De Vreeswijkse museumwerf had een thema over flessenscheepjes. Dus was er bezoek uit Noord Duitsland over gekomen. Als dank voor het geboden onderdak is mijn collectie gegroeid. Wat een kunstenaar die Willy Jahn.

Iedere schipper zal het herkennen, problematiek rond het laden en lossen en de planning ervan. Daar is best wat aan te verbeteren. Dat tracht een aantal partijen rond de verlading van Agro bulk in de zeehavens, vandaag te doen. Een eerste verkenningsgesprek vindt vandaag plaats. Ik kreeg het verzoek om daar onze coöperatie te vertegenwoordigen.

Het is zover. We gaan lossen. Je kunt merken dat het vandaag de meest ervaren losser is. Hij haalt alles er uit wat er in zit, voor zover dat kan met een 30 tons zuigertje. Tussen het verhalen door een bespreking bijwonen is wel lastiger als ik had ingeschat, gelukkig was een collega bereid me te assisteren.

Het jachtenseizoen is weer ten einde. Dat betekend dat we bediening voor de gekanaliseerde Hollandse IJssel 24 uur van te voren moeten aanvragen. Nu blijkt 24 uur meestal niet haalbaar. Deze keer wel en had ze voor vanmorgen besteld. Vertrekken van de Fabriek in Hekendorp richting Oudewater, Montfoort en IJsselstein. Deze ronde het vaarwater voor ons alleen. Redden het zelfs zonder dat tuinmeubilair achterblijft in de schroef. In de thuishaven wordt het ruim weer in orde gemaakt voor een volgende lading.

De laatste eer bewijzen aan Marie Korperaal, vroeger van de spits Jenneke.

Het was me het weekje netwerken wel zeg. Blij dat we volgende week weer echt kunnen varen. Gaan staalrollen vanaf de Europoort naar Parijs brengen. Dat gezeur van bediening aanvragen is ook al het geval voor de Koninginnesluis. Nu is er niet zo'n haast bij maar de bedieningstijden zijn zo ingekrompen dat we vanavond naar buiten moeten schutten en op de drijvende steiger bij de Beatrix overnachten.

M heeft in het kader van een school uitwisseling programma deze week een leeftijdsgenootje over uit Engeland. Goede oefening voor haar Engels. Voor het Engelse meisje moet het erg vermoeiend zijn. Ze krijgt veel gebrekkig Engels te horen en zij moet het allemaal maar begrijpen. Daar komt bij dat ze van hot naar her gesleept wordt. Zoals vandaag meevaren op een vrachtschip. How cool is that? Menig foto gaat over de app naar het thuisfront.

Als alle kinderen weer voor hun week verblijf zijn afgeleverd varen wij 's avonds nog naar de Europoort. De wind trekt behoorlijk aan en als we zo'n beetje westelijk van Hoek van Holland zijn waait ons tuintje met één ruk overboord. Bijna de zwemtrap meenemend. Balen zeg. Verder landen we veilig op de laadplaats.

Bij het laden blijkt al snel dat als ze zulke ruime vrij afstanden houden tussen rollen onderling er maar vier in een vak passen en zo een tonnetje of honderd achter zouden moeten laten. Dat is uiteraard niet de bedoeling. Na een korte discussie gaat men gelukkig over op de normale gang van zaken en kunnen we met de volle partij rollen op pad. De wind gooit er vanmiddag nog een schepje bovenop. Zodat we alles storm vast sjorren. Op het Hollands diep en de Volkerak buist het spectaculair. Verder is er niets aan de hand. Voor de veiligheid en gemoedsrust kiezen we wel voor de Antwerpse route.

Daar valt het tij voor de verandering eens mooi midden op de dag. De Royersluis zit niet tegen. Bij aankomst in Merelbeke valt net de duisternis in. Dat hebben we nu eens prima getroffen vinden we zelf. Een klein stukje verder in Gavere sluiten we de dag af, want op het Canal du Nord zullen ze waarschijnlijk toch niet om ons verlegen zitten.

Het Canal du Nord is namelijk 2 dagen dicht vanwege onderhoud. De laatste jaren is dat trouwens standaard zo. Je kunt er dus rekening mee houden. Maar als het donderdag weer open gaat zullen er wel een flink aantal schuttingen voor liggen. Voor het Canal St Quentin liggen we deze ronde te diep. Voor de Franse grens gaan de bunkers vol, want je weet nooit waar de reis hierna weer naar toe gaat. Al zou ik het niet erg vinden als het nu eens geen Herent zal zijn.

