Op de radio hebben ze het over niets anders dan de “canicule” die op het moment gaande is. Weer een nieuw woord aan mijn Frans vocabulaire toegevoegd. Hittegolf. 40 graden kondigen ze aan voor de hoofdstad. Nou daar zitten we midden in vandaag. Om 10 uur wijst hier de thermometer 28 graden aan, om 11 uur 34 graden. En ze hebben gelijk gekregen, in de middag bereiken we de 40 graden. Ondertussen komen we aan op de losplek. Daar weten ze dat we deze week in ieder geval niet meer gaan lossen. Jammer, maar dan gaan we niet al die tijd in de havens liggen en zoeken een plekje op de Marne voor beter zwemwater.

tot en met 7 juli. Ik had me voorgenomen om hier iets te schilderen, maar zelfs 's ochtends is het al te warm en 's middags is het ijzer gewoon heet. Van verver komt in ieder geval niets. Minstens 10 keer per dag springen we overboord om even af te koelen. Tussendoor een paar klusjes, halen boodschappen, gaan eens naar de brico, repareren een touwtje wat onderweg gesneuveld was en maak een paar wrijfhoutjes.

Het moet er vandaag van komen, lossen. De buurman had al een berichtje gestuurd dat ze bij hem begonnen waren. Dan gaan we hier de boel een beetje opruimen en naar de losplek varen. Blijkbaar krijgen ze nu opeens haast. Ze bellen dat we direct naar de losplek moeten komen. Aldaar zien we dat de buurman ongeveer half leeg is. Na de middag kunnen we onder de overkapping en leggen het ruim open. Echter van lossen komt niets meer vandaag.

Nu dan echt lossen. En dat gaat opeens heel snel in een mum van tijd zijn er 19 rollen uit. Alleen de laatste zes laten ze nog uren in het ruim staan. Pas ver in de middag gaan ze er uit. Voor ons prima. Weer een halve dag extra liggeld. Laden doen we pas maandag weer. Op naar Montargis. En Henny voor de laatste keer dit schooljaar naar Nieuwegein om de kinderen op te halen voor de grote vakantie. Fijn zal dat zijn 6 weken geen gerij met die auto.

Eerst nog een paar Seine sluizen, bij St Mammes het kanaal in. Voor de eerste sluis maak ik vast en alles laag genoeg voor de bruggen hier. Al is de laagste brug in Cepoy vernieuwd en niet meer de laagste op de route. Onderweg vis ik een mooie voetbal op. Zullen de kinderen weer blij mee zijn. Vorige reis al twee opgevist. Ze komen morgen pas terug rijden. Het is wel een heel eind rijden en hadden vanavond nog wat te doen. Ik kom tot Bagneaux. Voor de camping hier staat een wagentje met allerlei hamburgers. Heb ik even mazzel, hoef ik niet meer te koken.

Hier en daar staan de pandjes aan de lage kant. Dat moet deze keer geen probleem zijn. We laden wat minder tonnen. In Montargis liggen al 4 schepen. Vorige reis ook tamelijk druk. Ik begin vast met opbouwen en ballast pompen. Dan komen Henny en de kinderen aan boord. De zwemtrap had ik al opgehangen en iedereen ligt in no time in het water.

Met D een vers broodje halen in de stad, tevens wat vers fruit. Het is een mooie stad. Ik zie een bordje met hoogwater markering van 1910. D wil niet geloven dat het water toen zo hoog heeft gestaan.

Nou, de week begint al met trammelant. Ik was even wezen vragen bij de silo welke schepen ze gingen laden vandaag, omdat het morgen een feestdag is en er waarschijnlijk niet geladen zal worden. Hij wil nu met ons beginnen, omdat dat eigenlijk vorige week al had gemoeten, maar is uitgesteld vanwege de uitloop in Bonneuil. Dus vaar onder de pijp. Staat daar een buurman te briezen als een stier dat hij eerst was, wij van de ELV altijd eerst moeten laden en nog meer van zulk soort onzin. Inmiddels is ook de controleur aanwezig en die maakt korte metten met dit gezeur. We zijn al vroeg vol, maak wel meteen plaats voor onze vriendelijke buurman. Door een lengte op te schuiven waar de auto aan boord komt en papieren ga halen. Deze reis gaat naar Koblenz. Bij toeval stranden we bij precies dezelfde sluis als op de heenweg. Het vuurwerk van vanavond steken ze niet ver van het schip af. Hele hordes mensen komen over het jaagpad langs lopen. Menigeen wil even naar binnen gluren. De kinderen zijn er gauw flauw van en gaan terug gluren.

