Morgen komen ze hier een keuring doen voor zone 2 vaarwateren in Duitsland. Bij de certificaat verlenging bleek dat de Nederlandse keuringsinstanties dat niet meer mochten doen. Waar dat precies aan ligt weet ik niet, alleen handig is het niet. Doe voor mij maar meer Europa in plaats van minder. Uiteraard moeten er voor die keuring andere dingen in orde gebracht en een aantal papieren tijgers aangevraagd. Nou dacht ik dat Duisburg “DE” binnenvaart haven van Duitsland was, maar een gekeurde scheepshoorn of actuele papieren zeekaarten zijn er niet voorradig. Eerlijk gezegd wel een deceptie.

Dan is het nu menens. Een vriendelijke man vraagt me het hemd van het lijf over certificaten en uitrusting. Alleen de scheepsbel kan ik zo gauw niet meer vinden. Sinds we de alu hut hebben hangt die niet meer voor mijn neus. Hij moet ergens aan boord liggen maar waar? Twee ijkmeesters komen de ijkmerken in het schip slaan. Dat wordt schilderen daar. Het kompas moet opnieuw worden afgesteld. Alleen zijn die mensen die dat mogen doen niet woonachtig in Duisburg, maar enkel langs de Duitse kust. Dat mag ik dan later laten doen. Al met al een hoop georganiseer voor een klein stukje vaarwater extra. Niet echt van deze tijd meer als je het mij vraagt. Ter ontspanning spring ik 's avonds nog even op de jetski. Nog geen 5 minuten later, word ik langszij een Wasserschutz Polizei bootje gemaand. Papieren? Ja, waar moet ik die bewaren dan? Daar zat wel wat in, maar na acht uur mag je blijkbaar niet meer watersporten op de Rijn hier. Misschien geen gek idee om dat voor de hele scheepvaart te laten gelden hier.

Profiteren van de gelegenheid om naar het Movie park in Bottrop te gaan met de kinderen. Dat is hier vandaag maar een halfuurtje rijden. Het blijkt een leuk park met mooie attracties. Niet verschrikkelijk groot. Precies te doen in één dag. Het hoge aantal fraai geschapen, en schaars geklede dames was me uiteraard al opgevallen. Er blijkt uitgerekend vandaag in het park Europese kampioenschappen cheerleaden gehouden te worden. Kortom, prima geamuseerd vandaag.

Voor vertrek de auto naar de Muhlenweide brengen waar de auto afzet plek is. Maar er is vandaag ook een rommelmarkt op de weide dus het is een drukte vanjewelste met allemaal standhouders die hun kraampjes aan het inrichten zijn. Iets later dan gepland nemen we kop voor. We gaan leeg af. Dat gaat snel, paar uur later zijn we aan de grens. Daar langszij de supermarkt vast gemaakt voor een aantal boodschappen. Via het Maas Waal kanaal naar de Maas waar we in Sambeek overnachten. Samen met de buren en de kinderen zwemmen we wat en doen een rondje jetski varen. Jammer van de harde wind.

Samen verderop. Er loopt echt geen stroom op de rivier. Dat is een beetje jammer, want als we straks geladen zijn zouden we graag via het canal des Ardennes naar Vitry le Francouis varen. Echter de boven Maas heeft zo weinig afvoer dat ze daar de panden niet op peil weten te houden. En dat al zo vroeg in het zomer seizoen. Het is dus nog even de vraag hoe we gaan varen. Vandaag tot Born in ieder geval en dan de kinderen wegbrengen.

Vroeg weg, met de auto dan. Eerst langs Weert om een buurman op te pikken. Die rijdt dan met mij mee naar Antwerpen voor een vergadering. De vergadering vindt plaats in het havengebouw van de Antwerpse haven. De zogenaamde Diamant. Werknemers zijn merkbaar trots op het gebouw een geslaagde combinatie oude en nieuwe architectuur. De vergadering is redelijk vroeg afgelopen. Een collega roept daardoor enthousiast uit “Ah, fijn voor de file uit” Dat had hij beter niet kunnen zeggen. Een uur staan we vast in de stad. 's Avonds laat aan boord zie ik dat het zelfs in Nederland nieuws is. “verkeerschaos in centrum Antwerpen”. Laten we meer binnenvaart gebruiken denk ik dan.

