De foto's van de maand mei voor het web album uitgezocht, alleen gaan ze nog niet online vanwege hoge data roaming. Een potje monopoly kunnen we niet meer afmaken voor het eten.

Het laatste beetje dan. Als de papieren aan boord zijn meteen vertrekken naar de dichtstbijzijnde ligplaats. Daarna past alles als een maatpak en loopt de ene afspraak over in de andere. 's avonds om negen uur pas tijd om terug te bellen naar iemand die dat had gevraagd. Wat een gekkenhuis zeg. Blij dat het niet iedere dag zo gaat.

Een paar dagen er tussen uit. En wat gaat een schipper dan doen? Weer varen, maar dan vooral onder zeil. Vertrekken vanuit Makkum via Kornwederzand en Harlingen richting Vlieland. Daar vallen we droog op een Waddenplaat. Als buren hebben we een tiental zeehonden. Op de plaat lopen veel krabbetjes. Die zich in het zand graven om te voorkomen dat ze worden gezien door de meeuwen. Die ze als een lekker hapje zien.

Als het getij het scheepje weer laat drijven gaat het anker op. Vertrekken richting Den Oever. Daar moeten we even wachten voor de sluis. Maken dankbaar gebruik van de viskraam die vlakbij de remming staat. Daarna stomen we stevig door naar Enkhuizen. Recht tegen de wind in dus moet de motor er aan te pas komen. Of laveren, maar dan gaat het wel laat worden eer we in Enkhuizen aankomen. Het blijft dus een keuze die op werken gaat lijken.

Een bezoekje aan Enkhuizen en zijn flessen scheepjes Museum. Vele soorten schepen in flesjes. Al is er geen een zo mooi als Willy Jahn heeft gemaakt. Het valt me op dat Willy enorm veel details aanbrengt in zijn flessen, zowel op de scheepjes als op de achtergrond. Daarna varen we onder vol zeil richting Makkum. Het begint met een prachtig blauwe hemel, maar al snel komt er een donkere wolk aan stormen, waar ook zulke wind bij blijkt te horen. De golven groeien gestaag. Rifs in het groot zeil aangebracht. Gaat wel goed voorruit zo. Alleen de windvlagen nemen al maar toe. Dan enkel op de fok verder. Even rept de centrale meldpost IJsselmeer over ZW 8. Blij dat we niet onderweg waren met een afgeladen Westropa. Dan had het niet zo leuk meer geweest. Terug in de haven merken we dat de fok is gescheurd.

De rust is wedergekeerd. Een beetje te veel zelfs in ieder geval voor het zeilen. Jammer, want de verhuurder heeft een nieuwe fok gebracht. Dan gelasten we een zwem pauze in. Achter het anker ligt het eigenlijk prima en maken er een luie middag van. Door het uitblijven van de wind moeten we op de motor terug de haven in. En dan begint het echte leven weer.

Fijn weertje om te varen, komen langs de dierentuin Plankendael al blijven de dieren uit zicht. Onderweg komen de bekende container kempenaars weer langs. Kunnen meteen Zennegat buiten schutten en door naar Antwerpen, nogal geduld moeten hebben eer we binnen zijn.

Weer Nederlands internet. Blijkt dat Henny is uitgedaagd op facebook om een duik te nemen of een etentje te betalen. Je snapt dat er een zwempauze moest komen voordat er verder gevaren kon worden.

Best prettig zo'n extra dag weekend. We nemen het er van. Voor de middag leven we ons uit op de lek. Schutten dan Vreeswijk binnen en vieren de verjaardag van de kleinste ondeugd, half in en half op het water.

Wel leuk zo'n feestje, maar het geeft zo'n rommel. Na de mega afwas krijgen we bezoek van een Rijnvaart schipper die in wil stromen bij de spitsenvaart. Hij heeft zich al goed voorbereid en komt met veel gerichte vragen. Samen met zijn vriendin zouden ze vandaag mee varen naar Amsterdam. Dat gaat echter niet door, omdat het laden verzet is naar vrijdag.

Dan maken we gebruik van het zomerse weer en de extra tijd om nu eindelijk de voor en achter boeiing te schilderen. Ondertussen slaat Rick een enorme vis aan de haak.

Dat is ook een goeie. Is dat speciaal voor de voetbal? Vraagt een voorbijganger aan mij terwijl ik bij de achter boeiing met oranje verf bezig ben., Ik denk; nee natuurlijk niet, wat een rare vraag, maar antwoord met “Nee, dat is voor de hockey dames!”

Vanmorgen ook niet laden. Moeten we dan die andere afspraken voor vanmiddag afzeggen? Nee, net op tijd bericht dat er weer een kraan stuk is gegaan. Niet voor middernacht laden. Niet echt een vrijdag de 13e voor ons. Kan afspraken nakomen, de legendarische voetbal wedstrijd Nederland Spanje 5-1 kijken en de rekening voor het overliggeld als maar laten groeien.

