De dichtstbijzijnde bakker is best een eindje weg, maar omdat de auto niet op de roef kan blijven staan tijdens de leegvaart de Marne op naar Chalons en Champagne ga ik er mee naar de bakker en de supermarkt. Als ik terug kom zijn de dames net aan het verhalen om onder de kap te varen voor de lossing. Onze gast neemt veel foto's van het lossen. De Seine af gaat razend snel. Dat moet ook wel want de Marne zal hard stromen en daar moeten we heel lang tegen op. De laaddatum is behoorlijk krapjes geworden, dus moet er stevig gedraaid worden om niet nog verder achterop de planning te raken.

Tweede schutting vanmorgen achter een geladen schip voor Lagny. Die varen we in het kanaal stuk boven de sluis wel voorbij. In Lagny is het kamp ontruimt blijkbaar. Wat een enorme bende is het er geworden zeg. Bij het tunneltje van Chalifert vraagt Edith zich af of we daar wel door passen. Ik herken het gevoel wel, maar weet inmiddels dat het allemaal precies gaat. Als je tenminste wel aan de kant van de glijbalk blijft. De Forez ligt in La Ferté. Die gaan daar een reisje Rouen laden.

Een rivier met bovengemiddelde afvoer neemt veel hout mee. Daar hebben we last van. Al is het niet in de schroef dan is het wel bij de sluis. Dat drijft dan achter een deur die daardoor niet helemaal meer open kan en de automaat slaat daarvan in de paniek modus. Dan is het wachten op de depanneur. Na een sluis of wat raak je daar echt wel flauw van. We zijn het enige schip in de sector dit moment, dus vraag of ie alvast bij de volgende gaat kijken. Bovendien staat het water boven de sluis zeker 30 cm te laag. Als je er dan bij VNF wat van zegt krijg je als antwoord, nee hoor het staat prima. (Terwijl hij net aan de benedenkant op de schaal heeft gekeken… Zucht) De laatste ergernis van vandaag. De sluis doet een kwartier voor tijd al niets meer, dus voor de zoveelste keer een depanneur bellen. Ja, meneer het is bijna tijd, voordat ik daar ben is het al zes uur geweest. Op zo'n moment is het goed dat je met je armen niet bij zo'n kerel kan. Hier wordt het nooit wat met zo'n instelling zou je niet gaan staken of zo.

Dan verwacht je natuurlijk dat ie nu een kwartier voor tijd op roodgroen gaat….. U begrijpt het al. Er moet alsnog een depanneur komen. Bij de volgende sluis ligt een pallet achter de deur, zelfs het draaibruggetje heeft hulp nodig en ondertussen vragen ze bij de silo waar we blijven en krijgen we de ene bui na de andere, maar onze gast geniet met volle teugen. Ja, het is hier prachtig, maar door de ergernissen zou je het bijna vergeten. Zit het op het laatste toch nog een beetje mee. Bij de silo staan ze met smart op ons te wachten en helpen zelfs een handje met opbouwen. Drie uurtjes later varen we weer geladen weg. De sluiswachtster van Chalon die vanmorgen had gevraagd hoeveel ton we geladen hadden, merkt nu op dat we haar sluis al gedaan hebben. Met andere woorden u vergist zich vast.

De Marne is hier langs het kanaal flink buiten haar oevers aan het gaan, maar wij slaan af richting Reims. Waar ze ook op zaterdag pas om 9 uur starten. Een jacht zit maar net voor, maar die doet de sluizen natuurlijk veel sneller en zie hem niet meer terug. De automaten zijn hier een stukje bedrijfszekerder. De hele dag geen panne. Heerlijk.

Sta wat vroeger op om het schip schoon te maken. Daar was het nog niet van gekomen. Onderweg lijkt het wel of alle inwoners van Reims en omstreken op zondagmorgen een stukje gaan joggen of fietsen langs het jaagpad. Gewoon druk. Voor roeiers is het blijkbaar te fris, die laten zich deze keer niet zien.

In Berry au bac liggen een aantal schepen bij de silo, een daarvan zou vrijdag laden, maar toen regende het te hard. Dan zijn wij in Chalons nog goed weg gekomen. Vooral 's ochtends toen wij zonder stuurhut onderweg waren viel er inderdaad veel, na de middag werd het daar droog. De Aisne geeft behoorlijk water inderdaad. Daar profiteren ze van bij de waterkrachtcentrale in Bourg. Die trekt er flink aan. De kanaal brug over de rivier is voor Martin de stagiair, wel iets bijzonders.

