Het weer is nou niet om over naar huis te schrijven. Als we dan toch niet kunnen aflakken varen we wel naar huis.

Het is van korte duur. Aan het eind van de middag worden we in Amsterdam op de boot verwacht om 250 ton soya te laden voor Haastrecht. Het is avond eer we geroepen worden, maar dan zit het er wel in een ruim kwartier in. Rick spoelt het stof van het schip terwijl wij via de kostverloren vaart door Amsterdam varen.

Leuk om weer eens binnendoor te varen. En als de brugwachter zelfs opmerkt dat het lang geleden is, dan is het inderdaad tijd om terug langs te komen. Ook erg fijn is dat op zaterdag alle bruggen gewoon open gaan en je niet steeds met die spits uur sluitingen zit. Als er tenminste geen storing is, want dat treffen we vandaag tot 2 maal toe. Gelukkig is de tij passage aan de waaiersluis niet krap en maakt het niet zo veel uit.

Pas het derde gelijk water valt binnen de bedieningstijden van de waaiersluis. Nu had de sluiswachter gisteren wel een uurtje willen wachten om ons binnen te laten, maar dan hadden we toch niet naar de losplek kunnen varen alleen vanmorgen een uurtje eerder kunnen vertrekken. Bovendien wordt er vandaag (op zondag) toch niet gelost. Dus maak ik liever gebruik van een gunst van de sluiswachter als het er echt op aan komt.

Vrijdag was er nog 5 ton van dit product op voorraad. Dat is vast de reden waarom ze vanmorgen vroeg begonnen zijn met lossen. De soya pellets rollen vrij gemakkelijk naar de zuigmond. Daarom gaat het lossen wat sneller dan gebruikelijk. Als de losser middag pauze heeft neemt Rick zijn werk even over. En dan moet hij bekennen dat het best zwaar werk is, bovendien is het ook ingewikkelder dan het er uit ziet. Zo zijn we vroeger leeg als verwacht en weten ook al dat de volgende reis in Amsterdam gehaald moet worden. Dan is de kortste weg terug over Gouda, maar daar komt het gelijk water niet zo best uit. Tegen die tijd kunnen we over Oudewater al in Nieuwegein zijn. Dat redden we inderdaad, maar stranden voor de laatste 2 bruggen in Nieuwegein. Vandaag wordt een zondag dienst gedraaid. Dat is net een uurtje korter. Geen ramp. De Doorslag bocht is een idyllisch plekje voor de nacht. Alleen denkt de ene buurvrouw, zelfs in het zeldzame geval dat er een vrachtschip voor de deur ligt, dat het nodig is om die dan weg te jagen. En dan is het blijkbaar mogelijk om uren na tijd nog een brugwachter op te trommelen om ons alsnog in de thuishaven te brengen. Soms denk ik dat in dit land de klagers te veel te vertellen hebben.

Één voordeeltje heeft het dan wel. Vanmorgen niet vroeg op. Al is uitslapen er toch niet echt bij, want de halve dag dat we thuis liggen staat er genoeg op het programma. En zowaar krijgen we dat prima afgewerkt. Vertrekken vrijwel op de voorziene tijd, zodat we vanavond vroeg avond hebben.

Nou, dat treffen we weer (maar niet heus). Als de ijkmeester komt meten en zeggen dat we naar de kraan kunnen varen, valt er net een flinke bui. Tijdens het laden breekt het zonnetje door, komt de wind opeens van alle kanten. Tegen de tijd dat we vol zijn zit alle fosfaat stof overal aangekoekt op vast. Rick, die aan het boenen is, merkt op dat hij dit spul nooit meer wil laden.

Jemig, wij weer eens over Zeeland en er staat een puist met wind. Over antwerpen is deze ronde geen goed alternatief. De Royersluis ligt er uit en het tij valt heel vervelend. Pierre Wind heeft trouwens een nieuw restaurant. Je kunt dineren in een rijdende tram. Een gast verteld enthousiast; Eten terwijl de omgeving aan je voorbij trekt. Zo bijzonder! Dan denk ik; Echt? Dat is hier dagelijkse kost.

Voor de Franse grens gaan de gasolie tanks vol. De gasolie prijs valt alleszins mee. Meestal grijpen die oliemaatschappijen iedere dreiging of onrust aan om de olieprijs op te drijven. Ondanks al het alfamannetjes gedrag van de Russische president heb ik dit jaar nog niet zo voordelig gebunkerd. Jammer, komen een half uurtje te kort om boven de derde sluis bij Douai te komen. Anders hadden we kunnen buurten bij de Aquaticus die in Palluel ligt. De buurman roept dat we morgenvroeg de kleine sluis krijgen en dus aan stuurboord kunnen gaan liggen.

