Bij het uitdelen van het zakgeld aan de kinderen merkt T op dat ze een grotere portemonnee nodig heeft. Misschien is het dan handig als je wat geld op je bankrekening stort? NEE, want dan zie ik het niet meer terug. Op zich heel gezond zo'n gebrek aan vertrouwen in de banken.

Nu er tijd voor is proberen we alvast wat sinterklaas inkopen te doen. Dat klinkt misschien voor menigeen wat kort dag. Maar met de familie worden de surprises meestal gecombineerd met de Kerstman. En daarvoor is het vroeg genoeg.

In de loop van de dag varen we naar de losplek. Daar moet inmiddels wel een plekje voor ons zijn. Bovendien is er morgen onderweg een brug de hele dag gestremd. Ondertussen worden hier surprises en praatjes met de buren gemaakt.

De laatste buren voor ons liggen nu alweer een paar uur half leeg onder de kraan. Storing in de silo, uiteindelijk kan er verder gegaan en komen wij aan de beurt. Tijdens het lossen loop ik met een bezem de gebinten en randjes waar gerst op blijft liggen na. Als de grijper er weer een bak uit haalt zie ik er naast heel even een stukje metaal tussen de gerst. Ik duik er op en grijp het. Het is mijn HORLOGE!!!!!!

Een bezoek aan de internationale hoge school voor toegepaste wetenschappen in Breda. Daar heeft ELV stagiair Jean Philippe, die de opleiding economie en logistiek doet, zijn script presentatie. Goed zijn best gedaan, die mening is ook de beoordelaar van school toegedaan.

Net toen ik besloten had om met de fiets naar Mechelen stad te gaan, zijn we toch bevracht. Dus draai ik meteen weer om, want dan kan ik meteen buiten schutten in Zennegat. Het is bijna hoogwater. Helaas is het inmiddels donker geworden. Het water komt ook vanavond zo hoog dat het hier en daar op de kade komt. Zo hoog dat de spoorbrug in Boom niet meer draaien kan. Als ik dat had geweten, was ik niet vertrokken, want straks komt Henny met de kinderen terug aan boord en waar moet de auto weer aan boord. In Boom maak ik vast aan een drijvende steiger, waar een groot bord op staat. Bijna alles mag er liggen, behalve beroepsvaart. Ja, de groeten. Dit is overmacht. Bij nadere inspectie blijkt de loopbrug naar de steiger net breed genoeg voor 1 auto. En via een fietspad en een voetgangers gebied kun je er wel met de auto komen. In dat geval blijf ik vannacht wel hier liggen. De mensen staan wel raar te kijken als we de auto aan boord willen nemen.

Vertrokken met hoogwater. De spoorbrug staat inmiddels open en blijft dat het hele weekend. Dus daar hebben we nu geen last van. De verkeersbrug moet wel open, maar dat is geen probleem. Ze wordt bediend door iemand van sluis Klein Willebroek. Nu ik die toch aan de lijn heb vraag ik de afmetingen van de sluis daar, want volgens mij kunnen wij daar gewoon door en hadden we gisteravond daar binnen naar het Zeekanaal Brussel kunnen schutten en bij Wintam weer naar de Schelde, maar we mogen niet. Alleen pleziervaart.

Mooie boel. Is de brug over de binnenkalkhaven dicht. Erger nog; hij wordt nu ook niet bediend. Was in de veronderstelling dat de brug zondags open zou staan. Dan maar een klein stukje door naar de bomhaven, achterin is mooi nog een lengte voor ons vrij. Staat daar een bord, verboden ligplaats te nemen. Wel met een onderbord m.u.v. toestemming havenmeester. Alleen geeft de havenmeester geen antwoord. Braaf probeer ik aan de walstroomplicht te voldoen en breng mijn kabeltje naar de stroomkast. Bij het openen zie ik dat er maar 3 aansluitingen aanwezig zijn. En die zijn allemaal bezet.

In de Botlek weten ze van niets. Daar zouden we vannacht moeten laden, maar zelfs de naam van het zeeschip waar we uit moeten laden is er niet bekend. Dan de bevrachter maar eens bellen. Blijkt dat we nu in de Eemhaven moeten zijn. Daar vinden we helemaal achterin de haven een paar palen waar we onze beurt zouden kunnen afwachten. Maar die palen staan voor ons veel te ver uit elkaar. Bovendien blijken ze voor kegelschepen bestemt. Dan maar langs de kade helemaal in de hoek. Daar maken we hopelijk de minste kans om in de weg te liggen.