Het is weer eens zo ver. Nationale staking aangekondigd voor vandaag. Zouden we er iets van merken deze keer. Op een klein kanaal valt het meestal wel mee, maar het canal du Nord is vaak wel iemand die mee doet. Dan zouden we via St. Quentin kunnen varen. Tegen de tijd dat de beslissing moet vallen heb ik nog geen berichten ontvangen van gestrande collega's dus gokken op canal du Nord. Dat pakt goed uit, want kunnen de rest van de dag gewoon door.

Blijkt dat de staking voor 48 uur was aangekondigd. Vandaag zijn er hier en daar sluizen die uit vallen. Gelukkig niet op het canal du Nord. Wel aan Pont Malin, maar daar zijn we morgenochtend pas. Dan zal de ophoping daar wel weer weg zijn.

Dat blijkt inderdaad zo te zijn. We schutten zelfs alleen op de Schelde. Bij Trith vraagt een Hollander met een groot schip aan ons of dat hij de sluiswachter goed had begrepen, want die had een heel verhaal gehouden. Helaas, de buurman had het niet goed begrepen. De middendeur steekt iets uit en daarom moet je aan de andere kant vast maken. Dat is heel iets anders dan dat je niet mee kan schutten en de 2e ronde krijgt. “Ja, maar ze praten ook zo snel”. Herkenbaar, dat wel. Alleen had de sluiswachter deze keer langzaam gesproken en duidelijk gearticuleerd, waarschijnlijk omdat hij al een vermoeden had dat anders de boodschap niet over zou komen.

Buurman vertrekt net als we bij sluis Merelbeke aankomen. Wij gaan nog niet mee schutten. Eerst de auto aan de wal. Henny gaat de kinderen halen. Martin vaart mee de zeeschelde af. Bochtig riviertje hier. Het laatste stukje voor Rupelmonde komt de vloed ineens hard opzetten. Een moment van stil water is er niet bij deze keer. Martin vaart de Rupel in. Nog heel even wachten aan de koeienstaart en kunnen met de buurman mee naar binnen schutten. We twijfelen even of we vanavond doorgaan en er dan vanaf zijn of vroeg vast maken vanavond. Kiezen voor het eerste.

Dan kan er nu uitgeslapen worden. Met Martin nemen we de reisadministratie door. Dat soort dingen horen er ook bij. Maken de factuur vast klaar voor als we leeg zijn. Dan hoeft enkel het afgetekend connossement er bij en kan verzonden. Dat maakt Martin niet meer mee, want die stapt vanavond over op een ander stage schip dat opweg is naar Parijs. Zo komt de stagiair wel aan vaardagen. Een oud stagiair komt s'avonds nog even langs.

Fijn lente weertje dat aanstekelijk werkt op hele massa's wielrenners die hier vlak langs het schip het snot achter de ogen wegrijden. De meeste zonder begrip voor andere weggebruikers. Dus even met de hond aan de wal of met de kinderen buiten spelen is er niet bij. Nee, zo geweldig lig je hier niet.

Als ik wakker ben moeten ze nog aan de buren beginnen. In dat geval zie ik de planning van 3 schepen lossen vandaag in rook opgaan. Pas met de middag is het onze beurt. De mannen krijgen hulp van een 3e kracht die de vrachtwagen rijdt. De lantaarnpaal heeft het net overleeft, maar een ronde later blijkt een betonnen rand wel sterker dan een achterband, die zich met een enorme knal gewonnen geeft.

Wat gaan we doen nu we leeg zijn. Het blijft niet lang de vraag, want er wordt voorzichtig gepolst of we er nog eentje op willen halen en wanneer we er dan kunnen zijn, omdat we hier toch niet kunnen blijven liggen gaan we alvast richting Zennegat, maar daar hebben we nog geen bevestiging. Dan maar door naar de steiger Steendorp nu er ebstroom loopt. Daar krijgen we dan bevestiging dat de reis niet door gaat, maar wel een andere. Moislains Roermond. Dat is niet zo heel ver halen dus wel zo makkelijk.

