Zet de auto er wel in mijn ééntje op. Ze waren pas om half drie terug aan boord vannacht. Ze hebben ergens 2 uur in de file gestaan, laat ze nu lekker slapen en gooi als een dief in de nacht los en vertrek. Als de motor warm is gaat hij op achthonderd toeren en kom daar de hele dag niet meer aan. Desondanks wel een aantal bedankjes voor het stoppen gehad van voorbijlopers. Aan het eind van de dag als we Koln Niehl binnen draaien gaat het gas er af. Hoe anders was dat van de reis op het Marne Rhin kanaal met dik 25 sluizen per dag.

Rustig op de rivier vanmorgen. Flinke stukken niemand te zien. In Düsseldorf veranderd dat, veel Polizei op de been. Zou dat zijn vanwege de start van de Tour de France gisteren? Op de oevers wordt ook gebouwd aan de beroemde kermis daar. Ondertussen zakken we gestaag verder af langs Duisburg en Wesel. Niet veel later komt Nederland in zicht. Daar probeer ik wat te bunkeren. De laatste keer was ook hier. Bijna een maand geleden. Toch een mooi rondje gemaakt met 2500 liter al zeg ik het zelf. Probleem is een beetje dat de GTL fuel uitverkocht is. Nou ja, klein beetje heb ik nog wel dus bunker dan in Nijmegen. Ook daar uit verkocht. Humm, dan maar in Werkendam morgen, moet net gaan.

Misschien vooraf een belletje doen of er daar wel voorraad is. Ja hoor, kom maar af. Dus de haven in en langszij het bunkersteiger. Daar gaat de slang er in. Dat het een kleintje is vind ik niet zo raar. Gebeurd wel vaker bij ons, maar als ik de prijs op de pomp zie zeg ik: “dat klopt hopelijk niet en krijgen we ze accijnsvrij?” “Ja, natuurlijk” komt er als antwoord. Alleen heb ik blijkbaar toch iemand aan het denken gezet, want er wordt meteen gebeld. Kort daarna gaat alles uit. Dit is witte! Oei, er zit ongeveer honderd liter in. Alleen rode blijken ze hier helemaal niet te hebben. Beetje suf, dan bel je vooraf nog. Afijn. Dan maar over Dordrecht gevaren en gooien daar eindelijk bij de vierde poging de tanks vol met GTL.

Weinig wind. Perfect weer om via Zeeland te varen. Zelfs de afgeladen buren die voor de zekerheid liever via Antwerpen zouden varen besluiten nu anders. Het is inderdaad erg prettig varen vandaag. Een losse sleepboot en een zeeschip zorgen alsnog voor zout aan boord. De Oostsluis en de zee sluis in Terneuzen worden helemaal volgepakt met schepen. Samen met de buren kruipen we achter het eiland in Sas van Gent voor een rustige avond.

Alleen helemaal gelukt is dat niet. De passerende schepen trekken blijkbaar behoorlijk water uit deze doodlopende arm en daardoor schuiven we de hele tijd een beetje heen en weer wat een continu piepende autoband tot gevolg heeft. Volgende keer beter, nu weer verder. Doel is in ieder geval boven Comines, want die gaat morgen de hele dag dicht voor inspectie. Voorbij de zijtak naar Roeselare is er niet veel vaart meer en al helemaal geen stroom dus ons doel halen we zelfs een uur eerder dan verwacht.

