Nu alleen het voordek nog en dan is het voorschip weer netjes dit jaar. Alleen werkt het weer nu niet mee. Tot 2 keer tot moeten stoppen vanwege de regen. Het komt uiteindelijk wel in orde. Kan het mooi een beetje uitharden dit weekend. In schippersdorp st Mammes kun je een schip wel even achterlaten.

Authentieke dag in Vreeswijk, tezamen met het Museumweekend van museumwerf Vreeswijk. Dit jaar is Frankrijk het thema. Dus moesten er spitsen zijn. Daar hoort eigenlijk ook de onze bij. De enige met thuishaven Vreeswijk. We waren al een half jaar geleden hiervoor gevraagd, maar beloven kon ik niets. Het ging niet vanwege ander verplichtingen. Maar er liggen wel 9 andere exemplaren in het dorp. Leuk om te zien. Gezellig met marktkraampjes en heel veel oldtimers, ook vrachtwagens.

Gisteren niet helemaal rond gekomen. Er was ook zoveel te zien. En vooral te bespreken, want je komt een hoop bekenden tegen op zo'n dag. En daar is zo weer een einde aan en begint het ritueel van internaat en terug rijden weer.

Het is niet echt heel vroeg, al voelt het wel zo. Eerst de auto aan boord hijsen. Bij de bakker naar binnen zodra de deur open gaat en met hete stokbroden aan boord vertrekken we richting silo. Zelfde laadplaats en controleur, maar een andere lading en bestemming dan vorig reis. Nu Tarwe naar Helmond. Niet echt een wereld van verschil, maar een beetje afwisseling moet er zijn. Snel vol en weer op pad.

Een enkele toerist is er al te zien langs de oevers van de Seine in de stad. Veel is er niet loos. Wel mooi om te zien. Een bijna lege stad. De vakanties mogen dan voorbij zijn blijkbaar is ook nog niet iedereen terug aan het werk. We varen een flink stuk de Oise op.

Op de Oise zijn we overal alleen geschut. En dat leek op het canal du nord weer te gebeuren, maar bij Sermaize zitten we opeens achter de schepen.

Jammer dat het nu allemaal wat langer gaat duren, maar zo rustig als de laatste keren was ook niet gezond.

Henny gaat weer vroeg op pad en ik eigenlijk ook. In Auby zie ik een paar jonge gasten op de passerelle scharrelen. Inmiddels is er bij mij een alarm systeem ontwikkeld voor dit soort situaties. Ik pak de camera die klaar ligt voor leuke plaatjes. Ze zien mij foto's maken en er duiken verschrikt weg, maar als ik onder ze door vaar komt er wel allerlei troep naar beneden. Zo frustrerend.

Met mijn oudste dochter een dagje naar Appelpop in Tiel. Leuk festival zo aan de Waal. Al hebben ze de rivier wel de rug toegekeerd. Moet echt mijn best doen om af en toe een schip te zien. Ik snap dat niet zo goed. Zo'n mooie locatie en je laat dat onbenut. Een festival is toch ook bedoeld om te relaxen en te chillen. Het voorbij glijden van bootjes zou daar bij kunnen helpen.

Waarom valt dat tij altijd zo vroeg. Nou ja ff doorbijten. Bij de volkerak sluizen is 1 sluis buiten bedrijf en toch staat er 1 sluis klaar en schut alleen naar de andere kant. Het schutten gaat merkbaar sneller dan voorheen. RWS heeft een schuif extra in de deuren gemaakt, waardoor het vol en leeg lopen minder tijd vergt. In Frankrijk doen ze dat altijd anders om. Daar zijn er van de vier schuiven na de automatisering meestal nog maar twee of drie in gebruik.

