21 reizen in 2015. Dat zijn er 5 minder dan vorig jaar. En ook de omzet is behoorlijk lager uitgevallen. Namelijk 22% Dat klinkt zorgwekkend. Valt echter wel mee. Begin 2015 zijn we een maand of twee uit de roulatie geweest vanwege de verbouwing voorop. De vervoersprestatie is daardoor ook fors kleiner dan in 2014. 2,5589 miljoen tonkilometer. De Gardner heeft daarvoor 19 m3 brandstof nodig gehad en 1727 uur gedraaid. Beide uiteraard minder als een jaar eerder. Leegvaart is 30% meer geworden. Het gemiddeld brandstofverbruik per uur is een beetje gestegen. Vast een psychologisch effect van de substantieel goedkoper geworden brandstof en daardoor iets minder voorzichtig met de regulateur omgesprongen. En dan heb ik in 2015 zelfs waar dat verkrijgbaar was het duurdere, maar minder roet, stikstof en stank uitstotende, GTL brandstof gebunkerd. Desondanks is de kostenpost brandstof harder gezakt dan de omzet.

De eerste officiele werkdag van het jaar wordt meteen benut om het schip te lossen. Als dat een voorbode is voor de rest van de dagen gaat het nog druk worden. De 200 ton is er zo uit. Dan de haven weer uit en de IJssel af richting Zwolle, via het Zwarte water naar Hasselt toe. Daar kunnen we vanaf maandag terecht om de laatste dingetjes af te maken aan de voorwoning.

Het is gemeen koud, als ik het schip heb afgespoeld ben ik er even niet lekker van. Mijn handen tintelen en voel me draaierig. Na een kwartiertje bij de verwarming is het gelukkig weer over. 'S avonds brengen we de kinderen naar internaat. De kerst vakantie zit er weer op.

Er was blijkbaar iets mis gegaan bij het lijmproces van allerlei strippen op de kopse kanten van platen. Het opnieuw lijmen blijkt een tijd rovende klus te zijn. Die platen kunnen niet terug de machine in want ze zijn veelal verwerkt in de betimmering. Uiteraard vallen deze werkzaamheden voor ons onder de garantie.

Het land is verdeeld. En wij zitten duidelijk in de gevaren zone. Aan boord zijn we wel gewend dat het af en toe glad kan zijn. Gisteren nog druk met sneeuw vegen. Nu is het ijzel. Dat krijg je een stuk lastiger weg. Aan de wal blijkt het zeker zo glad als aan boord.

Er kon nog een schepje bovenop. Vanmorgen zijn verschillende werknemers met auto en al het dijkje afgegleden dat hier vlakbij is. Er zijn zelfs helden die met de fiets naar hun werk gekomen zijn, al moeten die wel bekennen dat ze de fiets meer als rollator hebben gebruikt dan er op hebben gezeten. Ondanks de extra hindernissen komt het werk bij ons af en heeft onze coöperatie weer een reisje Astene voor ons kunnen vangen. Eerst moet dat fors goedkoper dan een paar weken geleden en daar heb ik voor gepast. Net als ik denk dat het niets meer gaat worden met die reis komt de bevestiging.

Op zich tijd genoeg, maar ze geven forse wind af voor vanmiddag en met ons lege bootje stampt dat zo. Daarom vroeg begonnen en al op tijd in Schellingwoude. Waar we bekende zien liggen en er langszij schieten voor een bakkie.

Leuk die landmarkt hier vlak voor de deur. Veel “aparte” producten hebben ze hier. Alleen bij de kassa is het even schrikken. Als de ergste wind weer is overgewaaid varen we naar de haven, alwaar ik een plekje moet zoeken waar de rest aan boord kan komen en de auto opgepikt, want door het slechte weer heeft de laadplanning wat achterstand opgelopen.

Heel schappelijk. Om 7 uur gaat de telefoon, of we kunnen komen laden. In de stuurhut zie ik dat alle lege schepen inmiddels zijn verdwenen. Blijkt dat we de laatste zijn om te laden. Na belading meteen door en ook de thuishaven slaan we over. Meteen door de lek af. Daar krijgen we wel controle van de waterpolitie. Dat was alweer een poosje terug. Klopt, maar dat moest rijkswaterstaat toch doen? Dat blijkt achterhaald. Nu gaat de politie het zelf ook weer doen. Dus vanaf nu nog meer controle, want RWS blijft het ook doen en die diensten communiceren niet wie wanneer is gecontroleerd.

