Bijzonder rustig is het zeker. En dan heb ik het niet over de wind. Van mij mag die wel eens ophouden. Heeft iemand per ongelijk de klok zo ver voorruit gezet dat het nu weer herfst is of zo?

Hier kun je het verschil erg goed merken. Het varen met zo'n licht vrachtje gaat veel gemakkelijker de sluizen varen bijna net zo vlot in als leeg. En omdat we half leeg zijn worden we aan de tunnel ook spontaan voor gelaten. Zo schiet het vandaag lekker op en doen we beide tunnels op 1 dag. Bij de sluis zetten we de auto aan de wal. Zodat Henny morgen weer “effe” de kinderen kan halen.

Om half acht rijden, vandaag een flink eindje en ook veel file. Ik moet eerst langs Dordrecht om bij Leeuwenstein een “iets” van de stuurinrichting op te halen. Kom ik daar om 12 uur weet niemand ergens van. Als ik het bijna opgegeven heb komt de eigenaar binnen. Hij weet te vertellen dat hij het gevraagde onderdeel niet kan leveren en er moet een andere unit komen. Maar misschien kan hij nog iets uit een ander schip halen dat nu ligt te repareren. Hij belt mij vanmiddag. Ik rij om 13:00 uur verder naar Vreeswijk. Daar haal ik boodschappen en kijk in huis of er nog post is gekomen waardoor de deur niet meer open kan. Dan bij Oma post halen om vervolgens op Internaat de kinderen op te halen. D en T zijn om 14:00 uur uit en pak hun tassen in. Dan is M om 15:00 uur uit en een half uur later op internaat. Die moet terwijl ik een bakkie koffie drink snel haar tas inpakken want om 16:00 uur tot 18:00 uur helpt ze bij het turnen voor de jongere kinderen. T gaat van 17:00 uur tot 18:00 uur. En dan moet ik eten klaar hebben. Want om 19:00 uur moet M zelf turnen, ik breng haar weg zodat we als ze klaar is om 20:00 uur direct weer naar boord kunnen rijden. Het is ondanks het late tijdstip druk op de weg. Pas om 01.00 uur aan boord. Alles aan boord sjouwen, boodschappen in de koelkast, kinderen op bed. En als ik om 02:00 uur zelf in bed kruip kan ik niet slapen. Ik lees nog een paar hoofdstukken in mijn boek en duik om 03:00 uur weer in bed. Tot morgen.

Dani onze nieuwe Stagiair staat op de afgesproken tijd al in vol ornaat aan dek, kijk daar scoor je punten mee. We beginnen met de auto die een mooi plekje tussen de rollen krijgt. Bij de sluis moeten we wachten op de grote sluis. De kleine is momenteel alleen beschikbaar voor lege schepen uiteraard probeer ik de sluiswachter er van te overtuigen dat we nu net zo diep liggen als een groot leeg schip. Het mocht niet baten. Zo zijn de regels van de chef en verder mag de ondergeschikte zijn hersens niet gebruiken. Zo irritant die werkwijze. Aan Bougival weer zoiets. De sluiswachtster zegt dat de grote sluis klaar staat. Op mijn vraag of de kleine misschien ook mogelijk (omdat die zo lekker vlot gaat) is krijg ik als antwoord dat de grote sluis nu net zo snel gaat als de kleine. Henny, altijd even positief ingesteld merkt opgetogen op. Ah, dan hebben ze de grote sluis sneller gemaakt. Nou, VNF kennende hebben ze waarschijnlijk de kleine sluis nu zo traag gemaakt dat je met een schutting ook 20 minuten verder bent…

Paaseieren zoeken in Parijs. Als de mand compleet is en het paasontbijt achter de kiezen gaan we met zijn allen op pad naar de catacombes van Parijs. Daar aangekomen zien we een enorme rij staan. Die zullen toch niet allemaal oude botten willen bekijken?! Ja, wel dus. We vragen het een mevrouw die bijna vooraan staat. Een uur voor opening kwam ze aan en nu na drie uur wachten is ze bijna aan de beurt. Dat doet ons besluiten een plan B te smeden. Dat we vandaag niet alleen in de hoofdstad zouden zijn was ons duidelijk, maar dit hadden we niet voorzien. Volgens mij heb ik het nog nooit zo druk gezien in Parijs. We pakken de metro naar de Sacre Coeur, wandelen de trappen op en over het Place du Tetre. Eten een hapje aan het Bassin de la Villette.