Wat een sufferd ben ik zeg, laat ik me vangen voor een stremming waarvan ik eigenlijk wel op de hoogte was. Heb zelfs andere buren er voor gewaarschuwd. En er ook nog wel voor weg kunnen zijn. Na het laden vannacht een plekje gezocht om uit te kunnen slapen. Vanmorgen om half negen vertrokken en daarmee anderhalf uur te kort komen. Zijn de eerste die mag vastmaken aan kanalen eiland in Utrecht.

Om vervolgens in Vreeswijk weer te blijven liggen. Vrijwillig dit keer . Ruim de tijd deze reis. Terwijl wij nog aan ons ontbijtje zitten staat de eerste visite al voor de deur. Dat gaat vrijwel de hele dag zo door, zoete inval aan boord.

Vianen, Gorinchem, Werkendam, Moerdijk, Willemstad, Dintel, Krammer dat is grofweg de afgelegde route vandaag. Rick stuurt vele uren vandaag. Doet marifoon meldingen en zet een touwtje vast in de sluizen, zijn stage periode zit er bijna op. En dat kun je merken.

Kijk een zeehond, zegt Rick. Het beest kijkt eens nieuwsgierig in het rond en verdwijnt daarna weer onder water. Het is bijna hoog water, dus zonnebaden op een zandplaat zit er voorlopig niet in. Niet voor het eerst dat we hier zeehonden zien, maar het blijft leuk. Voor Terneuzen worden we intensief gefotografeerd. Fam van Rick wil wel eens kijken waar hij nu op vaart. In Terneuzen stapt ook een Belgische zij instromer op. Ik verwacht dat hij wel op tijd terug wil om de rode duivels in actie te zien. Maar het is duidelijk geen voetbalfan. Onderweg beantwoorden we tal van vragen. In Deinze stapt hij weer af om met de racefiets terug naar de auto te rijden.

Klop, klop, de buurman wil vertrekken. Het is vroeger als ik van plan was, maar vertrekken meteen mee. Het is even wennen. We zijn weer met zijn tweeën aan boord. Rick is gisteravond opgehaald en heeft zijn stage periode er op zitten. Bij de eerste Franse sluis werkt de internet aanmelding niet. Dus moet het nog een keer op de oude manier. Onderweg merken we wel dat de voetbal vlaggen in de mast minder enthousiast ontvangen worden als de voorgaande dagen. Terwijl Frankrijk niet eens in dezelfde groep zit.

In Arleux bij de silo ligt een woonscheepje. Dat is raar, wie gaat er nu vrijwillig in het stof liggen. Dat moet vast een ex schipper zijn. Bij het Canal du Nord schieten net twee jachten voor ons het kanaal in. Das jammer voor ons de derde schutting dan. Niet dat de jachten alleen moet schutten, maar er ligt nog een spits en een verlengde spits voor. In Marquion krijgen wij ook een jacht als metgezel. Het is er natuurlijk de tijd voor en ze zijn vrij in de keuze, maar ik zou dit mensen echt het canal St Quentin adviseren. Het is mooier, minder vrachtvaart, je kan vast maken en vertrekken waar en wanneer je wilt zonder iemand voor de voeten te lopen, geen water bewegingen die tot middernacht tussen de sluizen heen en weer lopen en jij dus ligt te klotsten.

Merkbaar kouder dat water vlak voor de tunnel, wel schoon. Bij Moislains lopen de schepen wat op elkaar. Dat heb je als er twee verschillende bedieningstijden zijn op één kanaal. Voor kersen van de boom naast de wachtplaats zijn we nog net iets te vroeg. Voor de bakker niet. Na de tweede tunnel vandaag is het mooi geweest. Sluismeester schut ons niet meer af. Hij moet natuurlijk wel op tijd thuis zijn om voor de buis Les Bleus aan te moedigen. En dat heeft geholpen want wow wat een wedstrijd zeg.

Eenmaal terug aan boord met de hond is de sluis nog niet boven. Breng alvast een zak naar de container. Die heb je hier gelukkig nog gewoon op de sluis. Plus één voor glas, plastic en papier. Ben alleen zo dom dat ik onze lege papierbak op de sluis laat staan. De buurman achter ons vraag ik of hij hem mee wil nemen. Een sluis verder gaat de fiets eraf en wacht ik op de buurman. Met bak fiets ik terug naar boord. Leuk zo'n stukje fietsen met dit weer. Laska zal het grondig met me eens zijn.

