Nog een paar sluizen omhoog. Bij Montreux varen we hoger als de Vaalserberg. In Valdieu begint de afdaling. Serieus naar beneden. Het landschap loopt duidelijk af. Het leuke is dat het kanaal een stuk of 10 sluizen recht door loopt. Hier doen we dik 5 per uur, sluizen dan hè. Altijd even wennen in de Alsace. De ene wil Duits de ander Frans met je spreken. En op een gegeven moment gooi ik alles door elkaar. 27 sluizen later is het Feierabend. We mogen ook hier weer in de sluis overnachten. Wel zo makkelijk. Zeker omdat Henny vanavond weer aan boord komt, kan meteen de auto aan boord.

Nou, dan denk je dat je het bijna hebt gehad, begint de dag niet best. Een half uur ploegen om 150m af te leggen. Net beneden de sluis komt een beekje in het kanaal uit, die niet alleen water in het kanaal brengt. Een stukje verder in Ilfürt is de oversteek van de Ill berucht. Het ergste van alles is dat er een eigen VNF kraan bij staat om bagger uit het kanaal te trekken. Veel uren maakt die in ieder geval niet. Na 16 sluizen en Muhlhouse stad komen we weer toe aan echt varen. Het is dat het er zo breed is op het grand canal d'Alsace, anders zouden de snelheden die we hier opeens krijgen gewoon griezelig zijn. Boven sluis Ottmarsheim maken we gebruik van de spitsenpalen.

Overnachten, dat is zoooo van de vorige eeuw. Hoewel er meer palen staan en meer schepen langs gekomen zijn, zijn wij de enige die het schip neer leggen om te overnachten. De meeste sluizen schutten we alleen af het is knap rustig. De sluizen staat daarom klaar en schiet het flink op 's middags komen we een collega tegen die we op de Rhône ook al gezien hadden. Die heeft in Ludwigshafen gelost en weer geladen voor Chalon, en gisteren een zware dag gehad. Wij 's avonds ook even. Valt niet mee dat vastmaken als de palen bijna net zover uit elkaar staan als je schip lang is.

Naast ons in de sluis is de schipper van een tanker in zijn ééntje druk in de weer met touwtjes vast zetten en manoeuvreren. Als hij bij ons aan boord 5 personen telt zal hij wel even achter zijn oren hebben gekrabbeld. Voor de grap schrijf ik ook alle 4 patenten die nu aan boord zijn in het vaartijden boek. Krijgen alleen geen controle voor we in Mannheim zijn. Daar gaan de gasten van boord. Gaat trouwens maar net aan de hoge kade met onze autokraan. Voor Rijn begrippen een mini kraan op mini schip. Al was het een reuzen reis.

Al vroeg gaat de zuiger in het ruim. Tijdens lossing even een praatje met de inkoper van de lading. Interessant om direct met je klant te spreken. Misschien raar, maar in de binnenvaart is dat helaas vrij zeldzaam. De foto's van de reis heeft de pr van de ELV er toe gebracht om een twitter serie te maken. Ik maak de klant er op attent omdat er ook een beetje reclame voor hun in zit. Eenmaal leeg kunnen we nu wel via de Kammerschleuse schutten. Die sluis heeft nog magere bedieningstijden als in Frankrijk. Voordeel is wel als je een kilometer of 6 om vaart er ook komt. Wat we gisteravond dus moesten doen. Nu nog een heel klein stukje op de Neckar gevaren. Daarna de Rijn weer op knallen. Kunnen in Strasbourg mais laden voor Weert.

Dit stukje boven Rijn hebben wij enkel nog bevaren in de afvaart. Was dan ook benieuwd naar de snelheden die hier te bereiken zijn. Om eerlijk te zijn valt dat wel tegen. Je kunt er nauwelijks kribbetjes varen of kort achter hoekjes houden. Je moet vrijwel de hele tijd dom door de midden. We komen er ook. Wel boord bezoek van de Wasserschutspolizei. Die dachten al beet te hebben. Maar bij het trekken van de Rijnpatent pasjes verdween de interesse in verdere controle. Worden opgelopen door een Tjalk. Die heeft hulp, ze ligt langszij een 110 meter en merk op dat ze wel een mooi plekje heeft, maar de schipper doet net of ie het niet gehoord heeft. Later komt ook nog de Zwitserse museum spits Willi uit Basel voorbij. Ook die heeft hulp. Zijn dan al zo ver gevorderd dat ik die laatste paar kilometers ook zelf wil doen.

