27 reizen in 2017. Dat zijn er 4 meer dan vorig jaar. De omzet ligt navenant hoger. De vervoersprestatie is groter namelijk; 3,8 miljoen tonkilometer. In totaal ruim 7800 ton vervoerd en 13058 Km geladen gevaren. De Gardner heeft daarvoor 2110 uur gedraaid. Dat is 305 uur meer dan vorig jaar. Het totaal brandstofverbruik is wel iets gestegen, maar het gemiddeld brandstofverbruik juist afgenomen. Opmerkelijk want er is dit jaar minder leeg gevaren. En leeg verbruik je echt minder brandstof dan geladen. Financieel gezien dus helemaal geen verkeerd jaar. Vooral de tweede helft van het jaar trok de markt aan. De Franse graanoogst, waar we best afhankelijk van zijn, is dit jaar stukken beter. Ook naar Frankrijk ziet het er niet beroerd uit. Bovendien gaat het Canal du Nord in het over het algemeen slappe voorjaar er een maand uit. Voor spitsen die dan nog wel via Canal Saint Quentin kunnen varen lijkt het dan druk te worden.

Onze onderlinge verzekering maatschappij heeft in Vianen een nieuwjaars- receptie. Dat is voor mij enkel even de brug over. Dus pak de fiets en rij er heen. Het is druk, blijkbaar komt het voor meer mensen goed uit. Al vraag ik mij af of het merendeel überhaupt nog vaart want het aandeel grijs is bijzonder hoog. Vraag me dus ook af hoe lang de gepresenteerde groeicijfers nog volgehouden kunnen worden.

Geen prettige terugkomst aan boord. Nee, er is niet ingebroken of dankzij een verdwaalde vuurpijl alles afgebrand. Daarbij vergeleken is het een kleinigheidje, maar op één of andere manier is de omvormer uit gegaan en daarmee ook de vriezer. Dus de inhoud daarvan is nu palingvoer geworden. De kachel was ook uit. Alleen is dat zonder vorst geen drama. Ik maak snel het ruim ladingrestvrij en we vertrekken richting Stein.

Daar laden we kunstmest voor Port a Binson, leuk reisje om mee te beginnen. Minder leuk is dat de Maas in Borgharen 1300m3/s geeft. We krabbelen naar de olieboer in de stad om te bunkeren en gaan dan weer af via Bosche Veld Zo varen we eigenlijk meestal als we het Albert Kanaal moeten hebben. Verder de Maas op is geen optie met deze waterstanden.

De Royersluis ook niet, die is vandaag buiten gebruik. Om nu helemaal door te gaan naar de Kruisschans en daarna terug op om weer langs de Royer te varen. Dan verkiezen we de route via Viersel en Duffel boven die van het Antwerpse. Voordeel nu met al dat overvloedige water is dat we nu bij Duffel naar buiten kunnen op het moment dat het tij als ver over de helft is zonder het risico om aan de grond te lopen. Zo zijn we ongeveer met lokaal laagwater is Rupelmonde. Een half uur later hebben we weer vloed op de Schelde. Als die vloedstroom in Baasrode alweer over blijkt te zijn vrees ik voor een lange zit naar Merelbeke vanavond. Dat valt gelukkig zat mee, omdat het tot de sluizen aan toe zo goed als stilwater is gebleven. Op een gegeven moment wil het water van de boven Schelde niet meer naar de Zeeschelde stromen omdat er geen verval meer is.

We hebben het gisteravond nog gezegd. Het zou i.v.m. Stroming handiger zijn om meteen naar Asper te varen. Niet gedaan natuurlijk, want we vonden het mooi geweest. Bij het passeren van de stuw in Zwijnaarde merken we goed dat die trekt en gaan meteen een stuk zachter. Al zijn het hier geen extreme hoeveelheden water dat afkomt. En met maar 250 ton geladen lopen we best aardig op. Al krijgen we na de Schelde van de reis geen grote stukken meer met enorm veel stroming, we gooien bij de Belgische/Franse grens toch de tank maar vol. We weten tenslotte ook nog niet wat we hierna moeten gaan doen. Maken daarna vroeg vast en genieten samen van de laatste avond schoolvakantie.