Even verse broodjes halen was de gedachte. Dat blijkt op 2e paasdag nog niet mee te vallen. Bij de vierde dichte bakker ben ik een moment bereid om het op te geven. Echter is dat mijn eer te na en besluit naar Gare de Lyon te lopen, omdat er daar wel 1 open moet zijn. Met brood kom ik zeker een uur later terug aan boord en krijg de opmerking: “hoeveel dichte bakkers heb je gezien”. Het was ook wel weer speciaal. Zo goed als lege straten zijn hier best bijzonder en geven een apart sfeertje. Op naar de losplek, nog maar een paar sluizen.

Die paar rollen zijn er zo uit. En voordat menigeen op kantoor moet beginnen zijn wij al leeg. Samen met Dani de stagiair maken we het ruim weer in orde. Niet dat er vanmiddag al geladen kan worden. Ik ben het wel nog even wezen vragen. Het is hier vlakbij, maar we kunnen echt vrijdag pas laden in Corbeil. Dan gaan we aan het werk met scheepsonderhoud. Beginnen met plekjes schuren op het voordek en voor roef. Tijdens de verbouwing heeft dat best geleden.

Voor de middag zetten we de plekken nog eens in de primer. Na de middag hebben we met vrienden afgesproken voor een wandeling in het bos van Fontainebleau. Deze keer hebben we dus een lokale gids bij ons en lopen de route langs oude steengroeves. Daar maakten ze ongeveer anderhalve eeuw geleden straatstenen. (kinderhoofdjes) voor de stad van Parijs.

Vroeg opgestaan om af te lakken, maar het is duidelijk nog geen zomer. De dauw komt gewoon terug als je het droog dweilt. Als het eenmaal warm genoeg is gaan de kwasten in de verfpot. Het knapt er wel van op. Tegen de avond naar het spreekuur van de dokter. We hebben een “certificat medicale” nodig voor het verlengen van de Franse alleenvaart vergunning. Die is vijf jaar geldig en bijna verlopen.

Het begint goed, de eerste twee vrachtwagens zitten er al in voordat ze zouden beginnen met laden. Maar dan komt de volgende pas twee uur later, bovendien stuurt de controleur er nog één terug, omdat de lading niet goed genoeg is. Dat blijkt trouwens nog een probleem te worden. Er moet een uitgebreide analyse gemaakt worden van de lading brouwgerst. De uitslag daarvan is op zijn vroegst maandag avond bekend, tot die tijd mogen we niet vertrekken. Althans we mogen een plekje boven de sluis zoeken bij de rest. Daar liggen al 4 schepen met precies hetzelfde probleem.

Dat is knap vervelend. De gemaakte reisplanning kan nu in de prullenmand. Daar tegenover schept het andere mogelijkheden. Zo heb ik, de ouders van Dani gevraagd of ze misschien het weekend over wilden komen. Dan kunnen ze meteen even de toerist uit hangen. Voor Dani was dat een enorme verrassing. We hebben het allemaal voor hem verzwegen. Totaal verbouwereerd was hij toen zijn vriendin en ouders opeens voor de deur stonden. Zijn kant van het verhaal kunt u lezen op; 'www.elv-transport.com/NL/stage/dani_reis05.html'

Vandaag gaat ieder gezin zijn eigen weg. De ene gaat de toerist uithangen in Versailles, de andere nog een keer naar het bos van Fontainebleau. Helaas moet ook weer terug naar Nederland gereden om morgen op school te kunnen zijn.

Eigenlijk past die analyse van de slechte lading prima. Er stond voor vandaag de afspraak dat er thuis zonnepanelen op dak gelegd zouden worden. De mannen bouwen een stelling voor de gevel tot aan de dakrand. Sjouwt makkelijk en veilig het materiaal op dak. Tegen vieren kan het systeem op het net. Vanaf nu echt milieu vriendelijke stroom in huis.

