Misschien wel iets te veel gegeten bij de BBQ van gisteravond. De visite had zulke lekkere dingen meegenomen. Weer de eerste sluis een uur vertraging oplopen. Bovendien gaat het bij de tunnel ook niet vlekkeloos. Erg vervelend die nieuwe regel dat er geen meerdere schepen tegelijkertijd in de tunnel mogen. Een nieuw bericht aan de schipperij leert ons dat vanaf vandaag het canal des Ardennes weer zijn normale diepgang heeft. Jammer dat we om moesten varen, goed dat het terug in orde is. Een ander bericht geeft aan dat ons volgend kanaal tot nader bericht gestremd is. Vanwege overvloedige waterplanten groei. Als VNF ergens goed in is dan is het wel gras maaien. Nu hoeven ze dat enkel op de kanaal bodem te doen. Ik heb er dus vertrouwen in dat het niet zo lang gaat duren.

Zelfs op zaterdag mogen we hier pas om negen uur beginnen. Dat is wel wat overdreven. Bij het uitdraaien van het kanaal in Conde komen we precies een schip tegen. Fijn dat er al via marifoon contact was en een afspraak konden maken anders is het wel schrikken. Verder is het kanaal vandaag zo goed als één rechte lijn. Dus daar zie je tegenliggers al een uur van te voren. Bij de sluiswachter van Chalons vullen we de watertank. In tussentijd kan de buurman weer wat dichterbij komen die achterop geraakt was door een storing. 's avonds een wandeling door het dorpje.

Tegen de middag beginnen we aan het kanaal der zeven zuchten. Voor de eerste sluis vraagt de mobiele sluiswachter of we voor we aan de slang draaien (om de sluis te activeren) even naar de controle post willen bellen, zodat die de sluis op automatisch gezet kan worden. Raar hoor, ze weten nu toch dat we er aan komen. Dan kan ze vast de sluis klaar zetten. Maar dat zien wij vast verkeerd, want als we aan de stok draaien, moet de sluis eerst nog leeg om komen. Dan te weten dat de controle post op deze sluis is. Afijn, van de voor buren hoorden we dat het deze keer inderdaad erg is met waterplanten in het kanaal. De schepen maaien met hun schroeven de planten los. Dan komen ze boven drijven en drijven langzaam naar de sluis waar ze verlaten verstoppen. Naast de vaargeul blijven de planten staan en daardoor vaart het toch heel zwaar. Het water kan niet vrij langs het schip naar achteren stromen.

Er komen de hele dag lekkere geurtjes van beneden de stuurhut in. Er worden taarten gemaakt, een maaltijd voorbereid om vanavond te eten ter ere van een verjaardag. We zoeken een mooi plekje waar de schepen kunnen liggen en wij met 13 man aan de wal kunnen zitten. Er komt bij de buurman vanavond ook nog een potentiële zijinstromer voor een snuffelstage. Die valt wel met zijn neus in de boter. Zijn snuffelstage verslag kun je hier vinden 'www.elv-transport.com/NL/stage/bart reis01.html'

Tijdens een Radio uitzending van Made in France hoor ik het opeens over de scheepvaart gaan. Over het mooie kanalen stelsel dat Frankrijk bezit. Voor ons geen nieuws, maar voor de gemiddelde Fransman helemaal niet verkeerd om te horen. De vrachtvaart komt er zelfs nog aan te pas. Vooral gaat het over sluizen, wie die heeft uitgevonden en in welke varianten ze er zijn. Werd er in het begin door de presentator nog wat lacherig gedaan over de snelheid en de afstanden die per dag worden afgelegd. Aan het eind van de uitzending somt de presentator op. Vervoer over water is: écologique, économique et poétique.

