Wisseling van stagiair, twee ELV stagiaires schuiven een schip door, want de ene is de andere niet. Dat merkt ook de kraanmachinist. Als hij het ruim al een flink stuk leeg heeft vraagt hij hoopvol; Heeft dit schip heeft geen scheidingsschot in het ruim? Na afloop maakt Rob het ruim schoon en spoel ik het schip af. Dat moet grotendeels in het donker. Dan maar even snel, want we zijn bij de buren uitgenodigd om aan te schuiven bij het eten.

Vroeg op om alles laag genoeg te krijgen voor de bruggen. Rob kijkt zijn ogen uit. Dat is even wat anders dan bij het vorige leerschip. Bij de eerste sluis is het ook licht geworden, helaas gaat het dan wat regenen en later zelfs nat sneeuwen. Ja joepie leuk als je cabrio vaart. Als zo je eerste keer is als stagiair ben je voorgoed genezen. Maar gelukkig is Rob wel wat slecht weer gewend met zijn bruine vloot ervaring. En maakt wel iets bijzonders mee. In sluis Soulanges vallen we bij het uitvaren scheef en varen klem. Het schip zit zo vast als een huis. Wat nu weer. Blijkt de sluisdeur niet helemaal open. En een geleidebalk te hebben waar we met de stuurboord kim op gevaren zijn. Met een takel en een tir-fort komen we er weer af. Sluiswachter opent nu de sluisdeur helemaal en vervolgen verder onze weg.

Buurman schuift een stukje op en gaat papieren halen. De controleur vraagt de laatste drie ladingen en kijkt met een half oog in het ruim en knikt goedkeurend. Het is onderhand een bekende. Ik ken hem tenminste al bij naam. Van de silo zelf zie je geen mens, men gaat er vanuit dat de schipper het zelf wel op de knop drukt als het laden even moet onderbroken.. En dat klopt, want anders weet je zeker dat je scheef en ver voorover ligt. We gaan er meteen vandoor. Rob maakt het schip schoon. Althans tot het donker is.

In de vallei heb je iedere 500 meter een sluis en kun je slecht schoonmaken. Bovendien kwam Rob juist voor de kleine sluisjes ervaring. Hier krijg je wel oefening. En na een stuk of 10 sluizen gaat het hem al goed af. In Reims ligt een gepensioneerde schipper die zijn schip te koop heeft. Bijna altijd komt hij even een praatje maken. En nu wij een potentiële koper aan boord hebben is de aandacht daar. Het is een heel leuk scheepje met nog heel strakke zijden. Naar zeggen van de schipper nog nooit een deukje uit de kop gehaald. Voorwaar een hele prestatie na 40 jaar varen zonder kopschroef. Dat had een goede leermeester geweest.

Het gaat me goed af, zo vroeg beginnen na een kort nachtje. Een gezellige avond en weer heerlijk gegeten bij Franse vrienden. De rest blijft nog even liggen tot ik bij de sluis ben. Genietend van de rust, ontwakende natuur, kraakheldere maan en roepende uil. Van de sluiswachter krijgen we een stukje wild zwijn vlees mee in ruil voor een chocolade sinterklaas. Goeie deal lijkt mij.

Altijd lastig als er eerst een stukje gevaren moet voordat de auto aan boord kan. In de stad van Soissons maken we daarvoor even vast. En vergeten niet om meteen langs de bakker te gaan. Valt vanmorgen zeker bij de kinderen in goede aarde, na twee weken Nederlands brood. Ik vergeet ook niet een klein omweggetje te varen naar de olieboer in Compiegne voor een vat smeerolie wat ik nu niet langer kan uitstellen. Krijgen daar een fles champagne cadeau. 's Avonds in Pont l'Eveque is er ook nog een zwarte piet die ons weer heeft weten te vinden en een zak met pakjes achterlaat. Best of both worlds als je het mij vraagt.

