Het leek eerst wel mee te vallen op het Canal du Nord, maar het is toch weer behoorlijk druk zodat het uitdraait op geregeld lang wachten. En dat is zo in beide richtingen. Op zich niet zo heel vreemd, want over een paar weken gaat het kanaal dicht voor onderhoudswerkzaamheden. Zo hadden we verwacht de Picaro en Liane ergens midden op de dag tegen te komen, maar als het eindelijk zo ver is kan er nog maar anderhalf uur geschut worden. Nou, dan knopen we hem hier wel vast en maken er een gezellige avond van.

Zaten met zoveel schippers bij elkaar en nog laten we ons verassen. Hier op het kanaal heeft bijna iedere sluis weer andere bedieningstijden op zondag. Echt veel uitmaken doet het niet, onze voorgangers zijn nog maar net opgeschut als wij aankomen. Bij de derde sluis is het alweer middag pauze. Ondertussen spelen de kinderen een spel dat in Tsjechië is gekocht. Beetje jammer alleen dat er in de doos geen meer talige spelregels zaten.

Dat is nou jammer, de bakker op sluis Janville is nog dicht. Dan moet er nu nog iets uit de vriezer gehaald. Het verval bij de sluizen op de Oise is momenteel niet groot meer. De buurman zien we niet meer terug. Die krijgt haast, want naar verluid liggen er nogal een aantal schepen te wachten op lossing. En daar gaan dan snel een paar dagen mee heen. Dan kan het nog best spannend worden om voor de stremming nog terug door het Canal du Nord te zijn.

Oeps, het was zo'n zware tegenvaller gisteravond op de Seine dat we meteen maar vast gemaakt hebben. Alleen is het vandaag niks beter. Er loopt 200 m3 meer als vorige reis en heb ook nog eens 85 ton meer in. Ik vraag me zelfs serieus af of we het in de stad wel kunnen duwen. Gelukkig is het niet overal zwaar, maar bij de Eiffeltoren is het wel even spannend. Maar we blijven gaan als is het in de brug minder dan 1 km/h. De alternat is minstens net zo erg. Toch zijn we ruim voordat de tijd om is boven pont Sully. Vandaag dan wel extra veel tijd gehad om rond te kijken, maar veel aardigheid is er zo niet.

Dan breekt nu het geduldig wachten aan. Op het ogenblik zijn er nog 8 schepen voor. Soms lossen ze er 4 op één dag, soms nog niet eens een halve. We hebben wel even tijd gezellig boodschappen te gaan halen samen met de buren.

Voor zaken reis ik met de trein naar Nederland. Wel zo ontspannen, alleen lees ik naast mijn stoel een sticker met de tekst. Dit compartiment kan bij wijze van uitzondering worden gevorderd door de douane… Bijna Russische toestanden hier in de TGV

Henny is vandaag aan de beurt om te lossen. Een buurman helpt even met open en dicht leggen. Ik neem een volgende reis aan. Die had ik nog maar even af gehouden, omdat de leegkomst zo onzeker was. Nu gaan we na het weekend vertrekken richting Nogent Sur Seine om daar te laden voor Veghel. We zijn dan wel te laat om nog door het Canal du Nord te kunnen, maar dat maakt voor ons helemaal niet uit. Wij zitten dan nog niet gevangen.

Als ik terug kom van de vergadering is Henny met de auto deze kant op komen rijden. We hebben elkaar een hoop te vertellen. Meestal ben je samen en maakt je hetzelfde mee.

Met twee dames naar de ikea gaan en er weer uit lopen zonder iets te hebben aangeschaft, volgens mij is dat best bijzonder.

Bah, wat een kort nachtje, niet dat we nu zo vroeg opstaan, maar waren nogal laat terug aan boord. Rick de stagiair vaart een reisje met ons mee. Schutten de 2 Marne sluizen af en gaan daarna de Seine weer op. We zijn allemaal een beetje gammel. Het prachtige voorjaarsweer houdt ons op de been. Sterker nog er is zelfs begonnen aan het scheepsonderhoud. 's avonds met Rick machine kamer onderhoud gedaan. Olie verversen, filter vervangen, vetpotjes vullen, accuwater bij vullen. Na afloop douchen en duiken het bed in.