Dat was bijna net zo leuk als canyoning zegt T als ze vanmorgen uit bed komt. Daarmee bedoeld ze het zwemmen bij een stuwtje in de Rognon. Een zij riviertje van de Marne waarlangs het kanaal ligt waar we nu varen. Boven de stuw begint een voedingskanaaltje dat naar het grote kanaal gaat en het zo van water voorziet. Prachtig hoe dit alles uitgedacht en gemaakt is vroeger. Het prachtige heldere water was zo aanlokkelijk dat ze uiteindelijk toch zijn gaan zwemmen en glijden, al was dat aanvankelijk helemaal niet de bedoeling.

Een paar verse baguettes aan boord afgeleverd door 'www.spitsen.be' Als dat geen service is. Er worden foto's gemaakt bij het tunneltje en klapbrug van Condes. Wel een mooie gelegenheid om 3 schepen voor de lens te krijgen. Een eind verderop bij de sluis staat weer iemand gewapend met maar liefst 2 camera's. Als ik zeg dat er nog een schip achter zit antwoord hij: “ja, maar ik sta hier voor de treinen”… Dat kan ook. De spoorlijn ligt hier naast het kanaal.

Gelukkig. Ze zijn er nog. Een paar handsluizen. Veel leuker. Zeker voor Rens. De vakantie krachten zijn namelijk vooral aantrekkelijke studenten. Het lijkt wel of ze daar op zijn geselecteerd merkt de buurman op. In de middag komen we in het hoogst gelegen pand deze reis. Net voor het smal van de tunnel raken we even gemeen de bodem. En dat we niet eens ver van de palen af varen. Als je dus moet wachten kan dat niet op de palen, want daar kun je geen schip meer tegen komen. De avond brengen we door voor de sluis bij het reservoir de Villegusien net zoals iedere avond op de luiken eten, alleen hebben we er nu live muziek bij. Er blijkt een festival te zijn, festival chien au plumes. Dat is mazzel hebben al ken ik er geen één, sommige bands vallen best in de smaak (bij mij dan).

Wow, hier bij de spoorbrug is goed gebaggerd. Dat was eerst meer ploegen als varen. Jammer genoeg is het met dat lekker lopen snel weer gedaan. Hier en daar is er aan de Saône kant wat blubber uitgehaald. Niet genoeg natuurlijk, maar beter dan niets. Langzaam aan raken we door de proviand heen. Als het er naar uitziet dat we vanavond bij de friet tent van St Seine zullen stranden wordt het net uit de vriezer gehaalde gehakt meteen weer terug gestopt. Blijkt de friettent te zijn opgedoekt.

Nou ja zeg, Wat een eigenwijze sluis. Gisteravond bij aankomst stond die op een spook opvaart te wachten. Die heb ik dan maar opgeschut. Anders springt dat ding na zoveel tijd op tilt. Wil de sluis vanmorgen weer met een spook opvaart beginnen. Dan de depanneur maar bellen. Als ik hoor hoe lang dat gaat duren bedenk ik me dat ik nu ook de spook opvaart kan schutten. Terwijl de sluis dan denkt dat die uit vaart varen wij in. Tegen die tijd zal de depanneur er wel zijn. Afijn om kwart voor 10 heb je dan al 1 sluis gedaan. Zo komen we er niet uit vandaag. Onderweg staat een Zwitserse camper bij een sluis. Stapt de snuffel stagiair van een paar maanden geleden op ons af. Leuk hem weer te zien. Ze varen twee pandjes met de achterburen mee, langer gaat niet, want hij moet morgen weer werken.

Vanaf St Jean de Losne schutten we weer samen. De sluizen zijn groot genoeg. Er loopt voor de tijd van het jaar best aardig stroom. Zeker na Verdun sur le Doubs. Er komt zeker een km per uur bij. De buren die in Chalon moesten lossen zijn al leeg als wij passeren. De Saône is een mooie rivier met zijn wijdse uitzichten. Heeft vrij weinig verval en staat bekend als gevoelig voor mist. In Mâcon laten we de omleiding rond de stad voor wat het is en gaan via de Pont St Laurant. Maken vast op de bovenste 2 palen voor de passagiersvaart. Tegenvaller is dat je niet eens vlak tegen de palen kan komen. Er staat al een bekende klaar om een touwtje aan te pakken, blijkt op de jachten steiger de Cambio te liggen.

