Vandaag gaat het pas echt te keer. Terwijl ze ieder moment kunnen bellen voor te gaan laden. Ondertussen moet ik de vrijdagmiddag al bestelde sluis- en brugwachter (wat een ellende die versobering met 24 uur vooraf bestellen ) weer uitstellen. Gelukkig komt het bericht dat de weegtoren waar ik moet laden aan de lijzijde van het zeeschip ligt. Ondanks dat blijft het een hachelijke onderneming, maar ze krijgen de lading in het ruim(het meeste althans), en de luiken zijn er nog. Pfff, wat een wind weer. Om het eerste gelijk water te halen vaar ik tegen stroom naar de IJssel. Daarna is de stroom stukken minder. Alle moeite niet voor niets, want vaar 's avonds nog bij een blije klant voor de deur.

Daar duiken ze met twee man sterk op het lossen, tijdens afwezigheid van schepen heeft men hier een nieuw zeil om het flexibel stuk gedaan en boven in de pijp wat gaatjes dicht gemaakt. En dat verschil merk je. Even na vier uur is het schip leeg. Daar had ik niet op gerekend, dus een brugwachter effe snel regelen is er niet bij. Morgen pas bediening.

Zoveel had het uiteindelijk niet uitgemaakt. Door de stormen en de regenval van de laatste dagen is het laagwater van vanmorgen niet ver genoeg weggevallen voor een gelijkwater opening aan de Waaiersluis. Hadden er iet eens uit gekund. In de middag is het wel zo ver en gaan via de Gouwe, Alphen en Schiphol naar Amsterdam om de volgende reis op te halen.

Heel netjes, om zeven uur is het tijd om te gaan laden. Lichte lading deze keer, bovendien maakt de man aan de knoppen hem niet zo goed vol dus moet ik tonnen achterlaten. Dat voelt altijd een beetje naar. Je komt als het ware niet helemaal je afspraken na, ook al kun je er niets aan doen. De reis is overigens omgezet naar Bergambacht i.p.v. Haastrecht. Daar kunnen we morgen pas terecht, rustig aan naar Vreeswijk in dat geval.

Altijd passen en meten hier. Een beetje tetris gevoel krijg ik er bij. Er liggen reeds twee schepen in het haventje die rond dit uur zouden vertrekken, maar als ik dat zo zie gaat daar best nog een uur mee heen eer die leeg zijn. Dus knoop ik bij de eerste langszij en wacht af. Eenmaal leeg gaat iedereen de haven uit en kan ik er daarna weer in. Wel leuk voor de bedrijfsfilm die ze nu aan het opnemen zijn.

Pas om tien uur kan er op zaterdag geschut worden bij de koninginnen sluis Vreeswijk, maar de sluiswachter was door een ander in Yutphaas gevraagd. Wij moeten dus nog meer geduld hebben. De kandidaat stagiair zal er geen bezwaar tegen gehad hebben. Nu kon ze een stukje mee varen en naar binnen schutten.

De bobcat in Bergambacht heeft een T-ijzer losgereden, nadat het ruim is schoon gemaakt kan ik beter zien dat de schade wel mee valt. Ik maak dat vandaag in orde, zodat het ruim klaar is voor een volgende lading.

M heeft een vrije dag. Ze kiest er vrijwillig voor om op die vrije dag idioot vroeg op te staan om mama van Schiphol te halen.

Tot en met 16-02-2016 Henny heeft natuurlijk veel verhalen over Cuba en voor de achterblijvers wat leuks mee gebracht. De was moet gedaan, klussen in huis, brengen bezoek aan vrienden, pak een concertje mee en komen ook weer aan de reis. Een echte deze keer.

