Fijn varen hier op canal du St Quentin. Wat wel irritant is dat die automatische sluizen zo traag open gaan als je er voor ligt te drijven. Dat moet toch op te lossen zijn. Ondanks deze kleine ergernisjes kom ik uit de kleine Schelde en zelfs ook van de grote in Frankijk. Daar was me wel wat aan gelegen.

Het is de eerste dag met echt hardnekkige mist. Zeker als het ook nog donker is zie je geen steek voor ogen. Menigeen wacht precies het aanbreken van de dag af. Waardoor we dan een schutting achterop raken. In Vlaanderen bij het opmaken van de rekening moet je het aantal personen aan boord opgeven. De man antwoord “oei dat is bijna een ton meer aan boord”. Als ik zeg dat het er wel zes zijn. Gelukkig zijn we niet zo zwaarlijvig, maar ik begrijp zijn punt dat het wel wat ongebruikelijk voor en spits is.

De mist is weg. Vaart toch een stuk fijner. Zeker op de Zeeschelde. Flink wat schepen hebben daar gisteren last van gehad en langs de Schelde een veilig onderkomen gezocht. Nu is iedereen weer onderweg waardoor het ouderwets druk is. De zondag bedieningsuren van sluis Zennegat zijn tegenwoordig vast. Voor een tijsluis niet echt praktisch. Vandaag komt het zo uit dat precies bediend wordt in het venster met onvoldoende waterhoogte om binnen te kunnen schutten. Dus blijven we liggen aan de steiger in Boom. Daar hebben we noodgedwongen de auto al eens aan boord gezet. Dus dan zou het andersom ook moeten gaan. Het heeft wat voeten in de aarde met het weghalen van paaltjes en hekjes, maar het is gelukt. Al hebben we niet lang daarna de politie voor de deur staan. Die blijkt echter heel ergens anders voor te komen. Wij zouden allemaal rotzooi overboord gegooid hebben volgens een verontruste bewoner van een appartement hier. Die zal toch niet gedacht hebben dat we de auto in het water wilden dumpen? De mannen zijn zo weer vertrokken. Zullen wel iets beters te doen hebben. Achteraf realiseer ik me dat ik tijdens het wachten op het roefdek ondertussen wat ijs van het afdekzeil van de roeiboot in het water heb gegooid. Zo onschuldig dat je je zoiets niet eens kan herinneren op het moment dat er naar wordt gevraagd. Je moet niet vragen wat voor reputatie de binnenvaart heeft bij de bewuste bewoner.

Vanmorgen met hoogwater naar binnen. Een klein stukje varen maar, want we moeten onderweg blijven liggen. Waarschijnlijk woensdag lossen. In Boortmerbeek kunnen we nog precies het laatste plekje in nemen. Tot groot ongenoegen van passerende fietsers houden de schippers een praatje op het fietspad naast de schepen.

T/m 7-12-2017. De hele kade boven sluis Boortmeerbeek ligt vol met wachtende schepen, er zijn er ook een paar in Battel en Zennegat blijven liggen. Ondertussen doen we kerst inkopen en bezoeken de kerstmarkt in Brussel. Op zicht leuk hoor. Alleen geef mij maar een originele Duitse versie. Het lossen loopt al maar verder uit. Vanwege een nieuw containertransport zou een ingekorte Neo Kemp op dit traject gaan varen. Probleem is echter de sluis van Kampenhout. Daar loopt het schip iedere keer vast. Wij weten hoe dat voelt. De beheerder van de sluis laat in de ronde kom een aantal geleide balken verwijderen. Dat maakt echter niet het gewenste verschil. Deze sluis is in een soort banaan vorm en daarmee anders dan de rest van de sluizen hier. En het schip juist zo vierkant als de containers die het vervoerd. En dat maakt dat het net niet past. Als wij richting losplek gaan vertrekt de Neo Kemp onverrichte zaken terug.

Heeft weer lang genoeg geduurd deze keer. Als ik leeg ben maak ik meteen plaats voor de volgende en trek het schip een stuk achteruit. Daar maak ik eerst het ruim schoon. Nu is het nog licht en bovendien is het hier zoet water. We moeten namelijk in Terneuzen gaan laden voor Arques. Dat was oorspronkelijk vandaag voorzien. Dat gaat uiteraard wat lastig als je niet leeg bent. Voor donker heb ik het niet schoon gekregen. Dus als het donker is vertrokken richting Zennegat. Daar komt Henny met de kinderen terug aan boord. Wij schutten naar buiten en vaar naar de wachtsteiger in Lillo.