Lig je zo ver weg krijg je visite van een collega schipper uit Vreeswijk. Zijn vaartijd zit er op en rijdt vanmiddag terug naar huis. Wij gaan met moeders Strasbourg de stad in. Wat een mooie stad is dat zeg. Als je alles bekijkt krijg je niet de indruk in Frankrijk te zijn. Veel water in de stad. En omdat we vrijwel nooit varen maken we een rondvaart door de stad. Die blijkt echt de moeite waard. Bovendien pikken we nog net de laatste avond van het feest van de verlichting mee. Vanaf het terras van het restaurant recht tegenover de Kathedraal zien we de lichtshow. 'T is net of we op vakantie zijn.

Het lijkt wel mistig van het stof. Wat een witte wolken geeft die mais. Na het laden duiken we allemaal eerst de haven in. De combinatie van helder water en stofhaar maakte het te aanlokkelijk. Vertrekken en maak het schip tijdens de vaart wel schoon. Voor de derde maal in een week tijd dezelfde boven Rijn strecke bevaren en dan zijn er nog die zeggen dat we er niet vaak komen ;-) Afvarig gaat het duidelijk beter. In nog niet de helft van de tijd als opvarig weer terug in Mannheim.

Ma had zondag zo mee kunnen rijden met de buurman, maar de Rijn afzakken is ook heel mooi. Dus is nog aan boord en geniet er van op ons kunst tuintje op de luiken. Het is trouwens erg rustig hier. Je ziet momenteel bijna meer kastelen als schepen. Dat is uiteraard iets overdreven, maar langs de Rijn staan er erg veel. Door het mooie weer de afgelopen dagen zakt het water wel hard. Maar hebben nog ruime marge. Dat vaart wel prettiger als precies op waterstand. Zeker met tegenliggers. Aanstaand weekend is er Rhein in flammen, daarvoor net te vroeg dus. De rivier is er voor gestremd zelfs. 's avonds maken we wat vroeger vast in Lahnstein. Voor de haven moeten we een paar honderd meter de Lahn bevaren. Schiet gelijk de vaar routeplanner in paniek, je bent te groot om de Lahn te bevaren.

“Westropa, kun je eens goed kortbij langs varen, ze willen hier aan boord foto's maken”. Of, “Je hebt een leuk rondje gemaakt zo!” En, “Je bent al weer terug uit het zuiden?” De een weet er van omdat zijn ouders met een spits bij dezelfde coöperatie varen, de ander omdat het familie is van de gasten die we hadden of een toekomstig spitsen schipper. Al met al wel aanwijzingen dat je hier met je spitsie op de Rijn een uitzondering begint te worden. En dat willen we eigenlijk helemaal niet.

Het klopt ook niet helemaal, want nu zijn we alweer met twee. Buren die in Gelsenkirchen gelost hadden gaan nu mee af. Dat wil zeggen wel ieder apart, want de een leeg de ander geladen vaart niet geweldig. Bovendien is je uitzicht dan wel erg éénzijdig. Dan maar jouw vrouw, mijn vrouw vandaag. En niet voor niets, want de buurman krijgt bezoek van de WSP.

Valt nog tegen dat laatste stuk. Als je na zoveel tijd in Nederland terug bent denk je al snel we zijn er zo. Maar wel de hele dag bezig om in weert te komen. Bij aankomst aan de silo komt er meteen iemand naar me toe om een monster te nemen. Het monster zakje dat mee is gegeven in Strasbourg wil hij niet hebben. Dat is eigenlijk overal zo. Zijn commentaar daar op is, “Ja in zo'n zakje is de lading altijd veel schoner”. Dus vult zelf een emmertje af. En dan hebben we weekend.

M heeft een nieuw kloffie nodig, maar D en T hebben geen zin om mee te gaan. Die blijven alleen aan boord terwijl wij de stad in gaan. Ze worden ouder, wel fijn eigenlijk. Weert is wel een leuke stad en houden het uit tot sluitingstijd. Dan krijgen we een telefoontje van D of we al weten hoe lang het nog duurt.