Aanvankelijk zouden we morgen pas laden, maar later werd gevraagd of we niet een dag eerder konden laden. Geen probleem. Tegen de middag varen we van Born naar Urmond. Gezellig met 4 spitsen naast elkaar is het even buurten tijdens de thee pauze. 's Avonds laden en naar Maastricht.

De kortste weg is via de Maas en het Canal des Ardennes. Die zouden we graag varen als de situatie verantwoord is. Een beetje triest dat we ons zoiets moeten afvragen. De afgelopen week heeft het berichten aan de schipperij geregend met daarin diepgang beperkingen voor de Maas bovenstrooms van het CdA. En het groeperen van jachten in 1 schutting om water te besparen. Dat is iedere zomer tegenwoordig helaas eerder regel dan uitzondering bij VNF. Als het 14 dagen niet regent hebben ze water gebrek. En dat kunnen wij niet goed gebruiken, omdat het al zwaar genoeg is als de panden gewoon op peil staan. Na goed informeren gaan we er voor. Het loopt goed. De sluizen treffen we prima dit in tegenstelling tot een geladen kempenaar die ons vanmorgen met veel gang voorbij is gelopen, maar de laatste sluis schutten we gewoon weer met hem mee.

De groep van vier spitsen is nu in tweeën gesplitst. De helft via de Sambre en de lift van Strepy. De andere helft verder via Maas en CDA. De regendansjes hebben geholpen, want tot de middag valt er serieus regen. Zo'n beetje tot we Frankrijk in varen. De eerste panden zijn goed gevuld. Hier zijn dan ook de nieuwe stuwen klaar. Niet zo mooi als de oude, maar wel minder bewerkelijk. In Fepin hebben we een prachtig plekje voor de avond. De buren komen hier voor de eerste keer. Ze vinden het mooi hier.

En dat is vandaag zeker niet minder. De regen van gisteren zorgt voor een paar kuub meer afvoer in de rivier. Het is net iets meer als niets. Op veel plaatsen zijn de nieuwe balg stuwen al af. Dat heeft als voordeel dat daar het peil in ieder geval niet te laag staat. Bij de oude naald stuwen heb je meer variatie. De nieuwe zijn van het type balg stuw. Een soort rubber worst waar water in gepompt wordt. Ik vraag wat er gebeurd als zo'n worst lek gaat. Dat weet hij niet. Wel dat het een kwestie van tijd is. Het is verder wel genieten hier hoor. Zo mooi. De jachten hebben de Maas ook weer gevonden. Er zijn er genoeg van.

Twee sluiswachters vanmorgen. Nu gaat de Modicum eerst. Vanaf Charleville worden de bergen minder en de Maas smaller of de bodem ook minder hard is weet ik niet, maar vermoed van wel. Dom le Menil dubbel rood. Bellen voor een depanneur. Na 75 minuten wachten is er al iemand. Daar gaat onze hoop om vanavond boven in het scheidingspand te komen. Die vervliegt helemaal als er aan St Aignan een centimeter of 10 water te kort is. En dan ben ik niet eens kritisch. Bij de buren is de koelwater temperatuur wel kritisch. Ze liggen een paar cm achterover en blijkbaar schuift zo de beun vol met slib. En dat koelt slecht. Als we 's avonds liggen gaat de dekwasslang er in. Die schiet er steeds weer uit. Dus moet er gezwommen worden. Zo krijgen we de beun weer aardig schoon.