Het gaat hier zoals het meestal gaat in de zeehavens. Het duurt allemaal langer dan gedacht. In dit geval niet zo erg, want anders hadden we vannacht om 2 uur aan de beurt geweest. Als we dan maar net voor hoogwater vol zijn. Zelfs dat lijkt veel te optimistisch, althans voor het hoogwater van de ochtend. 's Avonds is het gewoon weer hoog water. Als dan de eerste bak met erts in het ruim valt zijn we ook zo vol. Het voorschip zie ik met 1 volle grijper erts 30 cm zakken. Echt geen makkie om zo op de juiste diepgang af te laden. Met een beetje mazzel lukt het, op wat cijfers achter de komma na, precies om het afgesproken tonnage te laden, want zoiets durf ik niet helemaal aan ons vakmanschap toe te schrijven.

De buren treffen het niet op de Westerschelde. Een zeeschip, waarvan de loods zegt afgestopt te zijn, heeft zo'n enorme golfslag dat het water via de rolhorren, die bovenaan de roeframen zitten, de woning in komt. Uiteraard doet buurman zijn beklag bij de verkeerspost. Ik vind dat daar maar lauw op gereageerd word. Ik roep het betreffende zeeschip ruim van tevoren op en vraag hem, gezien hetgeen zojuist voor gevallen is, om voor ons af te stoppen. Eerst lijkt het alsof de loods zegt dat hij niet van plan is om verder af te stoppen. Pas als ik vraag of hij dat nog eens wil herhalen komt er een ander antwoord.

Prachtig hoor dat rustige winterweer, met strak blauwe luchten en laag staande zon, alleen als je zoals nu naar het zuiden vaart kijk je er dus steeds recht tegen in. Je mag wel een lasbril op zetten. De radar aanzetten helpt ook. Wel een vreemd gezicht natuurlijk als het helder is. Op het computer scherm kun je bijna niets lezen. Zo kom ik nooit door alle mail en eindejaarslectuur heen. Gelukkig komen we wel door België en zelfs nog op de losplek Bethune. Gezellige boel daar, met drie spitsen langs zij en op bezoek bij een 110 meter.

Henny moet al heel vroeg gaan rijden om op tijd met D naar zijn controle afspraak te kunnen gaan, maar de wekker blijkt een half uur voor te lopen. Zodat ze om 04:15 uur al op is. Dan is er nu wel ff tijd over om de foto's voor het webalbum van november er op te zetten. Die hadden we in Herent al zover klaar gemaakt alleen het uploaden er van uitgesteld tot we weer in Nederland zouden zijn. Daarna zijn we het helemaal vergeten.

Niet voor niets zo doorgezet van de week, want we zijn nog gelost gisteren. Ik weet niet wat die mannen hebben van de overslag, maar ik denk dat ze gisteren wel een winstgevende dag hebben gemaakt met het lossen van in totaal 2300 ton. Als het ruim weer schoon is varen we samen met de buren naar Marquion. Waar we maandag alweer kunnen laden. De laadvloer wil slecht drogen met dit winterweer. Om een lucht circulatie te creëren leg ik het voorste en achterste luik open. Alleen was ik even de vervelend druppelende hefdeur van sluis Palluel vergeten.

Nou dacht ik, misschien wat naief, dat de CCR langzaamaan tot inzicht zou komen en eindelijk terug zou komen op de eindigheid van overgangsbepalingen. Maar dat is blijkbaar nog een stap te ver. Vooralsnog alleen uitstel. Dus de ene blunder is nog niet opgelost en de volgende begaan ze alweer. Zo lees ik in hun persbericht. Gezien de voordelen van het gebruik van inland AIS en van inland ecdis, maar tevens rekening houdend met de kosten van deze apparatuur, heeft de CCR in de laatste plaats besloten artikel 4,07 van het Politie reglement voor de Rijn te wijzigen, waardoor de uitrusting met inland AIS en inland ecdis in informatie modus (of vergelijkbaar visualiseringssysteem) per 1 december 2014 verplicht wordt gesteld.

De silo waar we moeten laden is nog niet zo oud. Hier aan de kanaalzijde is er sinds die tijd niets meer aan gedaan. Dat zie je wel met meer dingen in Frankrijk. De kabel voor het bedienen van de laadpijp is kapot. De buitenmantel is open gescheurd en de aders liggen open. Het plakbandje wat het zou moeten camoufleren bied geen soelaas. Ondanks dat, en een uitgebreide middagpauze komen we wel vol en varen een flink stuk door vanavond, want ze zouden graag woensdag alweer lossen in Gent.