Net ééntje langs dus even wachten op de volgende schutting, maar bij sluis Hintham ligt mijn voorganger nog te wachten. Het blijkt niet zo'n hele grote en zou samen kunnen schutten. Alleen maken wij eerst een moment gebruik van de autosteiger. Aan Schijndel komt een vertrekker met ons mee schutten. De gang komt er niet lekker in vandaag. Overal wel even wachten. Bij sluis 6 schutten we inmiddels met vier schepen en brug Beek en Donk heeft storing. Desondanks komen we wel naar de industriehaven.

Rond een uur of negen lossen, dus we zorgen dat we voor die tijd door de brug zijn. Een paar uur later is het ruim leeg en vertrekken we alvast richting Den Bosch, want al waait het nu al vrij hard, morgen moet het helemaal wat worden. Daarom de achterpiek vol laten lopen, zodat er met dit herfstweer wel goed achteruit is.

Het lijkt verantwoord om te vertrekken. We zitten voor ons doen op ruim vaarwater. Bij st Andries moeten we een tijdje wachten en de wind is precies dwars. Breed genoeg voor ons, dus hou gewoon de kop op de wind. Via Tiel en het Amsterdam Rijn kanaal waaien we tot in Amsterdam.

Eerder laden zit er niet in. Er is nog onvoldoende tonnage aanwezig. Dan blijven we beter liggen aan de Sumatra kade in plaats van in de haven van alles en iedereen verlaten. De supermarkt is hier dichtbij dus slaan wat proviand in. Tegen de avond dan naar de laadplek gevaren. Kunnen in de overslaghal overnachten.

Alle rollen zijn klaargezet naast het schip. Het is dus makkelijk laden. Kan zo aanwijzen welke ik waar wil hebben staan. Alleen niemand heeft de moeite genomen mij te vertellen dat er 90 ton minder staat dan aangenomen. Met de laatste acht die er nog staan krijg ik door dat dit veel te weinig is. Om het schip weer gelijklastig te laten liggen moeten uiteindelijk twee rollen verzet worden van het midden naar voren. Ik verwacht een hoop protest, maar dat blijft uit. Ze snappen ook dat dit verschil wel erg groot is. Met 255 ton varen we naar Vreeswijk. De auto blijft aan boord deze keer en kunnen alles met de fiets af. Het internaat is net achter de dijk dus de kinderen wandelen zo naar boord. Daar kunnen we wel aan wennen.

ROTdingen zijn het die fast ferry's bij de Drechtsteden. Ze hebben van die lange deining die je bijna niet ziet, maar wel voelt en als je dan rollen in hebt zijn die niet fijn. Zeker wanneer ze door een bocht precies dwars invallen op het schip.

Even de Westerschelde oversteken en naar Evergem varen, verder gaan we niet vandaag, want om vandaag verder te mogen varen heb ik geen geld genoeg.

De grote chaos die er vroeger iedere maandagmorgen ontstond beneden sluis Evergem blijft vrijwel uit. Een schutting schepen via de oude en 1 via de nieuwe en de schepen zijn weggeschut. In het afleidingskanaal van de Leie zijn werkzaamheden vanwege het vervangen van de oevers. Echt vaart lijkt er niet in te zitten, maar zolang als de uitbouw van de Leie zelf zal het niet duren denk ik. Daar zijn de stukken die als eerste uitgebouwd zijn alweer aan vervanging toe. En nog steeds is er een stuk dat er nog precies zo bij ligt als toen er uitsluitend spitsen konden varen.

Een paar grote sluizen, een paar kleinere en een tunnel, mooi geweest.

Vorige reis kwamen we ruimschoots het canal du Nord uit. Nu blijven we voor de laatste twee hangen en dat zelfs terwijl de laatste niet op een paar minuten overwerk keek. Het canal du Nord. Je kunt pas een planning maken als je er uit bent.

Althans als er niet gestaakt wordt, want dat is voor vandaag weer eens afgekondigd. De schade voor ons lijkt reuze mee te vallen. De buurman weet te vertellen dat onze lossing een dag uitgesteld gaat worden.