Huiswerk. De een heeft er meer van als de ander. M heeft graag wat begeleiding. Ondertussen krijgen we van verschillende kanten berichtjes over hoe het daar gaat met de zwijnen. Wij weten niets van zwijnen het is hier rustig. Blijkt dat er een aantal wilde zwijnen in het kanaal terecht gekomen zijn. De brandweer er een paar heeft weten te redden, vervolgens een jager ze meteen een kogel door de kop schiet. Afijn, u begrijpt de commotie. Als we terug aan boord stappen van het kinderen naar internaat brengen, hoor ik iets tussen het schip spartelen. Het blaast als een boze zwaan. Het is roet donker en ga een lampje zoeken om te zien wat het is. Een wild zwijn dus. Het is hier allemaal damwand die beesten kunnen er zelf niet uit. Als ik de politie bel denkt de mevrouw dat het een grap is. Nou dat dacht ik van die Jager. En als ze dat straks ook zo gaan doen hoeft de brandweer niet op te draven. Dan kun je dat beest zo goed aan zijn lot over laten. Een paar minuten later stopt er een half media circus naast het schip. Pas een half uur later arriveert de brandweer met een man of 10. Dan is het zwijn niet meer te vinden, waarschijnlijk uitgeput onder water verdwenen.

De losser weet al overal van en zegt dat het hier wel vaker voorkomt vanwege een natuurgebied in de buurt. Er zijn uitloop plaatsen gemaakt beneden sluis 16 die kunnen ze blijkbaar niet vinden. Meteen na leegkomst ruim schoon maken, schip afgespoten, want morgen in Stein weer laden voor Coevorden. In sluis Born krijg ik een telefoontje van Stein. Kan meteen door naar de band. Aanvankelijk zou er vandaag niet meer genoeg lading aanwezig zijn. Daarna toch wel en gooien ons vol. Voor de tweede keer vandaag rondje met de dekwas slang over het schip.

De startmotor van de generator die op de reis naar Arles de geest gaf is gerepareerd en kan ik oppikken in Maasbracht. Een stuk goedkoper dan een nieuwe. Nu dus een startmotor op voorraad. Op de Maas zit het niet echt mee bij de sluizen en raak wat achterop. Mooi gezicht die zee van lichtjes bij de kermis in Cuyk.

Met een volle bak is het een zware duw naar de Pannerdense kop. De een na de ander komt voorbij denderen. Sommige trekken je nagenoeg stil. Niet echt motiverend. Uiteindelijk komen we ook boven en draaien om de kop. Op de IJssel is het lang zo druk niet. In Eefde komen twee stagiairs aan boord en varen mee tot Lochem. Ze volgen de opleiding kapitein manager, klinkt gewichtig, maar dat heb je tegenwoordig nodig om zelfstandig schipper te worden. Er hadden zich ook al 3 zij instromers gemeld, gaat nog druk worden bij het ELV stage project.

Altijd weer leuk dat kanaal naar Coevorden, al zou het niks voor ons zijn om hier jaar in jaar uit in de grindrace te zitten. Meteen komen er verschillende mensen een praatje maken, ik fiets even naar de werf of ze tijd hebben voor een werfbeurt of een schroef wissel. Het eerste niet, het tweede kan altijd wel even tussendoor. Het was eigenlijk al nodig voordat we naar Arles gingen, maar toen ik wist dat we naar het zuiden gingen leek het me verstandiger om nog even te wachten.

Er rijden niet zoveel vrachtwagens als anders. Het is dan al middag eer we leeg zijn. Het bezoek vindt dat in ieder geval niet erg. En vaart nog even mee naar de werf en haalt het connossement en losverklaring op. Daarna helpt buurman mij de kar op varen. Al met al een uurtje droog gestaan. Daarna drijven we weer met de reserve schroef er aan.

Ik reis met het openbaar vervoer naar Vreeswijk. Ma viert haar verjaardag en de kinderen doen de sluizenloop.

Open dag bij vele maneges, de dames zijn gevraagd om te demonstreren wat ze van de zomer met kamp geleerd hebben. En dat laten ze zich geen twee keer zeggen.

