Opeens een idee voor een sinterklaas cadeau. Dus meteen naar het centre commercial om spullen te halen. Bij aanvang van het laden kan ik tussendoor er wat aan werken, maar dan moet ik toch echt opletten met afladen. In Reims blijven we bij het uitvaren van de middelste sluis weer zitten op de betonnen rand. Heel vervelend. Ook voor de buren achter ons, want die kunnen nu niet verder. Na een kwartiertje stoeien lukt het ons om het schip weer vlot te krijgen.

We laten de buren vandaag eerst vertrekken, ze liggen langszij en recht voor de sluis. Heb ik mooi even de tijd om een V-snaar te vervangen, natuurlijk de achterste, zodat ze alle vier er af moeten. Want daar was gisteravond geen tijd meer voor voordat er aan een spel kolonisten gespeeld ging worden. Had gezien dat de dynamo van de start accu's niet oplaadde. Een gang naar de machine kamer leerde dat de riem het had begeven. Gelukkig niets ernstig.

De sluiswachter van dienst heeft goede zin. Hij praat honderd uit over de honden hier op de sluis en de vele schepen die passeren, want het is gezellig druk op canal Abbecourt. Al gaat de drukte wel allemaal dezelfde richting op, want tegen komen doen we bijna niets. Ze zijn er, buren die nog langzamer zijn dan wij. Als hij afslaat richting canal St.Quentin besluit ik via canal du Nord te gaan.

Daar kunnen we met een andere spits mee, maar twee sluizen verder is het licht geworden en een collega juist gestart. Dus vallen wij af. Zo schutten wij de rest van de dag alleen en varen 's avonds beide buren voorbij als die vast maken tegen dat het donker is.

Niet echt ver uit de grote tunnel laten de kinderen zich zien in de stuurhut. Één van hun merkt op, ik dacht al wat blijft het lang donker, maar we zaten in de tunnel.

Nou VNF heeft me echt eens verrast. Bij de laatste sluis krijgen we een chocolade sinterklaas mee. Al had ik liever gehad dat VNF zijn vaarwegen eens gewoon onderhoud en ondieptes weg haalt. Of de armzalige plannen van maar acht uur bediening per dag niet gaat uitvoeren, maar als men toch graag geld over de balk smijt is dit wel een leuk gebaar.

Samen met de buren van Reims hebben we nu een tankwagen gasolie besteld. Die olieprijs blijft maar zakken, wie had dat drie jaar geleden gedacht. In Merelbeke kunnen we meteen door. En gaan meteen de Rupel nog in. Het lijkt daar wel extreem laag water of de bodem komt daar omhoog, want op verschillende plekken geeft de diepte meter waardes aan dat ik verwacht ieder moment te raken. Dat blijft uit, maar blij dat we vast liggen aan de palen bij de koeiestaart.

Om vijf uur al voor de deuren van de Zennegat sluis liggen. Dan kunnen we net nog binnen voordat het water te ver weg is. De sluiswachter is op tijd gelukkig. Op de losplek houden ze woord en de buren gaan lossen, vrijwel meteen na aankomst en wij volgen daar op. Zodat we 's avonds alweer leeg zijn.

Eerst de boel maar weer schoonmaken. De dames gaan boodschappen halen. Ondertussen passeren er verschillende aanbiedingen van reizen die om één of andere reden weer niet door gaan. Na de middag beet. Kunnen maandag in Amsterdam laden voor Astene. Dat is grappig, want daar zijn we nog nooit geweest.

In Antwerpen pikken we de schroef weer op die inmiddels is gerepareerd. De rekening gaf de indruk dat ze met gouden randjes hadden gerepareerd, maar ik zie ze er niet aan zitten.

Dan moeten we maar aan de Beatrixsluis blijven liggen klotsen, want het Merwede kanaal heeft op zondag geen bediening. Met de auto wat spullen en onderdelen halen. Een pomp ter reparatie wegbrengen en membraan halen voor een andere pomp.

M had vannacht een paar vriendinnen te logeren na het organiseren van “challenges” En had ik gisteravond voor het eerst twee jongens voor de deur die naar mijn dochter vroegen.