De ladinganalyse is afgerond. De uitslag er van is ons niet bekend gemaakt, maar we kunnen wel gewoon naar de bestemming varen. Dan zal de kwaliteit best voldoende zijn om er alsnog bier van te maken. Rijden terug naar boord en op het station van Breda pikken we Dani weer op. Het in orde maken van de vaardocumenten vergt wat meer tijd en lukt vandaag niet. Kunnen dus ook nog niet vertrekken.

Om 9 uur naar het bureau voor de papieren. Het heeft nu allemaal zo lang geduurd dat ik best nog langs de bakker kan voor een vers broodje. En dan is de kade weer leeg. Gisteravond konden de buren al vertrekken. Die moeten wel naar Rouen en hun lading is gedegradeerd tot voergerst. Het is wel vaker raak de laatste tijd. Vorige week lagen we hier met 5 schepen waarvan de lading afgekeurd of nader onderzocht moest. Afijn we varen af tot Parijs, daar breng ik persoonlijk een dossier naar de autoriteiten. Het gaat om alle documenten die nodig zijn voor de aanvraag van een nieuw alleenvaart certificaat in Frankrijk. Het is net twee uur dus alle personeel komt terug binnen van de lunch. Ze laat me eerst een kwartier wachten. Zo lijkt het net of ze heel druk zijn. Na een uitvoerige studie van het dossier wat voor de helft gevuld is met Nederlandstalige documenten zoals het certificaat van onderzoek komt ze tot de conclusie dat het dossier compleet is. En dat er misschien zelfs geen “controle de visite” nodig is als ik even een papiertje teken waar ik verklaar dat de benodigde apparatuur nog werkend aan boord is. Dat zou mooi zijn, want een passende afspraak maken is al lastig genoeg. Met goede moed vertrekken we weer en doen net alsof het niet vervelend is dat we nu voor de alternat net drie minuten te laat komen.

Druk in Pontoise vanmorgen. Een volle schutting opvaart via de kleine sluis. Niet de enige die gisteravond wat later zijn doorgegaan. Onderweg zit een Nederlands jacht aan de grond, iedereen knalt er voorbij. Zijn nu toch weer jan achteraan, dus zal eens met de hand over mijn hart strijken. Hij gooit een touwtje op. We zetten het vast en het breekt meteen. Besluiten een touw van ons te gebruiken. Dat gaat beter. Het jacht komt direct weer vlot. Als dank krijgen we een flesje wijn.

Volgens de stremmingslijst zou de kleine sluis van Janville weer in gebruik moeten zijn. Maar volgens de sluismeester zijn ze er nog mee aan het werk en kan niet gebruikt. Jammer. Dat betekent dat ik de 2e schutting heb aan de grote sluis. En dan is de toon gezet voor de rest van de dag. Weer een rondje drukte op het Canal du Nord, we stranden in Peronne.

Oei, als dit zo door gaat komen we er niet uit voor zondag. In Clery krijgen we een buurman die met ons mee schut. Even oefenen voor Dani. Nu moet er op een speciale manier worden vast gemaakt in de sluizen. Dat is makkelijker en kun je alles vanaf 1 punt af, maar het is de eerste keer best ingewikkeld, in ieder geval krijgt hij vandaag voldoende oefening. Twaalf keer vast maken in de sluis, twaalf keer vast maken voor de sluis, zucht.

Nu dan eindelijk er uit. Een aantal voorgangers zijn stuurboord uit gegaan via de Schelde. Zouden wij ook doen als daar geen stremming was op het Waalse deel. Dus de Leie zal gevoelig drukker zijn dan normaal. Onderweg stoppen we nog een keer om de auto er af te zetten. Daarna mag ik in mijn eentje verder. Dani is mee naar huis i.v.m. afspraken thuis van de week.