De wind heeft er weer zin in vanmorgen. Volgens de berichten zou die wat afnemen tegen de tijd dat wij de zeearmen over moeten. Dat blijkt gelukkig te kloppen. Er komt desondanks behoorlijk wat zout over. Binnen Terneuzen vinden we het mooi geweest vandaag.

Dat is jammer, ik had me verheugd op een vers broodje uit de brood automaat op sluis Evergem, maar deze is helemaal leeg. Op de oude Leie gaat er een schip net voor me uit, maar die moet bij het middelste los adres zijn. Wij weer bij de laatste. En dat is nu de enige waar geen schepen liggen te wachten. Ze beginnen 's middags met lossen, maar wij komen in tegenstelling tot de brood automaat niet helemaal leeg.

Vanmorgen verder met lossen. Een volgende schip ligt al te wachten, voordat ik het ruim dicht en de autokraan plat heb worden de papieren netjes aan boord gebracht en maak meteen plaats voor de volgende. Achteruit naar de zwaaikom, Niet dat de vorige keer de toeristische Leie niet bevallen is, maar er hangt een reisje van Noord Frankrijk in de lucht. Voordat ik echter de oude Leie uit ben krijg ik uitsluitsel dat die reis hem niet gaat worden. Twee minuten later kan ik een bod uitbrengen op wat naar Noord Duitsland. De ligplaats in Deinze die ik op het oog had blijkt bezet. Nu de situatie toch is veranderd gaan we meteen maar door richting Gent. Voor Noord Duitsland was men niet akkoord. Weer een paar minuten later komt de vraag of we morgenavond in Amsterdam kunnen laden voor Haastrecht. Dat kan, alleen moeten we daarvoor vanavond wel een beetje doorhalen.

De wind was weer eens pittig, ondanks het lege schip is het zout overal heen gewaaid gisteravond. Wel een gelukje aan de krammer sluis. Door een storing lag er een sluis uit en moest mijn voorganger wachten op de derde ronde. Dankzij onze bescheiden afmetingen konden wij door de jachten sluis 's avonds komen we precies op de afgesproken tijd de haven in. Daar komt een oud stagiair en inmiddels collega even langs, maar veel tijd om bij te praten is er niet, want we moeten gaan laden. Als dat is gebeurd zoek ik een plekje. Het is wel mooi geweest voor vandaag.

Dat zou mooi uitkomen met de waaiersluis. Dan moeten we zorgen dat we voor de spitssluiting door de bruggen in Amsterdam zijn. Ondanks dat het werkelijk pokken weer is (arme stadsbrugwachters) Vaart het hier over de Amstel prachtig. Met dit weer laten de roeiers zich niet zien. Helaas moet ik in de Tolhuissluis om vanaf de Amstel naar het Aarkanaal te schutten wel even naar buiten. Daarna knapt het eindelijk wat op. Voor de Waaiersluis tijd om het schip af te spelen. Als het gelijk water is laat de sluiswachter ons door. Inmiddels is het alweer donker, maar varen wij nog even naar de fabriek.

Daar ligt echter nog een geladen en een lege collega. De lege vertrekt en de geladen gaat lossen. Voor ons gaat dat maandag worden.

Het weekend wordt benut om een paar, niet te veel, klusjes op te knappen, wat vrienden te bezoeken en een schaatstocht te maken. Nee, niet op natuurijs. Vraag me af of dat er überhaupt wel in zit deze winter. Daarom de 3 km baan in Biddinghuizen op gezocht. Helaas waren we niet de enige met dat idee.

Onlangs is de Samenwerking het bedrijf in Haastrecht waar we moeten lossen, behoorlijk uitgebreid. Daarom ook veel nieuw personeel. De losser moet duidelijk nog de slag te pakken krijgen. Niet leeg vandaag ongeveer de helft is gelost.

Verder met lossen. Een drukte vanjewelste met vrachtwagens vanmorgen. Er ontstaat zowaar een wachtrij. Die chauffeurs zijn net schippers. Ze kluiten samen en staan daar wat te mopperen. Zo van “ ik had al leeg kunnen wezen” Als ik ondertussen met de hand het schip weer een stukje verhaal staan ze daar stomverbaasd naar te kijken. Doe je dat nou zonder motor vraagt er één. Dat kun je bij ons wel vergeten zegt een ander. Kijk daarom is vervoer per schip zo energie efficiënt.