Terwijl we net hebben losgegooid in afwachting van het open gaan van de deuren van de kleine sluis gooit de sluiswachter de grote sluis leeg om. Het water buldert met veel geweld uit benedendeuren. Er ontstaat een werveling die de kop grijpt. Tijd om rustig op te warmen krijgt hij niet. Van ons oude Gardner wordt alles gevraagd wat hij nog in zich heeft. De kopschroef er bij, maar het mag allemaal niet baten. Het is een op voorhand verloren wedstrijd. Als ik dat in zie laat ik het schip rond vallen, wat hier gelukkig net kan, ondanks de aan weerszijden gelegen schepen. De sluiswachter krijgt intussen op zijn sodemieter van de buurman. En wij gaan wat verder van de sluis nog maar een keertje rond, maar dan gecontroleerd. Dat is schrikken op de vroege morgen. Gelukkig komen we er zonder schade van af. Aan het canal du Nord hebben we meer geluk. De pousseur voor ons heeft de 4e schutting. Wij kunnen bij de volgende schutting mee met een andere spits. Soms zit het mee, soms zit het tegen.

Net als ik denk dat het nu wel tijd wordt komt de sluiswachter er dan toch aan. En als straf voor die gedachte gaat hij met de opvaart beginnen. Kunnen wij nog wel even een broodje aan tafel eten. Nu zijn we nog compleet, straks zit de vakantie voor de kinderen er weer op. Meestal zetten we dan de auto aan de wal tijdens de middag pauze. Alleen nu kunnen we tijdens de pauze naar een volgende sluis varen. Bovendien hebben twee schuttingen voorgangers onderweg vast gemaakt. Dus zijn we bij aankomst ook meteen aan de beurt. Dan maar even boven de sluis vast maken. Laat er bijna iemand zijn tas aan boord staan. Samen met Rick vaar ik vanmiddag verder.

Net het canal du Nord nog uitgevaren gisteravond. Voor de buren wel fijn die konden dan naar de losplek varen. Voor ons gaat dat vandaag niet lukken. Al gaat het helemaal niet slecht en komen verder als gedacht, want we liggen redelijk diep en dan gaat het meestal wel wat slechter alleen is daar nu weinig van te merken. In het pandje van de tunnel liggen zowaar twee scheepjes van VNF. Vrij nieuwe dingen en eentje zelfs met radar. Je ziet ze eigenlijk nooit varen terwijl er zoveel te doen is voor die dingen. Maar dit is wel toppunt. Er zit gewoon een vogelnest tussen de roeren.

Nog een paar korte pandjes voor we aan de grote moeten beginnen. Henny gaat er een paar van wandelen. Als ik dat zo zie krijg ik er ook zin in en loop van de laatste sluis naar de Pont canal, want daarna wordt wel wat lastig. De afstand zou nog wel te doen zijn, maar er loopt eigenlijk geen begaanbaar jaagpad langs het kanaal. Bij houden kun je het schip wel, want ze trekken weer aardig water af via de centrale voor groene stroom.

Slecht nieuws. Vandaag gaan we niet lossen terwijl dat wel zo voorzien was. Morgen ook niet lossen. Vrijdag pas. Dat was de vorige keer ook al zo. Zo kun je toch geen afspraken maken. Waarom kijg je dan een losdatum mee. Als ze toch niet van plan zijn om zich er aan te houden. Dan hebben we vrijdag een halve overlig dag, want voor de middag zijn we wel leeg. Nou, dan doen we goede zaken zeg, want laden voor het weekend gaat nu natuurlijk ook niet meer.

Sorry, maar moest het even kwijt, inmiddels heb ik me in mijn lot berust en de verf kwast ter hand genomen. Tegen de avond vertrekken Henny en Rick naar Nederland. Henny om de kinderen te halen en wat zaken te regelen en Rick voor een weekend vrij. En zo ontloopt hij een elementaire les triple superfosfaat schip of ruim schoon maken.

Dus nu is alles voor Bassie. En die heeft weer het geluk dat alles nat is van de dauw en tegen de tijd dat het schip leeg is, het zonnetje flink zijn best doet. Dan begint de grote schoonmaak, ben er de hele dag zoet mee. Al was ik op het laatst net zo nat als onder de douche, toch is die warme douche heerlijk. Plof op de bank en denk; kom er niet meer af vanavond. Tuut tuut, kun je even helpen sjouwen?