De petit Seine tot Bray zijn we niet zo lang geleden nog geweest, maar daar boven is toch wel erg lang geleden. De schippersbeurs was er in ieder geval nog. Ondanks dat men het tegenwoordig grand gabarit noemt is er niet zo heel veel veranderd. In Nogent lijkt er wel veel meer bedrijvigheid bij gekomen. Er zijn wel vier silo's waar we kunnen laden. Als ik bel om te vragen welke het is komt de man meteen naar de kade. Hangt de pijp boven het ruim en kijkt er eens in. Heel goed; knikt hij goedkeurend. Ik vraag of we eerst de auto er even uit mogen halen. Dat mocht dan nog, maar is meteen daarna begonnen met laden. Twee uur later nemen we weer kop voor. Jammer alleen dat er net een groot schip langs is. En die gaan in het kanaal van Villiers echt heel langzaam. Kunnen daar bovendien niemand tegen komen. Wij komen niet verder dan de blog sluiswachter. 'www.lockkipper.skyrock.com/2.html' Hier vlak naast ligt al jaren de geul voor het nieuwe kanaal. Wilde plannen, maar er gebeurd niets. Misschien wel net zoiets als Seine-Nord.

Dit stukje petit Seine lijkt me voor de grote schepen toch echt even billen knijpen met deze stroom. Achter een knik in de rivier ligt een brug met midden pijler. Vlak daarna begint een bocht afsnijding daar is het heel breed, maar dus ook ondiep. Even rustig aan. Van lieverlee komen er steeds meer buren mee die vertrekken van allerlei silo's en grind banden onderweg. Hoe meer er bij komen, des te meer haast ze krijgen.

Met dezelfde buren zakken we af naar de hoofdstad. Het is er nog rustig met rondvaart boten, omdat het nog redelijk vroeg is. De zon verlicht de Notre Dame. Rick de stagiair mag even de toerist uit hangen. En ook wij staan met de camera in de aanslag. Maak foto's voor het web album maart. De waterstand is wel een meter lager als in de opvaart. Je kunt dat mooi zien aan de muren.

Bij het invaren van de sluis zeg ik tegen Rick dat het straks wel eens mistig zou kunnen worden. De sluis goed en wel achter ons gelaten en het is zo ver. Bij het krieken van de dag zakt het dicht. Soms maar 50 meter zicht. Ze is hardnekkig. De zon is al een poosje te zien voordat de mist echt oplost. Daarna krijgen we er wel een hele mooie dag voor terug. Die we helaas het grootste gedeelte in de auto moeten doorbrengen, stomme file's ook altijd.

Voordat we terug aan boord zijn is het al middag, valt eerlijk gezegd ook tegen. De buurman komt nog een praatje houden, maar ik wil eigenlijk nog een stukje varen anders komen we helemaal nergens meer deze reis. Jammer dat Rick de stagiair nu een weekendje thuis is, anders had hij iets heel bijzonders meegemaakt. De enige sluiswachter in heel Frankrijk die een cursus Nederlands heeft gedaan en het leuk vindt om het te gebruiken, heeft dienst. En zijn uitspraak gaat steeds een beetje vooruit.

De zondag beginnen bij de bakker voor de deur. Terwijl die bakker het 50 jarig jubileum van de eclair viert. Een heerlijk Frans gebakje, die nu in wel 20 verschillende smaken te verkrijgen is. En toch alleen met verse baguettes het pand verlaten. Dat is een top prestatie van een lijnende echtgenoot als je het mij vraagt. Als we langs Pont l'Eveque varen komen er nog volop schepen uit het canal du Nord. Wij mogen er niet meer in. Dat was geen verrassing hoor. Vanaf morgen is het voor meerdere weken gestremd i.v.m. groot onderhoud. Dus zal het de komende tijd lekker druk zijn op het canal de st Quentin. Ideaal moment voor spitsenspotters.

