Een dagje rustig bijkomen is er niet bij. Fotograaf Niels Helmink neemt zijn kans waar nu er drie spitsen liggen waar hij een foto van het interieur mag nemen. Het project laat zien hoe de binnenvaartondernemer woont met zijn gezin. Zijn werk plek is voldoende bekend, maar de woning aan boord is voor vele onbebend. Aldus fotograaf Niels Helmink. Nieuwsgierig naar het resultaat? 'www.nielshelmink.nl/index.php?/portfolio/inland-shipping-work-in-progress/'

Heb ik me toch laten vangen. Zijn we vanmorgen om zes uur vertrokken, maar aan Petit Lanaye is alles nog in diepe rust. Blijkt dat er pas om 9 uur geschut gaat worden. Nu moet er vanavond wat later gevaren en dat lag niet in de planning. Gelukkig winnen we iedere sluis wel weer iets terug omdat we bijna de enige zijn die vandaag een stukje varen.

Van een driedelig pak naar een hippie outfit. Alles kan vandaag. Misschien wel wat te veel van het goede. Voordat mijn hoofd het kussen raakt val ik in diepe slaap.

Dan dient zich de laatste dag van de kerstvakantie aan. Met een kleine omweg gaan we langzaam aan richting internaat. Daar pikken we de volgende stagiare op. Wel grappig voor hem dat het hier begint. Want hij, is net als wij hier opgegroeid. En komt bij ons aan boord enkel voor wat spitsenvaart ervaring. Want als schipperszoon is varen niets vreemd.

En mocht hij denken dat je met een spits altijd romantische kanaaltjes vaart en vroeg vast ligt. Dan is dat vandaag een forse tegenvaller. Je moet wat over hebben voor een paar gezellige kerstdagen. Dat betekend wel dat nu even alle zeilen bij moeten. Dus erg vroeg op om in Antwerpen het tij naar Gent te nemen. En vervolgens pas vastmaken als we voor de eerste sluis in Wallonie komen. Wel even wat anders, maar dat hoort er ook bij. Gelukkig niet iedere dag.

Nou had ik verwacht dat er op iedere laadplaats met man en macht schepen geladen zouden worden, maar het blijft voorlopig lekker rustig. Voor we Frankrijk in varen bunkeren we voor een haast historisch lage prijs. Wie had verwacht dat die weer gevoelig zou zakken.

Canal du Nord, als je die voor het eerst ziet is dat ook heel indrukwekkend. De sluizen smal en er zijn er zo veel van. Harry vaart er vele in. Ze gaan voorspoedig. En ook de tunnel is een bijzonderheid. Net als je uit begint te leggen hoe je hier vast moet maken in de canal du nord sluizen als je met twee spitsen schut is het zo ver. Een lange vertrekker vlak voor ons neus. Voordat je dan opnieuw aan de beurt bent is de volgende spits bij je om met je mee te schutten. Zo heeft Harry genoeg oefening en maakt alle facetten canal du nord mee.

Inschattingsfoutje van de sluiswachter aan het kleine tunneltje. Zo komt het dat we dik 40 minuten moeten wachten voor een stukje van 25 minuten varen. Blij dat we in Sempigny af kunnen slaan en het Canal du Nord verlaten. Vanaf hier andere maat sluizen. Heel krap zijn ze nog niet, maar er kan in iedergeval maar 1 spits in. Hier kan Harry vast wennen aan kleine sluizen. Vanaf Abbecourt worden ze weer een beetje krapper, maar nog altijd niet het echte werk.

Waarom kom je de meeste schepen in het donker of precies bij de sluis tegen? Om de buren niet te verblinden moeten de schijnwerpers uit. Op radar zie je niet veel vanwege overhangende bomen. Het is hier wel roet donker. Dus iemand tegen komen op deze krappe stukjes is even goed opletten. De rest van de dag komen we geen schip meer tegen. Pas als we bij een sluis net de auto aan de wal zetten komt er een buurman om de hoek. Harrie en ik varen verder met lange pand naar Berry au Bac. Henny gaat kinderen halen.

