Nu waren we van plan om meteen weer te vertrekken richting Nederland, alleen het lijkt er op dat er iets meer beweging komt in de Franse markt. Dus besluiten het nog even af te wachten. Al is het vandaag een feestdag in Frankrijk en zal er dus niet veel gebeuren. Samen met Ed maken we de rekening klaar van de afgelopen reis en werken wat in het ruim.

Wat is dat met die bakkers in de buurt. Het is nu al drie dagen dat ze allemaal dicht zijn. Nu moeten we wel verder op zoek gaan, want raken aardig door de voorraad heen. Rond koffie tijd komen er buren langs die even stil houden voor een bakkie en een praatje.

Het ruim heeft in de loop der tijd weer een aantal kale plekken of verfbeschadigingen opgelopen. Hier en daar ook een beetje roest. Als eerste met de luchthamer in de rondte. Dan de staalborstel. Voor de verf zie ik dat de vereiste thinner niet aanwezig is. Ik heb 2 soorten en nog de goeie niet. Uit ervaring weet ik dat het vrij precies komt met die twee componenten verf. We gaan het toch proberen, want er moet een laagje verf op de kale plekken. De eerste aanmaak lijkt goed te gaan. Bij de tweede treedt de thinner langzaam uit. Het wordt niet opgenomen in de verf. En als de thinner als eerste in contact komt met de ondergrond houd de verf er niet op.

Zonde dat de Aisne zo lang dicht is. Nu moeten we een halve dag omvaren via canal l'Aisne a la Oise. Op de Aisne bouwt men momenteel nieuwe stuwen en daarbij is in Vic sur Aisne de oude stuw verzakt. Om te voorkomen dat deze het helemaal begeeft is de stuw getrokken en dus is het verval weg. Daarom is deze verbinding als doorgaande route niet meer bruikbaar tot de nieuwe stuw klaar is. Naar verwachting halverwege volgend jaar.

Na de eerste sluis wordt het gelukkig al een beetje licht, want in aarde donker varen valt niet mee. Het blijft wel wat grijs. In Janville kan de stuurhut er weer op, de ballast er weer uit. Dan komt ook de zon er door fijn hoor, maar die hadden we liever gisteren gezien. Toen we de hele dag buiten stonden. De thermo kleding kan al snel weer uit nu we wat meer bewegen. Bij het sturen krijg je het al snel koud. Zodra je moet bewegen is dat zo weer weg. Met de verf in het ruim lijkt het toch goed gekomen te zijn.

De dames gaan weer naar de creadoebeurs. Dat waren ze al eens geweest van de week en dat was blijkbaar goed bevallen. Ze komen niet eens laat terug en laten trots zien wat ze allemaal hebben meegenomen.

Op de valreep voor vertrek naar school bedenkt er één dat er nog iets mis was met haar fiets. Gelukkig blijkt het een kleinigheidje en is zo opgelost. Henny heeft het één en ander wat ik gelijk mee kan nemen als ik toch naar de bouwmarkt ga, alleen is dat wat ze zoekt niet te vinden. Zelfs niet in de grootste die we hebben in Nieuwegein.

ls de kinderen naar school vertrokken zijn, laden wij de auto vol en rijden naar boord. Onderweg verbaas ik me weer eens hoeveel vrachtwagens er op de weg zitten. De rechter rijstrook is één colonne vrachtverkeer. Af en toe gaat er eens één naar de linker baan om een collega in te halen, omdat hij maar liefst een hele kilometer per uur harder rijdt. Daarmee meteen een file achter hem creërende. Uiteindelijk na nog een hoop van dit soort ergernissen komen we aan bij het schip. En varen moederziel alleen de verder lege rivier af naar onze laadplaats.

Dat valt tegen, vanaf hier is het nog dik 2 uur rijden naar Rouen. Vanwege een vakbeurs moet ik daar vandaag heen. De snelweg route via Parijs zou een paar minuten sneller moeten zijn volgens het navigatie systeem. Dat lijkt me zo in de ochtendspits niet echt waarschijnlijk, dus kies voor de kortere binnendoor route. Onderweg bedenk ik me dat dat eigenlijk niet zo erg is. De vrachtwagens rijden dan minstens zo lang naar Rouen. Op de beurs krijg ik een berichtje. “Hoi, lekker laden. Ik zag je pas op het laatst”. Huh? Ben ik aan het laden dan? Dat is pas voor morgen voorzien. Alleen blijkt dat Henny nu het schip aan het laden is. Ze krijgt hulp van de buren. Dat is van het jaar al eens eerder gebeurd. Eerst moest er niet geladen of gelost. Ben je net weg en dan staan ze te roepen. Het is goed gekomen. Zo goed dat ik bij vertrek in Rouen eerst maar eens vraag naar waar ik terug moet rijden.