Ondanks dat we pas de zesde schutting hebben aan Fresnes, vanwege de feestdag wapenstilstand 1918, heeft het vanmorgen niet eens zo lang geduurd voor we aan de beurt waren. Nauwelijks afvaart. Voor de eerste sluis op het Canal du Nord verwachten we grote drukte. Kan erger. De vierde ronde is voor ons.

Als ik 's avonds voor de buis aan het wachten ben tot Henny met de kinderen terug komen, zie ik dat er in Parijs een drama heeft plaats gevonden. Ik merk dat zij er nog niets van mee hebben gekregen. Ik laat dat dan maar even zo.

In Ribecourt passeren we een flink aantal schepen. Ze zijn allemaal leeg. Op het moment is er vanuit Frankrijk heel weinig vraag naar transport. Hoe anders is dat in de Rijnvaart. Vanwege het lage water zijn zeker twee keer zoveel schepen nodig om hetzelfde te vervoeren.

Het is maar goed dat de sluiswachter het gisteravond nog even opmerkte. Om 7 uur kunnen we al beginnen dat verwacht je niet op zondagmorgen. De Oise kent wel 3 verschillende bedieningsregimes. Dat op een stukje vaarweg van 100 km.

Door de verscherpte grenscontroles was Henny gisteravond pas veel later op internaat dan de bedoeling. Ga lekker slapen en kom dan morgen pas terug was mijn advies. Wordt ik vannacht wakker door een auto die voor het schip stopt. Is ze toch terug komen rijden. Dus die is vandaag de hele dag een beetje gammel. De sfeer die in de stad hangt als we door Parijs varen helpt niet aan mee aan een betere stemming. De Eiffeltoren is dicht, rondvaartboten met een paar passagiers aan boord, vlaggen halfstok. De straten zijn niet leeg, maar veel volk is er in ieder geval niet.

Het plekje dat we gisteravond hebben in genomen is geen succes. We blijven 2 meter af. En het ziet er naar uit dat we hier van de week nog wel moeten verblijven dus zoeken iets anders waar we wel tegen de kant kunnen.

Dat had slechter kunnen aflopen. De was in de droger blijkt nog nat te zijn. Geen spanning meer. Zekering blijkt er uit te liggen, maar hoe komt dat? Er hangt bovendien een vreemd luchtje. Blijkt dat een stopcontact half is weggesmolten. En op een gegeven moment kortsluiting heeft gemaakt.

Nou had ik me voorgenomen om het schip weer eens grondig te soppen als het zo'n druilerige dag zou zijn. Dat is het nu, alleen heb ik er geen zin in. Na een uurtje smoezen verzinnen raap ik alle moed bij elkaar en begin eraan.

Dat lossen schuift steeds verder op. Niet dat we dat op dit moment erg vinden. Er is niet veel werk dus liggen we hier prima. Toch niet morgen lossen. Pas 2e helft volgende week.

We zijn het al een paar jaar van plan en nu komt het er eens van. De slaapkamer aanpakken. Deze is nog helemaal origineel. Donker en gelakt hout. Het schuren ervan is wel meer werk dan gedacht, want er zijn nog behoorlijk veel plekken waar de schuurmachine niet bij kan.

Grrr. Blijkt dat er nog maar een half potje vernis aan boord is. Maar realiseer ik me dat de brico vandaag ook open is. De buurman wil wel mee, want heeft een nieuwe multimeter nodig. Keuze in lakken genoeg, alleen is alle vernis op waterbasis. Omdat ik graag verder wil toch een pot gekocht. Eenmaal terug aan boord blijkt die rommel niet zo'n succes. Blanke lak en hoogglans zijn bij mij toch echt andere begrippen. Als de helft er in zit is het eerste wat ik gedaan heb al droog en ben niet tevreden met het resultaat en kap er mee.

Om te beginnen gaat de gister aangeschafte pot retour naar de brico. Daar krijg ik mijn centen terug zelfs zonder dat men naar de reden van retour vraagt. Bij het uitbetalen dan toch de vraag of er problemen waren. Ze knikt oké en maakt er niet eens een aantekening van. De halve pot vernis die nog aan boord is is van Frans fabricaat Dus kijk eens op hun website en zoek naar verkooppunten. De dichtst bijzijnde zit in Parijs 11e arrondissement niet ver van de Bastille. Ik bel de zaak en hij heeft drie blikken op voorraad. Vanaf het Metro station is het een paar minuten lopen. Een klein in vernis gespecialiseerd zaakje. De eigenaar weet wat ie verkoopt. Dat is bij de brico wel anders. Op de zes zwaarbewapende politie die ik steeds per 2 tegen kom is de stad niet anders dan anders. Dat was helaas 10 dagen geleden wel het geval.