We kunnen bij Fresnes mee in de schutting van een lege 80 meter. En zowaar de volgende sluis ook nog. Die man zal blij met ons zijn. Had gedacht dat ie wel weg zou zijn, maar de sluiswachter wacht. En dat blijft zo tot zijn plaats van bestemming boven Denain. De man zelf is er niet rouwig om. Hij zwaait vriendelijk als we langs varen. Voor het canal du Nord gaat de auto aan de wal en begint voor Henny en de kinderen de school routine weer. Ik ben er ziek van. Nou, niet letterlijk daarvan, maar wel goed verkouden en kruip daarom vroeg onder de wol.

Extreem rustig op het canal du Nord. Het vaart dus lekker weg. Wel schutten we steeds samen met de buren. Daar kan ik 's avonds ook een hapje mee eten, maar erg gezellig ben ik niet, want voel me maar een half mens.

Geen antwoord van de sluiswachter in Sempigny. Terwijl we hem in zijn hokje zien zitten. Bij nadere aanschouwing van de sluis blijkt dat er hier een draaistok is gebouwd om de sluis te activeren. Geheel zoals je zou verwachten bij VNF is ook hier maar 1 van de 2 sluizen geautomatiseerd. En heb je opeens de tweede schutting. Met het automatiseren is schutproces zelf ook twee keer zo lang gaan duren. Afijn vernieuwing bij VNF is eigenlijk per definitie degradatie voor de gebruikers. Het kan zijn dat ik door mijn toestand iets pessimistischer ben dan gebruikelijk. Waarvoor excuses. Valt er dan niets te lachen. Jawel. De service van VNF is grenzeloos en daarom hebben ze een grote plaat met beknopte gebruiksaanwijzing in drie talen laten maken. Beetje jammer dan weer dat de talenkennis niet verder reikt dan de grens. (zie album januari) De dienst doende ambtenaar voert tijdens onze passage een act op van het driftig uit de (ongebruikte) sluis vissen van drijfhout. En passant demonstreert hij hoe de afstandbediening distributeur werkt “En als je nu afvarig bent en de oranje lamp knippert doe je de telecommande in dit kastje en dan begint de schutting” Ik zeg dat is wel anders dan wat er op het bord staat. Daar staat dat we de afstandbediening op de kast moeten leggen. Dat werkt niet zegt hij. Dat weet ik, maar het staat er echt. Er drijft een dode vos in de sluis zeg ik. Hij pakt zijn haak en schiet meteen in gang, bij het weglopen zie ik hem denken. Die gekke Hollanders ook altijd, met hun stomme gezeur.

Wat een drukte op canal d'Abbecourt alles moet hier langs, want de Aisne is dicht vanwege hoog water. Om elkaar te kunnen kruisen moet je wel een goed stukje uitzoeken. Niet zozeer vanwege hoge bodem, maar wel vanwege uitstekende bomen. Zo lang je in de midden varen kunt gaat het prima. Anders zit je gegarandeerd met de stuurhut in de bomen. Dat de Aisne echt hoog staat kun je goed zien als we er met de pont canal overheen varen. En in het lange pand naar Guny menig weiland veranderd is in een stuk Aisne. In Berry komen we ongezien langs de spitsen spotter. Dat gebeurd vaker hoor, al zijn er mensen die beweren dat dat niet meer kan.

Hier en daar liggen resten omgevallen boom op het jaagpad. Blijkbaar heeft het naast veel geregend ook hard gewaaid. Jammer genoeg is in het kanaal niet alles opgeruimd. Ik hoor geregeld iets door de schroef rammelen. Drijvende rommel heeft de neiging om achter de sluisdeur te blijven zitten als die opengaat. Daarom helaas meerdere keren een sluis dubbel rood. Bij de suikerfabriek ligt een brug van de Route National. Er licht een noodbrug naast. Volgens een scheepvaartbericht gaan ze komende maand de oude brug opruimen.

In de tunnel branden de lichten niet. Ik denk dat de verlichting stuk is. Alleen als de buurman er wat van zegt springt het opeens aan met de woorden “O, sorry vergeten” van de tunnelwachter erbij. In de vallei van Condé komen we niemand tegen. Daarna slaan we af richting Tours. In afwachting van de mobiele sluiswachter loop ik naar de bakker. Die blijkt helaas dicht. Wat dat betreft wel handig dat de sluis pas op dubbel rood springt als de deuren al open zijn. Dan kan ik mooi invaren. We blijven vandaag op het kanaal liggen, want om nu in het donker de rivier af te gaan met zulke waterstanden.