Het waait nog best aardig en doordat op sommige stukken water en wind tegen elkaar in staan heb je daar flinke golven. Dat stampt zo vervelend aan de kop. Dus doen heel rustig aan. Daardoor krijgen we meermaals de vraag of dat er misschien motor problemen zijn. Via de Zeesluis naar binnen in Terneuzen, daar zoeken we een plekje in het oude kanaal.

Mooi al die sneeuw, alleen als je de weg op moet wel iets minder. Daardoor vertrekt Henny een paar uur eerder om zo de sneeuw voor te zijn. Met Laska ga ik een heel eind wandelen door de sneeuw. We genieten er beide van. Ik zou vanmiddag naar de laadplek varen, maar de enorme wind laat me mijn plan veranderen. De storm waait over en 's avonds kom ik dan toch op de laadplek.

Alles staat naast het schip gereed. Als de controleur het ruim heeft gecontroleerd verwacht ik dat het los gaat. Echter iedereen vertrekt weer als het serieus begint te sneeuwen. Een kwartiertje later krijg ik een telefoontje dat het niets meer wordt vandaag. Ondertussen is Henny met D op pad voor zijn jaarlijkse oog controle. Alles blijkt in orde. Dat blijk niet het geval voor de situatie op de weg. Henny is niet zo snel onder de indruk dus besluit gewoon naar boord te rijden en heeft dekens sneeuwkettingen, broodjes en drinken meegenomen voor het geval dat. In Terneuzen sneeuwt het onverminderd door. Een paar uur later stopt de auto naast het schip en kan ze meteen aan tafel. Och, ja je rijdt wat voorzichtiger, doet er wat langer over, maar eigenlijk is het wel leuk.

Want ze had echt geen zin in die drukte die vandaag op de weg ontstaat. En daar blijkt ze gelijk in te hebben, want er staan monster file's. Wij vegen de sneeuw van de luiken omdat er hier aanstalten wordt gemaakt om te laden. Natte sneeuw laat het laden opnieuw uitstellen. Ver in de middag is het dan toch zo ver. Het gaat best vlot. De ijkmeester is reeds paraat om het geladen gewicht op te nemen. Na ontvangst van de papieren vertrekken we meteen. Breng de lossers op de hoogte van de laatste ontwikkelingen hier, want die had al meermaals om een ETA gevraagd. Ondanks het brakke water besluit ik wel meteen aan het schoonmaken van het schip te starten.

Dat blijkt vanmorgen toch een onbedacht voordeel te hebben. Het dek is ondanks de lichte nachtvorst niet glad. Nadeel van de overvloedige nattigheid van de laatste dagen is dat de rivieren ondertussen behoorlijk zijn aangezwollen. De Leie staat bekend om zijn grillige afvoer en de dan zware punten. De oude spoorbrug van Landegem is weg en geeft geen flessenhals meer. Kortrijk stad blijk ook geen probleem. Net zo als bij de brug van Werkvik. Die is weg. Het is er inmiddels breder en dieper. Dat kan niet gezegd van het oude stuk beneden Komen. En bij de oude brugresten is een bekend zwaar punt. Daar zakt de snelheid akelig ver weg, maar op dat moment komt er net een lege buurman op die aanbied even een touwtje te geven. De laatste 500 meter gaan dan merkbaar beter. Eenmaal aan de sluis zijn alle bottlenecks achter de rug.

Althans dat dacht ik, in de weilanden langs de Deule en de bovenloop van de Leie staan grote plassen. Het kanaalpand staat een centimeter of dertig boven normaal. Voor ons geen punt, maar voor de grote schepen hier een extra hindernis. Verder richting Duinkerken is het blijkbaar nog erger, want vanaf sluis Fontinettes is alles gesperd. Nu is onze losplek net boven die sluis dus kunnen gewoon lossen. Dat gebeurd direct na aankomst. Het is al donker als we uiteindelijk leeg zijn en maken meteen rechtsomkeer, want we hebben een heel strakke planning voor morgen.