Nee hè, een stremmingsbericht komt binnen voor het stukje vaart door Reims. Tot en met maandag middag geen vaart mogelijk door een omgewaaide boom. Knap vervelend. Dan komen we te laat op de losplek. Het is nog maar een paar ur varen naar de plek des onheils. Als we er bijna zijn komt er een schip de sluis uit. Het is een bekende die verslag doet. Ook hij had het scheepvaart bericht ontvangen. Heeft vast gemaakt boven de sluis en is een kijkje gaan nemen langs het kanaal. Echter een boom die de vaarweg blokkeerde zag hij niet. Wel een auto van de gemeentelijke plantsoenen dienst. Zo is het natuurlijk gegaan. Een jogger, wandelaar of roeier heeft de gemeente gebeld. Die zijn meteen gekomen omdat de boom ook over het jaagpad ligt. En VNF? Die waren alweer thuis, want ja vaart gestremd, wat moet je dan op je werkplek. En om de boom weg te halen is in het weekend onvoldoende personeel beschikbaar. Zucht…

Ook nog een gestolen auto gedumpt in het kanaal. En net als gisteren vanwege personeels gebrek in het weekend bij VNF. Automatisch stremmen tot maandagmiddag. Gelukkig hadden de politie en brandweer meer intreresse in de gestolen auto. En zo was de vaart weer vrij als wij langsvaren. Neemt niet weg dat mijn ergernis over de vaarweg "beheerder" weer volledig op peil is.

Gaan na Condé sur Marne weer eens stuurboord uit. Op dit stuk zijn al een tijdje de baggermannen in de weer. Ben benieuwd of het merkbaar beter gaat, want sinds een paar jaar geleden de nieuwe lokale chef het nodig vond het waterpeil in deze pandjes te verlagen is de bodem uiteraard even zo veel omhoog gekomen. Maar het moet gezegd, Het gaat nu bijna net zo goed als voorheen. Wel een heel mooi stukje langs de vele champagne boeren. En langs uiterwaarden gevuld met Marne water. Het is dat ik van de vorige keren weet dat de rivier zelf altijd mee valt anders zou ik me wel al zorgen maken, want wij moeten drie pandjes de Marne af voor we op de losplek zijn. En inderdaad. Het gaat goed voorruit, maar gevaarlijk wordt het niet.

Harry gaat vers brood halen bij de bakker, neemt er gelijk voor de buren een mee. Als de buurman leeg is maakt hij plaats voor ons. In het begin gaat het lossen redelijk vlot, later blijven de autos steeds langer weg. De kraanmachinist is geen handige Harry. Zo zat hij al een paar keer lomp tegen de den. Drukt een buikdenning plank kapot, omdat hij de knijper niet vlak op de vloer zet. Eenmaal leeg spoelt hij de kade schoon met een knijper vol water, maar op zo'n manier dat de halve kade met zijn drek en stenen nu bij ons in het gangboord ligt. U begrijpt dat wij geen vrienden zijn geworden.

Het water komt nog langzaam op. Sommige stukjes rivier zijn al behoorlijk zwaar. En om heelhuids de sluizen in te varen is kalmte een goed hulpmiddel. Hele tijd worden we dwars weggezet. Vlak voor de sluis niet meer, maar de wind blijft hinderlijk. Daarna is warm aankleden het devies. Voor het kanaal moet alles op kruiphoogte gebracht en verdijnt alles wat te hoog is in het ruim. Harry herinnerd zich dit nog van vroeger bij zijn ouders als ze ergens in Duitsland moesten afbreken. Later op de dag stopt het met regenen en wordt het best aangenaam. Als extra bonus lopen we ook nog een zwaar geballaste buurman voorbij. Dan weet je weer waarom wij in de kou staan momenteel. We zijn wat eerder dan verwacht op de laadplaats. Daar bouwen we alles weer op en gaan warm bij de kachel zitten.

Een andere silobaas en andere controleur als de vorige reis. Stug volk deze ronde, maar ook daar komt het schip mee vol en vertrekken een paar uur later met 265 ton brouwgerst naar Leuven. Harry maakt het schip schoon. 1 sluisje verder de vallei van Condé in als vorige reis.