Om de auto aan boord te nemen moeten we eerst rond, want zo we nu liggen is de autokraan te kort. Daarna nog een keer rond en opweg. Tot het Canal du Nord, want die is een aantal dagen dicht vanwege onderhoud. De optie via St Quentin zou echt een optie zijn als er zondag ook een rame zou gaan, want volgens mijn schatting komen we anderhalf uur te kort voor de rame van zaterdagmiddag. Mis je die, dan wordt het maandag. Dus ondanks de zeven schuttingen voor, zou hier wachten sneller moeten zijn.

Een vrije dag vanwege de wapenstilstand in de eerste wereldoorlog in 1918. Op veel vage feestdagen heb ik zo mijn bedenkingen, maar bij deze is het goed dat zulk soort dingen herdacht worden. Vrede is geen vanzelfsprekendheid.

Inmiddels liggen er een stuk of vijftien schuttingen beneden Pont l'Eveque. Tot overmaat van ramp is er vannacht ook nog een gestolen auto afgedankt, omdat waarschijnlijk de tank leeg was en in het kanaal gedumpt. Totdat het eerst schip langs kwam leek er niets aan de hand. Dus nu is het alweer wachten op de duikers van de brandweer en de kraanwagen. Echt ver zullen we dan vandaag niet meer komen. We zijn de laatste die afschutten aan Epenancourt vandaag en knopen vast bij de kade van de oude suikerfabriek.

Wat een verrassing. Er zijn vannacht zwarte pieten langs geweest en hebben bij ieder van ons een chocoladeletter in de schoen gedaan. Dus enthousiast maak ik de kinderen wakker. Aan hun gezichten te zien waren ze niet zo blij als ik.

De buurman roept bij ons naar binnen; “ze zijn al aan het opschutten hoor” Uit een diepe slaap weggerukt gaat er enige tijd overheen voor dat het bericht tot ons door dringt. Hè? Waarom is de wekker niet afgegaan? Blijkt dat die gisteren avond een uur te laat gezet is. Vliegensvlug in de kleren geschoten en de auto aan boord gezet. Dan maar op de luiken. Eigenlijk wilde ik hem op de roef hebben, maar daar is nu geen tijd meer voor. Buurman helpt een handje, zodat er niet op ons gewacht hoeft te worden. Missie net op tijd volbracht alleen echt geslaagd is het niet. Zo abrupt de dag beginnen. Het blijkt de toon te hebben gezet voor vandaag.

Is dit nu mist of bijna regen waardoor het zicht is verminderd. Dat is toch wel de vraag van vandaag. Nu eens geen gehaast voor het tij. Eigenlijk te vroeg vertrokken, maar anders wordt het zo laat. Daarom het eerste stuk tegen de vloed in draaien. Dat is een zware vandaag. Giertij. Gisteren nog het nieuws gezien van de Maan, dat hij nu zo dichtbij is. Veel van het extra licht blijft er door het dikke wolkendek niet over en moet het doen met de radar, met af en toe een lampje gericht op de korte bocht.

Nog maar net door de spoorbrug van Boom en de brugwachter roept om dat hij gaat sluiten. 's Nachts staat hij altijd open. En nu met het hoge hoogwater was ik een beetje bang dat de kelder weer vol zou lopen en de brug misschien niet meer open zou kunnen als die eenmaal dicht is. Dat zou niet voor het eerst zijn. Er stond nog een klein randje boven water. Het water begint er net weer af te lopen. Op de losplek liggen de schepen nog geladen, maar het lijkt er op dat het lossen nu gaat starten. Te veel regen vanmorgen vermoed ik.

Als het wat minder geworden is met de regen gaan ze starten met lossen. Het gaat voorspoedig en maken ons nog leeg voor de lunch. Alleen papieren halen lukt niet. Zie niemand meer op kantoor. Dan doen wij ook maar een boterham. Nog voordat we die op hebben worden papieren aan boord gebracht. Maken plaats voor de buren. Na vier dagen onderhandelen eindelijk uitsluitsel gehad. We gaan weer eens de Rijn op. Sterker nog een heel eind de Main in. Dat is volgens mij al gauw een jaar of 10 geleden.

O jee, vergeten te melden aan meldpunt dokken dat we zijn gaan overnachten in Noordkasteeldok bedenk ik me als we de haven bijna verlaten. Dus roep alsnog even op. Verwacht weer serieus van onder mijn voeten te krijgen net zoals vorige keer. Antwoord de mevrouw vriendelijk; dat is bij doorvaart niet nodig. Goh nu dacht ik dat ik wist hoe het moest blijkt dat toch niet het geval. Och, meneer het veranderd hier nogal eens. Henny is s'avonds maar één pandje weg om de kinderen te halen. Een sluis verder iedereen weer aan boord. Daar is best aan te wennen.