Nou ja zeg. Is de buurman waar we mee zouden kunnen schutten 10 minuten voor tijd al ingevaren. Zo'n vroege sluiswachter verwacht je niet. En dan hebben wij opeens de 4e schutting, want de rest zijn allemaal Canal du Nord schepen. In dat geval ga ik op de fiets vers ontbijt halen. Als ik terug aan boord kom is de tafel gedekt, moeten op een gegeven moment al invaren voordat we klaar zijn met het zondagmorgen ontbijt. Zo is de wachttijd veranderd in quality time.

Maandagmorgen. Hier en daar vertrekken er weekendhouders. Zo hebben we meerdere malen opeens een andere voorganger. Buurman kan bij sluis 11 mee schutten, maar bij sluis 6 vallen we weer samen. Dachten we vanmorgen makkelijk het kanaal uit te komen. Hebben we nu de laatste schutting in Palluel. Ondertussen maakt Rob duidelijk progressie met sturen, touwwerk en sluis in varen. Wat dat betreft aan oefening geen gebrek.

De Franse Schelde gaat voorspoedig, zelfs zo dat je je af vraagt of alles wel in orde is. Dan hangt er een collega aan de lijn. Jullie gingen toch over de schelde? Let op in Kain zijn de benedendeuren er uit gevaren. Shit, Wat nu? Varen net sluis Fresnes uit. Dan is terug en via de Leie ook een eind. Eerst eens informeren of de situatie werkelijk zo ernstig is. Naar de sluiswachter bellen heeft weinig zin, die zeggen toch dat ze het niet weten. Je moet er werkelijk alle info uittrekken. Een collega die ter plaatse ligt weet meer. Er is niemand tegenaan gevaren. Ze zijn van ellende zelf losgekomen. Maanden geleden een nood reparatie uitgevoerd en sindsdien niets meer aan gedaan. Gaat zeker nog een dag duren voordat het gerepareerd is. We kunnen eventueel omvaren via Brussel. Een momentje rekenen leert ons dat we vanavond niet verder komen dan Obourg. Vanaf daar moet het dan goed lopen om de volgende dag beneden Brussel te varen. En dat zal moeten, want daar is vanaf donderdag ochtend een stremming tot vrijdag avond. Bovendien ligt een andere collega nu vast in Mons vanwege een gaslek. Die optie valt dus eigenlijk ook af. Dan blijft er niets anders over dan lijdzaam aanschuiven.

De organisatie is beter dan we hier gewend zijn. De brug geeft steeds info door. En maakt indelingen voor de sluis, groepeert de schepen per schutting. Onverwacht komt het bericht dat er weer geschut kan worden. De stad laat weten welke schepen door kunnen komen. Uiteraard zijn er dan altijd collega's die zich dan gedragen als een kudde vee dat voor het eerst in het voorjaar de wei in mag. Iedere verloren minuut moet ingehaald. Om de chaos compleet te maken besluit 1 schip voor de eerste schutting niet meer af te schutten en moet de hele sluisindeling overnieuw gedaan. We schutten af met vier schepen. Beneden de sluis is het razend druk met opvaart. De schepen worden een sluis eerder al vast gehouden. Later op de avond blijkt dat de opvaart al in Oudenaarde verzocht wordt om ligplaats te nemen, omdat onderweg alle ligplaatsen bezet zijn. Nog nooit heb ik het zo druk gezien. Een onvoorziene stremming van 48 uur en het veroorzaakt een verkeersinfarct. En nog is er geen geld voor fatsoenlijk onderhoud van vaarwegen en zijn kunstwerken. Hallo politiek, leest u mee?

De rust lijkt wedergekeerd, althans voor ons. Iedereen die gisteravond in Wallonië nog is afgeschut, is in Vlaanderen vannacht door gegaan en een groot deel daar van ligt nu voor Merelbeke om met het getij naar Antwerpen te vertrekken. De windstoten à la stormachtig heeft menigeen doen besluiten langs hier te varen i.p.v. de Westerschelde. Wij gaan maar tot Rupelmonde en vertrekken wat later, zodat de grote groep voor ons uit zit. Met een wat mak getij zijn we met dezelfde buren als geladen in Chalon op weg naar het Zennegat en varen naar de losplek.