Je kunt bij de sluis van Lille gewoon met de auto naast het schip komen. Best bijzonder als je weet dat het daar een druk bezocht stadspark is. Met een volle schutting spitsen gaan we af op Quesnoy die weer kleiner is en niet iedereen mee kan in dezelfde schutting. Meestal willen de laatste dan even proberen of ze er niet een paar voorbij kunnen steken. Deze keer is daar een uitzondering op. In overleg met de losplanning en onze plannen voor de week er na zetten we vanavond door naar Steendorp. Het gaat dan wel laat worden, maar het tij valt dan mooi. Belangrijker nog, dan hebben we zekerheid om er van de week nog vanaf te zijn.

Dat zul je altijd zien. In die schamele uurtjes slaap die we vannacht konden pakken moest er ook nog een buurman tussen uit. Dat zijn van die fijne momenten dat het tekort aan ligplaatsen pijnlijk duidelijk wordt. Zeker als er dan ook nog allerlei woon rommel op de steiger van de beroepsvaart ligt. Grrrr. Als ze dan vandaag komen zeuren dat de meetbrief is verlopen sta ik niet voor mezelf in. Probeer nu al dik een maand een afspraak te maken om dat in orde te krijgen. Maar antwoorden op mail of een telefoon opnemen is blijkbaar geen onderdeel van hun werkomschrijving.

Sorry hoor, doorgaans ben ik niet zo van de zeur verhaaltjes, maar soms moet je wat ergernis van je af schrijven. Wat dat betreft deze keer geen gemopper over de losplanning. Zoals afgesproken komen we leeg in Herent. Als we meteen vertrekken kunnen we ook nog buiten aan het Zennegat en spoelen we zo naar Antwerpen. Dan is het eigenlijk wel al veel te laat geworden. Toch doen we het zo. Morgen weer een druk program.

Eindelijk weer internet. We zijn terug in Nederland. Nu hadden we een tijdje geleden bij Choozze een “All you can eat” abbo afgesloten waarmee we 10 GB per maand konden gebruiken. Nog mooier zelfs, zowat in heel Europa kon je dat gebruiken. Echter nu hebben ze me afgesloten na een verbruik van 2 GB. En ben blijkbaar niet de enige. Rondvraag bij een paar buren leert me dat het daar hetzelfde laken en pak is. Wat een heikneuters daar bij Choozze, eerst koeien met gouden horens beloven nu net doen alsof wij het niet goed begrepen hebben. Oplichters!

Nieuwigheidje zullen we maar denken. Om 6 uur wil de net gerenoveerde Koninginnensluis niet open. Het schijnt aan de deur bediening te liggen. Monteur is onderweg. Naast de monteur zijn er nog een heel stel bouwvakkers in de weer om de muren te stuken. Na een goed uurtje wachten kunnen we toch binnen schutten. Zo, we liggen thuis, voor het eerst dit jaar. Nog snel de verstuivers trekken, wegbrengen naar Cent en dan kunnen we op Vakantie.

tot en met 9 mei. Vertrekken met de auto naar een collega die nog ligt waar wij eergisteren ook waren. Een stel andere collega's was daar al met openbaar vervoer heengegaan. Daar laten wij de auto staan en worden we opgehaald door een toekomstig collega. Die ons afzet op het vliegveld van Charlerois. Van daar uit gaan we op naar Zadar. Een laatste taxi rit brengt ons naar Biograd. Een zeil scheepje, twee weken zeilen langs de Kroatische kust. We zien dolfijnen, slaperige dorpjes, tropische baaitjes, dure jachthavens, veel eilandjes, dikke palmbomen, UNESCO wereld erfgoed binnen stadjes, indrukwekkende watervallen, dooie schapen, fijne restaurantjes, corrupte parkwachters, hoge kliffen, gevaarlijke riffen, een scheepswrak, een blauwe grot, mini supermarktjes, ankers die niet houden, beruchte Bora winden, te lage bruggen, oude coasters, veel hagedissen, prachtige blauw zee, de zon, zee-egels, opdringerige verkopers, calamari vissers, andere toeristen, mosselkwekerijen, een golfslag orgel, een zoutmeer, een lege proviandkast, zeekomkommers, versleten matrassen, één vriendelijke balie medewerkster en nog veel meer.