Nog niet eens goed en wel Weurt buiten gedraaid als een oud klasgenoot ons op roept. Dat is lang geleden! Het praatje duurt niet lang, want we spreken af dat hij ons langszij neemt dan hebben we de hele dag om bij te praten. Voor die tijd beide nog bunkeren. Daarna gekoppeld verder. Dat gaat voor ons goed. Ieder uur leggen we ongeveer twee kilometer meer af dan voorzien. We zijn dan ook vroeger in Duisburg dan gedacht, maar helaas niet vroeg genoeg voor een goede ligplaats. We overleggen kort en besluiten door te gaan tot Krefeld. Waar de buurman voor anker gaat en wij langszij blijven liggen.

Vroeg verder en twee uur later maken we los en gaan de haven van Neuss binnen. De auto er af en zoeken ligplaats. Er zijn zojuist een aantal schepen vertrokken dus dat komt mooi uit. Op weg naar Amsterdam voor de première van documentaire passage. S' Avonds na het internaat terug naar boord.

Tja, dan moeten we het verder alleen doen, het is even wennen, maar gestaag worden de kilometers toch ook weggesnoept. Varen langs Köln, Bonn en Königswinter. Net voordat onze vaartijd er op zit gaan we haven Brohl binnen. Helaas blijkt achterin het kaaitje geen kaaitje meer en de paaltjes bij de oude fabriek zijn nu een oefenplek voor kanoërs geworden. Het is natuurlijk maar waar je het meeste waarde aan hecht. Tegen het stortsteen lijkt mij niet zo een goed idee dus de lege tanker is voor ons een mooie aanleg steiger vannacht. Hij heeft nog zo zijn best gedaan om dat te voorkomen door allerlei rommel bakjes langszij te leggen, maar dat er ook nog scheepjes zijn van nog geen veertig meter lengte wordt tegenwoordig geen rekening meer mee gehouden.

Grappig. Blijkt dat de buren een paar dagen voor ons uit precies hetzelfde plekje gebruikt hebben voor overnachting. Niet ver beneden de Moezelmonding draait een WSP bootje op en laat weten twee collega's af te zetten. Heel enthousiast komen ze binnen. Zulke schepen zien we hier niet vaak meer. We willen graag even aan boord kijken. De mannen zijn zo klaar en daarbij aannemende dat we de Moezel in gaan. Als dat niet zo blijkt te zijn verwacht ik een uitgebreidere controle, maar die blijft uit. Ze weten wel dat in St Goar een nieuwe collega is die vast ook wel een kijkje wil nemen. Al wat we daar zien is geen WSP meer. Langzaam krabbelen we het gebergte boven. In Schierstein mogen we een buurman als aanlegsteiger gebruiken in ruil daarvoor wil de buurvrouw wel een spitsen woning bekijken.

Goed idee om niet helemaal naar Kostheim te gaan gisteravond. Nu is er tenminste plek gekomen. De auto gaat aan de wal en rijden naar Oud Beijerland, voor de laatste eer aan Bram Korperaal. Vroeger van de spits Jenneke. Hij heeft honderden koperen grijpertjes, roeibootjes of draadscheepjes gemaakt.

Regelmatig beleven we hier O'ja momentjes. Het is natuurlijk al even geleden dat we voor het laatst de Main in zijn geweest. Het lijkt er op dat Frankfurt in onze herinneringen toch mooier was. En de haven van Hanau wekt de indruk dat zijn bloeiperiode duidelijk achter de rug is. 's avonds maken we lekker vroeg vast, dan zullen er straks 2 spitsen en een canal du Nord beneden de sluis liggen zodat we kunnen buurten. Een passerende grote moet vast gedacht hebben. Met zo'n spits heb je toch een mooi leven om zo vroeg al vast te maken. Hij moest eens weten hoe het er hier van de week aan toe ging.

Al die langskribben in de rivier maken de geul een stuk smaller. Voor ons blijft er nog voldoende plaats over in ieder geval. Zelfs gekoppeld met een canal du Nord schip is het nu goed te doen. Alleen denkt de sluiswachter daar anders over. Waarom we naast elkaar de sluizen in en uit varen. Om van het gezeur af te zijn zeggen we dat we wat machine problemen hebben. Maar daarmee begint het gezeur pas echt. Bij de volgende sluis hebben we dan maar weer losgekoppeld. Er stopt een auto voor het schip en wat er dan wel aan de hand was. Nou ja, niets. De koffie was klaar en dat vaart gezellig. Samen zijn we nog smaller dan een 11,45er, dus zien het probleem niet. Daar moesten we toch niet te lichtvaardig over denken. Hij was gestuurd om te controleren of er wel in het certificaat staat dat er een schip langszij meegenomen mag worden, maar als we nu plechtig beloven dat we nu weer apart varen dan was het wel oké. Maar hij moest nu wel verantwoording afleggen wat er nu aan de hand was. Zeg dan maar tegen je baas dat het gasoliefilter vol zat. Waar bemoeien ze zich hier allemaal mee! Doe gewoon je werk dan doe ik het mijne.