Aan de andere kant van de rivier is een bos met een mooie wandelroute. Voor een brug moeten we een stukje terug wandelen. Onderweg langs het kanaal staan allerlei fitness apparaten waar we niet aan voorbij komen voordat ze allemaal uitgeprobeerd zijn. In het bos zien we veel van die grote stenen die je in Fontainebleau ook hebt. Dat is hier niet zo ver vandaag. We zien oude mijnkarretjes en een stukje rail liggen. Na even zoeken ook de voormalige ingang. Nu dicht gemetseld. Er is een soort zandgroeve met heel fijn zand. Vandaar de grote voormalige glasfabriek naast het schip denk ik. We lopen verder en de grot aangegeven op de kaart, blijkt meer een hoop opeengestapelde stenen. Pikken een uitzichtpunt mee en zouden bij een oude watermolen de Loing weer oversteken, alleen de brug is niet meer en moeten voor de volgende door naar Nemours lopen. Wat een enorm geklaag van de kinderen tot gevolg heeft. Terug aan boord duiken we meteen overboord. S Avonds komen vrienden uit de buurt mee eten.

Claudine is blijven slapen en vaart vandaag mee. Ze zijn net terug van vakantie. Met de kano dwars door Portugal over de Duro. Ook een mooie route lijkt me. Alleen vrachtvaart hebben ze niet gezien, alleen passagiersschepen. Wij komen wel vracht vaart tegen onderweg naar Nevers en een buurman die in Montargis laden moet voor Gelsenkirchen. Op de Seine is het pas echt druk. Zo druk dat we zelfs schepen inlopen, omdat ze bij de eerste schutting niet mee konden.

Weer een dag van dik over de 30 graden aangekondigd. Met steeds dezelfde schepen zakken we verder de Seine af tot Parijs. Deze keer eens geen gereken voor de alternat. We gaan de Marne op. Liggen daar in de sluis met een jacht uit Berlijn en een spits die uitsluitend leveringen doet in Parijs. Nu bijvoorbeeld gaan ze palmbomen en zand halen in Bonneuil voor het evenement Paris Plage. Speciaal voor Parijzenaars die niet op vakantie kunnen. Hebben ze toch een beetje strand zegt hij.

De sluiswachtster van Meaux heeft wat moeite met onze bestemming. Hoe schrijf je dat? En welke sluis passeer je dan als laatste in Frankrijk, maar van sluis Apach heeft ze ook nog niet gehoord. Hoe schrijf je dat? Voordat het allemaal duidelijk is gaat de deur van de sluis niet open. Hier op de Marne is het om 18:00 uur al gedaan met schutten. Het is dan nog lekker warm en zonnig. Zodra we vast liggen ligt iedereen in het water. Aan het dollen komt abrupt een einde als M de pechvogel is. Het ziet er griezelig uit en we belanden 's avonds nog bij de eerste hulp van het ziekenhuis.

We zijn allemaal nog een beetje verslagen van gisteravond. Flink geschrokken in ieder geval. Vandaag overleggen we of we misschien naar Nederland moeten voor verdere behandeling, maar in tegenstelling tot de tandarts gisteravond in Reims vinden ze het in Nederland niet nodig. Er is eerste hulp geweest nu moet het eerst een aantal weken tot rust komen. Ondanks dat ze nu een tand mist maakt de patiënt het verder goed. Ik ga in Chateau Thierry naar de pharmacie voor de voorgeschreven antibiotica en pijnstillers. Ik verwacht een enorm bedrag te moeten betalen, maar dat is waar ook, de Fransen zijn grootverbruiker, dus het is gewoon goedkoop. Bovendien heeft de patient geen pijnstillers nodig. Het voelt net als wisselen zegt ze dapper.

