De beurt is aan onze buurman, tenminste na een paar vrachtwagens. Gelukkig zijn het er minder dan gisteren. Maar voordat wij kunnen gaan lossen is het al ver in de middag en vraag voor de zekerheid of ze van plan zijn om me helemaal leeg te maken. Ze houden woord. Ik spoel de gemorste gerst van het schip en vind het dan mooi geweest.

Naar Boordmeerbeek om weekend te houden, want hier is te weinig plek om te blijven liggen. Er komen al meerdere schepen aan voor volgende week. Het is alweer tijd voor de eerste olie verversing. Al moet dat de eerste keer wel eerder dan normaal. Neem meteen een hoop klusjes mee. Accu water nakijken en met de vetspuit allerlei nippels een dotje vet geven.

Beetje knutselen met mijn zoon. Hij had een bouwpakket gekregen, maar zag het niet zitten om er in zijn eentje aan te beginnen. Kan me er iets bij voorstellen, want het is best een moeilijk ding. Als de kinderen voor de laatste week op internaat gebracht zijn, rijden wij langs Utrecht CS om een gast op te halen.

Om te laden hebben we tijd genoeg. Alleen voor het getij is het beter dat we vroeg vertrekken. Precies op het zelfde moment komt een buurman de Nete uit en wij de Dijle. Terwijl het op de AIS en kaartgegevens leek alsof wij iets eerder zouden zijn. Daarom was er afgesproken dat hij ons voor zou laten gaan, omdat wij leeg zijn en de buurman geladen. Best even schrikken, buurman schuift bijna langszij. Het komt goed. Spoorbrug kunnen we mooi onderdoor zonder opening. Het nieuwe Deurganckdok gaan we nu voor de eerste keer langs. Zo vaak doen we dit stuk Schelde niet. Leuk om weer eens te zien. Tijd genoeg om het te bekijken, want het tij kentert en de vloed komt op. We moeten dan wel in Vlissingen laden, maar gaan toch Terneuzen binnen. We hebben een marifoon die even nagekeken moet worden.

Dat kan mooi vandaag. De monteur heeft het vlot gevonden. En gelukkig hoeft er geen nieuwe te komen. Nu die er toch is laat ik meteen de antenne's na meten. Daar blijkt niet mis mee. Krijgen 's middags visite die blijven om een hapje mee te eten. Als 's avonds de wind is gekalmeerd gaan wij over naar Vlissingen.

De buurman waar we langszij liggen wordt om acht uur geroepen en wil er tussenuit. Ik informeer een keer of de planning nog aangehouden kan worden, helaas. Ze lopen achter en voor ons gaat het na de middagschaft worden. Krijgen een telefoontje dat we die kant op kunnen komen, al blijkt daar dat onze voorganger nog de laatste pakketten aan het laden is. We besluiten om die paar minuten niet langszij onze voorganger te gaan, maar naast het schip wat er achter ligt, zodat we dan door kunnen schuiven zodra de ligplaats vrij is. Bij de buren staat een mevrouw zenuwachtig naar haar man te schreeuwen”er komt een spits langszij”. Even later komt de matroos er nog een houtje tussen hangen. Terwijl die er bij ons standaard meerdere hangen. Een moment later wordt ons gesommeerd vast te maken want anders schuiven wij de zij kaal. Terwijl de wind precies dwars is en het schip voor die paar minuten prima blijft liggen. Om van het gezeur af te zijn en die mensen gelukkig te maken zet ik achter een touwtje. Dat is echter niet helemaal naar het zin, want als het schip nog zou bewegen dan zou de schipper bij ons aan boord komen en zou ik het dan wel merken, want dat zou er niet zachthandig aan toe gaan. Om niet langer dat soort gezever aan te hoeven horen doe ik de stuurhutdeur dicht. Onder protest blijft de buurvrouw met een lang gezicht in het gangboord op de uitkijk staan of wij nog gaan bewegen, want die orders had ze van haar echtgenoot ontvangen. Met stomheid geslagen zitten wij nog in de stuurhut. Kan er niet over uit dat ze zich werkelijk druk maken over de zij van hun 135 m schip door het langszij komen van een lege spits, met heel rustig weer nota bene. Je hebt er patienten bij zitten hoor. Afijn niet veel later is de laadplek vrij en iedereen gelukkig. Even puzzelen hoe de pakketten het best uitkomen. Het laden gaat vlot. Totdat er een bundel kapot gaat, die moet er uit en dat kost wat tijd. Niet erg, althans dat vinden wij. Op een gegeven moment heeft de kraanmachinist nog een momentje van onoplettendheid. Er komt een hijs aan de kant te staan waar er al meer stonden en dus scheef over die kant lagen. Om de tang los te krijgen moet hij ook nog een beetje op de paketten duwen, althans dat doet hij steeds, of dat ook moet weet ik niet. Het resultaat is dat hier alle keuken kasten en lade's inclusief servies aan de haal gaan. Henny laat de voorman even een kijkje nemen bij de aangerichte ravage. Oh, zullen we even rapportje opmaken? We handelen het verder af en vertrekken.

