Nou hadden we aardig plannen en een alternatief om te bezoeken vandaag, maar die zijn gesloten vanwege de dag van de arbeid. Dan maken we er maar een mooie stadswandeling van.

Op naar de losplaats. Dat zijn hiervandaan nog 3 sluizen. Dus erg vroeg vertrekken we niet. Onderweg blijkt dat de lossing die morgen was voorzien nog een dag is uitgesteld, grrrrr. Nu loopt het program hier op volgend natuurlijk weer ergens klem. Om de tijd nog een beetje nuttig door te brengen gaan we met 3 man sterk aan de slag met de roef en roefdek. Stoppen er wel weer op tijd mee, want zijn uitgenodigd om te komen eten bij vrienden. Drukke boel maar wel erg gezellig.

Verder met de aangevangen werkzaamheden aan de roef en dek. S'ochtends best fris en van lieverlee gaan er steeds meer vesten of truien uit. De kinderen vermaken zich prima aan de wal. Je ligt hier wat dat betreft boven de sluis en stuk beter dan op de losplek zelf.

Eigenlijk weet je wel dat als men in Frankrijk roept dat men om acht uur wil beginnen dat er op dat uur nog geen beweging te zien is. Maar als je haast hebt erger ik me daar nog aan. Tot overmaat van ramp blijkt het karretje waarmee de rollen in de hal gereden moeten worden steeds andere prioriteiten te hebben dan rollen naar binnen rijden, waardoor de krannmachinist steeds wachten moet en het lossen niet opschiet. Eenmaal leeg meteen in de afvaart. Weer door Parijs varen nu met schitterend weer wat veel mensen naar de Seine oevers brengt. Maken voor het eerst eens een time-lap fotoreeks door de stad. Alleen vraag ik me af of de Eiffeltoren er wel op te zien zal zijn, terwijl je er zo vlak langs vaart.

Zijn maar met drie schepen heden morgen aan Pontoise. Meestal past het niet in één schutting. Door de late lossing is de laadafspraak erg krap geworden morgenmiddag. Het laatste stuk voor Sissy is vandaag in ieder geval dicht vanwege hemelvaart, maar moet vandaag zo ver mogelijk zien te komen. De hele dag met de vlam in de pijp de Oise op. Het is prachtig weer en halen de stuurhut in Compiegne al van zijn plek zodat er na Janville doorgevaren kan worden. We schutten zelfs Chauny nog op. Verder dan waar ik had op durven hopen.

Zelfs voor de middag al voor de wal, keurig op tijd. Meld me bij kantoortje waar de silobaas antwoordt “fijn dat u er bent dan kunne we maandag laden” Nee, niet maandag, vanmiddag zoals afgesproken is daarop mijn repliek. Een kwartiertje later gaat de silobaas naar huis. Op zo'n moment ben ik even niet meer aanspreekbaar.

Balen voor Martin die zo weer 2 vaardagen in rook op ziet gaan. In plaats van varen is het vandaag schuren. We pakken de roef aan. De kinderen laten Laska uit en komen terug met een hond met vlekken. Ze heeft door een of andere viezigheid liggen rollen en stinkt als een bunzing. De kinderen gaan haar te lijf met hondenshampoo en een puts, zodat er weer een witte hond tevoorschijn komt.

Voor de oudste zit de vakantie er op. Martin gaat ook weer naar huis. Henny heeft dus de auto redelijk vol. D en T profiteren aan boord van het mooie weer. Ik ook en zet de roef in de witte lak. Die zit er nog maar net in en dan staan de gasten voor deze week al voor de deur.

Als eerste een beetje ruzie gemaakt met de silobas. Volgens hem zijn ze altijd vrijdagmiddag dicht. En ik had al meer dan een week de bevestiging voor vrijdagmiddag. Afijn we laden de 300 ton brouwgerst en gaan op pad. Op de verschillende kanaalbruggen doen we heel voorzichtig. Ten eerste omdat die een soort V vorm hebben en je anders hard raakt, en ten tweede om ook de kanaalbrug niet te beschadigen, want voor je het weet zit het hier ook 10 jaar dicht. Een stuk verderop zijn namelijk twee kanaalbruggen blijkbaar in zo'n slechte staat dat die al heel erg lang voor alle scheepvaart gesloten zijn. Nu spreken ze van heropening in 2020.

