Alle boordjournaal lezers een goede gezondheid en de allerbeste wensen voor 2014

Het is met recht éénrichtingsverkeer op het canal du Nord vandaag. Alles wat vaart gaat richting zuiden. En dat is best te verklaren, want bijna alle silo's zijn deze week nog in diepe winterslaap.

De buurman schut met een lege mee. Dan schutten wij alleen verder op het canal du Nord. Waar we vandaag wel heel af en toe een schip tegen komen. De bakker in Janville is nog open, lekker weer dat stokbrood. Dan hebben wij deze vakantie, Duits, Nederlands, Bels en Frans brood gegeten.

Het gaat wel vooruit op de Oise. Er loopt meer stroom als ik had gedacht. Dat is hier wel leuk, maar de rest van de reis minder. Zo zijn we al vroeg in Conflans en varen nog maar een stuk de Seine op. 's Avonds onverwachts bezoek, gezellig.

Even dubben, varen we samen nog boven Parijs of blijven we in Gennevilliers en brengen we samen de kinderen weg. We besluiten het laatste. Dus de haven van Gennevilliers in en bij de brandweer kan de auto mooi aan de wal gezet. Alleen hebben ze halverwege de kade een slagboom neergezet. Wat heeft dat nu weer voor zin? Ik zie het nut niet, maar wordt er wel recalcitrant van.

Dan begint nu de klus om boven de stad te komen. De alternat net gemist. Blijf toch maar braaf wachten op de volgende, want via de Monnaie lijkt me geen goed plan met dit water. Langzaam maar gestaag gaat het verder. Eenmaal boven de Marne monding gaat het niet beter.

Tjonge, ik klaag weel eens over de Rijnvaartmentaliteit, maar tegenwoordig is de Seine niet veel beter meer. Het lijkt wel of ze om die twijfelachtige eer strijden.

Volgens mij zijn we nog nooit eerder geladen de Yonne op gevaren. Altijd leeg op en geladen af. Hopelijk is het deze keer niet precies andersom. Er zijn hier best nog een aantal sluizen. Bij een aantal neert het water beneden de sluis nogal raar. Echt voor stroom krijg je niet, maar op het laatst trekt het heel sterk naar de stuw toe. De sluiswachter waarschuwt me er voor. Gelukkig zijn de sluizen wel flink breder, zodat we wel wat over hebben. Vervelend zijn die schuine muren in de sluizen. Het laatste stukje beneden een sluis is vaak heel zwaar. Uiteindelijk komen we toch aan het eind van de middag aan in Sens. Één schip is al leeg en de tweede aan het lossen. Dan zullen wij niet tot vrijdag moeten wachten neem ik aan. S'avonds zijn ze echter nog steeds met hetzelfde schip bezig.

Daar lig je dan te wachten. Het lossen gaat echt verbazingwekkend traag. Een controleur komt alvast de ijken opnemen. Als het al donker is worden we geroepen om naar de overkant onder de kraan te komen. Dan is de losvolgorde al drie keer veranderd. Er is een schip met een ander soort kunstmest dat men eerst wel, toen niet, en nu toch als laatste wil lossen. Om voor de wal te komen is nog niet zo eenvoudig. Er ligt hier een eilandje onder water. Eerst lagen daar tonnetjes op. Die zijn er nu niet meer. Dus zou je kunnen veronderstellen dat het eilandje is weg gebaggerd. Een van de buren dacht dat ook en heeft vast gesteld dat dat zeker niet het geval is. Je bent hier tenslotte wel in Frankrijk.

Om half acht zou men beginnen met lossen. Echter de eerste vrachtwagen komt om 9 uur opdagen. Op een gegeven moment komt de bobcat in het ruim. Alleen die wil niet starten. Na een half uurtje knoeien brengt een busje startpilot uitkomst. Gisteren hadden ze ook al problemen met de bobcat, maar toen was het sleuteltje zoek en hebben ze 1 schip zonder bobcat moeten leegmaken. Met al dat geklungel is het best krap geworden om op tijd in Migennes te komen. Want daar kun je in de winter op zondag niet varen. Bovendien is de bediening op aanvraag, al stelt die bediening niet echt veel voor, want van 9 tot 17 met ook nog een uur middagpauze. Dat zijn geen vaartijden, maar kantoor tijden.

