Ik begon al te twijfelen of het nummer wel klopte, maar na achten krijg ik dan iemand aan de lijn. Als het hoog water is gaat de telefoon of we naar weegtoren 3 willen komen. Het laden gaat onvoorstelbaar snel en besluit meteen te vertrekken en nog te proberen het gelijk water na de vloed te halen bij de waaier, al is het eigenlijk te krap. Inderdaad, een dertig centimeter te ver weg gezakt als we aankomen. De volgende is pas vanavond laat en bediening is dan niet vanzelfsprekend en moet aangevraagd. Dat blijkt gelukkig geen probleem en kunnen mooi nog naar Haastrecht varen.

Daar is echter voorlopig geen ruimte in de silo en zullen zeker een aantal dagen als opslag liggen. Om te beginnen maak ik dan nu het schip eens grondig schoon. Dat is er de laatste 2 maal een beetje bij ingeschoten. De dagen vliegen voorbij met familie bezoek, klussen, internaat uitjes, vergaderingen en dergelijke tot en met 12 oktober.

Nu dan toch bericht dat er morgen gelost kan worden of eigenlijk hebben ze heel vriendelijk gevraagd of het morgen gelegen komt. Als men morgen wil lossen moet ik gewoon zorgen dat dat kan.

Tijdens het lossen nemen we wat drinkwater in. De tank was ver leeg geraakt. Dachten we naar Stein te moeten voor de volgende reis. Dat loopt anders, of we morgen in Amsterdam kunnen laden. Dus even puzzelen of er inderdaad voldoende plaats is in de silo voor mijn hele partij. Hoe laat kunnen we ongeveer door de waaiersluis. En dat blijkt allemaal te passen en kan toezeggen dat morgen middag mogelijk is. De reis is wel minder ver en brengt ook minder op. Daar tegen over staat. De laadplaats is niet ver weg, al snel te laden. Tijd is geld. Ook in de spitsenvaart.

Gaat om vier uur vannacht de telefoon, of we naar de kraan willen komen? Tja, dat zal nog niet gaan. Wij zijn er nog niet. Wel vertrekken we dan als de bruggen weer beginnen te draaien, maar bij aankomst in de haven is de kraan verdwenen. Het zeeschip dat wij leeg moeten maken ligt er nog wel. Ziet er niet uit of er nog veel in zit. Pas tegen de avond is de drijvende kraan weer beschikbaar en laden we eerst 40 ton uit een ander binnenschip en de rest komt uit het zeeschip. En nog gaan we met 55 ton minder als voorzien op pad naar Holque in Noord Frankrijk.

Da's een goeie. De sluismeester vraagt de gebruikelijke gegevens aan een collega zoals, waar vandaan, waar naar toe, met wat en hoeveel, aantal personen aan boord. Twee personen en twee ambtenaren.

Een grote vreemde witte rookwolk circuleert door de haven van Gent. Het lijkt wat op mist, maar dat is het in ieder geval niet. Een vreemde geur heeft het niet. Net boven sluis Evergem komt er een bericht dat de vaart gestremd is vanwege een gaswolk. Mmmmm, zijn we net door gevaren. De buurman vraagt of dat daardoor komt dat onze hond zo wit is.

Dat is wel een voordeel van die binnenlandse reisjes. Na een maand moeten we weer eens bunkeren en nog past er maar anderhalve ton bij. Veel brandstofkosten heb je er niet van. Van de kinderen des te meer. Die bunkeren vandaag alsof ze op het internaat niets te eten krijgen. Het kan natuurlijk ook zijn dat mama zo geweldig kookt.

Begin wat vroeger om op tijd bij de sluis te zijn, daar ligt nog een buurman waar we mee kunnen schutten. Dat volgende pand naar Fontinettes is lang en erg saai. Babbelen lang over de marifoon. Ondertussen komen er vanaf beneden lekkere geurtjes. Er is wat te vieren vandaag. Al is 13 nou niet echt een jubileum misschien.

Het klopt dan toch, we zouden dinsdag lossen, ook als beide schepen zondag voor de wal varen het, kon niet meer veranderd. Ondertussen probeer ik nog een volgend reisje te scoren, omdat het vorige week niet wilde lukken. Er loopt van alles maar het zit niet echt mee. Of de laaddatum is nog veel te ver weg, de prijs is onvoldoende, of zij vinden het nog te duur. Of op het laatste moment toch geen tonnage beschikbaar. Of er niet voor aan de beurt ben. En zo wil het vandaag ook niet lukken.