Gisteren zijn ze al vroeg moeten stoppen met lossen, omdat de silo vol zat. En heb ik voor de tweede keer de bestelde brugwachter moeten uitstellen. En zelfs vandaag red ik het helaas niet helemaal en ben wat te laat. Maar ja, dat is nu eenmaal inherent aan zijn beroep. Het heet niet voor niets brug wachter. Maar in IJsselstein zijn de rollen omgedraaid. Geen brugwachter. Niks om vast te maken. Via de gemeente hoor ik dat de man van dienst ziek is. Te ziek blijkbaar om een vervanger te regelen. Gelukkig kan de mevrouw van de gemeente dat wel. Voor donker in Vreeswijk red ik nu helaas niet meer. En dat valt niet mee in dit smalle vaartje met de donkerte.

Ai, De wasmachine geeft het op. Dat kan op een slechter moment. Ondertussen maak ik schip en ruim weer in orde nu de dooi is ingetreden. Dat was wel behoorlijk werk. Neem gelijk de auto even mee. Onze coöperatie krijgt via via een partijtje aangeboden. Ik krijg het magere voorstel en doe een tegenbod. Veel te duur krijg ik te horen. Jammer.

Dan komt vanmorgen het voorstel om het verschil te delen, maar ben van mening dat mijn prijs scherp genoeg was. Nadat de wasmachine keurig aan boord gebracht en aangesloten is. Krijg ik te horen dat de charter er zo aan komt. Soms is het wel leuk dat poot stijf houden.

De dames hebben een turnwedstrijd. D vaart samen met mij even naar buiten en gaan bij de Beatrixsluis liggen. Het zeeschip komt wat later binnen. Dat komt mooi uit, want kunnen dan maandag morgen hiervandaan vertrekken, maar helaas niet vanuit het dorp, omdat daar pas vanaf negen uur bediening is. Heel fijn die versoberingen…

Rustig aan, zondag wat langer op bed blijven liggen. 'S middags tijd voor een spelletje. En weer het onvermijdelijke internaat.

Eenmaal in Amsterdam vraag ik hoe het er voor staat. Planning is ergens vannacht. Dat is dan weer minder. Een oud stagiair ligt hier met zijn schip. Ik ga er net voor liggen en praten even bij. Op dat moment komt Ed aangereden. Ed is een zijinstromer en komt van de week hier een paar vaardagen maken.

Inderdaad hebben ze ons vannacht te pakken. Voordeel is dat ons kleine scheepje zo vol is en niet alle nachtrust naar de knoppen is. Als de ijkmeester klaar is staan we een moment te dubben. Verder pitten of meteen maar door. Eigenlijk is verder pitten niet echt de moeite meer dus gaan onderweg. Ed spoelt het schip af en stuurt een heel stuk Amsterdam Rijn kanaal. Het Merwede kanaal is heel anders varen. De Biesboschsluis schut maar tot vijf uur. Dat redden we. Ergens in de Biesbosch zoeken we een plekje voor overnachting. Het is mooi geweest. Nu hopen dat de bevers ons vannacht met rust laten.

Wat een rust hier. We genieten er een moment langer van, want naar Breda is het nog maar een paar uur varen. Dat had ook best gisteren gekund, maar de lossing is voor donderdag voorzien. Te slecht weer vandaag. Heel op het gemak varen we voor de wal. Daar splitsen we een paar wijfhout touwen en een strop.

Vandaag inderdaad beter weer om kunstmest te lossen. Deze gaat de loods in, met twee kleine vrachtwagens die heen en weer rijden. Ed wil wel mee papieren halen. Een voor de goede orde ontvangen afgetekend connossement en een losverklaring. Een soort vergunning dat na het bezemschoon opleveren van het ruim het spoelwater overboord mag. Dat begrip bezem schoon is een rekbaar begrip. Deze keer is er echt goed gedaan. Ed spoelt het ruim uit en we vertrekken naar Werkendam.

Al een tijdje waren er twee buikdenning planken kapot. Die had ik dan provisorisch wat gerepareerd, maar eigenlijk moeten er gewoon nieuwe in. Dat komt nu mooi uit en kan er terecht. Voor dit doel heb ik al een tijdje een stel composiet planken liggen die nu geplaatst gaan worden. De komende tijd zijn we wat dat betreft proefkonijn. De mannen beginnen al om zeven uur. En net na de middag zijn ze alweer klaar. Wij kunnen maandag in Rotterdam laden voor Haastrecht.

De buikdenning is weer dicht. Alleen het geeft wel een hoop rommel vooral zaag- en schaafsel. Ik maak het ruim weer in orde voor ontvangst van de soyahullen.

Ik weet het. Het is heiligschennis op zondag Werkendam verlaten, maar gisteren waaide het me te hard en was de voorspelling voor vandaag een stuk beter. Onze lieve heer heeft er vast begrip voor.