Om zes uur is alle opvaart al vertrokken. Wat betreft vaartijd hadden we geen nachtrust hoeven nemen, want op dit moment zijn er vier mensen met patent aan boord. We gaan wel allemaal liever naar bed s'nachts. Achteraf had de buurman waarschijnlijk ook liever een paar uur blijven liggen. In Tournai zitten we weer achter hem aan. Overal tweede of derde schutting. Tja daar kun je niet tegen varen.

De dames varen samen verder, de heren gaan een schip bekijken. We zijn er wel wat te vroeg nu we redelijk in de buurt zijn. Dan wil ik even in Corbehem kijken. Naar zeggen is daar alles plat. Dat blijkt wat overdreven. Beneden het sluisje staat inderdaad geen bedrijfsgebouw meer overeind. Boven de sluis staat het meeste van de fabriek er nog. De papier hal is afgebroken en aan de kolen haven is de kraan en veel gebouwen weg. En alle spitsen, die zijn ook weg.

De controleur van de buren is dezelfde man als vorige reis in Chalons. Ik vraag of we meteen achter de buren aan kunnen laden. Bij bevrachting was aangegeven dat er vanwege de silo vandaag niet geladen kon worden, maar daar lijkt het niet op. Er liggen maar twee schepen. De controleur ziet het wel zitten, dan hoeft ie maandag niet terug te komen. Alleen de silobaas is niet zo makkelijk te overtuigen. Uiteindelijk lukt het en mogen we onder de pijp schuiven. Om half 1 vol. Bij het opmaken van de vervoersdocumenten leer ik een Frans gezegde. Enlever une épine du pied, Letterlijk vertaald slaat het nergens op, maar dat is altijd met gezegden.

Alle schepen hier aan Pont-Malin blijven liggen en wij schutten alleen af. De uitstekende sluisdeur in Trith van de vorige reis steekt nog steeds uit. De laatste drie sluizen krijgen we buren. Een grote lege, maar die treft de sluizen zo verkeerd dat we alsnog tot Fresnes samen schutten. Aan de grens twijfel ik even of ik nog zal bunkeren, maar besluit het niet te doen. Maastricht moeten we er wel mee kunnen halen.

Vrije zondag in Obourg. De logees gaan naar de scheepsliften kijken inde buurt. Er zijn er zes in deze regio, genoeg te zien dus.

Als kers op de taart doen we vanmorgen de lift van Stepy-Thieu. Daar staan borden dat het verboden is om met slagtanden de bak in te varen. Blijkbaar hebben ze ooit google vertaler gebruikt of zo. Vertaling uit het Franse woord Défenses. Wat ze bedoelen is dat de schepen autobanden, wrijfhouten of andere bescherm materiaal buiten de romp weg moeten halen. Dat bord is nu verbeterd zie ik. Met stickers is het woord slagtanden overgeplakt met Wrijhouten. Zo jammer, bijna goed.

Al op tijd de Sambre uit en verder de Maas af. Daar treffen we zelden een sluis die klaar staat. Wat dat betreft is die nieuwe sluis in Ivoz-Ramet voor ons niet echt een verbetering. Wij zijn er in ieder geval niks sneller mee. De logees verbazen zich over het gezonken schip in Luik. Wat mij verbaasd is dat na al die jaren de stuurhut nog steeds fier boven water uitsteekt.

Wat een vieze bende op de kade in Monsin. Als het licht is zie ik dat het schip onder de zwarte voetstappen zit. Was gisteravond aan de wal gestapt om een touw om de paal te brengen. Niet echt een succes zo. Bij het sluizencomplex van Petit Lanaye zijn nu maar liefst 4 sluizen. Alleen is er maar 1 in bedrijf. De grootste. Een reuzen kolk en wat ligt er in?, 1 spits. Wij gaan er voor het eerst door sinds ze is in gebruik is. Aan het eind van de middag komen we aan op de losplek. Daar gaan alle auto's van boord. De logees vertrekken.

En Henny vanmorgen. Voor de kinderen start vanmiddag het paasweekend. De los locatie in Roermond is verplaatst, al een tijdje, maar wij waren er sindsdien niet meer geweest. Vandaag nog bezig geweest met een reisje vanaf de Rijn, wat mij wel weer eens leuk leek, maar wat uiteindelijk op niets uitdraait. Net als ik denk dat we ook een lang vrij paasweekend tegemoet gaan blijf ik aan een reis hangen. Weer leeg terug naar Frankrijk, Vendeuil deze keer. Om de laaddatum te halen moet er vandaag nog een serieus stuk gevaren, want bedenk me eigenlijk te laat dat er 1e paasdag nergens gevaren kan worden.