Ben blijkbaar de enige die vannacht het passagiersschip dat voor ons is gaan liggen niet heeft gehoord. Er staan voldoende palen, maar het is hun plekje. Als de dag aanbreekt vertrekken we. De dag begint met een vervelend weertje. Hier voor zijn we niet zo'n eind gevaren, langzaam aan verbeterd het en tegen de tijd dat Lyon in zicht komt is het als vanouds. De schilderingen op de blinde muren van huizen zijn zo leuk, knap gedaan. Je moet soms goed kijken. De buurman was het nog niet opgevallen. Aan Port Rambaud knopen we bij de rest vast. Wel 5 Nederlandse spitsen in Lyon. Op dat moment komt er een passagiersschip langs met Nederlandse schippers van vereniging de binnenvaart.

Hier aan de oude Port Rambaud hebben een aantal architecten zich flink uit kunnen leven. Het meeste is niet onaardig. Alleen het oranje en het groene gebouw… De groene is net een reuzen glasbak. De Rhône spoelen we naar beneden en ondanks dat de sluizen niet zo snel gaan is er al vroeg 100 km afgelegd. In Valance maken we vast en eten met zijn allen buiten op de luiken.

De logees zijn onder de indruk van de stroom die er loopt op de Rhône. Ze vragen zich af hoe wij het klaar moeten spelen om daar weer terug tegenin te komen. Voorlopig ziet het er naar uit dat dit leeg zal moeten zijn. Ondanks de eerdere goede berichten krijgen we enkel nul op het rekest. Niet getreurd eerst blijven we in Bollène liggen. Beide auto's aan de wal en de toerist uit hangen. 's avonds BBQ in de tuin bij vrienden.

Bezoekje aan de markt in Les Vans. Een heerlijke geur van look en olijven komt langs, Provençaalse kruiden kun je hier prima aanschaffen. Maar als of het genetisch bepaald is zijn mijn dochters vooral geïnteresseerd in schoenen en tassen. Als lunch eten we een paar overheerlijke perziken. Na afloop zoeken we verkoeling het het zwembad. Ter afsluiting van een gezellige dag bij vrienden een rondje over de kermis van St Ambroix en een pizza chez albert.

Wel een mooie autosteiger, dat moet ik CNR nageven. Er zijn nu bij bijna iedere sluis auto afzet plaatsen. Auto er op en afschutten in Bollène, de diepste sluis van de Rhône met zijn dik 23 meter verval. Het kanaal beneden de sluis is opvarig vervelend zwaar. Al zijn dat heel veel plekken op de Rhône. Nu zijn we afvarig en gaat het des te sneller. Schut zowaar in Caderousse en Avignon weer met hetzelfde schip mee. De laatste sluis van de reis bewaren we voor later. In afwachting van lossing blijven we bij de buren liggen in Mezouarques, want om nu aan een vieze, ongezellige, hoge kade in Arles te gaan liggen.

Eindelijk een zomer temperatuurtje wat je hier verwacht. Zoeken verkoeling in het water. En in de band achter de speedboot. De Rhône is hier wel 500 meter breed, de palen zijn een goede vanger voor hele boomstammen die hier regelmatig afdrijven. En die op hun beurt dan weer ander zwerfvuil vast houden. Waar onder op het moment een meerval van ruim anderhalve meter. Die al een tijdje geleden is overleden en dit met een onaangename geur laat weten. De skilijn van ons bootje maken we vast aan een boom en doen een poging om deze vuilvanger weg te halen. Wat na een paar minuten lukt. Dan kunnen we de rest van de dag ook nog van frisse lucht genieten.