Weer eens richting Duinkerken bij de splitsing van Bauvin. Aan Quincy gaat Henny er af om Tanya op te halen, morgen is het ook voor haar grote vakantie en is Henny 6 weken van dat gerij af. Nu moet ik dat enorm saaie stuk naar Fontinettes helemaal alleen varen. Ik bedenk me dat ik nog moet reclameren bij VNF voor een vaarwegbelastingaanslag. Bij de reis Reims Neuss zijn veel meer kilometers in rekening gebracht dan we gevaren zijn. Dat blijkt bij de Picaro ook gebeurd te zijn. Dus ik bel naar Douai waar onze facturen opgemaakt worden. Die stuurt me door naar Thionville, daar vinden en bevestigen ze de fout, maar kan er niets aan doen. Moet terug naar Douai. Die nu zelf bij Thionville gaat navragen of mijn verhaal klopt. Dat blijkt zo te zijn. (gôh). Alleen kan er nog steeds niets aan veranderen. Dat moet in Nancy gebeuren, maar beloofd er achteraan te gaan en de volgende maand een creditnota klaar te maken. Zucht zo heb je alle personeel wel nodig ja. Afijn in Arques gaan we van onze avondrust genieten. Alhoewel rust. Er komt een enorme onweersbui langs met reuze hagelstenen. Dat maakt een hels kabaal op het aluminium dak. Ik vrees even voor mijn zonnepanelen, maar het blijft bij die ene kapotte.

De laatste 3 sluizen doen we vandaag, de vaarweg voert ons door het Franse Vlaanderen. De gebouwen en de plaatsnamen zijn nog de stille getuigen dat dit hier ooit een stukje Nederlanden was. De vegetatie veranderd langzaam en op het laatst ruik ik de zee. We varen dan ook de haven van Loon Plage in. De mevrouw op kantoor is onvriendelijk en de kade een bende. Voor het weekend gaan we dan maar op de palen in het kanaal liggen.

Je ligt hier nogal van alles en iedereen verlaten. Enkel een eenzame visser zoekt deze plek op voor een visstekje. Overdag werken we wat aan het schip, maar stoppen op tijd om naar de duinen en het strand te gaan. We zijn tenslotte niets voor niets in Duinkerken. Alleen de wind van de zee maakt het wel wat fris naar onze smaak.

Wederom wat onderhoud werkzaamheden aan het schip en op tijd stoppen. Nu voor een uitgebreide BBQ en waterpret naast het schip.

Lossen na de buren. De lading gaat in een trechter, vandaar op een band de loods in. Op zicht niet zo bijzonder, maar vrijdag konden we volgens de onvriendelijke mevrouw niet lossen omdat er geen vrachtwagens beschikbaar waren. Afijn, nu zijn we leeg en maak alles schoon en varen naar de laadplaats. Deze keer is dat maar 20 kilometer varen en één sluis. Een heel pak minder dan vorige reis.

Als nummer drie laden aan de silo. Het is niet alleen druk met schepen, maar ook met vrachtwagens en boeren die nieuwe oogst komen brengen. Zo druk zelfs dat het laden van schepen maar bijzaak lijkt, want echt serieus zijn ze er niet mee bezig. Bij het afladen is het dan ook opletten of er wel iemand is om op tijd te stoppen. En als er dan nog plek over is kan er zogezegd niets meer bij. Dat is bij de buren zo gelukt, maar ik neem er geen genoegen mee. Na heel lang aandringen mag er dan wat bij, maar vaar alsnog weg met een beetje ruimte over. De dag is dan al ver om en als er kort voor sluis Flandres een half geladen containerbak voorbij komt blijkt dat die net te lang is om mee samen te kunnen schutten en raken we niet boven sluis Fontinettes. Aanvankelijk baalde ik daar van, maar nu liggen we wel op tijd vast. Het is wel mooi geweest vandaag.

De sluis is interessant. Best een diepe sluis, hij vervangt dan ook de oude scheepslift van spitsen afmetingen. Daarna is het een saai stuk varen. Aan de splitsing gaan we richting Deule langs Lille en passeren de grens.

Onder het varen werk ik wat aan de stukken waar in Duinkerken een begin aan gemaakt is. In Terneuzen zijn we te laat voor een mooi tij naar Hansweert, dus maken vroeg vast. Mooie gelegenheid om de koelkasten te vullen.