We mopperen wel, maar het heeft toch iets dat varen hier. Daarom verblijven we er zo graag. Bovendien is de omgeving gewoon mooi. Minder mooi is dat we nu echt te ver weg zijn om de kinderen te halen. En varen vandaag alleen nog maar verder weg. De silo in Migennes heeft een nieuw stukje aangebouwd en een nieuwe laad installatie gemaakt. Er zijn zelfs drie mini vlotsteigertjes om het schip voldoende van de oever af te houden. Ben benieuwd. Nu maken we boven de sluis vast langszij de buren. Beide in de weer met ballastpompen, mastjes en bootjes. Want al was het maar voor 1 passerelle en 1 brug, afbreken moesten we. Althans alleen wij, de buren hebben een zakstuurhut.

Dan profiteren wij er vandaag van en hangen de toerist uit. Lopen een mooie route over een voie romaine, door het bos, langs de oever van de Cure, een zijrivier van de Yonne. Die in de loop der tijd verschillende grotten heeft gemaakt. In de zomer waarschijnlijk een druk bezochte bezienswaardigheid. Nu geen mens te bekennen. Dat maakt het eigenlijk nog mooier. Beetje geheimzinnig zelfs. De fontaine naturelle valt een klein beetje tegen, net als de roche taillee. De wandeling was mooi, maar naar omhoog was zwaar. Op de terugweg naar boord rijden we langs Vermenton, Waar je met een ontzettend lage (2,7m) en ondiepe (1,2m) spits naar toe zou kunnen varen via een zijkanaal van het canal de Nivernais. Rijden ook langs Auxerre.

Net nieuw spul, maar het uitschuif systeem van de pijp is al kapot. Eerst krijgen we een kluit ontkiemde gerst in het ruim. (Good Manufacturing Practice zeker?) De lopende band werkt, maar er komt geen lading. Als de silobaas bijna wanhopig is geworden begint het dan toch te lopen. En waar het nu precies aan lag? Ondanks de vertraging gaat het laden wel veel sneller als met de oude pijp. En komen niet eens aan de grond met af laden van het schip. Geweldig! Als we om elf uur vol zijn willen we vertrekken en trommel een sluiswachter op. De chef zegt dat er om 14:00 uur iemand zal zijn. Ben beleefd uit mijn vel gesprongen dat het van de gekke is voor die ene spits die er vandaag vaart om die ook nog eens drie uur te laten wachten. 5 minuten later komt de sluiswachter er aan en is wel een geschikte vent. Alleen pas nieuw bij de VNF. Dan hebben ze nog niet de daar gebruikelijke werkhouding aangemeten. Schut ons zelfs tijdens zijn middagpauze naar de Yonne af. Dat is uiteraard weer een andere subdivisie en begint het hele verhaal weer van voren af aan.

Gisteravond nog wel de sector uit gekomen zodat we vanmorgen ook een uur eerder kunnen beginnen. Het geeft de rare situatie dat je om acht uur kunt vertrekken en dat dan vroeg vinden. In deze sector kun je zelfs tussen de middag varen, maar dat moet je dan wel vooraf aanvragen. Vanaf Pont sur Yonne varen weer veel schepen. Vooral met zand en grind. En de schippers die dat varen, gedragen zich alsof het uiterst bederfelijk spul is. Dus de sluiswachters hier worden wel scherp gehouden. Het landschap wordt vlakker en verlaten de Bourgogne. Beneden Champagne houden we het voor gezien, omdat we bezoek krijgen.

Oef, wat een tegenvaller als de wekker af loopt. Nog een tegenvaller als we bij de sluis aankomen. Ondanks dat 3 minuten geleden de bedieningstijd in ging ben ik toch te laat. 3 stuks afvaart zit al in de sluis en de deur is dicht. Dan is de sluiswachter goed op tijd begonnen. Dat is weer even wennen na een weekje bourgogne. Eenmaal door Parijs zetten we vanavond een stuk door. Des te dichterbij zijn we weer als vrijdag de kinderen gehaald gaan worden.

Dat is wel jammer, de Oise is modderbruin en best zwaar op het ogenblik. De hele ploeg van Pontoise verdeeld zich in tweeën. Een snelle en een langzame. U kunt natuurlijk wel raden in welke wij zitten.

Op het Canal de Nord sluiten we weer netjes aan. Het ziet er een drukke ronde uit, toch schutten we het eerste stuk steeds alleen. Signaleer het eerste jacht van het jaar. Die is er vroeg bij zeg.