Een laatste dag om de toerist uit te hangen. Vïa ferrata leek ons wel wat. Echter het is hoogseizoen en meer mensen kwamen op dit idee. Dus zijn we naar de grotte de la Baume gegaan. De wandeling er naar toe is de moeite waard. De kinderen begrijpen waarom het weggetje afgesloten is. Beneden in het ravijn liggen mysterieuze brokstukken. We komen er niet uit wat het geweest is. De een zegt, een vliegtuig, de ander auto's. We klimmen een bomen parcours en bezoeken les Fosses de Fournes. Soort klei bulten of heuvels. Gevormd door erosie, bijzonder dat ze er nog zijn. Je zou zeggen dat ze met een fikse regenbui half weg zouden spoelen.

Lossen. Een dikke maand geleden stond dat al vast. De havenbaas laat me met de auto zien waar we precies moeten lossen. De grijper is groot, maar de kraanmachinist voorzichtig. Er lekt veel kunstmest uit de grijper en ze gaan een andere zoeken. Ondertussen gaat het lossen verder met een hydraulische kraan, waarvan de grijper iets minder lekt. Na een tijdje vertrekt ook die weer en komt de eerste kraan terug met een andere grijper die niet kleiner is, maar wel dicht. Henny en de kinderen vertrekken naar Nieuwegein. De afspraken zijn al lang geleden gemaakt en nu komen ze niet echt gelegen, maar dat is met dit beroep wel vaker het geval. Een afspraak die ik vandaag maak is dat we een lading harde tarwe van Bollène naar Mannheim zullen brengen. Op zo'n aangename verassing had ik al niet meer durven hopen.

Als ik vertrek is het nog donker, er moet weer gewerkt worden. De zon komt er al snel bij en doet zijn best. Bij het weerbericht liet men weten dat het al heel augustus te koud is voor de tijd van het jaar. Dat was ons al opgevallen, ja. Al zou je met dit weer in Nederland heel tevreden zijn verzekerd Henny mij. Ze grappen hier zelfs dat ze binnenkort pinguïns kunnen gaan zien in Marseille als dit zo door gaat. Ben al vroeg in Bollène. Daar willen ze graag vandaag al laden, omdat de silobaas morgen andere afspraken heeft. Als de controleur er is staat iedereen start klaar en een uur later zit de tarwe erin. Spoel het schip nog af en vind het mooi geweest voor vandaag. Gisteren ochtend weet je van niets en nu lig je alweer geladen met de volgende reis. En dat in het zuiden. Dik tevreden.

Begin niet zo vroeg en doe voor vertrek wat in het huishouden en regel wat zaken. Want misschien komt er nog een reisje uit voor de buurman en dan zal ik op hem wachten. 'S middags horen we dat er heden middag nog geladen kan worden in Valence, alleen is dat niet meer te halen voor de buurman die nu in Avignon ligt. Dan maar maandag zou je zeggen, alleen is de silo volgende week dicht. Ik dacht dat het aankopen van een partij tarwe een kwestie van de juiste kwaliteit zoeken, prijs overeen komen en bestellen was. Echter zit daar een heel circus van makelaars en nominaties aan vast. Jammer, maar nu gaat het hele feest voor de buurman niet door. De afvoer van de Rhône is verminderd ten opzichte van onze afvaart. Op de gebruikelijke zware stukjes na loopt het lekker op. Ik overnacht in Valance bij de gewraakte silo.

La Table du Roi laat zich nu wel zien. Vorige keer stond de rots onder water. De sluizen staan allemaal klaar, omdat er weinig vaart is. Behalve de laatste. Net als je er op gerekend had. Nu ben ik een kwartier later bij het bunkerschip als ik had aangegeven. Niet erg, maar de mensen moesten speciaal voor mij er naar toe komen. Nu is het pakketje met de brandstof slang er wel.

