weer weg, maar moeten wel via de kleine sluis. Nu is de grote sluis van Janville aan de beurt, nu staat deze droog. Wij zakken een stuk de Oise af zonder ons zorgen te maken over een plekje waar de auto er op of af kan. De kinderen hebben mei vakantie. ( ja beetje raar, want het is nog april)

De afvoer van zowel de Oise en de Seine is behoorlijk afgenomen de laatste week. Dat is wel fijn eigenlijk, want onze rollen moeten morgen gelost. Daarvoor moet er vanavond in Parijs een stukje doorgehaald worden.

De laatste 3 sluizen van de reis doen we vanmorgen. Op de losplek gaan we meteen onder de hal liggen en breng de lading papieren op kantoor. Een buurman die onlangs een nieuwe motor heeft ingebouwd komt een half uurtje langs zij liggen. Erg interessant om te zien, want het is niet alleen de motor. Er is een compleet katalysatorsysteem met roetfilter geplaatst. Waarmee ze nu al voldoen aan de strengste emissie normen die in 2020 van kracht worden. Een paar uur later zijn we leeg en maken direct rechtsomkeer. We moeten donderdag op de Marne laden.

Mooie rivier is de Marne. Zeker het eerste stuk is het net een uitgestrekt park. Je bent nog echt in stedelijke omgeving alleen verneem je dat bijna niet vanwege al het groen langs de oevers. Wat ook best prettig is. De bruggen zijn er niet zo laag. Tunneltje van Chalifert is het wel goed opletten. Als je niet precies in het midden van de ronding vaart heb je wel brokken.

De controleur is er al vroeg. Jammer dat er eerst een paar vrachtwagens moeten laden. Daarna zijn wij aan de beurt. Het loopt wel hard dus nog voor de middag weer onderweg. De buren hebben minder geluk. Hun controleur komt eenvoudigweg niet opdagen.

De dames zijn in Nederland naar de Koningsmarkt. In de hoop dat ze daar het een en ander aan “rommel” kunnen verkopen. De mannen varen weer een keer door Parijs.

Het is verdacht rustig met vaart. Er liggen wel al hier en daar geladen canal du Nord schepen of pousseurs. Die moeten nog even geduld hebben, voordat het kanaal weer open gaat.

Ik tel al vijftien schuttingen voor sluis Pont L'eveque. Woensdag gaat het weer open dus wij varen voor de vierde keer deze stremming via St Quentin. De laatste sluis helpen we een handje. Het zou mooi zijn als we die nog opschutten vandaag. Zo niet zijn we een rame later. Maar we worden betrapt door de itinerant. Die maakt er een heel drama van en roept dat hij nu alles uit gaat zetten en zijn chef bellen. Hij begint met het tweede, maar verdere actie onderneemt hij vooralsnog niet. Als hij is uitgebeld met zijn chef zegt hij heel vriendelijk. Nou ja, ik ga u wel opschutten, maar dat mag u nooit meer doen.

Het gaat voorspoedig en kunnen aanpikken bij de middag rame. Dan hadden we zowel de eerste en de laatste rame tijdens de officiële stremming. Het gekke is dat we nu alleen achter de toueur hangen. Dan gaat hij wel merkbaar sneller en schutten zelfs 5 sluizen af aan de Noordzijde.