Even de membranen in de pompjes zetten voor we naar Amsterdam varen. Althans dat was de bedoeling alleen dat “even” viel vies tegen. En het ergste nadien lekt het nog. Nadere inspectie leert dat 1 van de stalen kuipjes er onder een mini gaatje heeft. Wat nu dan? En dat op zondag. Met solderen het kuipje dicht gekregen. Het is dan wel al aardig in de middag en was nog wel vroeg opgestaan. We besluiten dat ik de kerst viering op internaat skip en in mijn eentje naar Amsterdam vaar.

Maandag morgen eerste werk. Dat was wat ze vrijdag middag aan de telefoon vertelde. Aan het eind van de ochtend denk ik dat het allemaal onzin was, maar dan komt er een tweede kraan en weegtoren op de boot. Als dat spul allemaal vast ligt gaat de telefoon. Inderdaad laden. Het was dus wel eerste werk, maar alleen iets later. Eenmaal geladen gaan we onderweg.

Eerst eens uitzoeken of we voor die oude Leie misschien bediening moeten aanvragen. Dat blijkt niet zo te zijn. De ontvanger wil woensdag wel lossen dus zetten we vandaag door tot de brug van Deinze.

Als de brug net aan het dicht gaan is na onze passage dient er zich een tweede schip aan. Oei, die zijn we net voor dan. Blijkt dat op dit kleine stukje wel drie bedrijven zitten. Wij moeten bij de laatste zijn. De buurman bij de eerste. Als de papieren op kantoor gebracht zijn gaan ze beginnen met lossen. Echt snel gaat het niet, maar komen wel nog leeg vandaag. Een volgende reis die was voorzien moet opeens een week later geladen. Dus dat wordt voor ons niets meer. We blijven in het centrum van Deinze liggen gezellig recht voor de kerstmarkt met ijsbaan.

Langzaam aan richting kerstboom varen waarschijnlijk. Alleen nu we hier toch zijn en de tijd hebben. Is de oude Leie misschien wel een leuk idee om te varen. Dat was vroeger DE route tussen Gent en Lille en de spits het grootste schip. Zou dat nog kunnen met een spits, of is er ergens een lage brug gemaakt of een versmalling gemaakt. De brugwachter kan me daar in niet verder helpen. Ze weet een scheepje dat het stuk wel eens vaart en misschien dat die de info kan geven. Dat kan die. Van de brughoogte is hij niet zeker, in het slechtste geval moet de stuurhut er even af. En het zal zeker niet mee vallen met de bochten. Nu hoeft het niet altijd mee te vallen en we beginnen er aan. De mooie oude klapbrug bij het openstaande spitsensluisje van Astene moet bediend. De brugwachtster is al enthousiast en met haar nog enkele café bezoekers. De enige versmalling die we zien zijn een paar omgevallen bomen en voortschrijdende slib afzettingen met rietkragen in de bochten. Bij één van de prachtige huizen komt een mevrouw met camera naar buiten rennen die verdacht veel op Hilde Crevits lijkt en roept; zijt ge verloren gevaren. Alleen dat al maakte deze tocht zeer de moeite waard en zeker aan te bevelen, want de bruggen zijn minstens 5,25 m.

In Dordrecht gaat Henny er vast af om de kinderen te halen en vaar ik verder richting Nieuwegein. Net als ik denk dat het nu niets meer gaat worden met die bevrachting op vrijdagmiddag komt er een vraag of er vanavond in de Europoort geladen kan worden voor Eindhoven. Tja, als dat dan ook echt vanavond gebeurd zou het mogelijk zijn. Maar morgen kan ik echt niet. Dan is namelijk de ledenvergadering waar ze vast de voorzitter verwachten. Dus we krijgen gegarandeerd dat we voor morgenochtend vroeg geladen zullen zijn. Akkoord, dan draaien we om, ik was al in Schoonhoven en had nog gezegd hoe dichter bij de thuishaven hoe duurder dat ik wordt. Dit reisje kan nog mooi voor de kerst.

Prima geslapen vannacht. Dat wil dus zeggen niet geladen. Uiteraard als ik in de auto onderweg naar de vergadering ben gaat de telefoon. Of we naar de kraan kunnen komen. NEE, dat kan niet. Dan is het wel even stil. Waarom niet als ik vragen mag? Omdat dat zo afgesproken is. Vanavond zijn we weer beschikbaar. Dan gingen ze verder met de volgende.

Nou wist ik wel dat de Europoort een serieus stuk westelijker ligt dan Rotterdam, maar verbaasde mij gisteravond tijdens de rit terug naar boord wel dat het zelfs voorbij de afslag naar Engeland is.