Dan wordt het nu menens. De Marne staat zo hoog dat we in Dizy maar een centimeter of 40 af moeten schutten. Het stroomt dan ook flink. Zeker met het op stroom komen eerst even goed gang zetten zodat het schip bestuurbaar blijft. Anders lig je bij de eerste de beste bocht in de bomen. Het zit niet ver van stremming af, want de volgende sluis staat bijna onder water. Ook aan de bovenkant staat het een 1 meter hoger dan normaal. En als we zijn afgeschut zouden we voor normaal peil boven de sluis nog een centimeter of 20 verder moeten zakken. Volgens de statistieken op internet zou het hoogtepunt hier gisteren gepasseerd zijn. Ook aan de rand in het gras kun je zien dat het sinds gisteren een centimeter of 20 gezakt is.

Voor de middag doe ik een aantal klusjes. Na de middag een heel eind wandelen met Laska. Door de champagne velden van Chatillon sur Marne. Daar is een groot standbeeld van een oude Franse paus dat je vanaf het water goed kan zien staan. Van dichtbij is het niet zo bijzonder, loop nog een stuk door het bos achter het dorp. Net voor het donker terug aan boord. Ook vanavond mag ik weer mee eten bij de buren. 's avonds laat komt Henny weer aan boord.

Blijkt dat we precies aan de verkeerde kant van de kade liggen. Dus eerst de buren er tussenuit halen om te lossen. Een deel van de kunstmest slaan ze hier ter plaatse op een ander deel rijden ze weg. Niet heel ver, want de vrachtwagens zijn zo terug. Het gaat daarom best vlot en ondanks de bekende middagpauze zijn we al vroeg in de middag leeg. We maken het ruim schoon en alles klaar voor de lage bruggen op het kanaal morgen. Op de stuurhut na dan.

De buren breken niet af deze keer en gaan in grand ballast. Het weer is inderdaad niet geweldig. Tussen de buien door regent het iets minder hard. Zo komt de Marne wel weer op. Ze was de laatste dagen voorzichtig aan het zakken. Op het niet bevaarbare deel boven Epernay staan hele grote velden onder water. Best indrukwekkend. De normaal hoge bruggen op de rivieren zijn nu toch een stuk lager, maar de stuurhut kan nog even blijven staan tot in Dizy. In Pogny komt er weer een nieuwe bui langs en begint het donker te worden blijf daarom in het dorp liggen. Komen er morgen makkelijk.

We beginnen pas weer als de dag aanbreekt. Het lijkt wel iets vriendelijker dan gisteren, maar wel frisser. Nog voor de middag zijn we op de laadplaats. Daar zijn twee mannen aan het werk bij een trap naast de laadinstallatie. Wij bouwen de stuurhut weer op en pomp de ballast er uit. De auto gaat aan de wal. Een van de mannen kijkt nog eens goed naar de doorgang tussen het spoor en de laadinstallatie en kijkt bezorgd alsof hij wil zeggen. Ja, maar dat pas helemaal niet, je kunt daar niet weg. We stellen hem gerust dat dat helemaal de bedoeling niet is. Hij moet alleen uit het ruim. 's middags mooi de tijd om olie te verversen en ander machinekameronderhoud te doen. Ze laden hier altijd pas 's avonds laat. Om half tien gaan ze starten. De man aan de pijp kan het goed. Het waait enorm en de wind draait raar rond de silo. De overkapping waar we onder liggen klappert en kraakt. Het stof ligt overal. Net na middernacht vol.

Nu waait het nog gekker. Blij dat we geladen zijn. Dat vaart een stuk beter met deze wind. Maak het schip schoon. Tegen de middag komen we weer langs de buren die dan bijna vol zijn. Niet veel later komen ze er achter aan en 's avonds liggen we weer samen. Tussen de fileberichten door wordt en passent even snel vermeld dat in Nederland vandaag vanwege de harde wind maar liefst 66 vrachtwagens zijn omgewaaid. Blijkbaar ben ik de enige die daar verbijsterd over is, want ik hoor er daarna niets meer over.

Buurvrouw heeft een vers broodje bij de bakker voor ons gehaald. We vinden hem bij de stang. Verse energie om de 8 sluizen van de vallei van condé te kunnen doen. Altijd mooi en erg rustig hier. Daarna door de berg met de tunnel van Mont Billy en weer af richting Reims. Met wat hulp van de sluiswachter nog net afgekomen in Reims.

