Blijkt dat de Duitse spoorwegen een stuk vriendelijker geprijsd zijn dan de Franse. Voor goed 20 euro reizen we met het hele gezin naar Cochem en terug. Daar bezoeken we een Tier und Freizeit park. Het valt goed in de smaak bij de kinderen. Ze vinden het helemaal niet erg om vroeg op te moeten staan. Op de site van het park stond een waarschuwing voor de weg te voet vanaf het station, “Der Fußweg ist jedoch sehr steil” Ik moet bevestigen. Wel een mooie tocht. Een van de kinderen laat enthousiast weten dat het de wandeling berg op waard was. De roofvogel show maakte op mij veel indruk. Wat een prachtige beesten zijn dat. Zelfs gier Jacob met zijn haast kale kop, schitterend hoe dat vliegt.

Zwemmen, zonnen, uitrusten en een spelletje doen, en dan is de dag weer om.

tot en met 5 augustus. Dan moet er vandaag maar iets gebeuren en pak het scheepsonderhoud weer op. De den komt uiteindelijk in de lak te staan. Vieren een verjaardag. Het valt me alleszins mee dat de WSP nog niet aan boord is geweest. Terwijl ze hier toch dagelijks langs komen.

Zowaar hebben we vandaag beet, aan de reis. Als ik zie hoe makkelijk het weer kan gaan vraag je je af waarom het dan steeds niet lukte. Maakt niet uit, nu een beetje de boel opruimen en vertrekken om nog een stukje de Moezel op te varen. Gaan namelijk in Frouard laden voor Ruisbroek. 's avonds weer op tijd vast zodat er uitgebreid tijd is om te zwemmen, want het was weer een echte zomerse dag.

Dat is wel een hele mooie ligplaats geworden in Ellens boven sluis Fankel. Zelfs een bakker voor de deur. Met Frische Brötchen gaan we op pad. En weer een fantastische zomerdag. Alle watersporters genieten er van en wij ook. Er zit echter wel een na deeltje aan. Het water op de Rijn blijft maar zakken. Zo ver dat we tonnen moeten gaan achter laten. Voor de bovenrijn en het gebergte hebben we dat al vaker moeten doen, maar beneden de Moezel is dat voor ons de eerste keer. Daarom heb ik eens bij collega's die dat vaker doen gevraagd welke waterstand schalen leidend zijn en hoeveel je daar “op“ kunt varen. Jammer genoeg is het nog zo dat hoe kleiner het schip hoe groter de marge tussen bodem en schip moet zijn.

Ieder schip vaart namelijk in een soort kuil die hij zelf veroorzaakt. Als twee schepen elkaar tegen komen versterkt dit effect zich. En omdat wij voor Rijn begrippen erg kort zijn duikt ons schip volledig in die kuil. Bij een lang schip blijft voorschip en achterschip beter dragen. Moeten de waterstanden goed in de gaten houden en maandag ochtend bepalen hoeveel ton we gaan laden.

Vannacht geslapen op een voormalige kolen losplaats. Misschien geen ideaal plekje, maar anders zou het de haven van Metz zijn en daar lig je nou ook niet echt gezellig. In haven Trier was het eer gisteravond geen succes in ieder geval. Sinds zo goed als alle kolen centrales langs de Moezel dicht zijn gegaan is het voor de grote schepen slappe hap hier. De afvoer van granen is daardoor stukken duurder geworden. Nu moeten ze de schepen vaak met geld leeg de Moezel in lokken. En dat is ook voor de spitsenvaart niet slecht. In Frouard krijgen we toch nog een kleine sluis deze reis. Een uurtje later stapt een Verse ELV snuffelstagiair aan boord.

De controleur had vrijdag gezegd dat er wel 3 laadpijpen waren en er meerdere schepen tegelijkertijd konden laden, alleen nu blijkt dat ze dat van de silo niet willen. De controleur die van Epernay komt is voor niets heel vroeg opgestaan om hier op tijd te zijn. Wij iets minder vroeg. Het andere schip gaat voor. Die is net voor de middag klaar, maar ja, het blijft wel Frankrijk dus voordat er aan ons begonnen kan worden moet er eerst uitgebreid middagpauze genomen. Dat zie ik wel vaker bij silo personeel. Hoe sneller het materiaal hoe trager de mensen werken. Afijn, na aanvang varen we een uurtje later weg. Had dat nu echt niet andersom gekund. Via de kleine sluis af in Frouard, waarschijnlijk de enige deze reis.