Wat is die Marne hier boven toch mooi. Door de champagne inkomsten zijn de dorpjes hier volgens mij zeker niet armlastig. Dat zie je. De sluiswachter is er op tijd. In het kanaal heb ik opeens een spits voor. Waar komt die nu vandaan? Blijkt dat er 2 spitsen met time charter op en neer varen tussen Port a Binson en Chalons. Vanaf Conde een achtervolger op weg naar het zuiden. De vakantie kracht op de sluis van Chalons is helemaal weg van Laska.

Bij Vitry gaan we weer eens bakboord uit. Dat is al een paar jaar geleden. Het begint al goed (sarcasme). De eerste sluis en panne. Ik maak tijdens de verplichte wachttijd gebruik van het olie afval depot op de sluis. Scheelt weer een millimeter diepgang. Net als ik van alle rommel af ben komt de mobiele sluiswachter. Of ik een stempel voor in het bilge boekje wil. Die kan ik krijgen in Bar le Duc. Een paar sluizen verder vraag ik me vertwijfeld af wat dat moet worden deze reis. Er zitten hier zoveel waterplanten dat we er maar amper doorheen komen. Die goede waterkwaliteit heeft ook nadelen.

Gelukkig is het later een stuk minder en verdubbeld onze snelheid. De sluis van Pargny sur Saulx vaart altijd heel zwaar in. Nu valt dat eigenlijk wel mee. Ik denk dat het komt omdat er minder water over de deuren komt. Het is al een poosje droog en warm. VNF geeft daarom allerlei scheepvaart berichten uit. Jachten moeten samen schutten tot de situatie verbeterd, maar de jachten die wij tegenkomen varen allemaal apart. Tja, wie gaat daar naar kijken als alle sluizen automatisch zijn.

De klapbrug van Mussey staat net zo lang open totdat we de sluis zijn ingevaren, hebben vastgemaakt en aan de blauwe stang getrokken hebben. De sluisdeuren gaan dicht en dan heel langzaam ook de brug naar beneden. De mensen voor de brug wachten alles geduldig af. Ik bedenk me dat de chef waarschijnlijk deze brug niet gebruikt anders kon het vast een stuk vlotter. Ondanks de droogte perikelen staan zelfs de panden in Bar le duc netjes. So far so good. Oei, aan de roestige pijp te zien in het al een tijdje geleden dat er in Velaines een schip geladen heeft. Henny gaat met de auto terug naar Bar le Duc om gasten van het station en boodschappen van de supermarkt te halen.

Zouden we boven komen vandaag? Dan zit de vallei Soixante Dix er weer op. Als je er aan beginnen gaat moet je 70 sluizen op schutten. Maar die tellen voor je gevoel steeds sneller af. De omgeving langzaam mooier en de vallei van de Ornain smaller. Het water weer helderder en nemen de water planten de overhand. Een bedrijfje is momenteel in opdracht van VNF aan het watergras maaien. Alleen bij de panden waar ze dus net geweest zouden moeten zijn staan nog steeds erg veel waterplanten. Hier is het zo helder je kijkt naar de bodem. De bodem ziet wit. In de midden heb je een strook zo breed als een spits min of meer vrij van water planten. Er naast staat het nog vol. We stranden aan sluis 1. Daar ligt een jacht met motorpech. Om de haverklap zijn koelwater filter vol met waterplanten.

Oei, de Bief de partage staat duidelijk 20 cm lager als normaal. Dat blijkt echter geen probleem. De toueur ligt er zielig en verlaten bij. Tegenwoordig moeten we op eigen kracht door de tunnel van Mauvages. Er fietst de hele tunnel een VNF-er mee met apparaatjes om de luchtkwaliteit te meten. Ze geven groen aan en dat blijft zo. Door de tunnel onze tweede tegenligger. Die heeft geladen in Dombasle. De twaalf sluizen af naar Void vind ik altijd mooi. Minder mooi is de waterstand in het lange pand Void – Foug. VNF mag niet meer uit de Maas in het kanaal pompen vanwege de zeer lage afvoer van de Maas. Wel pompen ze vanuit de moezel water naar dit pand, maar die houden de boel niet op peil. Heel voorzichtig “varen” we tot we niet meer kunnen. Nee, we zijn nog niet aan de sluis. Zitten vast op de bodem.