Anders hadden we pas om 9 uur kunnen beginnen. Nu heb ik om die tijd al 4 sluizen gedaan. Na Berry au Bac een stuk lateraal kanaal van de Aisne varen. De rivier staat nog hoger dan op de heenweg. Heel veel landerijen staan onder water nu. Daarom leek het ons niet het moment om de rivier Aisne af te gaan en kiezen voor het canal Abbecourt.

Dat dachten er meer, want we zien veel schepen. Wel weer eens leuk. De afgelopen week was het wel schrikbarend rustig. Het is wel opletten om een plekje op te zoeken zonder overhangende bomen en takken. Zo lang je in de midden blijft kun je dat allemaal mis houden, maar niet als je een schip moet tegen komen.

Nog wel wennen dat ze nu St Hubert en Sempigny ook geautomatiseerd hebben. Het is er niet sneller op geworden in ieder geval. De sluiswachter van Campagne die ook bij de tunnel van Panneterie het verkeer moet regelen is niet handig bezig. Althans dat vinden wij. Tot twee keer toe laat hij ons erg lang wachten terwijl er net tegenvaart uit was. We komen dus niet meer boven in de vallei van Clery, maar eigenlijk vinden we dat helemaal niet erg.

Hier in het noorden van Frankrijk lijkt het mee te vallen met het hoogwater. De problemen spelen het meest in het stroomgebied van de Seine. We laten het canal du Nord achter ons en gaan richting Schelde.

Nou nou blij dat we niet over Zeeland moeten vandaag. Het waait stevig. Stroom op de Schelde valt mee inderdaad, maar is wel goed merkbaar. Bij de eerste sluis in Vlaanderen liggen meerdere schuttingen schepen te wachten. Samen met de buren kunnen we zo een paar schuttingen opschuiven en mee met een ander schip. De voordeeltjes van een klein schip.

Dankzij de verhoogde rivierafvoer kunnen we 's ochtends meteen afschutten in Merelbeke. Het lage water komt zo laag niet. Van verschillende kanten worden we benaderd wanneer we op de losplek kunnen zijn. Men wil graag vandaag nog lossen. Dat zou moeten kunnen. Halverwege de middag komen we aan in Antwerpen. En treffen de sluis goed om de dokken binnen te schutten. Een buurman uit dezelfde schutting word eerst gelost en wij volgen daarop. In een uur en een paar minuten is de 250 ton malt er uit. Netjes gedaan.

Eerst eens lekker uitgeslapen. Als ik uit bed stap zie ik een drinkwaterboot door de haven gaan, roep hem op en vraag of hij tijd heeft. Dat heeft hij . Met een volle drinkwatertank vertrekken we richting Nederland voor wat zaken te regelen en een paar reparatie klusjes. Door de Kreekrak realiseer ik me dat ik vergeten ben me af te melden bij de havendienst Antwerpen. Dan heb ik het nog niet eens over het meldpunt dokken, want dat vergeet ik steeds. Via de marifoon kan ik ze niet meer bereiken. Probeer het via de telefoon te regelen. Dat lukt zowaar zonder problemen en zonder een uitbrander te krijgen.

Eerst een vergadering, de rest gaat in Dordrecht de stad in, want we zijn daar naar toe gevaren. 's Avonds nu dan eindelijk eens op visite bij vrienden in zwijndrecht.

De dag wordt door de kinderen besteed aan huiswerk. Ik maak in de machinekamer alvast het één en ander klaar, zodat er morgen ochtend meteen dingen besteld kunnen worden of ter reparatie weggebracht. Want we zijn natuurlijk niet alleen voor de vergadering naar Dordrecht gevaren. Er lagen alweer een paar reizen klusjes te wachten. Nu nemen we er een dag of wat de tijd voor.

Tot en met 31 januari. De dynamo voor de startaccu's wordt gerepareerd, een hydrauliekpomp gereviseerd, de nieuwe router geplaatst en een pootje voor gemaakt, kabels getrokken. Vetsmeer apparaat vervangen, micro schakelaar vervangen in de motorbediening, en voorop een aantal extra zekeringen geplaatst. En daar doen we het voorlopig maar weer mee. De bunkerboot komt langs zodat we helemaal klaar zijn voor de volgende reis.