Net op de grens van Frankrijk, Luxemburg en Duitsland, beneden de sluis van Apach zien we een roeibootje drijven. Er zit niemand in. Het is van WSA Saarbrücken en drijft richting de sluis althans dat leek eerst zo, maar die richting komt niet overeen met stroming en wind. Ondanks dat het bootje van een ander land is als de sluiswachter doen we toch een melding bij hem. Blijkt het een radio grafisch peil roeibootje bestuurd vanaf de brug tussen Schengen en Perl.

Michel de stagiair is een reisje mee varen om te zien hoe het er precies aan toe gaat op een spits, maar deze reis is helemaal niet representatief voor een spits. Alles groot vaarwater. Dat is dan het voordeel van een klein schip. Daarmee kun je ook op groot vaarwater varen, maar andersom niet. Ondanks het gebrek aan spitsensluizen is Michel erg enthousiast. De Moezel is natuurlijk ook een heel mooie rivier. Het lijkt er toch wel op dat ik iets te voorzichtig ben geweest met het bepalen van het tonnage. Achteraf had ik meer kunnen laden, wat vooral bij de afrekening prettig is, maar liever zo als andersom.

Je hebt je neus nog maar een uurtje buiten de Moezel gestoken en er verschijnen op een facebook forum van spitsenspotters en andere liefhebbers al verschillende foto's van je. De eerste net beneden de Moezel de volgende aan Weissenthurm. Je kunt als spitsen schipper niet veel meer stiekem doen tegenwoordig. In Köln wat beter opletten. We liggen dan wel niet strak op waterstand, maar als er een wilde bras opkomt die het water een halve meter weg trekt duiken we helemaal in die kuil van hem met ons kleine scheepje. De Rijnbodem een kusje geven hoeft voor mij niet per se. Er schijnen doorgewinterde Rijn schippers te zijn met het motto aanhangen, “al heb je nergens geraakt, dan had je te weinig tonnen bij”

Drukke boel aan boord, vanmorgen vroeg is de “loods” in Duisburg aan boord gebracht. Een toekomstig collega moet binnenkort op voor zijn Rijnpatent en kan de strecke vandaag nog even mee pikken. Dus laat hem veel sturen, dan steek je toch het meeste op. Ik stel vast dat de Waal op sommige plekken bijna net zo ondiep is als eerder op de reis. Wel flink breder. Toch zijn er dan schippers die je tijdens een inhaal manoeuvre heel weinig ruimte geven om zo het schip dat ze oplopen minder aan hem te laten “plakken”. En als je er dan wat van zegt heb jij het verkeerd gedaan. In dit geval leek het nog het meest op een spookrijder die de andere weggebruikers verwijt dat ze de verkeerde kant op rijden.

De autosteiger in haven IJzendoorn kan aan beide zijde gebruikt en dat wordt hij ook, het is een komen en gaan van schepen. Dat geeft wel mooi de behoefte aan. Met Michel vaar ik verder. De rest gaat de laatste week van de vakantie op kamp. De stroom en dus onze snelheid neemt langzaam af. Van de Waal naar de Merwede en Nieuwe Merwede richting Moerdijk, waar een overmaats zeeschip precies op het zelfde moment de kruising op komt. We spreken af dat wij wel achter hem langs gaan.

Op de rustige zondagmorgen heeft de sluismeester van de Kreekraksluis wel even tijd voor een paar vragen. Uit persoonlijke interesse vraagt hij waarom we niet binnendoor gevaren zijn. Dit was zeker sneller? Inderdaad. Sneller, voor het tonnage had het deze keer niet uitgemaakt.

Daar lig je dan zoals afgesproken op je losplek braaf te wachten tot dat de ontvanger genegen is zijn lading te lossen. Blijkt het vandaag een recuperatiedag te zijn. Dat is iets heel speciaals. Het schijnt zo te zijn dat Belgische werknemers het voor elkaar hebben gekregen dat feestdagen die in het weekend vallen, en je dan toch al vrij was, op een door de weekse dag mag inhalen. Onbegrijpelijk. Op zich nog verwonderlijk dat ze überhaupt op maandagen werken, want iedere week valt zondag in het weekend.