Waarschijnlijk hadden we er verstandiger aan gedaan om gisteravond de auto alvast aan de wal te zetten, want nu bij de eerste sluis gaat het niet. Het bedieningshokje staat in de weg en het dijkje er voor is toch echt te schuin om vanaf te rijden. Aan de andere kant is geen weg. De volgende sluis heeft een bruggetje voor de boer zijn land. Daar gokken we op, maar het weggetje heeft veel te lijden gehad van de overvloedige regenval de laatste tijd. Wat dat betreft had vierwiel aandrijving nu zijn voordelen gehad. Het lukt, Henny kan weer op pad. Aan de tunnel laten we een gros numero voorbij. Voor zover ik weet de laatste overgebleven die nog vracht vaart.

Voor ons uit moet het nogal druk zijn. Ik had juist een andere indruk, maar buren vertelde dat als ze gister door hadden gedaan wij het 14e schip waren geweest dat ze gisteren tegen waren gekomen. Zoveel heb ik er heen en weer vanaf berry au bac misschien in totaal gezien. Deze keer weer via Abbecourt. Als we over de Aisne heen varen met de kanaal brug zien we dat die knap hoog staat. Varen nog even naar de andere kant van de berg.

We vertrekken iets eerder om bij de sluis te zijn als de lichten aan springen. Onderweg spotten we wel een dozijn wilde zwijnen. Dat ze hier veel zitten was geen verrassing. Echter zoveel in één keer hebben we nog niet eerder gezien. Jammer van het gebrekkige licht, want de foto's zijn niet geweldig gelukt, toch de moeite waard. Aan Abbecourt gaan we toch maar bakboord uit naar het canal du Nord.

Alle schepen weer op een kluitje vanmorgen. Daar voor zit niet veel vertellen de tegenliggers, maar daar heb je niets aan als je nu de laatste bent. Als de schepen regelmatiger verdeeld zijn gaat het wel zijn gangetje. Denk je het bijna gehad te hebben voor vandaag knal je in het donker nog even de sluismuur op. Nu heeft zo'n vervelende bassinee ons ook te pakken. Aan stuurboord zit een lelijke deuk. Bovendien lekt het een beetje. Harry kan niet goed van slapen van dat gedruppel.

Om de 6 uur een paar minuten pompen. Dat is niet zorgwekkend, maar wel balen. Harrie is maar wat blij dat hij het niet was die achter het roer zat. En ik eigenlijk ook, nu hoeft er niemand schuld gevoelens te hebben. Het is mijn eigen schuld.

Het loopt lekker op de Franse Schelde. En zelfs sluis Kain lopen we zo in. Maar aan de volgende weet de sluiswachter te melden dat er een las gescheurd is en ze niet meer mogen schutten. Grrr, kun je nu ook al niet meer hier langs zonder iedere reis fratsen te hebben. Echter het lot is ons vandaag beter gezind. Als de garde er is mag er toch een schutting passeren. Pfff, komen we goed weg. Paar uur later scheepvaartbericht op kanaal 10. Sluis Asper. Je weet nog niet wat er komen gaat, maar je verwacht onheil. Geen wachttijden meer. OK, dat is mooi. Net als we vast maken boven Merelbeke, weer scheepvaart bericht, sluis Asper tot nader order gestremd. Pfff..

De zeeschelde, Harry is er minder weg van als Bart dat was. Maar hij stuurt dan ook het hele stuk. Als de eb stroom tegen zijn einde loopt draaien we de Rupel in. Jammer dat net op dat moment sluis Wintham uit vaart. Een moment drukte. Aan de koeienstaart moeten we nog even wachten totdat sluis Zennegat voldoende water heeft. Dan kunnen we naar binnen schutten en varen naar de losplek.

Met Harry gaan we de papieren binnen brengen. Tikje onpersoonlijk is het hier wel. Je ziet geen mens. Ik leg ze zoals gewoonlijk maar met een kleine post it op het bureau en hoop dat dat ook deze keer weer goed komt. Harry gaat dat zelf niet meer zien, want die vertrekt weer naar huis. Het lossen loopt goed door, zodat men zoals gepland, aan ons begonnen gaat worden en zelfs leeg komen. Ondertussen is bekend dat de werfbeurt die ergens de komende maanden gepland stond nu naar voren gehaald kan worden. Het kan meteen. De vervelende afdruk van de sluis kan worden uitgewist.