Het gaat wel voorspoedig, want veel vaart is er niet op deze goede vrijdag. In Viersel moet ik bij de sluiswachter komen zegt hij op een strenge toon. Vraag me af wat ik verkeerd gedaan heb. Volgens de man heb ik mijn route veranderd en nu moet de vaarvergunning aangepast. Terwijl ik in Genk nog zo gezegd heb via Viersel en Duffel. Hebben ze daar er een route via het Schelde Rijnkanaal van gemaakt, maar dat kan ik aan die nummers niet zien. Had het inmiddels kunnen weten, want als je geen kwitantie van Genk naar Wijnegem moet hebben is het al snel te ingewikkeld.

Dat viel alweer mee. Altijd schrikken met zo'n bericht aan de schipperij via kanaal 10. Sluis Oudenaarde gestremd tot nader bericht. Daarmee moet je het dan doen. Meteen komen er allerlei rondvaar scenario's bij me boven, maar een paar uur later is alles weer in bedrijf en hebben wij er geen verlet van gehad. Oké, het is nu wel wat drukker, maar ook daar hebben we niet zoveel last van. We komen zelfs nog boven Pont-Malin.

Eieren zoeken, eieren schilderen en eieren eten. Maak verder alvast zo veel mogelijk klaar om morgen het kanaal St Quentin in te duiken. 'S avonds komen de buren terug aan boord met zijinstromers en bij ons komt de zijinstromer ook aan boord. Van ieder komt zijn achtergrond en beweegreden voorbij. Bij sommige vraag ik me wel af of spitsen varen wel leuker is als wat ze nu doen. Bijvoorbeeld met een zeilschip naar Groenland en IJsland varen met een paar gasten of als Piloot de halve aardbol rond vliegen.

Gatver wat een snert weer. Even vraag ik me af of het wel verantwoord is om te vertrekken. De stuurhut waait er bijna vanzelf af, maar we krijgen hem heelhuids in het ruim. Eenmaal in het canal St Quentin valt het wel mee, omdat er veel bomen staan die aardig beschutting geven. Uiteraard krijgen we af en toe een fikse bui over ons heen. Als nummer drie pikken we achter de toueur en gaan de tunnel in. Waar het overwegend droog is.

Beide geballaste buren hebben ons gister voorbij gelaten, zodat wij nu als eerste de sluis in kunnen. De wind is nog even vervelend als gisteren alleen laat nu de zon zich zien en is het tegen de middag af en toe zelfs lekker. De sluizen Voyaux en Mennesis varen heel vervelend in, omdat de wind er vanaf de vlakte vol dwars op komt. Dan zijn bomen een groot gemis. De lage spoorbrug van Tergniers komen we onderdoor zonder blijvende herinneringen, wat toch prettig is. Dat er aan La fere geen schip meer geladen zou worden is blijkbaar een fabeltje, want er is er zojuist een vertrokken, waar ik even op wacht totdat ze de bocht heeft gehad.

Meestal zo, vorige reis niet alle tonnen mee kunnen nemen die besteld waren. Dus nu een paar minder besteld. Die gaan er makkelijk in, maar een paar meer mee krijgen is dan niet meer mogelijk. Volgende keer toch maar weer gewoon te veel bestellen dus. Varen terug ook via St Quentin. Zijn redelijk vroeg zodat de middag rame van morgen haalbaar moet zijn.

Al kan ik me van de vorige keer herinneringen dat buren het zo slecht getroffen hadden dat ze vanaf St Simon toch te laat waren voor de middag rame. Dus het blijft spannend. Panne's blijven ons bespaard, maar met 300 ton merk je wel dat het allemaal iets trager gaat. Tot mijn verbazing ligt de buurman die in St Quentin moest laden nog bij de rame. “Ik heb wel 7 uur liggen laden”, beklaagt hij zich. En aan de Noord-zijde van de tunnel staken ze vandaag. De mensen van de touer weten te melden dat er inmiddels vervangers geregeld zijn zodat we er nog een paar sluisjes afvarig kunnen doen.