Bij de sluis La Cassine staat een kasteel, althans wat er nog van over is. Het is meer een ruïne. Altijd bij het langs varen gedacht als we daar eens liggen ga ik er kijken. Dat is dan gisteravond gebeurd. Het blijkt in 1927 definitief verwoest door een brand. Misschien stond het kaarsje toch te dicht tegen het gordijn. Afijn Nu blijkt de locatie een decor te zijn van een open lucht theater met mobiele tribune. Iedere zomer hebben ze voorstellingen en tevens markten met streekproducten. Nu is Theater niet zo mijn ding dus varen we vandaag gewoon verder. Bereiken we de “bief de partage” Gezien de problemen met de water voorziening viel het wel weer mee. Dan de sluizentrap van Montgon. Dat is werken zo in je ééntje, maar wel leuk. 28 sluizen vandaag.

De laatste twee van de vallei Montgon beginnen we mee. Even de Aisne over steken. Attigny is in trek bij de jachtenschippers. Alle ligplaatsen zijn bezet. Ééntje ligt er op de plek bij de voormalige silo. Dat moet een ex schipper zijn, zeker gezien de naam van het jacht. Daar was nog niet zo lang geleden een vrachtschip van. Onlangs kwam ik hem tegen met een andere naam. Bij navraag is de man aangenaam verrast en bevestigd mijn vermoeden. Kan ook niet missen. Alleen binnenvaarders gaan vrijwillig bij een silo liggen. Ook in Rethel pik je de ex beroeps er zo uit. Op de manier waarop ze zijn afgemeerd en niet in het midden van een lange kade, geen meter loos in de touwen en even een praatje over de marifoon. Ze lopen niet vlak voor de sluis voorbij. En als ze al voorbij willen dan overleggen ze eerst of het kan en waar eventueel de beste plek is om dat te doen. Maken er geen bezwaar van om, zoals nu met watergebruik samen met andere jachten te schutten om zo water te besparen.

Het heeft wat logistieke organisatievaardigheid gekost, maar ik kan vandaag uit naam van ELV naar een vergadering van Agir pour le Fluvial een nieuwe organisatie die wordt opgericht om alle belanghebbende van goede vaarwegen in Frankrijk te verenigen en zo de lobby richting lokale, nationale en Europese overheden en het publiek te versterken. Goed initiatief en hard nodig. Dus daar wil onze coöperatie graag een bijdrage aan leveren. Voor de mensen die het interessant vinden welke logistieke vaardigheden ik dan bedoel. Henny is van de week naar Kamp Hattem en heeft de auto mee. Laska is bij mij aan boord. De buren waar ik nu mee samen vaar hebben wel een auto, maar is in Nederland achtergebleven. Ze kunnen Laska verzorgen vandaag. Op openbaar vervoer hoef je hier in de binnenlanden van de Franse Ardennen niet te rekenen. Vrienden van ons wonen in Reims hebben twee auto's en willen er één komen brengen waar ik mee op en neer kan naar Nancy en op de terugweg rij ik dan langs hun huis en brengen mij weer terug aan boord.

Buurman is ook blijven liggen gisteren terwijl die gewoon door hadden kunnen gaan. Aangezien we nog steeds ruim in de tijd zitten beginnen we op normale tijd en is het nog een uurtje varen naar de sluis vanaf Chateau Porcien. Boven de sluis is een bedrijf bezig damwand te slaan. Damwand wat al een heel veel jaren lag te wachten tot het gebruikt zou worden. Berry au Bac is op de bekende spitsen spotter na uitgestorven. Maken vast bij de vrienden waarvan ik gisteren de auto geleend heb en eten gezamenlijk een herten boutje van de BBQ.

Hier beneden Reims is het gebrek aan overvloedig water ook al merkbaar. Niet dat het erg laag staat, maar wel zichtbaar minder. Voordeel is dat het water niet met geweld uit de overstort komt bulken. De overvloed is in de koelkast ook verleden tijd, dus maken vast bij de supermarkt naast de PUM. 's Middags worden er gasten aan boord gebracht. Twee dames uit Canada deze keer. Eentje van Nederlandse afkomst. Ze is in der tijd met haar ouders als zes jarige naar Canada geëmigreerd. Varen door Reims en eten ergens in de stad.