De plicht roept weer. Naar Nederland voor een vergadering. Met de eindbestemming in zicht hoor ik opeens een hoop kabaal. Hé dat geluid zit niet bij de muziek denk ik meteen. Blijkt ergens een gat in de uitlaat gevallen, want als ik het gaspedaal loslaat is het weg. Een paar seconden later gaan er lampjes van de boord computer branden. Injectie systeem controleren. Is het dan iets anders dan de uitlaat? Even nadenken. Kan toch wel kloppen deze waarschuwing. De sonde voor het roet filter meet niet de juiste waardes meer. Dus rij nog een klein stukje door naar de garage. Daar gaat hij meteen de brug op en de monteur zegt dat ze er een nieuw flexibel stuk in moeten lassen en dat ik dan vanmiddag er weer mee weg kan. Tijdens de vergadering een sms. Het is niet het flexibel, maar waarschijnlijk het spruitstuk en daar kunnen ze vandaag niet meer aan komen, kan wel een leen auto mee krijgen. Daar maak ik dan maar gebruik van.

Want vandaag moet er naar de laadplaats gevaren worden. Met werkelijk schitterend weer varen we cabrio naar Chateau Porcien. De kinderen rollen het kleedje kunstgras uit op de luiken en liggen er op. Bij iedere brug moeten ze verplicht plat blijven liggen anders worden ze gescalpeert en dat willen we niet uiteraard. Op de laadplaats liggen al twee schepen. Dan gaan wij een klein stukje verder liggen. Daar alles terug opbouwen , voor en achter piek leeg pompen. Voor de kinderen weer in de auto moeten duiken we allemaal een keer in het water. In het begin fris, daarna lekker. Ontdoe de schroef as meteen van een hele collectie visdraad.

We zouden vandaag laden, maar dat wordt morgen. Als we dat nou gewoon vrijdag al hadden geweten had ons een hoop gerij kunnen besparen. De auto zou vandaag klaar zijn, maar dat wordt ook morgen. Het onderdeel is alleen op voorraad bij de importeur. Dan komen Henny en Rick maar weer terug met de leen auto en gaan er niet op wachten.

Ze zouden vroeg beginnen met laden wel om acht uur. Om half negen komt er voor het eerst een mannetje kijken. Erg veel haast lijken ze niet te hebben. Vijf over twaalf zijn we dan geladen. Om half twee kunt u de papieren halen schipper. Vriendelijk, maar wel op indringende toon duidelijk gemaakt dat ik het wel zeer zou waarderen als dat nu nog even kon. Nou, bij hoge uitzondering kon het dan, maar dan kreeg ik geen bon de sortie mee. Die hoef ik niet, verdwijnt toch in de prullenmand. Is het niet bij ons dan wel bij de ontvanger.

Zijn we nog goed weg gekomen. Van collega's hoor ik dat er afgelopen donderdag, gisteren en eergisteren gestaakt is door het sluis personeel in Frankrijk. Nou hebben wij enkel gistermiddag gevaren, omdat de rest van de tijd gewacht moest worden op lossen of laden. Over het algemeen kun je wel stellen dat je op de spitsen kanalen minder risico loopt op staking blokkade. Mede door de vele automatische sluizen die je hier hebt. En gelukkig zijn die nog niet zo geprogrammeerd dat die automatisch mee staken. Toch nog een voordeel van die rotdingen gevonden.

De buren laten we voor gaan. Ze moeten naar dezelfde losplek, maar wij hebben van het weekend nog zo veel te doen dat er van varen niet veel terecht zal komen. Samen overleggen we welke route we zullen nemen. Na het canal van Abbecourt. St Quentin of canal du Nord. De eerste is minder staking gevoelig, want de dreiging voor nieuwe lijkt nog altijd aanwezig. De tweede is normaal gezien sneller, maar nu nog razend druk. We besluiten toch het canal du Nord te nemen. Eer wij verder kunnen is die drukte wel weg. Tot mijn grote schrik zie ik dat de watertank op een haar na leeg is. Op de sluis van Sempigny staat een waterkraan waar we gretig gebruik van maken. Met 6 personen aan boord gaat het drinkwater gevoelig harder.