Het is trouwens goed merkbaar dat we met deze balen papier wel wat ranker zijn dan met rollen of kunstmest. De Leie zelf is een stuk rustiger dan vorige reis en de scheepvaart er op ook. Als we 's avonds voor de sluis liggen kunnen we zonder er zelf naar te kijken de stand bijhouden van de voetbal wedstrijd tussen Frankrijk – Duitsland.

Onderweg gaat de auto van boord, Henny brengt de gast weer naar Utrecht en haalt de kinderen van internaat. Bij de ingang van het canal du Nord liggen al meerdere vakantie gangers. Grappig om te zien dat er ook vaak ex-spitsenschippers met heimwee liggen. Tegen de tijd dat duidelijk is waar ik vanavond terecht kom doe ik een berichtje naar Henny, zodat ze weet dat ze naar de tunnel van Ruyalcourt kan rijden.

Alleen rijdt ze bijna naar de tunnel van Riqueval en ontdekt onderweg dat de dorpjes niet kloppen om vervolgens wel naar de goede tunnel te rijden, maar naar de verkeerde kant. Om daar tot ontdekking te komen dat de Westropa daar niet ligt. O'dan is ie nog wel door de tunnel gekomen en licht aan sluis acht, maar ja ook daar geen Westropa. Na 8 keer bellen wordt ik dan toch wakker van de telefoon. Waar lig je dan? Nou, gewoon zoals in het bericht staat Noordzijde tunnel Ruyalcourt. Die is blijkbaar dringend aan vakantie toe. Dat komt mooi uit, want de komende 6 weken geen internaat gerij meer.

Voor deze lading zijn schuifluiken niet ideaal. En een auto aan boord ook niet. Op het canal du Nord kan de auto nog op de luiken staan die nu op hun beurt weer op de pakketten papier liggen. Echter voor een spitsenkanaal is het zo ook te hoog. Het dak van de auto is nu op 3,65m. Via Abbecourt komt dat niet goed. We kunnen de auto in Pont 'L eveque laten staan, maar we weten nog niet wat de volgende reis gaat zijn. En dan zul je net zien dat we dan via de Maas terug moeten of zelfs een leuke reis naar de bovenrijn wordt aangeboden o.i.d. Via de Aisne zouden we nog wel in Berry au Bac kunnen komen en vandaar is het goed te doen om met de fiets de auto te gaan halen.

Dus varen we weer via Aisne, waar de stroom stukken minder is. De camping langs de Aisne oever is daarintegen wel flink drukker bezocht. De bruggen op de rivier zijn inderdaad hoog genoeg. Bij de dubbele sluis van Celles (waar we het kanaal in gaan) moeten we opletten. Daar hebben we voldoende marge. Bij de volgende sluis is de laagste brug van dit stuk, past prima. 's Avonds in Berry gaat de auto van boord. Hoeven we niet opgehaald te worden, zijn gevraagd voor een BBQ bij vrienden thuis. Op de BBQ liggen stukjes konijn en een herten schouder. De kinderen laten weten dan Bambi en Stampertje best lekker zijn, maar ze net zo lief een stukje kip hebben.

Het houten latje schaaft een beetje onder de brug van sluis Condé. De auto had een paar cm lager geweest en net niet geraakt, maar zo krap lijkt me niet verstandig. Buurman is al leeg, maar ligt nog op de losplek. Ze pakken een touwtje voor ons aan. Echt eenvoudig gaat dat hier niet. Palen zijn er niet, wel ringen. Had gehoopt dat ze meteen aan ons zouden beginnen, zodat ze 2 schepen in 3 dagen lossen, want in 1 dag lossen lukt net niet. De vrachtwagens moeten nog een heel eind rijden. En komen niet meer terug vandaag.

Het houten latje schaaft een beetje onder de brug van sluis Condé. De auto had een paar cm lager geweest en net niet geraakt, maar zo krap lijkt me niet verstandig. Buurman is al leeg, maar ligt nog op de losplek. Ze pakken een touwtje voor ons aan. Echt eenvoudig gaat dat hier niet. Palen zijn er niet, wel ringen. Had gehoopt dat ze meteen aan ons zouden beginnen, zodat ze 2 schepen in 3 dagen lossen, want in 1 dag lossen lukt net niet. De vrachtwagens moeten nog een heel eind rijden. En komen niet meer terug vandaag.