Zo is die pont de Chasse helemaal geen probleem. En het kanaal naar sluis Pierre Bénite kan ik snel achter me laten. De snelweg is vol met terugkerende vakantiegangers. Aanschuiven voor hun. Langs de oevers is het druk, Brocante in Lyon, concours de pétanque in Trevoux. Veel mensen profiteren van een mooie zondag. Er wacht mij een klusje motor verversen. Dat zou ik doen toen ik leeg was, alleen ben ik amper leeg geweest. Zou daarom vroeg vast maken alleen kwam er achter dat langs de palen van Montmerle onvoldoende water staat. En vaar maar verder naar Dracé. Waar het inmiddels te laat geworden is naar mijn zin om nog aan die klus te beginnen.

De kinderen zijn allemaal op kamp deze week, en volgende week begint de school weer. Dat betekend wel dat ik nu alleen vaar. Weet niet wat de Doubs gaat doen met zijn waterstand, maar als er veel water loopt moet er af en toe een traveer draadje gezet en dat kan ik niet alleen. Maar omdat het zo'n vreselijk mooie route is zijn er liefhebbers genoeg om mee te varen. Zus, zwager en ma komen overmorgen aan boord in Tavaux. Vandaag kan ik het prima alleen af, twee sluizen maar. Maak wat vroeger vast in Chalon aan de oude haven. Waar de vrachtvaart nota bene ook al weer verbannen is, gereserveerd voor cruise schepen. Aan de bovenste helft van de kade staat geen water genoeg meer om geladen te liggen. Vanavond dan eindelijk machinekamer onderhoud. En monteer het stukje bestelde brandstofleiding. Bij test draaien zie ik dat het volgende slangetje ook geen zuivere koffie is.

Vanmorgen een nieuwe bestelling geplaatst, zodat Henny dat volgende week mee kan nemen. In de sluis van Seurre maak ik alles klaar om in het Rhône Rhin kanaal te gaan. Wrijfhouten binnen boord, mast, radar en antenne's op kruiphoogte. Zelfs de schijnwerper moet van het dak. Aan St Symphorien is een sluiswachter die mij van een afstand bediening voorziet. Leuk, iemand van de oude garde die weet waar hij het over heeft. Ze zijn er nog. Bij de Solvay fabriek is een ligplaats verbod van kracht. En dat gaat zo ver dat je er zelfs niet mag overnachten ook niet als het eigenlijk al tijd is. Zo gaan de automaten hier niet uit en doe nog twee sluizen na tijd. Net voor ik de laatste sluis in vaar zie ik een witte Audi de sluis op rijden. Precies op tijd om meteen een touwtje vast te zetten.

De regen van gisteren heeft de Doubs 15 cm doen stijgen. Die extra centimeters zijn van harte welkom. Meteen merkbaar aan de invaart van sluis Dole. Nu lukt het de sluis in te varen zonder de schuiven. In Rochefort sur Nenon zie ik dat de muur van het beneden sluishoofd is afgezaagd. Vorige keren liepen we daar leeg klem. Onderaan was het ver genoeg uitgesleten, maar bovenkant naar elkaar toe gekomen. Nu dus keurig opgelost. De sluizen zien er hier sowieso keurig uit in vergelijking met de Vogezen. Bij het interval silo'tje van Audelange komt net een vrachtwagen uit de Champagne streek een lading luzerne brengen als wij de porte garde nemen. Silobaas en vrachtwagen chauffeur komen nieuwsgierig over het randje kijken. Silobaas vraagt gekscherend: “kun je hier niet lossen”. Nou, prima regel het maar, dan komt er een schip luzerne lossen.