Bergje op, tunneltje onderdoor en bergje af. Daar komt het in 't kort op neer. Onze bezigheden vandaag, 13 sluizen. Als je het voor het eerst ziet best indrukwekkend allemaal, maar vandaag voelt het aan als routine.

Ja, nu heb ik mijn lesje wel geleerd, voor de tweede keer van de reis met openingstijd aan de sluis komen en de afvaart is al aan het zakken. Dan maar met 2 pousseurs mee in de tweede schutting. In Fresnes en Mortagne liggen een flink aantal spitsen die doorgaans een bagger contract hebben (en dan bedoel ik niet een contract met slechte voorwaarden en of prijzen). Zouden ze nu eindelijk het Canal Pommeroeul Conde weer bevaarbaar gaan maken? Of misschien de Scarpe richting Douai?

Nu ik er een beetje op ging rekenen gaan de deuren geen minuut vroeger open natuurlijk. Dan heb ik mooi tijd om een broodje te smeren. En zo'n haast heb ik niet meer, want het getij vanaf Merelbeke komt niet zo goed uit eigenlijk. In Merelbeke aangekomen blijkt de waterstand beneden de sluis lang zo ver niet weg gezakt als gedacht. En een half uurtje later is er nog geen 10 cm af. Dan waag ik het er op en vaar meteen door. Dat pakt goed uit, want komen vanavond nog in Antwerpen aan. Al is het wel laat geworden, maar als het tij is moet je gaan.

Nog eens navragen bij de lossers, alleen zeggen die hetzelfde als gisteren. Misschien morgen lossen schipper.

Deze keer een ander verhaal, aan het eind van de middag kunnen we lossen, krijg een richttijd en de naam van de voorganger mee. Zelfs een beetje eerder is de voorganger leeg en kunnen wij aansluiten. In 50 minuten tijd maken ze ons leeg. En niets gaat wild of lomp, prima losplek.

Eigenaardig geen enkele mail ontvangen. Dat kan niet kloppen, wat er precies aan de hand is weet ik niet, maar eerlijk gezegd is het voor vandaag wel prima en geniet er van.

Had het plan opgevat om de pet van de stuurhut te poetsen. Ben ik goed en wel bezig komt de buurman een praatje maken. En als dan zo'n beetje alle onderwerpen wel zijn langs gekomen gaat het regenen.

en 26 januari. Wat is zo'n weekend weer snel om. Huiswerk maken, buiten spelen, binnen spelen en voor je het weet is het weer zondag middag.

Je kunt je afvragen hoe lang dat nog goed gaat. Bij het afval aanbiedstation voor de binnenvaart hier in Antwerpen is het een komen en gaan van schepen. Die zullen best merken dat in Nederland zowat alle afvalbakken langs vaarwegen zijn weggehaald. De bemanning van een groot schip loopt wel een paar keer heen en weer met allerhande vuilnis.

Inmiddels onderweg naar Stein om daar morgen te laden voor Marquion. Hiep hoi, weer een keer via het Albert kanaal. Waarom sturen ze je bijna altijd via die duurtlangvaartsluis. Bovendien meerdere malen ook nog helemaal alleen geschut in de mega kolk.

Hummm, nu weet ik ook wat het was dat ik hoorde vallen. Was al eens in de machine kamer wezen kijken, maar kon niets vinden. Met het open doen van het ruim is het duidelijk, tegen het machinekamer schot is een stelling met planken en keggen. Die is een poosje geleden beschadigd door een bijziende bobcat chauffeur en heeft het nu begeven. Dus al de wiedeweerga de boel repareren en terug opstapelen, tot overmaat van ramp valt de grootste en zwaarste plank op mijn duim.

Tja, het Albert Kanaal. Het sluispersoneel op de Rhône is wel zo'n beetje het minst bekwaam, maar hier gaat het er ook niet op vooruit. Ik meld me bij een sluis als een afvarige spits. “Uw afmetingen alstublieft”

Ze hebben toch geen bak dwars gelegd i.v.m. de stremming op de ringvaart. Nee, het zijn wachtende schepen die nogal breed liggen. Op de ringvaart tussen Merelbeke en Evergem is sinds gisteravond een stremming wegens werkzaamheden, geen probleem dus maar je schrikt wel even.