Dat bevestigd de ontvanger als ik bij hun informeer. In dat geval maken we er in Conflans een vrij weekend van. Alleen eenmaal in de auto krijgen we bericht dat we toch dinsdag moeten lossen….. Nou moet dat ook nog kunnen als we maandag heel vroeg vertrekken, stroom loopt er bijna niet.

en 24-9-2017. Lang geleden een heel weekend thuis. Het spaart vooral een hoop gerij. Dus zondag avond terug naar Conflans rijden. Deze keer weer een gast mee.

Zoals gezegd vroeg op. Zodat we vanavond op de losplek kunnen zijn. De gast laat de eerste paar uur varen aan haar voorbij gaan. Begrijpelijk. Het was een kort nachtje en bovendien zijn we vanmiddag pas in het mooiste deel van Parijs. Er worden veel foto's genomen en de losplek bereikt.

We zijn wel nummer twee om te lossen. Buurman heeft geen plankjes onder de rollen, maar eerder balken. De keggen daarentegen zijn juist weer net splinters. Daar zou ik Zeeland niet mee over durven. Nou hoefde de buurman dat ook niet dus vond het deze keer goed. Pas ver in de middag gaat bij ons de eerste rol er uit. Eenmaal leeg vertrekken we meteen. Vrijdag op de Aisne laden. Dus vanavond nogmaals door Parijs.

Eerst nog een flink stuk de Seine af varen, voordat we in Conflans zijn en daar de Oise weer op gaan. Onze gast doet inspiratie op voor haar tekeningen. Ze maakt schetsen van Laska en de stuurhut.

Dat is nou echt weer op zijn Frans. In Compiegne is de opening voor de afvaart van brug Solferino afgesloten met een drijvend scherm vanwege een gezonken woonschip net boven de brug. Gisteren heb ik daar een bericht aan de schipperij voor voorbij zien komen. Alleen de doorvaartopeningmarkering aan de brug is ongewijzigd gebleven. Afvarig gezien staan er dus nog steeds 2 gele ruiten boven de afvaart opening en een rood wit rood bord boven de opvaart opening. Van lichtjes of boeien met radar reflector is geen sprake. Terwijl je hier tegenwoordig uren in het donker kunt varen. Dat scherm ligt onder de brug dus een radar laat hem niet zien. Een wonder dat het scherm nog niet is weggevaren.

Dat is dan weer niet typisch Frans, op de afgesproken tijd hangt de pijp boven het ruim en start de band. Net voor de middag zijn we geladen. Bij het dicht leggen schuift er een schep van de luiken. Natuurlijk overboord. Henny pakt een lange haak en tast daarmee de bodem af op zoek naar de locatie van de schep. Al vrij snel zegt ze”ja, hier ligt ie” Ik heb inmiddels mijn zwembroek aan en duik langs de haak naar beneden. Het is minder diep dan ik verwacht had. Meteen voel ik de schep en kom er mee naar boven. Daar aangekomen zien we echter dat die niet “onze“ schep is. Deze ligt er duidelijk al langer. De steel is afgebroken en de schep heeft al eens kennis gemaakt met een scheepsschroef. Nog eens voelen met de haak over de bodem, geen minuut later kom ik dan toch boven met “onze” schep. We kunnen vertrekken.

Gisteren niet meer van de Aisne geraakt. Had zeker een sluis verder kunnen zijn, maar was zo dom om op het verkeerde knopje van de afstandbediening te drukken. Dus de sluis maakt zich klaar voor een op vaart die er niet is. Je kunt de storingsmonteur dan bellen alleen kies ik er voor naar de sluis te lopen. Dan de spook opvaart zelf op schutten door de automaat voor de gek te houden. Alleen toen Henny eenmaal de sluis was ingevaren ging de deur niet meer dicht en moest er alsnog de storingsmonteur gebeld. Die heeft de sluis handmatig bediend. Er bleek een dikke tak klem te zitten. Dus vandaag varen we de Aisne af en naar het begin van het canal du Nord. Daar gaan we weekend houden en rijden naar Nederland.