De spoorbrug heeft zich vannacht aardig koest gehouden. Was al bang dat de gasten niet veel zouden slapen, omdat het voorschip precies onder de brug ligt. Maar ze komen vanmorgen binnen met de mededeling dat ze prima geslapen hebben. En dat Tergnier niet de moeite waard was voor een bezoek. Tussen de gele koolzaad velden en de buien door doen we de ene na de andere sluis richting St Quentin. Waar een collega ligt te laden. Een andere heeft geladen in Bellenglise zodat we met drie schepen voor de grote tunnel liggen.

De chef is vanmorgen ter plaatse, dan gaat het net even iets formeler dan gebruikelijk en ook de vertrektijd is bijna volgens het boekje. Door de tunnel laat ik de buren passeren, want die liggen lang zo diep niet. Aan de eerste sluis Bosquet is er geen stroom. Wel een heleboel VNF en EDF mensen. Door de onweer van gisteravond is er een boom omgegaan en heeft de voeding voor de sluis meegenomen. Nu moet de sluis met de hand bediend. De mannen nemen daar royaal de tijd voor, tegen de tijd dat wij aan de beurt zijn is er weer stroom en gaat ie meteen op de automaat. En ben veel sneller beneden. Nou dat wil wel wat zeggen. De gasten fietsen naar het abbaye in Vaucelles en naar Cambrai.

Nog een paar kleine sluisjes voor we de grand gabarit op komen. Daar merken de gasten op dat die grote sluizen lang zo snel niet gaan en hier ook nog veel spitsen varen. Het verhaal van het canal Pommeroeil Conde doet ze met de oren klapperen. Natuurlijk onvoorstelbaar dat een vaarweg al 20 jaar dicht is vanwege gesteggel over afvoer van slib. De bestelde smeerolie heeft nu eindelijk zijn weg gevonden en wordt aan boord geleverd. Varen door tot de eerste sluis in Vlaanderen.

Zowaar niet de laatste die vertrekt vanmorgen. Verder de Schelde af. In Merelbeke is momenteel maar 1 sluis beschikbaar en val ik bij een stel collega's. De gasten zouden eigenlijk hier af stappen, maar omdat het stuk getijden Schelde zo anders is als de rest varen ze mee tot de steiger van Steendorp waar ze met hun fietsen er mooi af kunnen. De Westropa vaart nog even sluis Zennegat binnen en houdt het daar voor gezien.

Al vrij vroeg wakker en vaar als de rest nog slaapt tot boven sluis Boortmeerbeek, tot ze ons kunnen lossen in Herent. Nu er de tijd is brengt een deel van ons gezin eens een bezoek aan de zoo van Plankendael en komen terug met enthousiaste verhalen en knuffels.

De een maakt wat huiswerk, de ander werkt aan een verslag of is druk met de dieren knuffels. Ik vul de smeerolietank met het vat wat er de laatste passage wel was. Het lege vat kon wel eens van pas komen bij de rivisie werkzaamheden volgende week.

Zullen we het erop wagen? We raadplegen nog de laatste weerberichten en gaan aan de slag. Het roefdek en het gangboord rond de roef gaan in de lak, gelukkig blijft het droog. Als het er in zit en wij weer schoon stappen we in de auto. Morgen moeten ze alle drie weer naar school.

De kinderen vertrekken van huis uit vanmorgen. Op de losplek zijn we nog niet nodig. Hier is best het een en ander te regelen en te doen. Na de middag terug naar boord. Daar ligt het inmiddels vol met schepen. Wel gezellig zo met elkaar. Alleen is het de bedoeling dat we vast het een en ander voorbereiden voor een vergadering in Parijs morgen. Al was het maar mentaal.

Oei, wakker gemaakt door de buurvrouw. De wekker niet gehoord, 4 uur is wel heel erg vroeg, maar hoeveel tijd moeten we voor vertragingen in bouwen. We moeten in hartje Parijs zijn, en nog een buurman in Noyon oppikken. Alsof dat nog niet genoeg is zijn er weer eens stakingen aangekondigd, veel openbaar vervoer valt uit, chauffers werpen weg blokkades op en de gendarmes gaan betogen. Wonderbaarlijk genoeg komen we ondanks een verkeersinfarct rondom de Périphérique op tijd bij onze afspraak en de auto zonder deuken op een parkeerplaats. Na afloop van de vergadering met een aantal Fransen wezen lunchen in een achteraf restaurantje wat ik zelf niet zou hebben durven binnenlopen, maar het eten was er goed en voordelig. Als buurvrouw en ik 's avonds moe maar voldaan terug aan boord komen blijkt een combinatie van 3 buren ons schip naar de losplek te hebben gevaren, en al half leeg te zijn. Beter een goede buur dan een verre schipper.