Alleen varen wij hier op het moment moeder ziel alleen richting noorden. In de andere richting komen we wel meer schepen tegen. Wat dat betreft valt Rick wel met zijn neus in de boter, is er in ieder geval iets te zien. En te leren. Vastmaken in de sluizen. Niet met een stuk touw. Wij maken in spitsen sluizen altijd vast met met staaldraad met een buiten mantel van touw. Dat rekt nauwelijks en beschadigd de verf niet zo als staaldraad dat doet. Het werkt wel even iets anders als een nylon touwtje. Hij krijgt hier voldoende oefening. Maar ook sluizen in varen gaat hem best goed af. Door de kleine tunnel zijn we gespot, en dezelfde motorfiets zien we regelmatig terug. Voor de grote tunnel maken we er een gezellig vuurtje bij en kunnen de motor rijders zich opwarmen.

Alleen achter de rame. Dat had ik nu echt niet verwacht. Bij de eerste sluis hebben ze nog een verrassing voor ons. Een nieuwe afstand bediening, of we die willen uitproberen? De sluiswachter weet er zelf geen bal over te vertellen, want hij is enkel een vervanger en werkt hier normaal gesproken niet. Het ding is lomp groot, maar niet zo ingewikkeld en komen er wel uit. Het werkt echter nog niet helemaal als zou moeten, al lijkt het er op dat het bereik wel wat groter is als de oude. En dat is een aangename verbetering. Zo staat de sluis voor je klaar al je er naar toe bent gedreven. En hoef je niet achteruit te draaien waardoor je weer scheef voor de sluis uitkomt.

Heb maar besloten om via de Leie te varen. Gisteravond lagen de schepen tot in de petit Escaut aan te schuiven voor sluis Pont Malin. Daar is de hele dag gestaakt. Wat dat betreft hebben wij het gisteren wel getroffen. Alle stakende sluiswachters precies mis gevaren. En de keuze lijkt vooralsnog een goede. We schutten zo'n beetje overal alleen. Bovendien ziet Rick weer een nieuw stukje, zijn vorige reis ging langs de Schelde. Aan de Frans- Belgische grens moeten we echt even bunkeren ondanks dat op de heenweg alles tot op de rand gevuld was is het nu zo goed als op.

Nou ja, nu ben ik toch wakker. De wekker blijkt een uur voor te lopen. Dan vertrekken we maar. De Oostsluis blijkt weer terug in bedrijf. Kunnen er zo in. Rick die aanvankelijk een opleiding voor de zeevaart wilde doen, kijkt zijn ogen uit op de Westerschelde. En hij heeft geluk, want er komen flink wat zeeschepen langs. Grote en kleine, Snelle en hele snelle. Daar is hij best van onder de indruk. Hoe hard die dingen gaan. Waar hij zich ook over verbaasd is hoe lang het schutten in de Krammer duurt. De bijnaam schildpad sluis valt ineens op zijn plaats.

Ik vond het zelf nogal raar om 's ochtends negen uur om een overnachting plekje te vragen, maar bij de Volkerak sluis zijn ze blijkbaar alles al gewend. Rick heeft hondenwacht aan boord, terwijl wij de laatste eer bewijzen aan Tante Janna Oosterom-Kranenburg.

Nou, ja zeg. Laten we ons nog verassen. Dacht vandaag eindelijk naar de losplek te varen, alleen stopt de bediening op de zuid-Willemsvaart op zaterdag al om 14:00 uur. Een aangezien het nog geen jachten seizoen is en morgen ook nog niet. Is het onverwacht weekend in Den Bosch. Ook onverwacht verandering voor Rick. Hij kan maandag weer overstappen naar zijn eerste stage adres aan boord bij de Picaro. Na lang twijfelen besluit hij dat te doen. Maar eerst nog even een weekendje naar huis. Zijn stage verslag kunt u vinden op 'www.elv-transport.com/NL/stage/rick reis01.html'

De een oefent haar boekbespreking de ander werkt aan haar werkstuk. Het gaat over de binnenvaart. Toch een onderwerp waar veel over te vertellen is. En voor de klasgenoten voldoende vreemd dat ze aandachtig luisteren.