Vroeg op dus, maar niet voor niets, want via de middensluis zijn we zo buiten en gaan heel hard richting Hansweert. De Oosterschelde is ook mak dus veel zout komt er niet aan boord. Ver voor de Krammer krijg ik een appje van een bekende. Die blijkt nu sluismeester te zijn, Eenmaal bij de sluis herken ik de stem van een oud collega spitsenschipper. Alleen maar bekenden vandaag. Nadien trekt de wind behoorlijk aan. Dus zoutspoelen is niet meer nodig. In Lekkerkerk stapt een vriendinnetje van T aan boord om een paar dagen mee te varen.

De stuwen in de lek staan helemaal dicht. Toch is er in de Rijn de laatste dagen een beetje water bij gekomen zodat we nu op de IJssel niet op waterstand liggen. Wel zo fijn varen. Boven Eefde maken we vast. En eten gezellig buiten op de luiken.

Een paar uurtjes varen. We gaan niet helemaal door tot de losplek. Daar kunnen ze ons nog niet gebruiken. Dus maken in Goor goed vast. De rest van de dag doen we een beetje lui op het grasveldje voor de deur.

Zou een planning krijgen van de ontvanger maar met de middag bel ik zelf nog eens. Die weet van niets. Blijkt dat de man die we vorige week gesproken hebben nu op vakantie is en niets doorgegeven heeft aan zijn collega' s. Gaat lekker zo. Vandaag en morgen niet lossen horen we later. Dan willen we er even op uit en iets ondernemen met de kinderen. Alleen blijkt alles wat wij uitzoeken maandag en dinsdag dicht.

Dan gaan we naar Hellendoorn. Dat is niet ver hier vandaan. Staan we net op de parkeerplaats krijgen we de ontvanger aan de lijn. Vanmiddag om 16:00 uur lossen en je buurman morgen ochtend. Dus overleggen met de buren wat te doen. Die zijn eerst dus gaan daarom meteen weer terug naar boord. Ergens in de middag krijgen we een berichtje. Niet raar opkijken als je straks met andere touwen vast ligt. Schijnt er ééntje zo hard langs gevaren te zijn en heeft 2 van de vier touwen waar we mee vast lagen kapot gevaren. Eenmaal terug aan boord varen we ook naar de losplek en geven de buurman zijn touwen terug.

Ja hoor, net als ik de luiken maar weer terug dicht heb gelegd, omdat er nog steeds niemand te zien was behalve duiven die de tarwe komen pikken, komen de lossers er toch aan gelopen. Krijg een andere kraanmachinist dan de buurman. Op deze is niets aan te merken. Ben ook dik een uur sneller leeg. Dan nemen we afscheid van de buren. Bijna twee maanden mee samen gevaren. Onderweg graaf ik een nieuw touw op dat als reserve klaar ligt. Aan de ander gaat een nieuw stropje.

Jammer dat de buurman zo vroeg weg gaat. Dan vertrekken wij ook maar. Erger is het eigenlijk dat er palen genoeg zijn, maar die niet gebruikt mogen worden omdat Rijkswaterstaat in een juridisch gevecht is met een andere partij over wie er verantwoordelijk is als er door de palen schade zou ontstaan. Raar maar waar. We gaan trouwens richting Dordrecht voor wat reparaties en aanpassingen die nog nodig zijn voor het nieuwe certificaat van onderzoek.