Onze auto is gerepareerd en breng de leen auto terug. Niet dat wij nu een luxe auto hebben, maar het is fijn en vertrouwd om je eigen karretje weer terug te hebben. Echter die vreugde is van korte duur. Heb nog geen 10 km gereden en hoor een doffe pof van onder de motorkap. Krijg visioenen, is dit nu het einde van onze auto? Moeten we serieus op zoek naar een andere. De olie bende die ik aan tref als de motorkap omhoog gaat maakt het er niet beter op. Dus de garage nog eens gebeld. Of de monteur misschien wat boutjes over heeft gehad? Ze komen de auto ophalen en de leen auto krijg ik weer mee. Aan het einde van de dag als wij al onze zaakjes geregeld hebben heeft de garage dat ook gedaan. Het bleek allemaal wel mee te vallen. De turbo slang was eraf geschoten. Door een kapotte slangenklem. Afijn dat laat ik even in het midden, kapot of vergeten aan te draaien. De kosten voor de reparatie en de leen auto zijn voor de garage (garantie op reparatie) het ongemak voor ons.

Vergadering en feest naar aanleiding van het 20 jarig jubileum van onze coöperatie. Een bijzondere gelegenheid op een bijzondere locatie. Een voormalig klooster in Gent dat nu dienst doet als hotel, gasthof voor recepties, feesten, congressen, exposities of concerten. In de kerk kan ik me wel een concert voorstellen. Leuke sfeer en de binnenstad van Gent heeft menigeen aangenaam verrast.

Ontwaken in hogere sferen. Dat gebeurd niet iedere morgen. Blijkt dat menigeen moeite heeft met dat wakker worden. De ontbijtzaal is zo goed als leeg. Het smaakt er niet minder om. Voor zo ver dat gaat in een rijdende auto, genieten we van de rust onderweg. Eenmaal terug aan boord gaan we een stukje varen. Moeten uiteindelijk wel eens aankomen. Blijkt dat de sluiswachters vandaag al om half vijf stoppen om te kunnen stemmen voor de Europese verkiezingen.

Mijn buurman gaat er als een speer vandoor op de Somme. Ach, laat maar gaan, wel zo makkelijk in de sluizen. Bijna zouden we in Clery weer met hem mee schutten ware het niet dat er net een jacht vertrekt en wij af vallen. In de vallei loopt het niet zo lekker. De andere kant naar beneden gaat duidelijk beter. De buren die vanmorgen bij passage nog leeg lagen in Epenancourt zitten 's avonds één schutting achter.

En hier weer de vraag welke kant op. Had gedacht voor de Schelde stremming te laat te komen en dus via de Leie moesten varen. Dat blijkt niet zo te zijn en omdat we daarna in ieder geval de Zeeschelde moeten hebben slaan we in Arleux stuurboord uit. Vanaf daar gaat het voorspoedig. Zelfs zo voorspoedig dat morgen de losplaats bereiken toch nog mogelijk blijkt.

Dit wel dankzij een tij venster dat precies uitkomt, althans met wat extra inzet is dat mogelijk geworden. Van Temse naar Rupelmonde varen we een stukje tegen de vloedstroom in. Daarna de Rupel op. Alleen blijkt er nog een aantal schuttingen voor de Zennegat sluis te liggen. De muur beneden de sluis staat op instorten en nu is men daar aan het werk met een ponton. Door die werkzaamheden is de sluis pas een uur later als normaal bereikbaar. In totaal moet men in dit tijvenster 7 schepen op en 3 af schutten. Of we meteen door kunnen komen naar de losplek, vrijdag als derde lossen.

Maar vandaag een vrije dag. Nu we zo dicht bij Walibi Wavre liggen maken we van de gelegenheid gebruik. Alleen wordt het nog even spannend. Bij het online tickets kopen is wel het geld afgeschreven maar een e-mail met kaartjes blijft uit. Waar dat nu precies aan lag gaat mij te boven. Er waren wel wat problemen met de provider. Besluiten het bewijs van afschrijving mee te nemen naar de info balie. Daar is het zo geregeld. Misschien nog wel sneller als gewoon kaartjes kopen.

Als derde en laatste lossen in Herent. Als of ik er al een voorgevoel van had. Geheel zonder voorbericht stoppen ze bij de laatste 40 ton. Geen plek meer in de silo. Het is de laatste tijd wel raak met ligdagen. Het meest vervelende is wel dat er allerlei afspraken weer afgezegd of verzet moeten worden, wat waardeloos zeg.

Het maakt de keuze waar heen te varen als we leeg zijn een stuk makkelijker. Er is geen tijd meer om ergens heen te varen. Volgende week staan er namelijk een hoop afspraken op het programma. Eerst nog een rustig weekend waarin spelletjes gedaan worden.