Wel wennen hoor zulke korte reisjes. Al helemaal voor de buren, die doorgaans van en naar de Rhône varen. Je blijft schip schoonmaken. Alleen kom ik er makkelijk van af, want Quincy vaart weer een reisje mee. In de middag wordt duidelijk dat we niet morgenochtend vroeg al moeten lossen. Met nu wat meer tijd in de planning maken we vroeg vast in Deinze. Jammer genoeg worden we 's avonds laat nog weggejaagd door een schip dat hier morgen vroeg moet lossen.

Het laatste stukje van de reis doen we vanmorgen. Dan is het afwachten op het resultaat van de monsters die genomen zijn. De buren zijn er naast komen liggen. Net als we denken dat het vandaag niets meer gaat worden met lossen en rustig kunnen gaan eten, gaat de telefoon. Over een uurtje lossen….

Zijn zelfs nog leeg gekomen gisteravond. Al hadden ze wel wat problemen met de lopende band die niet wilde opstarten. Dus heeft het lossen een tijdje stilgestaan, toen de trechter eenmaal vol was. Nou ja, stil gestaan. Ik overdrijf iets als ik zeg dat de ratten aan de wal bijna verder gaan met lossen. Afijn, vanmorgen eerst de boel weer in orde maken voor de volgende reis, die zal waarschijnlijk pas voor het volgende jaar zijn. Tenzij er zich nog een echte kerstklapper aan dient.

tot en met 29 december. De kerstvakantie voor de kinderen begint. En voor ons eigenlijk ook, al gaan we niet echt op vakantie. Wel gaan we naar vergaderingen van verschillende verenigingen, een middeleeuwse Weihnachtsmarkt met zeer voedzame spekbroodjes en een eigen tingieterij. Een wat meer hedendaagse Weihnachtsmarkt. Spelen veel spellen en maken wandelingen in het bos, halen melk bij de boer. En uiteraard pakjesavond onder de kerstboom met surprise en gedichten. Beetje raar misschien, maar dat wordt bij ons gewoon gecombineerd met kerst. Wel zo praktisch met veel varenden of in het buitenland studerende en werkende familieleden.

Een laatste keer laden van het jaar We hebben er niet ver voor hoeven varen. Wel weer vroeg op. Makkelijk is dat de laadpijp het hele ruim kan bereiken. Als ik gebaar naar de man in de cabine dat er een vakje verder geladen kan worden zegt hij dat er nog een beetje komt. Dat blijkt later erg letterlijk bedoeld, want de band wordt ingetrokken en de man trekt zijn jas aan. Er is niet meer. U kunt papieren halen. Ik blijf verontwaardigd achter, loop de ijken eens na, ik kom nog ongeveer 60 ton te kort. Op het bureau ga ik papieren halen en merk op dat het wel heel merkwaardig is dat een kunstmest fabrikant ineens 60 ton minder product heeft als overeengekomen, zeker als je weet dat er straks nog een coaster 4000 ton moet laden. Zou er dan voor hem helemaal niets meer zijn? Met papieren op zak loop ik terug naar boord. Daar ligt iedereen nog op een oor en spoel ik het schip eerst af. Terwijl ik daarmee bezig ben komt er iemand vragen of ze nog 50 ton bij mogen laden. Nou, dan heb je mazzel dat ik niet meteen vertrokken ben. Vreemde gang van zaken hier, zeker maandag morgen.

In 2013 heeft de westropa 27 reizen gedaan. Dat is er 1 meer dan vorig jaar, terwijl de behaalde omzet 9% hoger is. Er is 7515 ton vervoerd tegenover 7280 ton vorig jaar. 11647 Km geladen afgelegd, 1183 Km meer dan in 2012. De Gardner heeft daarvoor 22,9 m3 brandstof nodig gehad en 1949 uur gedraaid. Dat is beide wel meer dan vorig jaar, maar het gemiddeld verbuik per motor uur is wederom gedaald. De leegvaart is met 3791 Km wel wat hoger, maar de 4,7 m3 brandstof en 492 motoruren vrijwel hetzelfde als vorig jaar. Per afgelegde kilometer zijn we dus zuiniger geworden.