Het is dat we royaal in de tijd zitten anders had ik me weer geërgerd aan het feit dat we om half tien pas de eerste sluis kunnen doen. Derde schutting. Het scheidingspand van de tunnel Mont Billy heeft laag water. Er is ook een bericht aan de schipperij uitgegeven dat er nu nog eens zo'n 20 cm minder water staat vanwege de droogte. Wel raar dat je dat de laatste paar jaar iedere zomer hebt en vroeger nooit. Afijn we raken er weer door en doen nog één sluis af in de vallei.

Weer negen uur, maar nu wel eerste schutting. Het is toch wat zelfs iemand die voor het eerst van zijn leven een sluis doet vind dat ze langzaam zijn. Dat zijn ze ook. In de automatische cyclus zijn allerlei nutteloze vertragingen ingebouwd. Heel vervelend. Dat moeten de gasten ook gedacht hebben toen ze de laatste sigaret uit het pakje gerookt hadden. En dan blijkt in Chalons de tabac winkel op zondag dicht, in het volgende dorp staat heel het pand te koop i.p.v. Sigaretten. Blijkbaar roken er steeds minder mensen. Opmerking dat het misschien een goed moment is om dan ook te stoppen valt niet in goede aarde. 's avonds op de fiets naar een andere tabac shop gegaan, want aan chagrijnige gasten beleef je niet veel lol.

Het stinkt nogal, maar zo zijn ze wel beter gemutst. Figuurlijk dan want met dit weer moet je geen mutsen dragen. Hooguit een hoedje tegen de felle zon. We passeren allemaal kleine dorpjes. Het zijn de laatste kilometers van de reis. Ze zouden vandaag beginnen met lossen van de eerste buren voor ons uit, maar de meeste liggen nog in de stad. Het is er ouderwets druk nu. 's avonds een gezamenlijke BBQ aan de wal.

De gasten gaan Vitry le Francois bekijken. Henny komt vandaag terug naar boord rijden. De rit weer op Bla Bla car aangeboden en deze keer rijden er wel 3 mensen een stuk met haar mee van Lille naar Reims. Dat scheelt aardig in de kosten. Als de gasten tegen etenstijd nog niet terug zijn begin ik me een beetje zorgen te maken. Ze zijn niet meer van de jongste en het is bloedheet vandaag. Gelukkig voor niets zorgen gemaakt. Als we net zijn gaan eten komen ze aangewandeld. Ze hebben zich prima vermaakt in de stad.

Eerst boodschappen doen nu de auto terug is. Dat is makkelijker met zware dingen inslaan. Dan schutten we de laatste sluis op naar de losplek. Het is af en toe een poosje wachten tot de vrachtwagens terug zijn. Na ons beginnen ze nog even aan de buren, maar die komt niet meer leeg. Ruim en schip maak ik schoon. Daarna is het zoete inval bij ons aan boord. Morgen waaieren alle schepen verschillende kanten op. De eerste hadden geluk en kunnen in Vitry ook weer laden. Anderen gaan leeg naar de Seine om daar te laden. En weer anderen gaan helemaal naar de Main om daar te laden.

Wij dus. Erg jammer van de leegvaart maar met de kleine oogst van vorig jaar verwacht ik hier niet veel meer. Dus gaan we het maar iets verder weg halen. De reis op zich is niet verkeerd. En de (lege) reis er naar toe erg mooi. Nu voor de tweede reis achtereen via de Soixante dix, maar deze keer ook verder via Marne au Rhin. Dus na het stukje Moezel bij Frouard weer het kanaal in door Nancy en langs de scheepslift van Arzviller naar Strassbourg. We halen de stuurhut er af en beginnen er aan. Leeg gaat het wel sneller dan geladen, 29 sluizen gedaan vandaag.