Op weg naar Coevorden dus. Beter niet te lang na denken hoe ver varen dat hier vandaan is. Gewoon aan beginnen. Wat nu wel mooi uitkomt is dat we de auto niet nodig hebben voor een verjaardagsvisite in Bergambacht. Geen makkelijk of openbaar plekje. Het is dat we het kennen van het lossen daar. De 20 minutjes lopen zijn helemaal geen straf.

Op de Lek is weinig van de vloed te merken of het moet zijn dat het nu minder hard naar zee stroomt. Omdat wij wat scherper de kribben kunnen varen ga ik soms harder, maar bij het oversteken verliezen we weer van een opvarige tanker. We blijven zo de hele tijd bij elkaar in de buurt. Ik laat hem toch voorbij, omdat hij gewoon harder gaat. In de bocht komt ook nog afvaart. Om deze grote jongens ruimte te geven vaar ik binnen de tonnen. Ruimte en water zat nu. Bij de beatrixsluis schutten we samen en de sluiswachter maakt de indeling zo dat we eerst moeten in varen. Kom maar even binnen mij en de remming door zegt de schipper van de tanker. Zag dat je dat net ook goed af ging.

Tegenvaller, niet eens de eerste schutting aan sluis eefde, vervelend die lange schepen hier. Dat gooit ook het schema in de war om de kinderen op tijd naar school te kunnen brengen.Aangezien er aan de beneden kant geen mogelijkheden zijn om de auto aan de wal te zetten, moest dat boven de sluis. Maar eer dat wij boven geschut zijn met de tweede schutting is het precies tijd om aan te schuiven in de file. Geen keus nu. Ze vertrekken. Ondertussen vaar ik door naar Aadorp en neem daar het kanaal Almelo de Haandrik. Bij de werf ligt de kar al te water en vaar er meteen op. Langzaam gaat de kar de helling op. Ondertussen worden de de buitenste stroken vlak al schoongespoten. Als we ongeveer halverwege zijn komt er een expert van de verzekering om de schade op te nemen.

t/m 8 februari. Niet mijn favoriete jaargetijde om naar de werf te gaan. Je moet een beetje geluk hebben met het weer. En dat hebben we. Als het vlak en de zijden schoon gespoten zijn moeten er twee lagen coating op. De sneeuw die gevallen is helpt daar niet bij. Na de middag dooit het meestal en spoel de sneeuw van het schip. Voorin halen we de oude gasolie tank, mini watertank en een stuk van de vroegere kettingbak in de voorpiek weg. Breken alle betimmering uit het vooronder. Om de schade te repareren was dat aan bakboord eigenlijk niet nodig. Een vlakkraan in de voorpiek zat al een tijdje zo vast dat ik hem met een sleutel los moest draaien. Het pijpje waar hij op vast staat vervangen we gelijk. Dat was de reden waarom ik er te water geen grote sleutel op durfde zetten, als de pijp het begeeft dan ben je lek. Ondertussen zit het met het weer mee. De coating kan er op. Ik ben verbaasd over de snelheid waarmee dat gaat. Het zijn behoorlijk wat vierkante meters. De zijden zijn tot het dek toe kaal gespoten, maar toch zit alles er in een uur of twee in. Het schip droog maken was meer werk. Het stukje waar de deuk uitgehaald moet worden wordt nog even overgeslagen, want daar wordt gewerkt. De volgende dag kan de tweede laag er op. Weer eerst de sneeuw weg spoelen. Met een grote plaat hout achter de bestekrand houden voorkom je dat de verfnevel tegen de den aan spettert. Eenmaal weer te water worden de laatste stukjes van de deuk reparatie gedaan en het piekschot afgelost. Een nieuwe gasolietank gemaakt. Ook moet er nu dan maar een nieuw machine kamer luikje gemaakt. Dat moest al veel eerder bij een keuring voor het certificaat van onderzoek. Ik vond dat dat best nog even wachten kon. Als laatste klus aan de werf de antenne beugel gerepareerd.