De sluis komt helemaal vol. En iedereen heeft Veghel als eind bestemming. Ik een wild west verwacht. Echter dat blijft uit. In konvooi varen we allemaal naar sluis Schijndel. Daar vallen er een paar af omdat deze sluis kleiner is. In Veghel ben je nooit alleen. Waarschijnlijk morgen lossen.

Franse toestanden hier, drie beunschepen die aan de verruiming Zuid-Willemsvaart werken liggen naast elkaar in het kanaal. Eentje heeft zich vast gevaren. De bodem is nog hoger als hij dacht. De ander trekt nu zijn buurman weer vlot. Het kraanponton dat er naast ligt weet meteen dat er nog werk aan de winkel is.

Voor de volgende reis konden we kiezen, rollen, rollen of rollen. De lading soort is dus duidelijk. De laad en losplaats kiezen we wat anders dan vorige reis. Deze keer Amsterdam Evry. Op verzoek kunnen we ook een dagje thuis liggen inplannen.

En dat is eigenlijk gewoon te weinig om alle afspraken precies daar in te persen. Bovendien geven de werkzaamheden aan de Wiersebrug weinig speling in de vertrektijd. Die gaat momenteel maar 3 keer per dag open. En met dit lage water is de koninginnesluis uren lang per dag gesperd omdat het water aan de lek zijde dan lager is als aan de kanaal zijde. Bij het ontbreken van goede eb deuren is de sluis dan onbruikbaar. Onderweg naar Amsterdam krijgen we een buitengewoon opsporingsambtenaar aan boord. Voel me daar altijd een beetje onprettig bij, want het is altijd afwachten wie je aan boord krijgt. Blijkt het een ex- spitsenschipper collega met heimwee. Dat praat een stuk makkelijker.

Even tot tien tellen Janarie. Als je binnen 24 uur tot drie keer toe een beveiliger, die zichzelf uiterst serieus neemt, aan de deur hebt om je te vertellen dat we hier beslist niet mogen liggen, maar ook geen idee heeft waar dat dan wel mag. Dan moet zelfs ik me even inhouden. Gelukkig mogen we nu dan meteen in de hal komen om te gaan laden. Dat laden verloopt prima en gaan meteen op weg, zodat de kinderen vanavond naar boord kunnen wandelen.

Alleen heeft M vandaag regio wedstrijden. Dus is de auto helaas weer nodig. Ze heeft een tijdje mee gedaan met de selectie, maar het turnen moet wel leuk blijven vond ze. En is daar weer mee gestopt. Het leuke is nu dat ze met haar groep de gouden beker pakt. Het mooie voorjaarsweer heeft menig water sporter overgehaald om het water op te gaan. Zo komen we zeilers, motorjachten en zelfs water scooters tegen.

De schipper van een koppelverband met afmetingen van 185 x 14,20 vraagt aan de sluiswachter of het andere schip waar hij mee schutten moet groot is. Een spits antwoord de sluiswachter. OKE, eh, ja als die man ver in Frankrijk zit is dat wel degelijk een groot schip. Zo'n antwoord verwacht je niet. Op de ringvaart rond Gent krijgen we voor de tweede maal controle deze reis. Het afzetten van de collega's gaat niet van een leien dakje. Bij de derde poging lukt het. Vervolgens krijg je de vraag of we lading bij ons hebben. Het is meteen duidelijk dat we met professionals te maken hebben.

Duidelijk maandag morgen. Onderweg vertrekken steeds weer schepen, bij voorkeur net voor je neus uiteraard. Voor we Frankrijk in gaan vullen we de voorraad gasolie aan. En twee wrijfhoutjes. De rest van de dag schutten we verder alleen.