Wel jammer natuurlijk, hebben ze gisteren de hele dag op regen liggen wachten, maar ze zijn wel stoer, want ze gaan gewoon door met lossen. Na de middag zijn wij aan de beurt en knapt het iets op. Voordat het ruim leeg en weer schoon is is het al donker en heb ik geen zin meer om te vertrekken. Uiteindelijk toch gelukt om een reisje te vinden dat wel door gaat.

Controle op de sluis van Quincy, omdat we voor de sluis even moeten wachten komt er daar al een gendarme aan boord. Hij is nog heel jong. In tegenstelling tot het spreekwoord over nieuwe bezems is hij niet vervelend. Vraag hem over de nieuwe reglementen. Ja we moeten nu controleren op zwemvesten, aha, daarom heb je er geen aan gedaan. Hij vaart mee de sluis in en zegt dat volgens hem het een persoonlijke keuze is. (volgens de nieuwe wet niet) En met al dat gewicht aan mijn gordel blijf ik toch niet drijven. Hij somt op en laat zien, munitie pistool, soort uitschuifbare knuppel en pepperspray.

Wij staan vroeg op om de stuurhut er af te halen en verder klaar te maken voor de lage bruggen op canal St Quentin. In Iwuy laten we de auto op de sluis achter zodat die op de terugweg niet voor mijn neus staat. Als we liggen te wachten op de rame voor de tunnel bel ik naar de silo dat we straks voor de wal komen. Ik krijg de silobaas. Schipper, volgens mij is alles geannuleerd. De kwaliteit van de gerst is zo slecht dat de klant in Duinkerken het niet wil hebben. WAT NU? Had al een volgende reis vanaf Duinkerken aangenomen. De auto staat nog op (het middenhoofd)van de sluis Iwuy. In ieder geval besluiten we de rame niet te nemen. Kantoor heeft nog geprobeerd om morgen in Vendhuile te laden voor Aalst, maar dat lukt op zo'n korte termijn niet meer. En met maandag laden is het auto probleem niet opgelost.

Tegen de middag krijgen we uitsluitsel. Kunnen maandag in Marquion laden voor Oss. Dus weer leeg het canal St Quentin uit. En zo ben je een paar dagen in de regen aan het rond varen voor jan met de korte achternaam. Niet echt motiverend.

Dat doen we volgende keer maar niet meer. De auto op het middenhoofd zetten. Het leek zo handig. En om hem nu op het vers gemaaide grasveldje te zetten bij de mensen voor de deur. Zo had niemand er last van. Als we in Marquion de stuurhut weer opbouwen breekt het zonnetje door.

Bij de bakker is het moeilijk kiezen zoveel lekkers ligt er. De zondag morgen brunch heeft verse broodjes. En dankzij het extra uurtje zijn we niet eens laat. Zo is er voor de terug reis naar internaat nog tijd om een paar spelletjes te spelen.

Het zou fijn zijn als we de periode van tegenvallers konden afsluiten. Daar zijn we blijkbaar nog niet aan toe. Een computer van nog geen anderhalf jaar oud geeft de geest. Uiteraard net buiten de garantie periode. Het laden vandaag gaat niets worden. Morgen pas aan de beurt. Zo gaat vrijdag lossen wel erg moeilijk worden.

De tarwe is van beroerde kwaliteit, stinkt en weegt niet veel. Zo gaan er maar weinig tonnen in. Er is een moment sprake van dat de bestemming veranderd, maar dat waait weer over. Het is voorlopig wel genoeg geweest met veranderingen. Het grijze weer niet en zo gaat de kachel voor het eerst dit najaar aan. Lekker warm tijdens het wachten, want in Don is het me een partij druk, alle verkeer moet via de Leie varen. De schelde in Vlaanderen is dicht.

Dat blijft vandaag net zo. Best druk, iedere sluis wel even wachten. Niet extreem of zo, maar als je wat haast heb komt dat niet gelegen. Gaan door tot Terneuzen om morgen vroeg het tij te nemen. Vanmorgen in Frankrijk begonnen en 's avonds in Nederland. Via de Maas lukt dat niet.

Het tij valt vroeg, dat komt wel goed uit want wil vandaag naar de losplek varen. En dat is best een heel eind. Zakelijk gezien is het interessanter om donderdag aan te komen i.p.v. Vrijdag. Als we 's avonds laat aankomen zijn ze net begonnen met lossen van een enorm groot schip. Dus ik denk dat we weekend hebben.

Wekker? Nee, de telefoon, schipper over een half uurtje is het schip leeg en kunt u onder de kraan gaan liggen. Zijn ze de hele nacht door gegaan met lossen. Dat verwacht je hier niet. Het maakt dat wij twee uurtjes later ook leeg zijn. Of we leeg terug willen naar dezelfde laadplaats. De onderhandelingen gaan vlot en voordat het schip weer schoon is zit de volgende charter in de mailbox.