Fijn we gaan weer varen. Als de kinderen de deur uit zijn brengt Henny hun tassen naar internaat. Ondertussen sluit ik de walstroomaansluiting af, zet fietsen en een auto aan boord. Hoe langer je ligt hoe lastiger het is om weer los te komen, want ondanks de zin om weer een reis naar Frankrijk te maken is er vanavond een rapport bespreking van de oudste. Daar willen we best heen als het even kan. Alleen in de haven mag je wel komen om te laden, maar dat schepen ook wel eens moeten wachten en dan ligplaats nodig hebben blijkt niet algemeen bekend. Bijna nergens mag je liggen, laat staan van boord gaan. Wat schetst mijn verbazing als ik me meld bij het bedrijf waar we morgen ochtend moeten laden. Ja, natuurlijk mag u de auto er af zetten, van het terrein af en er vanavond ook weer op. Eigenlijk vrij normaal, maar we maken zo vaak anders mee dat dit bedrijf een pluim van ons krijgt.

In Hal 3 moesten we laden, maar lagen nog in Hal 1, want daar mochten we overnachten. Dus voor aanvang even verhuizen naar de andere hal. Daar is echter geen beweging te zien. We wachten even af. Een half uurtje later hangt de buurman aan de telefoon die nog in Hal 1 ligt. Ze willen dat ik naar de overkant kom om te laden, maar jij bent eerst. Dus loop ik naar de mannen in Hal 1 toe. Ja, het is echt hier hoor, hebben ze dat dan niet doorgegeven. Dus dan weer terug verhuizen. Het laden gaat netjes, maar net als een bekend boter merk, je moet er wel even bij blijven. Als bijna alle rollen in het ruim staan komen ze tot ontdekking dat er een rol in het ruim staat die een heel andere bestemming heeft. Dus die er uit, maar dan klopt de gewichtsverdeling niet meer. Ik krijg er een andere voor terug en met de laatste rollen die nog op de kant stonden krijg ik het schip nog zo dat het er netjes bij ligt.

Dat is makkelijk. De kinderen hebben vakantie en lopen naar boord. Naar de drijvende steiger Beatrixsluis is dat goed te doen. We varen via het Merwedekanaal op het gemakje langs Gorinchem. De wind neemt langzaam toe en voor morgen zijn de berichten zo dat ik het niet meer zie zitten om met een afgeladen rollenschip over Zeeland te varen en verkies uit veiligheid de Antwerpen route.

Via de Royersluis verlaten we Antwerpen en gaan de Zeeschelde op. De vloed zit er al goed in en loopt lang door zodat sluis Merelbeke net voor sluitingstijd gepasseerd is. Daar maken we vast.

Geen wekker, alles rustig aan zondagmorgen. Na het ontbijt vertrekken we richting Gavere. Dat is nog voor de eerste sluis. Zo'n haast hebben we niet en om hier op zondag te mogen varen of liever een sluis te passeren moet je vijftig euro betalen. Dat gaat me echt te ver. Ondertussen spreken we af met stagiair Ed en zijn dochter dat ze naar Gavere toe komen. Ed heeft blijkbaar zulke enthousiaste verhalen verteld dat zijn dochter nu overweegt om een nautische opleiding te gaan doen. Daarom doet zij deze week bij ons aan boord een “ Snuffelstage”. Pa weet het al en maakt gewoon vaardagen.

Eerste schutting mee. De afvoer van de Schelde is iets afgenomen ten opzichte van gisteren. We halen nu 1 kilometer meer dan gisteren. Er moet wel hard gedraaid worden. Tot mijn verbazing loop ik de buren langzaam in en ga ze zelfs voorbij. Raar, want normaal gaan die altijd harder. Blijkt dat er 1 rommel in de schroef heeft en niet vol kan draaien. De volgende sluis hebben ze een duiker besteld. In de loop van de dag neemt de afvoer weer toe. Dat kan ook niet anders met zulk triest weer. Moeten nog even vast maken, omdat de brandweer een te water geraakte auto uit de Schelde gaat vissen. Na een uurtje kunnen we verder. Tournai is een zware dobber, maar komen boven. Voor de grens de bunkers vol, zodat we klaar zijn om de Seine op te knallen. Daar zullen we wel een paar extra liters nodig hebben.