Heel vervelend nu moet ik weer gaan schuren en door die troep van de bouwmarkt zit het schuurpapier na een paar minuten al vol en doet niets meer. Heel ergerlijk allemaal, vooral omdat niet nodig was geweest. Gelukkig komt er een andere buurman lans om te buurten en heb ik een goeie smoes om te stoppen.

Kijk dat glimt tenminste. Dat lakken alleen is niet zo veel werk, maar voor je zover bent. Door de dampen moeten wel alle ramen open dan is het wel te doen. Vanavond slapen we nog maar niet hier, kan beter een extra nachtje luchten.

Eindelijk is het dan zo ver, we gaan lossen. De buren beginnen na de middag en zijn een paar uur later de rollen kwijt. Bij ons gaat het net zo vlotjes. We vertrekken meteen om vanavond de twee grote sluizen te doen. We gaan namelijk leeg naar Reims om daar te laden. Aangezien er op zondag in het winter seizoen geen bediening is tussen la Ferté en Condé proberen we daar zaterdag avond vanaf te zijn.

In St Jean les deux jumeaux krijg ik van de sluiswachter een hele koffer mee met de afstand bediening voor de geautomatiseerde sluizen verderop op de Marne. Opladers en adaptors, de hele mikmak zit er in. Ook een vragenlijst. Alleen is deze al ingevuld door een jachten schipper. Zijn relaas is schitterend en zet mijn handtekening netjes naast de andere: ”Je pense que cette télécommande est une beau jouet d'ingenieur et de haut responsable de VNF. Mais elle ne fait que d'agrandir l'ecart, avec un reseau de canaux et d'ecluse. Plutôt degradé l'ancien modele repond porfaitement aux besoins, il aurait simplement faller amelioré sa distance de prise en comte et l'argent investi dans cette nouvelle telecommande. Aurait pu servier a ameliorer l'etat general des canaux”.

Voordat ik ga vertrekken bereid ik vast het een en ander voor voor de lage bruggen in het kanaal. Daar krijg ik vandaag de tijd niet meer voor tijdens het varen. Als je alleen vaart moet je nog beter voorruit denken. Ze beginnen hier pas om acht uur. Tegen die tijd hoef ik enkel nog de stuurhut te doen. Het is te zien hoe het loopt vandaag het zou mooi zijn als sluis Tours gedaan kan worden. In dat geval kan er morgen gevaren worden. Gedurende de dag krijgen de buren en ook wij meerdere storingen. Bij de laatste Marne sluizen is het pontonnetje in de sluis weggehaald. Voor ons geen punt, alleen de blauwe stang om het schut proces te beginnen is ook weg. Dus moet de storingsmonteur stand bij blijven. Bovendien komen we daar een schip tegen. Dus morgen een vrije dag.

Eerst baal je er van, want dan was je vanavond op de laadplaats geweest, maar eigenlijk is het ook wel lekker. Nog meer als je van champagne houdt. Het wemelt hier van de proeverijen. Die laat ik voor wat ze zijn. Samen met Laska trek ik er op uit langs de wijnvelden(waar trouwens nog een paar vergeten druiventrosjes hangen en die zijn best te pruimen) de bossen in boven op de berg. Waar ik een hert zie dat tot nu toe aan de jagers is ontkomen. Er moeten ook een heel aantal everzwijnen zitten. De grond hebben ze met hun snuit behoorlijk lopen omspitten. Via Romery en Hautvilliers terug naar boord.

We staan wat vroeger op om de stuurhut er af te pakken en alvast naar de sluis te varen. Daar komt eerst de captain framm af. Twee jonge Franse starters. Misschien wel hun eerste reis. In Tours blijkt dat we zaterdag twee uurtjes te kort kwamen om de zondagrust te ontlopen. Aan de andere kant van de tunnel waait het nog harder als vanmorgen. De wind is bijna dwars en de bomen langs het kanaal die enige beschutting geven ontbreken op sommige stukken. Af en toe moet ik hard opsteken om niet in lagerwal te belanden. De sluizen in varen is geen lolletje zo. Niet echt een weertje voor starters zo. Daarom dubbel blij dat Henny vandaag weer aan boord is. We brengen het er zonder kleerscheuren vanaf. Op een verdwaalde druppel na hebben we het wel droog gehouden en kunnen de kleedjes voor over de stuurhut ongebruikt de kast weer in.