Afijn, het is zo ver. We zijn de eerste die lossen. Met twee pijpen tegelijk. We zijn dan ook zo leeg. Michel vertrekt hiervandaan naar huis. Hij heeft de hele reis meegemaakt van laden tot lossen. De volgende keer misschien op klein vaarwater een reisje mee. Bevrachting gaat deze keer een stuk vlotter. We kunnen vrijdag in Stein laden voor Vitry le Francois. Maak eerst het ruim en schip schoon. Als dat klaar is precies een mooi tij om naar Duffel te varen.

De buren bellen om te waarschuwen voor oponthoud door werkzaamheden in Bosche veld, maar in Petit lanaye schijnt het ook druk te zijn. Tja, ik moet nog een stukje varen voor ik er ben. Besluit gewoon via Lanaken en Bosche veld te gaan. Als we daar in de sluis liggen, melden de buren dat ze al zijn geroepen om te laden. Een grote die op beurt stond komt niet opdagen. Hmm, dat zou wel goed uitkomen voor onze weekend plannen. Ik besluit spontaan het bunkeren te skippen tot na belading. Maar vraag me af of dat verstandig was, want de grote is net even eerder op de laadplaats dan wij. Dan maar boodschappen halen.

Dat is waar ook, had net voor we Frankrijk uit gingen een poging gedaan om de grote update download van het navigatie programma binnen te halen, maar dat is mislukt. Voordat we nu weer internetloos raken in Belgie zal ik het nog eens proberen. Kan precies met het restant data bundel. Het binnenhalen gaat goed, alleen het programma start niet meer op. Morgen de helpdesk maar eens lastig vallen. Andere tegenvaller, het laden is niets geworden vandaag.

Het probleem is met behulp van de foutmelding door de helpdesk zo gevonden, ah, die ken ik zegt hij. Ik stuur een email met uitleg over hoe op te lossen. En inderdaad het is zo verholpen. Dat inspireert de buurman om mij te vragen even bij zijn programma te kijken, want die doet een beetje raar. Aanvankelijk denk ik dat het aan de verbinding met de AIS of GPS ligt. Dat blijkt in orde. De instellingen nagelopen, zie ook niets raars. Dan maar weer de helpdesk bellen. Die neemt de PC even over en dat probleem is ook snel geschiedenis, alleen kan hij niet zeggen wat nou het euvel was. Geinig, dat komt bij professionals dus ook voor. Het andere probleem, dat we nog steeds niet geladen hebben, wordt 's avonds eindelijk verholpen. Als laatste schip van de week. Nu heb ik haast, maar moet nog bunkeren. Heb de derde schutting in Klein Ternaaien en laat daar met de trap op klimmen de connossementen in het water vallen. Ik denk dat we maar het beste naar bed kunnen gaan.

Maar dat doen we niet. Niet omdat de losdatum zo krap is, maar omdat we volgend weekend vrij willen hebben. En als varende moet je voor een beetje sociale contacten soms wat over hebben. Om dat plan te laten slagen zullen we vanavond de Franse grens moeten bereiken. Op zondag mag de beroepsvaart namelijk niet varen op de Belgische boven Maas. Stroom loopt er niet en op zaterdag is er bovendien weinig vaart, zodat de meeste sluizen klaar staan. Het plan leek gisteravond gedoemd te mislukken, vanmorgen gevaarlijk spannend, vanmiddag te doen en tegen de avond doen we zelfs nog de eerste Franse sluis. Nou liet de laatste Waalse sluiswachter voorzichtig weten dat als hij werkt en je op een zaterdag avond voor zijn sluis strandt hij op zondagmorgen niet zo nauw kijkt.

Das jammer de bakker is weg, tijd om een andere te zoeken heb ik niet, want de sluiswachter zou om 7 uur bij Trois Fontaines zijn. De nieuwe laadplaats is klaar, nu alleen nog gebruiken. Zou volgende maand moeten gaan gebeuren volgens sluiswachter. Pandje met tunneltje van Ham staat goed vol, gaat lekker, nadeel is dat de rotsen gevaarlijk dicht bij roef en stuurhut komen, maar alles gaat goed. Ondanks de lage rivier afvoer is het niveau aardig. Aardig is ook de vakantie kracht, die opdracht heeft gekregen touwtjes aan te pakken in de diepe sluis van Revin. Maar het tweede touwtje wil ze precies dezelfde kant op brengen als de eerste…