De Franse schelde varen we samen met een pousseur. Deze duwt nog niet zo lang en het motor vermogen is daar blijkbaar nog niet op aangepast. Deze gaat niet hard. Ed stuurt hele stukken en zelfs een paar sluizen. Aan het canal du Nord komt er net een lege vanuit Douai het kanaal in en daar kunnen we mee mee schutten. Die moet in Marquion laden dus verder schutten we alleen. Tegenvaart is er nauwelijks en komen daardoor nog door de tunnel.

Wel een frisse neus gehaald, maar geen vers stokbrood. Op woensdag dicht. O, ja dat was zo denk ik als ik voor een dichte deur sta. De vallei van Clery komen we niemand tegen. Alle sluizen staan klaar, pas vanaf Languevoisin komen we weer schepen tegen. Net het kanaal niet uit vanavond. Wel naar de supermarkt voor het een en ander aan proviand. Want dat gaat best hard met 7 man aan boord.

Dat is meestal zo, nu kom je de ene na de andere tegen. Veel bekende waar ik een praatje mee maak. Haast geen tijd voor een broodje. Aan Janville via de kleine sluis. Toch nog 1 spitsensluis van de reis dan. De Oise gaat behoorlijk voorstroom. Aan Isle Adam houden we het voor gezien.

De Seine is andere koek, Daar is het stroompje in tegengestelde richting. We zullen wat meer geduld moeten hebben. Het is er wel mooi weer bij. Bij sluis Suresnes is het nog even spannend als wij vlak voor de midden sluis zitten komt er een afvaart de oever sluis uit. Vanwege de stroming moet hij dan veel opsturen, maar dat kan niet omdat ik daar vaar. Het gaat goed. Niet zo heel slim van de sluiswachter om op dat moment de deuren te openen.

Vanmorgen de waterberichten weer eens nagekeken. Het is weer iets opgekomen. Waar moet dat nu vandaan komen, het is toch al een paar dagen droog. Twee jaar terug zijn we met 100m3/s meer en dezelfde tonnage de stad boven gedraaid. Pont Iéna lijkt minder moeilijk als toen dus moet lukken. Echter Pont invalides blijkt een brug te ver. Daar zakken we terug achteruit. Niet leuk zoiets. Ik laat het schip terug zakken tot beneden de brug en probeer het nog een keer. Zelfde resultaat. Dan maken we net beneden de brug vast. Er is een mooie kade voor calamiteiten. Daar liggen we dan. Midden in de stad. Onze stagiairs vinden het niet zo erg dat ze nu in hartje Parijs moeten verblijven. Ik stuur ze daarom maar samen de stad in, want om nu met zijn allen aan boord te blijven kijken naar het langs denderende water zal niets aan de situatie veranderen.

We staan vroeg op, bekijken de laatste waterberichten en gaan proberen of het vandaag gaat lukken. Het debiet is weer iets afgenomen en de waterstand gezakt. Alle passagiersschepen en rondvaart spul ligt nog op één oor dus kunnen het zonder drukte om ons heen gaan doen. De stuurhut komt niet onder de brug uit, verder gaat ie niet. Dus laten hem terug achteruit zakken, alleen ziet een lege buurman die achterop komt dat niet en wij zien hem ook rijkelijk laat. Pffff dat gaat nog net goed. Als we van die schrik bekomen zijn proberen we het gat van de afvaart een keer, maar daar geraken we ook niet boven de brug. Waarom de buren dan geen sleepje geven? Dat mag niet meer. Wel bij elkaar langszij, maar dat wil je nu echt niet. Zo zie je maar dat de wetgever niet zo goed is in het afwegen van gevaarzetting.

Al gast ontwaken in hartje Parijs aan boord van de Westropa. Het overkomt Edith vanmorgen. Ondanks dat het nog heel vroeg is staat ze al wel paraat, want ze wil niets missen. De motor draaien we langzaam warm voor de wal en ondertussen gaat de auto aan boord. Zowaar lukt het nu wel om de brug te bedwingen. En ook de alternat is haalbaar. Heel blij als we boven het eiland zijn. Daarna is er niet veel meer aan de hand. Alsof dat nog geen vreugde genoeg is, we hebben er mooi weer bij. Bovendien laat zich de volgende reis nu bevestigen.