Een bakker bij de eerste sluis, dat is fijn. De Canadese gasten reizen vanaf Bar le Duc naar Parijs. Eerst zouden ze met de trein, maar een goede verbinding ontbreekt. Of je moet eerst met de boemel naar Nancy willen. Dat is op zich niet erg, maar het is totaal de verkeerde kant op. En dan daarna met de dure TGV naar Parijs. Afijn geen optie als er op Bla Bla Car alleen al voor deze ochtend drie ritten te vinden zijn. Dat kost ook nog minder dan de helft. Het is wel meer geluk dan wijsheid dat we met het schip bijna langs de afgesproken plek varen een uurtje van voor de afspraak. 32 sluizen gedaan, en dat is heel bijzonder, want bij iedere sluis hebben we moeten wachten totdat de sluis leeg was gelopen. Het vervelende is dat deze sluizen niet aaneengeschakeld zijn. Dus iedere keer moet je met die afstand bediening in de weer en die ontvanger staat kort op de sluis.

Vanaf de laatste 10 naar boven is het altijd zo mooi. Meer verlaten en natuur. Het water is er zo helder dat je op de bodem kunt kijken. Tenminste normaal dan. Nu even niet, want de Modicum zit voor ons uit en die draait allemaal modder boven. Dat is wel prima tegen de onstuitbare aangroei van waterplanten. Als er niets vaart is het zo helder als drinkwater en krijgen die planten veel zonlicht en groeien als kool. De tunnel van Mauvages mag maar één vrachtschip tegelijk passeren, Dus eerst de Modicum als die er uit is moet de VNF agent op de fiets terug gaan om ons weer op te halen. In tussentijd fiets ik eens naar Houdelaincourt. Een eenzaam vaartje naar de silo. Verder is er niets te beleven. De waterplanten hebben er dan ook bezit van genomen vanaf het moment dat de silo besloot geen schepen meer te laden. Het pand staat trouwens flink te laag. Net als het lange pand van Void naar Foug. Leeg is dat echter niet zo'n punt. VNF mag niet meer water pompen uit de Maas het kanaal in. De vissen zijn belangrijker geworden dan de scheepvaart. Een tiende deel van het gemiddelde debiet moet er minimaal blijven lopen.

Fijn tunneltje altijd die van Foug. Aan beide kanten een houten balk en hij glijdt er zo door. Daarna de 14 sluizen af schutten en we zijn op de Moezel. En klein stukje maar, want in Frouard schutten we de haven in en vandaar terug het Marne Rhin kanaal in. Het water in de haven staat erg hoog dus de brug is er laag. De sluiswachter had er ons al voor gewaarschuwd. Wel raar. Overal water gebrek en hier is te veel. Het excuus was dat er een lek gevonden is in het lange pand van Nancy en om dat te repareren moet het waterpeil 5 cm naar beneden. En dat is in de haven van Frouard geloosd. Door de stad Nancy varen is wel mooi trouwens. Nog niet zo lang geleden was ik er voor een vergadering naar toe, toen geen vaarwater gezien. Wel over gesproken. Het vaart hier trouwens veel beter dan het westelijk deel. 1 vrachtschip ligt er in heel Nancy. Er waren andere tijden. In Varangeville ligt de Hendaye te koop. De mensen zijn met pensioen.

Langs Dombasle varen we, daar wordt nog wel geladen. Het werfje is er helemaal weg. De mee rijdende sluiswachter is bijzonder vriendelijk en neemt foto's. Het kanaal kronkelt hier grappig om de glooiing van het landschap heen. Dan opeens een onaangename verrassing halverwege het invaren van sluis 7 loopt het schip vast. Wat wringen en gas geven helpt niet. Dan iemand gebeld. Een paar minuten later is hij er. Bekijkt het eens aan één kant en vraagt “is het aan de andere kan net zo?” Bijzondere mensen kom je tegen bij de VNF. Afijn bij het nader aanschouwen van de sluismuur zien we het buikje bovenin zitten en de kop is hier het breedst. Dus pomp de voorpiek helemaal vol om iets te zakken en dat blijkt net genoeg om verder te kunnen. Niet leuk, daarna verder genieten van de diepe sluis Réchicourt le Chateau. De sluiswachter neemt ook al foto's. Dan wordt het toch wel echt bijzonder. Hier staat het scheidingspand wel goed op peil. De meren langs het kanaal zijn goed vol. Daarna komen we in het gebied met dorpjes met Grappige Duitse namen zoals Schneckenbusch.