Er verschijnen twee vrachtwagens en een kraan. We halen de kleden van de pakken papier af. Hier worden de pakken 1 voor 1 eruit gehaald. Na drie auto's is het alweer gebeurd voor vandaag. Morgen is het nationale feestdag, dus vrijdag komen nog 6 auto's volgens de kraanmachinist. 's avonds als een echte inwoner van Guignicourt met lampionetjes achter de marionetten en fanfare aan door de straten. En uiteraard naar de vuurwerk show kijken.

Collega's hebben van het voorjaar een huis gekocht op het zuidelijke randje van de Franse ardennen. Dat is niet zo ver hiervandaan. Ze zijn er vandaag en wij komen er een kijkje nemen. Een schitterend gelegen huis met een leistenen dak, zoals dat hoor in deze regio. Met eigen bron en lavoir in de tuin. Daar zou je best oud willen worden.

En weer verschijnen er drie vrachtwagens waar de nodige pakketten cellulose op gaan. Dezelfde drie moeten vanmiddag de laatste lading overnemen, maar eerst nog deze weg brengen naar de fabriek waar er papieren zakdoekjes, keuken rollen en wc-papier van gemaakt gaan worden.

t/m 21 juli. Omdat we enkel oneerbare voorstellen kregen om te vervoeren gaan we wat aan onderhoud doen. De romp kan wel een opknapbeurt gebruiken. Met vereende krachten gaan we aan de slag. Eerst de romp schoonmaken, boeiingen schuren bijplekken en aflakken. Alleen kom ik zwart te kort. Het blijkt niet te krijgen of te bestellen in de buurt. Om er nu voor naar Antwerpen te rijden is echt wat overdregen. Dan moet 1 kant maar brons kleurig blijven. De kleur van de hecht primer. Alleen rijdt er een buurman het weekend naar NL en wil wel een bus voor ons meenemen.

t/m 28 juli. Als beloning voor het harde werken gaan we met zijn allen een weekje naar Zuid-Frankrijk. Met de auto dan wel. We slapen een nacht bij oud collega's die nu wonen in de buurt van Digoin. Erg leuk om ze weer eens te zien. Volgende dag verder naar de Cevennes, waar we ons bij andere vrienden voegen, met ook drie kinderen in dezelfde leeftijd. De dagen vliegen om met 's ochtends wat onderhoud aan het huis, zoals gras maaien, draagbalken inpregneren. Weer een dagje canyoningen. Dat was een succes. Alleen de tocht terug uit de diepe canyon naar de parkeerplaats viel sommige zwaar. De terugweg rijden we wat westelijker dan anders om eens een stuk Frankrijk te zien wat we normaal nooit zien.

De buren komen de bus zwarte vikote zelfs helemaal aan boord brengen als ze zien dat we terug aan boord zijn. Ik maak dan de ene zij zwart. De rest is vandaag een beetje hangerig of bezig met de was. Oja, van de week hebben we ook een reis aangenomen. Gaan maandag in Reims laden voor Herent. Het zal nog oude oogst zijn. Iets wat niet zo erg is, want de oogst van dit jaar schijnt van slechte kwaliteit te zijn. Bovendien zou het 30 tot 50 % minder tonnen te zijn dan vorig jaar. Dat voorspelt niet veel goeds.

Maken de boel klaar om naar Reims te varen. Zeggen de buren gedag en vertrekken. In Bery au Bac stoppen we bij de afval bakken, want we hebben inmiddels behoorlijk wat huisvuil bij elkaar gespaard. Uit sommige zakken komen zelfs de maaien kruipen. Blij dat we daar van af zijn. De radio heeft het over een zwarte zaterdag. Grote drukte op de weg. Files vanaf vanmorgen vroeg. Wat een contrast met de vaarweg. Hier zien we vandaag twee vracht schepen en drie jachten.

De silo is open vandaag, Boeren komen tarwe brengen. De silobaas zegt dat er morgen om acht uur geladen kan worden, zodra de controleur er is. D komt melden dat de fauteuil is gesneuveld en volgens Henny is die niet meer te repareren. Nadere aanschouwing leert me dat ik het daar niet mee eens ben. Een buis in het frame is afgebroken rondom een las. Die kan ik wel weer vast lassen en een versteviging aan brengen. Dat is zelfs eenvoudiger dan aanspraak maken op eventuele garantie.