Dat is dan wel weer bijzonder, je mag hier in de sluis de auto er af zetten. Dat doen we in de laatste sluis. In de haven van Ochsenfurt kan dat niet. Of je moet een 4x4 hebben dan zou het kunnen, maar dan zit je nog achter het hek. Er ligt een Franse collega in de haven die een touwtje voor ons aan pakt. Iedereen staat meteen in de startblokken om naar Würzburg te gaan. De Weihnachtsmarkt is er dit weekend voor het eerst. Uiteraard scoren we daar een glühwein in een lokale mok. Blijkbaar is warme chocolademelk niet in trek bij de Duitsers of er komen te weinig Hollanders hier.

De Gardner moet weer verse olie hebben en om nu een reisje te smokkelen daar is deze iets te lang voor. 1400 kilometer maar liefst. Ik begin er vroeg aan, zodat we vandaag ook nog een beetje toerist kunnen zijn. We rijden een stuk langs de Tauber over de romantische strasse. Pakken in Greglingen en Rothenburg ob der Tauber een kerstmarkt mee. Vooral de laatste is de moeite waard. Met een prachtige ommuurde binnenstad. Heen over de stadsmuur en terug via de markt. De buren melden dat ze even naar Nürnberg rijden, want die staat nummer 2 in de Bayerische weihnachts markten top10. Nu we de smaak te pakken hebben gaan we daar ook nog heen. Parkeren in de stad blijkt geen enkel probleem en nog betaalbaar ook, alleen de markt zelf een maatje groter en redden het helaas niet om alles te zien voor sluitingstijd. Met een aantal cadeaus en een collectie mokken rijker rijden we huiswaarts.

Aardig bedrijvigheid in de haven. Twee schepen om te laden en twee om te lossen. Eerste werk is het bekijken van de waterstanden om te bepalen hoeveel ton we kunnen laden. Het water zakt hard. Om mijn gebrek aan ervaring wat te compenseren vraag ik een collega, maar die ziet heel andere cijfers. Blijkt dat ik nog de oude voorspellingen van voor het weekend heb bekeken vanmorgen vroeg. Om negen uur zijn de nieuwe online gekomen. Die zijn nog een stuk ongunstiger. Oei dan moet ik nu meteen voorop verder gaan met laden. Het komt nog goed en na belading verlaten we de haven en gaan de Main af.

Het valt me wel op dat hier de meeste schepen 's nachts gewoon gaan slapen. Een enkel koppelverband of passagiersschip komt 's nachts langs. Flink fris vanmorgen. Een graad of zes onder nul. Dan gaat de kachel voorop ook aan. Wel prachtig winterweer om van te genieten. Hier en daar zien we een gevelde boom liggen met van die typisch kaal geknabbelde puntjes er aan. Duidelijk werk van een paar Bevers. Jammer genoeg laten de beesten zelf zich niet blikken.

20

De laagstaande zon heeft wel een nadeel. Als ze recht van voren is zie je verder niet veel meer. Jammer, want die paar uur dat hij er is geeft het mooie beelden. We genieten nog even van ons Main avontuur, want het zijn de laatste kilometers op deze rivier. Beneden Kostheim willen we vast maken op de muur en opeens zitten we vast. Het middenhoofd tussen de sluizen is blijkbaar onder water een beetje verzand. Er ligt wel een tonnetje, maar die moet je blijkbaar niet te strak aanvaren. Snel de buren waarschuwen dat ze niet achterop varen. Een opvaart weet te melden dat daar geen water staat. Bedankt, dat weten wij nu ook. De buren achter ons geven een rukje achteruit en we zijn weer los. Ondertussen is de sluiswachter zenuwachtig aan het roepen via de marifoon. Uiteraard op het meest ongunstige moment. Eerst belangrijker zaken, kom zo bij u terug. Die gasten nemen zichzelf hier een beetje te serieus naar mijn smaak. Nadien vertelt hij doodleuk dat we zo bezoek krijgen van de polizei. En inderdaad een half uurtje later staan die voor de deur en vragen wat er is voorgevallen. Mijn versie en foto als bewijs was toch iets anders dan die van de sluiswachter. Omdat we toch de overige scheepvaart gehinderd hebben krijgen we 35 Euro boete. Wat een lariekoek. Als ze dat consequent zouden handhaven kunnen ze hier in de Main ieder koppelverband of passagiersschip met een Oostblok kapitein een boete moeten geven. Het voelt in ieder geval erg onterecht. De vaarweg beheerder verzuimd zijn onderhoudstaak naar behoren uit te voeren en daar voor krijg jij dan een boete.