Hè bah, de dagen worden al merkbaar korter, want als ik om zes uur wil vertrekken is het nog flink donker. Besluit eerst een boterhammetje te smeren en dan te vertrekken. Vannacht geslapen in de porte garde van Monthermé. Mooi plekje zeg, alleen heeft de regen allemaal rommel van de kant aan boord gespetterd. Arnaud komt van de week aan boord om eens te kijken of het varen op een spits echt zo leuk is al hij denkt. Hij zou in Mezieres aan boord komen. Daar kan de auto echter niet aan boord en moet in Romery. Daar moet hij best lang wachten, want tot twee keer toe moet ik 20 minuten op de depanneur wachten. Mijn afstandsbediening doet niets meer. En nu moeten ze blijkbaar het halve departement rond rijden om een werkend exemplaar te vinden.

Heel anders dan de Maas is het Canal des Ardennes. Vooral merkbaar ondieper. Gelukkig staan de pandjes wel OK. Toch komen we nog een keertje vast te zitten. Een jachtje dat op dat moment achterop komt vraagt of ze voorbij mogen. Prima, maar of het kan? Ja, dat moest lukken hij lag maar 1,10 m. En… liep ook vast. Totaal verrast komt de man naar buiten en vraagt zich af hoe wij in vredesnaam door die kanalen komen. Ja, dat vragen wij ons ook wel eens af. We helpen de mensen voorbij door met de hand het jacht langs ons te trekken. Nadien scharrelen wij ook langzaam verder. In le Chesne liggen ze weer. Heel enthousiast wordt er gezwaaid. Wij beginnen net zo enthousiast aan de 27 sluizen op 9 kilometer.

De laatste 5 van de vallei de Montgon zijn voor vanmorgen. Daarna kunnen we min of meer uitrusten met gemiddeld een kilometer of 5 tussen de sluizen. Mooi de tijd om de gesneuvelde hercules draad te repareren. Daarvan zijn de kernen van de strengen van staal. Dat splitst moeilijk, maar moet zich uiteindelijk toch gewonnen geven. Het sturen gaat Arnaud makkelijk af. Alles eigenlijk, ook het sluis invaren, uitvaren of de draden doen op het voordek.

Ojee, een sluis waar alle lichten uit zijn. Dus de hulptroepen weer eens bellen, voordat die op komen dagen zijn we dik 20 minuten verder. De man lost het niet eventjes op en besluit op een gegeven moment dat de handslinger er aan te pas moet komen. Er is geen stroom. Bij de volgende sluis hetzelfde liedje al staan hier naast de VNF auto nog minstens 3 EDF busjes. Er was door het onweer van gisteravond een transformator die een tak op zich heeft gekregen en uit zijn mast gevallen is. De monteurs zijn bijna klaar met herstellen. Er is in ieder geval weer stroom.

Jop uitje van het internaat, Dat is niet eetbaar. Wel een jaarlijks evenementje met Jongeren, Ouders en Personeel. Deze keer gaan we naar de Efteling. Om te vieren dat het internaat 100 jaar bestaat. Uiteraard valt dat in de smaak. De meeste kinderen zoeken meteen de achtbanen op. En de nieuwe Baron 1898. Of ze niet in de slome bootjes in de vijver willen. Nee, veel te gevaarlijk! Een paar dagen terug is namelijk op één van de bootjes een boom gevallen.

Reünie van het schippers internaat te Vreeswijk. Nu komen wij daar nog regelmatig, maar een hoop andere niet. Henny had een hand in de organisatie en moet dus vandaag ook nog een hoop regelen. Het bezoek van de prinses maakt het er niet makkelijker op. Het is hartstikke druk, 1200 bezoekers zijn er horen we later. Dat is de helft meer als verwacht. Een prachtige dag die voorbij is gevlogen.

Veel tijd om bij te komen is er niet. De dames hebben weer een voorstelling van het geen ze hebben geleerd op ruiterkamp deze zomer. Het nodige huiswerk moet gemaakt, kinderen terug naar internaat brengen en weer naar boord rijden.

Op spitsen bezoek. Onze “loods” die laatst van Duisburg mee is gevaren heeft inmiddels zijn Rijnpatent binnengeharkt. Hij gaat binnenkort varen. Vandaag samen een spits bekijken of het wat is om aan te kopen. Zoiets neemt veel meer tijd in beslag als je denkt. Voordat ik terug aan boord ben is de dag om. Kan nog net een touwtje aan pakken van Henny.