Via de Aisne deze keer. Het canal Abbecourt is gesloten wegens onderhoud. Het is al een poosje geleden dat we hier langs gevaren zijn. De Aisne is eigenlijk best wel een mooi stukje. Momenteel loopt er nauwelijks stroom. Buurman blijft in Vailly, hij moet daar morgen lossen. Wij niet, dus maken we vroeg vast in Maizy en bewaren de rest van het lange pand voor morgen.

Bij aankomst in Berry zien we dat een buurman net leeg is en achteruit komt. Op kantoortje zeggen ze dat we meteen door kunnen en gaan lossen. Een paar uur later zijn we leeg. Dat is een meevaller waar niet op gerekend was. Schip en ruim schoonmaken vallen ook mee, maar daar was wel op gerekend.

Beetje jammer dat voor die ene brug wel alles plat moet. Wat dat betreft maakt het niet uit of je nu in Acy Romance of Berry au Bac moet laden. Behalve dat nu na een half uurtje alles weer opgebouwd kan worden. Twee schepen laden voor de middag. Wij laden na de middag en schutten nog één sluisje af, blijven vervolgens liggen langszij een voormalig stagiair.

Mede vanwege de aangekondigde stakingen voor morgen besluiten we via Canal des Ardennes en Maas te varen naar Poederoijen. Het is niet korter, maar wel minder stakingsgevoelig. En eigenlijk ook veel leuker en mooier. Bovendien mochten we niet meer dan 250 ton laden dus zal het met de hoge bodem wel mee vallen deze keer. Al lopen ze op het ogenblik wel te koeren over watergebrek in Frankrijk en dreigen met diepgang beperkingen.

De buurman blijft in Rethel liggen. Tussen de jachten door varen wij verder naar de vallei Montgon. 27 sluizen op 9 km. Je ziet er meestal een beetje tegenop, het valt eigenlijk altijd mee. Voor je het weet heb je er al een stuk of 10 gehad. Op een gegeven moment raak je de tel kwijt. De laatste paar sluizen moeten we helaas de dépanneur er bij roepen. Een meisje van een jaar op 15 die met haar ouders langs het kanaal fietsen kijken een paar sluizen aandachtig hoe wij invaren opschutten en uitvaren. Bij een volgende sluis vraagt Henny of ze een pandje mee willen varen. Ze vragen honderd uit en blijken geen toeristen te zijn, maar hier in de buurt te wonen. Moet denken aan ons voormalig stagiair. Die heeft hier het spitsenvirus opgelopen. Misschien hebben we vandaag ook iemand besmet.

De laatste 9 mag ik alleen doen. Henny gaat alvast de kinderen halen. Kom een paar minuten te kort om vier sluizen per uur te doen. Tussen 2 en 3 kom ik de eerste jachten tegen vandaag. En meteen staat de sluis dubbel rood. Achter mij hoor ik angstig gegil, ik kijk om en zie een jacht heel scheef hangen. Een paar seconden later breekt het lijntje en komt het jacht met een klap weer recht. Dat is schrikken voor die mensen. In Pont a Bar staat een frietkar naast de sluis. Een teken dat België niet ver meer is. Ik maak vast en haal er een frietje. Het is mooi geweest vandaag “maar” 16 sluizen gedaan, tegenover gisteren 27.

Wat vroeger op om de auto weer onder de luiken te verstoppen. Het laatste sluisje van Canal des Ardennes. Zoals verwacht gaat er nul stroom op de Maas. Al staan alle stokjes in de stuw er lekt bij elkaar nog flink water tussendoor. Het waterpeil is dan ook niet geweldig, zeker niet beneden de sluis. Voorzichtigheid geboden, want zoals een Vlaamse buurman zou zeggen: “Het is genen nougat” (ofwel de bodem is hard). Opsteker is wel dat hier en daar baggerspitsen liggen.

Best bijzonder dat er op zondagmorgen om 7 uur begonnen kan worden, tot 9 uur vaart het prima. Altijd een sluiswachter er bij. Pas daarna komen de jachten in grote getallen los van de kade. Zeker weggejaagd van de gemeente steiger in Fumay. Daar is een viswedstrijd aan de gang. Die kunnen overal gaan zitten, maar moeten precies op dat stukje kade een plekje hebben om de lijn uit te gooien. Die Fransen hebben wel duidelijk hun prioriteiten wat betreft de vaarweg gebruikers. De vissers staan duidelijk bovenaan, op de voet gevolgd door de pleziervaart en dan ergens onderaan bungelt de vrachtvaart.

Is de Franse Maas ongerept, onbewoond met hier en daar een dorpje. De Maas in België is meer een aaneenschakeling van prachtige huizen, appartementen of bezienswaardig heden. Ook heel mooi, maar toch anders. In Namur komt de Sambre er bij. Vanaf daar is er merkbaar meer vaart. Jammer alleen dat bij de sluizen de vaart er wel uit is.