Het waait stevig en bevracht zijn we nog niet. Dan is varen via Hoogeveen misschien niet zo handig. Op Almelo de Haandrik zijn de bruggen merkbaar breder al is mijn brugwachter regelmatig spoorloos als ik bij de brug kom. Héél irritant met al die wind en je lege schuit. Zeker last van een lege maag, want de middagpauze gaat wel erg vroeg in bij deze man. Ben niet zo'n klager, maar als ie ook nog eens te laat terug komt ga ik mopperen bij de controlepost.

Leuk een reisje van Amsterdam. Al hadden we dan beter anders gevaren. Nu maken we een paar kilometers extra. Maar het had net zo goed Stein kunnen worden. Voordeel is nu dat we toch 1 avondje thuis kunnen liggen. Het voelt als lang geleden terwijl het maar goed twee maanden zijn.

Snel wat zaakjes regelen. Zoals een reddingsvest dat spontaan was afgegaan weg brengen. Een brandstofslangetje van de aggregaat omruilen, want degene die was opgestuurd past niet. En dan is je ochtend alweer ver heen en gaan we richting Amsterdams havengebied. Daar aangekomen is het altijd even zoeken naar een plekje waar je mag liggen, niet ieder uur een buurman er tussen uit moet laten of de hele nacht ligt te klotsen. We vinden iets dat aan twee van de drie voorwaarden voldoet. Volgens planning zijn we pas morgen vroeg aan de beurt. Ondertussen monteer ik het brandstofslangetje. Eindelijk de kleine aggregaat weer ter beschikking.

Aan de wal staat iemand te roepen. We moeten gaan laden denk ik even, maar daarvoor bellen ze altijd. “Schipper, dit is een privé kade…….” en verdwijnt met een zuur gezicht even snel als hij gekomen was. Paar uur later weer iemand. Deze is een stuk vriendelijker en verzoekt ons vriendelijk te verhuizen i.v.m. een zeeschip dat over een uur hier aan komt. Ver in de middag kunnen we eindelijk naar de weegtoren komen (maar het zeeschip is er nog steeds niet). Alsof we dan nog niet lang genoeg gewacht hebben zijn we precies op tijd om in Amsterdam geduldig te wachten tot de bruggen weer gaan draaien na de avondspitssluiting. Maar, er zijn slechtere plekken om te wachten dan in het Oosterdok tegenover het scheepvaartmuseum. We varen deze keer via de Amstel naar Haastrecht.

Tjonge wat een bochtenwerk is dat hier. Donker kun je het niet noemen. De verlichting in de kassen weerkaatst tegen de wolken. De radar staat bij, al is het zonder goed te doen. Er vaart niet veel alleen precies op iedere kruising komen we wat tegen. Eerst een ponton door de Tolhuissluis en later aan Gouwsluis. Vanaf daar zelfde route als altijd, kunnen aan het eind van de middag naar binnen en dan is het weekend voor ons.

Huiswerk begeleiding en verjaardag visite.

De buren zijn snel hier. Keurig volgens planning geladen. En dan kunnen ze meteen op de losplek gaan liggen want de lading palm heeft de fabriek dringend nodig.

Wel grappig, maak je eerst een afspraak in Rotterdam. Blijkt dat Hekendorp het meest centraal ligt voor de deelnemers van het gesprek en besluiten gewoon naar boord te komen.

Onze beurt om te lossen. Moet bekennen dat ik wel even terug in bed ben gedoken nadat de zuiger in het ruim stond. Het gaat tenslotte niet zo heel hard. Regelmatig een stukje verhalen, tegen de middag komt de volgende met palm alweer aanschuiven. De fabriek zet aardig wat weg deze week. Bovendien krijg ik de vraag of ik vanavond in Rotterdam laadgereed kan zijn. Kort overleg met de bediening van de Waaier. Dat blijkt te kunnen als we hier vanmiddag leeg zijn, maar is er genoeg ruimte in de silo om ons leeg te maken? Alles gaat volgens planning snel even rond gooien. Tijdens het wachten op gelijk water spoel ik het schip af. Daarna naar Rotterdam voor de volgende.