Ik heb het al een paar dagen kunnen bekijken. Op het zeeschip ligt een drijvende kraan. Dat ding heet Gigant. Ik kan u verzekeren, die naam is treffend. Er hangt een grijper aan waar zo'n 25/30 ton mais in gaat. Dat ding is zo groot dat de opening in de lengte richting van het ruim open moet anders kiepert er aan weerskanten mais overboord. Als dat niet intimiderend genoeg is. We moeten dus zelf op het ingeladen gewicht letten en op tijd stoppen. Hier in de Europoort is het water zout. De eind (hoven) bestemming op zoet waardoor er onderweg een paar cm diepgang bij komt. Het zeeschip ligt aan het Calandkanaal waar continu scheepvaart langs komt, tegen de tijd dat ze ons roepen om te gaan laden is het weer donker. En als kers op de taart is de wind toegenomen tot stormachtig. Dat het ingeladen gewicht op 120 kilo na precies dat is als overeengekomen is, is meer geluk dan wijsheid. Maar krijg van de ijkmeester en de mannen op het kraanponton toch petje af. Ik voor de kraanmachinist.

Dat is pech, aan sluis 2 begint er eentje net voor ons neus en omdat sluis 3 een dubbele sluis is hebben we daar dubbel zoveel wachttijd. In theorie is dat niet nodig, maar of er tegenwoordig met de afstand bediening niet meer met de kolken afzonderlijk geschut kan worden of de afstand bediener weet niet hoe dat moet is om het even. Het gebeurd niet. En vaart mijn voorganger eindelijk uit aan de bovenkant, komt er ook nog afvaart aan waar op gewacht gaat worden.

Het bedrijf waar we moeten lossen is inmiddels van naam veranderd sinds de laatste keer dat we er gelost hebben. Dat is dan al meer dan 3 jaar geleden volgens de lossers. De houten palen tegen de dwarswal aan de haven leek mij een mooi plekje voor de kerstdagen, alleen zijn twee mannen op een vlotje aan het werk met die palen. Op de waterlijn maken ze een kunststof rand die wat beter bestand is tegen rot. In dat geval varen we maar naar Den Bosch of zo. Al herinner ik me een verhaal van een gestolen buitenboordmotor bij een collega. Onderweg verneem ik uit betrouwbare bron dat er aan de Handelskade in Vreeswijk precies een spitsenlengte vrij moet zijn. In dat geval zetten we vanavond behoorlijk door.

Lang geleden dat we via St Andries en Tiel naar Nieuwegein varen, maar dat komt omdat sluis Andel nu gestremd is. Tja en achteraf was het verstandiger geweest weer via Tilburg te varen, want dinsdag na de kerst gaan we weer in Rotterdam laden. Deze keer voor Deventer. Eerst echter kerstdagen in de thuishaven. Ik grap tegen de buren dat het geweldig van ze is om precies een plekje voor ons vrij te houden, maar zie aan het gezicht van de buurman die nu twee breed ligt, dat hij deze niet erg kan waarderen.

T/m 27-12-15. Drie kerstdagen relaxen, eten, wandelen en cadeautjes en surprises uitpakken.

Tja, moet nu de puinhoop weer worden opgeruimd, en wat voorraden aangevuld.

Moet precies kunnen. De vergadering van BLN-Schuttevaer afdeling Utrecht bijwonen en op tijd aan boord zijn om te gaan laden. Niet lang nadat ik terug aan boord ben worden we geroepen. Dan gaat het snel, want het is deze reis maar 200 ton.

Vroeg op om met de vloedstroom de lek op te varen. Waar het uitgesproken druk is zo tussen de feestdagen door. Het loopt verder prima. Dat kun je toch goed merken die 50 ton minder dan gebruikelijk. Bovendien stroom loopt er op de Nederrijn niet op dit moment. Aanvankelijk was het plan om op tijd in Driel te blijven, maar daar is het nog zo vroeg dat we doorgaan tot de kade in Doesburg.

Bij de sluismeester van Deventer informeer ik waar we precies moeten zijn. Het blijkt helemaal achteraan te zijn. Bijna aan het kanaal naar Raalte. Vroeger spitsen vaarwater, Nee dat kan nu echt niet meer. Het bedrijf lost nog een beetje en gaat zaterdag verder.