Waar we vandaag zouden lossen, maar zien dat er nog een schip half geladen ligt. We krijgen niemand te spreken die een uitspraak wil doen over de losplanning. Uit ervaringen hier moeten we er dan vanuit gaan dat we hier tot na het weekend liggen. De bevrachting bij de Coöperatie was al polshoogten komen nemen voor een vervolg reis. Te link hier om iets aan te nemen. En eerlijk gezegd, al was dit de laatste reis dit jaar, we kunnen er mee leven. Prima zelfs.

De buurman heeft wat telematica probleempjes. Of ik even kan komen kijken. En zowaar met een beetje geluk kan ik het nog oplossen ook. In het land der blinden is één oog koning. Daar komt bij dat ik ook een 24V naar 12V omvormer heb liggen die bij de buurman kapot is gegaan. En nu weer beide marifoons ter beschikking heeft.

Kerstmarkt in Leuven. Het moet de derde grootste zijn van Europa. Alleen al de parkeergarage in het centrum is letterlijk een hoogte punt. We zoeken een plekje op dak. De rit door de garage doet denken aan het varen door oude spoorbruggen met haakse bochten en bijbehorende Freycinet kanaaltjes met een iets overbemeten spits. Weer eens wat anders. De kerstmarkt zelf is leuk, maar kan niet tippen aan die van Munster of de middeleeuwse van Telgte. Het is sowieso een schaamteloze poging het succes van de Duitse Weihnachtsmarkten te kopiëren. De binnenstad is trouwens wel authentiek en de moeite waard. Prachtige gebouwen waar de geschiedenis vanaf druipt. Bijna Suske en Wiske decor.

Als je de berichten moet geloven ligt vandaag heel België plat. Maar hier lossen ze gewoon. Dat hadden ze vrijdag al wel aangekondigd, maar ja, zoveel vertrouwen in die uitspraak had ik niet. Als de piketten de poort niet komen blokkeren gaan we lossen. Als ik daar nu een opmerking over maak krijg ik te horen. Whoo, da wete ze ier niet ligge.

De sluiswachters staakten wel. Dus vanmorgen extra druk op het kanaal. Maar ook op de weg. Henny is onderweg naar boord en haar verwachte aankomsttijd loopt net zo hard door als de echte tijd. 360 km file in België. Dan komen wij er hier op het kanaal genadig vanaf, met enkel vanmorgen bij de eerste sluis de 3e schutting.

Dat is mooi geregeld. Voor een vergadering moet ik in Dordrecht zijn. We vinden een plekje bijna voor de deur. Met de auto? Nee, met het schip. Na afloop weet Henny te melden dat het vanavond Vreeswijk bij kaarslicht is. Of we er even naar toe gaan. Dat lijkt mij wel wat, meestal zitten we te ver weg. Met de drukte schuifelen we mee over het bruggetje van de oude sluis. Hoor ik een paar jongeren zeggen. Vreeswijk bij kaarslicht is VET! Ja, echt kaarsvet!

Al een hele tijd hebben we bij het toplicht een vervelende storing, waar ik zelf niet uit kom. Daarom hulp van een professioneel scheepselektricien ingeroepen. Jammer voor mijn portemonnee, maar goed voor mijn ego. Hij heeft de oorzaak ook niet 1, 2, 3 gevonden.

Nu dan tijd om een surprise te maken? Nu pas, dan hoeft het helemaal niet meer denkt u. Nou, het is misschien een beetje raar maar bij ons hebben we sinterklaas gedichten en geknutselde surprises met kerst.