Met een haakse bocht naar stuurboord begint de dag. Even een touwtje aan de wal zetten en de kop draait de goede kant op. De mist belemmerd ons zicht op de rivier wel een beetje. Al moeten we hier zonder mist ook dicht langs het kantje varen. De volgende sluis is al klaar gezet door onze over enthousiaste sluiswachter. Met de hooivork op een lange steel pikt hij zelf de strop uit de draadbak en legt hem op het paaltje. Aan hem vraag ik waarvoor de relatief nieuwe haven van Oselle is gebruikt. Een stuk of drie schepen hebben er ooit grind geladen. Het lichtcircus en waterboog in de Thoriaze tunnel zijn weer ingeschakeld. Ik heb nog nooit iemand gesproken die dat goed besteed geld vond. Laat ik nou niet te kritisch zijn en genieten van deze prachtige vaarweg. Al had dat nog beter gegaan als dat geld aan baggeren was uitgegeven. Een uitdaging blijft de haakse draai in het krappe bassin maken uit de tunnel naar de Ecluse de garde. Of de dubbele sluis van Rancenay. De silo van Avanne aan de overkant van de stuw of de Citadelle van Besancon. Waar we via een tunnel onder de stad door varen en een grote meander van de Doubs afsnijden.

Zo hebben we vandaag weer een dubbele sluis. Die van Deluz. Waar ze ons blijkbaar graag willen houden. In het dorp raak ik hard aan bakboord, en dat terwijl ik 20 meter voor de smalle brug opening zit. Door het glasheldere water kun je zien dat er een grote bult grind ligt net onder de monding van een pijp. De passage van de berucht slechte plek Laissey gaat dan weer bijzonder goed. Ook Fourbanne is dit keer probleemloos. Dan komen de slechte stukken kanaal naar de rivier. In Baume les dames gaat het heel langzaam. Komen een jacht tegen, ze gaan wat aan de kant en varen rustig verder. Hoe dichterbij we komen des te zenuwachtiger ze worden. De vrouw staat met haar hoofd steeds maar nee te schudden. Als we naast elkaar zitten kijkt de schipper eens naar de afstand tussen zijn jacht en de wal en vervolgens tussen jacht en schip. Begint dan te gebaren dat we verder aan de kant moeten gaan. Dat sommige mensen werkelijk geen flauw benul hebben.

Wat een mooi plekje voor de nacht. Dat grand cruzifix. Alleen zien we geen groot kruis meer op de rots staan. Ik begin de dag met een plons in het heldere en frisse Doubs water, want vanavond zijn we in het kanaal als het goed is. Eerst nog daar het kanaaltje van Chaux les Clerval. Een vorige reis 3,5 uur vast gezeten daar. Echter nu schuiven we er door. Zo ook langs Santoche. De platte rots daar lijkt wel een strandje. Wel een harde dan. En als je denkt nou hebben we het gehad krijg je nog de oversteek naar Isle sur le Doubs. Heel rustig aan doen hier. Langs het jaagpad varen zoals dat vroeger moest en in oude beschrijvingen staat kan hier echt niet meer. Daar ligt een hoge grindbank en aan de andere kant heb je nog altijd rotsen. En daar ergens tussendoor moet nog een geultje zijn. Als beloning staat er op de sluis een grote boom met heel veel appels. Twee meisjes lopen 's avonds langs het schip en kijken vanaf de wal nieuwsgierig naar binnen. Als ze ons aan tafel zien zitten zegt de ene verschrikt: “O, daar zijn mensen”

Onze sluiswachter is om 7 uur weer paraat. Zus en zwager gaan een pandje de honden uitlaten en langs de bakker. Echter bij de volgende sluis zijn ze nog niet terug. Ze zijn verkeerd gelopen en moeten eerst een stukje terug. Daarna naar de volgende sluis lopen. Eenmaal aan boord begint de bui pas echt. Dus het kon nog erger. De oversteek in Voujeaucourt gaat goed. Dat wil zeggen door de blubber ploegen lukt. Vanaf daar hangt er iedere sluis een jacht achter ons aan. In de smalle stukjes is dat vreselijk vervelend. Raar dat stuk grote kanaal bij Montbeliard. Daar kunnen even de spinnenwebben uit de uitlaat geblazen. 's Avonds verruilen we het departement Doubs voor territoire de Belfort. Daar mogen we overnachten in de sluis van Bourogne. Wandelen met de honden een stukje langs de bourbeuse. Leuk, maar modderig