Voor de laatste 100 ton moet ik zelf het ruim weer open leggen. Wel fantastisch dat de buren het gisteren zo geregeld hebben. Als de losploeg de laatste beetjes bij elkaar vegen komt er een leeg schip vanaf Wijgmaal langs. 5 min later vertrekken er twee kempenaars van de container terminal. Dus kan ik op gemak papieren halen, want om nu als vierde boven sluis Tildonk aan te schuiven heeft weinig zin. Wel meteen door naar Zennegat, Antwerpen en zelfs Krimpen aan de IJssel.

Hier gaan we de motor reviseren. Eigenlijk zouden we dinsdag al beginnen, maar dat liep anders. Samen met de monteur halen we de motor uit elkaar, koppen eraf, zuigers eruit en voeringen trekken. Voor zuiger en veren was het idd wel nodig, maar mag het na 40.000 draaiuren. Wat veel verbazingwekkender is, is dat de hoongroeven in de voeringen nog te zien zijn.

Dan komt nu het vervelenste karwei. De grote schoonmaak. Een klus van meerdere dagen. Weet niet zo goed waar ik beginnen moet het is zo veel. Gelukkig krijg ik wel hulp van D en Henny.

Het is maar goed dat het machinekamer werk is, en ze je niet zien werken anders kijken ze je hier nooit meer aan in krimpen a.d. IJssel . En oud stagiair komt zelfs een handje helpen. Heeft inmiddels een eigen auto, veel meer zelfstandigheid en dan bedoel ik niet die door de auto. En heeft toekomst plannen. We stoppen op tijd. D heeft gekookt en dan T van kamp ophalen.

Tot en met vrijdag 27 mei. De eerste paar dagen van de week bezig met het schoonmaken van het motorblok aan buiten en binnenkant. Vooral de koelwaterruimte is veel werk. De cilinderkoppen moeten verder gedemonteerd, zoals de kleppen eruit gehaald, de poorten schoongemaakt en kool vrij. Dit alles ging vorige keer, toen nog bij scheepswerf van Duivendijk, wel makkelijker. Daar was een volledig uitgeruste werkplaats waar wij gebruik van konden maken. Nu moet het meeste met de hand of de spullen die aan boord zijn. Henny heeft de voeringen schoongemaakt en van roestaanslag en rubber pezen ontdaan, tevens alle bouten en moeren schoongemaakt. De voeringen worden naar een bedrijf gebracht die ze opnieuw gaat honen. Verbussen was niet nodig. Bij de slechtste voering was slechts een paar honderdste slijtage opgetreden. De kleppen worden ook weggebracht om geslepen te worden.

Even er tussen uit om met een aantal collega's de eer van onze cooperatie te verdedigen bij de kanaal Gent Terneuzen Cup. Een vijf tegen vijf voetbal toernooi. We zijn gevraagd mee te doen. Wel leuk om zo eens bezig te zijn met je collega's in een heel andere omgeving, alleen verliezen we op ééntje na alle wedstrijden en grapte tot de laatste wedstrijd dat we de nul goed gehouden hebben. Het is wel duidelijk geworden dat een goede spits onder de spitsen schippers moeilijk te vinden is.

De ouders van Henny die vroeger ook met een Gardner hebben gevaren komen nu even kijken hoe het er mee is gesteld. 's avonds is er afscheid van een groepsleiding op internaat. Na 40 jaar dienstverband gaat hij nu met pensioen. Deze groepsleiding hebben wij dan beide zelf ook gehad.

Tot en met vrijdag 3 juni. Dan rest ons nog het schilderen van de motor en onderdelen. Ook het uitlaatspruitstuk wat uit vier delen bestaat gaat uit elkaar en wordt voorzien van nieuwe pakking koorden en een laagje verf. Speciaal vervaardigde nieuwe olieschraap en compressie veren worden gemonteerd om de zuigers. De voeringen van nieuwe pezen voorzien en gemonteerd. Zo bouwen we verder op. Als laatste gaan er vele liter verse koelvloeistof en smeerolie in de motor. Met een druk op de knop draait hij weer als vanouds en geven elkaar een hand. Eenmaal op temperatuur gaat de regulateur klem in de hoek voor de proefdraai. De machine kamer staat in een mum van tijd blauw van de rook. Alle kopervet dat is gebruikt bij de montage van de uitlaat verbrandt. De motor houdt zich goed en besluiten maandag de spullen bij elkaar te zoeken, omdat het nu niet langer uit te houden is in de machine kamer.