Koninklijke Schuttevaer internationaal heeft leden vergadering. Daar wil ik wel naar toe. Zeker nu we bijna recht voor de deur liggen. Daarbovenop komt nog dat Frankrijk dit jaar thema is voor de vergadering na alle ophef over krimpende toegestane afmetingen, Want iedereen moet maar aan regeltjes voldoen en je materiaal op orde houden, Maar blijkbaar gaat zoiets niet op voor een overheid. Als je na jaren van te kort schieten op vaarweg onderhoud gewoon de wet veranderd om je eigen wanprestatie te camoufleren. Moet je niet raar op kijken dat opeens de maat vol is. Frankrijk heeft een schitterend vaarweg stelsel dat niet op waarde geschat wordt door de politiek. De binnenvaart lobby moet krachten bundelen om beleidsmakers er van te overtuigen voldoende geld vrij te maken om de binnenvaart haar taak te kunnen laten uitvoeren.

Collega heeft zijn ruim verhuurd als expositie ruimte. Een groot schilderij is in U vorm opgesteld. Het mooiste van alles is nog wel de ligplaats. In de stadhaven van Heusden naast een leuk klapbruggetje, oude molen, voormalig gyzelhuys en de vismarkt. Schitterend.

Vooral de werkzaamheden bij het stuurwerk vielen een beetje tegen, althans het was meer werk als gedacht, maar ben wel blij dat ik er nu naar laten kijken heb en zo een ernstige storing voor ben.

Voor we naar ons kerst adres vertrekken eerst langs huis om wat klussen af te maken waar aan begonnen was, maar waar ik onverhoopt vertrekken moest of gereedschap me in de steek liet. Aanvankelijk was het de bedoeling om naar de thuishaven te varen met de feestdagen. Inmiddels is bekend wat we moeten gaan doen na de feestdagen en lijkt het onzinnig om nu nog naar Vreeswijk te varen.

tot en met zondag 27 december 2014. Een paar dagen er tussen uit. Heerlijk relaxen. Niets moet, alles mag. Het voelt als vakantie. Dagen vliegen voorbij en voor je het weet moeten we weer aan het werk.

In één dag van Dordrecht naar Stein is te veel hooi op de vork. Daarom vandaag alvast vertrokken. We zijn nog net niet helemaal ingepakt door alle buren en kunnen tussen de afgemeerde schepen door laveren. Blij dat er niet veel wind is.

De aanzienlijk vertragende tegenstroom op de Maas doet mij besluiten via de Zuid-Willems vaart te gaan. Dat is bovendien een pak kilometers minder. De sluiswachter van sluis Engelen verwijst me een deur verder. We moeten tegenwoordig om Den Bosch heen varen via de nieuwe omlegging. Een paar kilometer verderop vinden we sluis Empel. Een spik splinter nieuwe sluis met niet eens reuze afmetingen en zeker geen reuze afmeer gelegenheden. Daar is duidelijk op bespaart. Ik verbaas me een beetje over het gering verval, maar denk er verder niet over na. Dan blijkt er een eindje verder nog een nieuwe sluis te liggen. Sluis Hintham. En valt het geringe verval ook op zijn plaats. In de nieuwsberichten over het nieuwe kanaal had ik niet opgemaakt dat er twee sluizen liggen. Wel over een spoorbrug die per vergissing een beetje lager is als was afgesproken.

Het laden is snel gebeurd. Dan nog even terug naar het kaaitje bij de supermarkt voor de laatste boodschappen. Als die aan boord zijn varen we naar Maastricht en houden het voor gezien dit jaar.

In 2014 hebben wij de westropa 26 reizen gedaan. Dat is er 1 minder dan vorig jaar, maar de omzet is 9% hoger. Vervoerde tonnen zijn ook minder. 7205 ton vervoerd tegenover 7515 ton vorig jaar. 12888 Km geladen afgelegd. Dat is wel 1241 Km meer dan in 2013. De Gardner heeft daarvoor 24,5 m3 brandstof nodig gehad en 2206 uur gedraaid. Dat is beide meer dan vorig jaar, maar het gemiddeld verbuik per motor uur is wederom gedaald. De leegvaart is met 2861 Km bijna een kwart minder geworden. De 3,7 m3 brandstof en 388 motoruren zijn ook ongeveer een kwart minder dan vorig jaar. Per afgelegde ton kilometer is 0,0070 Liter brandstof nodig geweest. Vorig jaar was dat 0,0071 ltr/t/km.