Tot en met 29 juli. Verschillende afspraken langs, de meeste in Dordrecht zelf, maar toch gaat daar meer tijd in zitten dan je denkt. Er wordt een algemeen alarm bij geplaatst, een noodstroom voorziening voor de navigatie noodzakelijke apparatuur voor zover die niet dubbel zijn uitgevoerd. In de machinekamer moet een stalen tank voor gebruikte olie bijkomen. Een rem van een stuurmotor uitgewisseld. Nieuw alarm op de achterpiek gemaakt. Die was er eigenlijk al, maar met een losse stekker en dat mag niet. De bediening noodafsluiters brandstof moeten nu buiten de machinekamer gebracht. Ze zitten al jaren net binnen de ingang en je kunt ze bedienen vanaf het dek. Maar dat is niet goed genoeg ze moeten duidelijk zichtbaar aan de buitenkant zitten zodat iedere vandaal er bij kan. De bemanning weet echter niet dat er een grapjas langs geweest is en heeft gestart, los gegooid en is net onderweg als de motor stil valt omdat de afsluiters dicht staan. Na een paar van dit soort incidenten zal de bediening wel weer terug naar binnen moeten, zucht. Nog een ergernis is de inbouwverklaring van bepaalde apparatuur zoals radar, bochtaanwijzer en AIS. Die moeten als het certificaat van onderzoek afloopt ook worden vernieuwd. Ik zie daar de logica niet van in. Worden die apparaten dan opeens nog een keer ingebouwd of zo. Als je één van de apparaten vervangt dan snap ik dat er een nieuwe verklaring moet komen. Zo hadden wij hier een euro 500 piloot waar de type goedkeuring van verlopen is. Erg jammer, want het is een prima piloot. Hier onze installateur is zelfs van mening dat ze na dit type zeker niet beter geworden zijn. Het kan nog gekker. Er zijn wel goedgekeurde euro 500 piloten. Deze zijn van een ander merk. Type en uitvoering zijn echter precies het zelfde. Het lijkt op een spelletje met vrijwel dezelfde plaatjes waar je dan de verschillen moet zoeken. Op het logo van de fabrikant en het serie nummer na zul je er geen vinden. Een paar maanden geleden had ik het geluk dat er een 2e hands exemplaar op E-bay Duitsland werd aangeboden. Die is toen snel van eigenaar gewisseld. De keurmeester merkt op dat we één van de weinige zijn met een goedgekeurde euro 500. “Kijk het gaat om dit heilige nummertje” en wijst op het type goedkeuring nummer. Ja, ik weet het. Bureaucratie ten top bevestigd ook de keurmeester. Maar u doet er wel aan mee. Ja, ik moet wel, want als wij iets onterecht goedkeuren en ze komen er achter raken we onze licentie kwijt. Gevalletje paarse krokodil hoor. Uiteindelijk krijgen we alle keurmeesters tevreden en is het nieuwe CvO in the pocket. En een volgende reis trouwens ook.

Vertrek uit de gouden driehoek. Niet vergeten de auto mee te nemen. Die staat altijd geparkeerd op P+R weeskinderdijk als we in Dordrecht liggen, want al wil je die voor de deur hebben staan kost dat een klein vermogen per uur. Een schip parkeren is goedkoper. En daarmee bedoel ik niet te zeggen dat het havengeld een schijntje kost. We zijn trouwens onderweg naar Antwerpen om daar kunstmest te laden voor Chauny. Het is al duidelijk dat ze ons niet direct nodig hebben maandag morgen dus als er dan een bekende achteropkomt maken we samen vroeg vast aan de Kreekrak sluis.

Dan moet er nu wel vroeg vertrokken, althans dat had niet per se gemoeten, omdat het laden verder vooruit geschoven wordt. Alleen weet je dat niet op voorhand natuurlijk. Een tussenstop bij de milieukade/aanbiedstation. De controleur ziet tarwekorrels tussen de planken van de laadvloer zitten en keurt ons daar op af. Ik moet een daad stellen dus ga er met de hoge drukspuit overheen. Luiken open en drogen maar. Bij de na controle is het wel in orde. Avonds als laatste werkje voordat de ploeg naar huis gaat gooien ze ons in een uur tijd vol. Bij het papieren halen bied ik nog eens mijn excuus aan dat het ruim de eerste keer niet goed genoeg was. Hij reageert laconiek met “Och, trek het u niet aan schipper. Die controle maatschappijen kosten veel goed en die moeten af en toe bewijzen dat ze hun geld waar zijn……