Twee tunnels van Niderviller. Bij de ingang van de grote ligt de spoortunnel er naast. Bij mijn weten nergens anders zo. Na de tunnel komt de splitsing van de oude sluizen vallei en het “nieuwe” kanaal naar de scheepslift. En die blijkt iedere keer weer indrukwekkend en verbazend hoe snel dat gaat. Bovendien vrijwel zonder water verbruik. We moeten een ronde wachten op de buren. Dat is wel een mooie gelegenheid om er plaatjes van te schieten. Na negen uur barst het los met alle huurjachtjes die te pas en vooral te onpas los maken en weer gaan varen. Het schiet zo voor geen meter op. Na het mooie Saverne neemt het aantal jachten weer af en gaan de sluizen gelukkig vlotter. Behalve de 40. Daar zitten we weer vast. De opgetrommelde sluiswachter blijkt al wat langer in dienst. Verteld dat dit een bekend euvel is. De verlaten achter ons gaan helemaal open, zodat het schip omhoog komt en dan weer dicht zodat hij weer zakt. Ondertussen staat hier de motor te brullen en iedere keer schuiven we een stukje verder. Een minuutje of 20 later varen we weer met de stukken sluismuur aan dek. De volgende sluizen gaan iets beter, maar zoals het hoort gaat het niet. We stranden naast een flammenkuche restaurant. Mooie gelegenheid om daar te gaan eten met de buren.

De betonfehr vaart nog. We komen hem nu geladen tegen. Een spits met eigen losinstallatie over de kop. Die doet hier een vast traject. Nog één sluis die wat schuurt en schuift. De rest is allemaal aangepast. Volgende keer, maar weer geladen doen dan hebben we een stuk minder last. Het laatste stukje Marne au Rhin voert ons langs het Europees parlement. Een mooie stad, maar deze keer geen tijd voor een bezoek. Door de Nordschleuse maken we een uurtje vast en bouwen de stuurhut en de rest weer op. Pompen de ballast er uit. Daarna weer verder. En dat gaat hard. Na Iffezheim doen we in 1 uur net zo veel kilometers als geladen in de vallee de soixante dix in een hele dag. Het kan inderdaad snel gaan hier. Vanmorgen waren we nog een enorm groot schip en 's middags op de Rijn zijn we de ukkies.

Een klein stukje Rijn voor we de Main in draaien. Daar moeten we nu niet zo ver in als vorige keer. We hebben dan ook al een hele reis achter de rug. Inmiddels blij dat we bijna op de laadplaats zijn. In Frankfurt komen we een WSP bootje tegen die vraagt waar we naar toe varen. En of we dat zo gekoppeld blijven doen. Ja, Nou dat moest ze even overleggen. Hoe breed we dan waren? O'dan past het. Soms vraag ik me af voor hoe stom ze ons houden en of die daar echt niets beters te doen hebben. Afijn genoeg over Duits gezever. In Hanau gaat de auto van boord. Dan kan Henny morgen kinderen halen en ik het schip laden

Buren laden eerst. De lading komt met de trein vanaf de mijn naar de haven. De wagons worden leeg gestort in een put van waar het via een transportband het ruim in gaat. En snel. In twee uur tijd zijn beide schepen geladen. En dat is inclusief verhalen. We blijven liggen om het schip schoon te maken. Overal zit zout. Eerst even papieren halen op kantoor. Daar zie ik dat de verlader een erg optimistisch ingesteld bedrijf is. Op de papieren staat namelijk “staubfrei” Dan ben ik wel benieuwd naar hun product met stof. De buren krijgen van het weekend een logee. Vandaag helpt hij hier en vaart met mij mee de Main af. In Kostheim schutten we net als vorige keer af via de stuurboord sluis en gaan feierabend houden aan bakboord tegen de muur, maar ik heb mijn lesje wel geleerd en blijf angstvallig uit de buurt van die scheidingston beneden de sluis. Al had het deze keer volgens mij zonder boete af kunnen lopen, want de sluiswachter van dienst is veel beter gemutst dan die chagrijn van toen.