De sluiswachter van Quinchy vraagt of we gisteravond zijn aangekomen. In dat geval wil hij ons wel op schutten, want nu blijkt er ook voor het pand Quinchy – Fontinettes een vaarverbod van kracht vanwege de 40 cm verhoogde waterstand. Pfffff, dat was dan op het nippertje. Richting Douai zijn de problemen van wateroverlast veel kleiner. Onderweg maak ik het ruim schoon en het schip klaar voor de lage bruggen op het canal Saint Quentin. Aan bassin ronde gaat de stuurhut er af. Geen geweldige timing in een bui natte sneeuw. Er is echter geen tijd om te wachten. Gelukkig blijkt het verder overwegend droog. Een geballaste buurman voor ons uit blijft gelukkig in Masnieres liggen. Daardoor komen we precies voor sluitingstijd nog op de laadplaats. Daar bouwen we op en ik repareer in het ruim een T-ijzer dat in Arques nogal gehavend uit de strijd is gekomen. Het is daardoor al vrij laat voordat we in de auto kunnen richting het thuisfront.

Bovendien is er vandaag de jaarvergadering van onze coöperatie. Vanwege de voorbereiding daar moet ik al vroeg weg. Ik kan carpoolen, zodat de auto voor de andere gezinsleden beschikbaar blijft en na afloop bij de gezamenlijke maaltijd kunnen aan schuiven.

Lekker een dagje zonder afspraken of strakke planning. Al staat er wel een kerstviering op het programma bij het internaat vanavond. Na afloop weer terug naar boord.

De mannen van de silo staan al vroeg op de deur te kloppen. Snel in de kleren om het ruim te openen. We gooien het helemaal vol met gerst en gaan er mee op pad. Doordat er zo vroeg begonnen is varen we precies het canal St Quentin uit voor sluitingstijd en doen dan op de grote Schelde ook een sluis.

Dat is nou jammer. Eigenlijk was de bedoeling weer eens via Strepy en de Sambre te varen. Alleen is er morgen voor de middag een stremming aan de lift en ik denk dat we vandaag niet boven komen. Dus gooien we de route om en gaan verder via de Schelde en het Albert Kanaal, want eigenlijk willen we de gerst voor de kerst afleveren in Roermond. Deze route is zeker niet langzamer dus moet wel kunnen.

Met het getij varen we de Zeeschelde af. Vervolgens de Rupel weer op. Nu eens niet de Dijle in, maar de Nete. Dat was alweer een poos geleden. Vervolgens het oersaaie Albert kanaal tot het bedtijd is.

Doordat het merkbaar rustiger is, staan alle sluizen klaar. Dus als er buren in Maastricht vragen om ff snel een bakkie te doen blijven we er even langszij liggen. Daarna de Maas af richting Roermond Het stroomt flink. Het lijkt me veiliger om eerst rond te gaan en dan opvarig de haven in te varen.

Ook hier vroeg beginnen, heeft wederom het voordeel er vroeg vanaf te zijn. De oude losplek is nu geen losplek meer. Er staan geen trechters of kranen meer, wel een groot gebouw met onder restaurants en boven woningen. Er staan niet eens borden met verboden ligplaats te nemen. Dus we nemen er ligplaats en rijden naar huis. Daar zijn we deze keer eerder dan de kinderen. Ze hebben trouwens allerlei plannen voor vanavond.

t/m 27 december. Dus rijden vandaag pas naar ons kerstadres. Daar brengen we de kerstdagen door met familie. We spelen veel spellen, zoals Carcassone, Kolonisten van Catan, El Grande, Bloodrage, Rummicub en Halli Galli. Halen veel melk bij de boer, maken wandelingen groot en klein. Zitten regelmatig in de sauna en het kerstdiner bevat zoals gebruikelijk geen hoog culinaire liflafjes.

Helemaal volgepropt is de auto als we vertrekken. We overwegen eerst langs huis te rijden, maar omdat dat wel een heel eind omrijden is hiervandaan naar Lemmer zien we daarvan af. Bij Henny haar ouders eten we gezellig mee, maken een wandeling door het oude dorp met zijn verlichte scheepjes.

t/m 31 december. Wederom met een volle auto nu naar huis. De rit is nu nog niet de helft dan die van gisteren, dus het is wel uit te houden ondanks alle spullen op schoot en overal tussen gepropt. Als dan de auto leeg is wordt hij van binnen eens goed schoongemaakt. (nu maar hopen dat ze hem tijdens de jaarwisseling niet in de fik steken.) Bezoek de jaarvergadering van Schuttevaer afdeling Utrecht. Het bestuur heeft er wel pech met het invullen van de agenda door uitvallen van sprekers of zelfs de voorzitter. Henny bakt oliebollen. Het speeltuintje hiernaast ligt er de rest van het jaar vredig bij, maar tijdens de jaarwisseling heeft het meer weg van een oorlogsgebied.