Wauw, vannacht is het water maar liefst 3 cm opgekomen. Maar dat maakt wel het verschil. Heel langzaam schuiven we verder. In Pargny sur Meuse liggen een stuk of zes jachten aan de jachthaven. Het is negen uur, die zullen straks wel achteraan komen. Eén bocht verder is het al raak. Op de marifoon verbazen ze zich onder elkaar over onze snelheid. Die is inderdaad wel heel erg triest nu. 11 uur gedaan over 20 km. Normaal doen we het pand in de helft van de tijd. Gelukkig gaat het valleitje van Toul als vanouds. Wat vaart dat dan weer lekker. Niet veel later laten we de kleine sluizen achter ons en krijgen we zowaar weer een krul aan de kop. Voor korte duur maar. Blijkt de boel op zaterdagavond al om zes uur te stoppen. Dat is nota bene een uur eerder als op het kleine kanaal.

Grr, pas om negen uur beginnen op groot vaarwater. Nu kun je wel een schutting bestellen, maar daar heb ik gisteren niet aan gedacht. Het is best eens lekker, voor vertrek hebben we al allemaal gezwommen. De sluiswachter komt als een heuse coureur aangesjeest. Vanwege water gebrek wordt er heel langzaam geschut. Dat is waar ook, zo stond het in de scheepvaartberichten. Nu hebben we het idee dat we er bijna zijn, maar er moeten nog dik 360 km afgelegd worden. Al gaan die wel een stuk makkelijker nu.

Na precies een maand verlaten we Frankrijk. Er moet dringend gebunkerd worden. Naar het schijnt is de bunkerboot in Trier verleden tijd. En Koblenz halen we niet. Dus regel een tankauto in Luxembourg, jammer genoeg zijn de prijzen voor scheepsdiesel niet zo aantrekkelijk in verhouding met Nederland als de benzine. Heel druk met telefoon vandaag, bevrachters vragen verschillende prijzen op en op een gegeven moment denk je dat we straks nog reizen moeten gaan afzeggen, maar aan het eind van de dag zitten we nog zonder werk. Dan genieten we maar van de mooie omgeving.

De buren hadden het er al over. Het is rustig op de Moezel. Voor ons alweer een paar jaar geleden dat we hier geweest zijn en moet hetzelfde vaststellen. Er vaart veel minder. Bovendien zijn er al een paar nieuwe sluizen klaar. Het loopt lekker weg vandaag. En dat terwijl er werkelijk 0 stroom loopt. De gasten aan boord krijgen wel een prachtig uitzicht voorgeschoteld hier. Ze zijn er merkbaar blij mee. Alles wat met een camera is uitgerust wordt regelmatig in stelling gebracht. Een sluiswachter komt nog enthousiast naar buiten om een foto te maken van ons schip. “Leider sehen wir die spitsen hier nur noch selten”. Denk dat de man net terug is van vakantie, want de afgelopen weken zijn er wel een paar langs. 's avonds komen we aan in Koblenz.

Meteen lossen, althans nadat alle formaliteiten rond de administratie volledig zijn ingevuld. Voor onze 250 ton gaat het best snel, maar als er hier zo'n grote van 10x zoveel moet lossen en die heb je net voor kun je wel even wachten. De buren hadden het over een bus naar de stad, maar wij zijn met 7 personen aan boord nu, dus varen we maar even terug naar Koblenz. Dan wachten we het daar wel af. Een volgende reis is nog niet in zicht. Ondertussen samen met de gasten de toerist uithangen. 's Avonds nemen ze ons mee op restaurant.

Je ligt hier wel mooi. Vanaf de burg EhrenBreitstein heb je mooi uitzicht. De tocht met de kabelbaan er naar toe is leuk. De schepen varen onder je door. Het waait flink en dat merk je goed in de cabine. De gasten gaan weer naar huis. Met twee fietsen boodschappen halen, want het gaat wel hard met zo velen.

Probeer hier ergens een reis te vangen echter het wil niet lukken. Dan maar leeg aflopen misschien, je bent tenslotte zo beneden, maar daar is op het moment ook niks concreet en de moeite waard om af te gaan. Dus kijken het hier nog even aan. Al hebben we Koblenz nu wel gezien. Door het lage water is de kade hoog, bovendien staat er nog een hek op een meter of drie van de rand. Hier heb je echt een Rijn autokraan nodig, want die van ons is nu te kort.