Duiken even de bijna lege haven van Werkendam in voor een klein klusje bij de timmerman. Binnen de 3 havengeld vrije uren zijn we weer vertrokken. Wel even tijd gemaakt voor een bakkie. Als spitsen schipper heb je natuurlijk wel een reputatie hoog te houden. Dat het er bij ons niet zo gehaast aan toe gaat. Al kon ik vanmorgen de cafeïne wel gebruiken.

In Terneuzen worden alle schepen die vanaf de Westerschelde in twee en half uur zijn verzameld in eens aan de binnenzijde losgelaten. Uiteraard is dat een garantie voor chaos en anti hoffelijkheden op de marifoon, want hoe meer vertraging je hebt opgelopen hoe idioter je moet doen om in ieder geval jezelf voor de gek te houden om die tijd weer terug in te halen. Pfff schippers……

Had verwacht dat het wel wat drukker zou zijn, nu de Leie route weer open is. In Quesnoy zijn de werkzaamheden nog niet gedaan. Minstens een stuk of 10 bouwvakkers zijn her en der aan het werk op het sluisterrein. Een grote dieselcompressor op een aanhanger hangt in een kraan en zwiert over de sluis. Als die eenmaal staat wil de motor niet starten. Geen diesel meer stelt iemand vast. Vervolgens gaat er een ander een jerrycan diesel halen. Als hij in zijn slenter tempo terug is bij de sluisdeuren gaan die net open. Zijn maat bij de compressor maakt hem duidelijk dat ie nu via de beneden deuren om moet lopen. Het handgebaar van de sjouwer laat er geen misverstand over bestaan dat hij niet van plan is om te lopen. Als je dit zo gade slaat is het niet verwonderlijk dat zo'n beetje alle VNF werkzaamheden uit lopen.

Het canal du Nord is altijd goed voor de laatste nieuwtjes, roddel's en marktontwikkelingen. De marktberichten zijn niet zo best en op zulke momenten maakt ieder zich zorgen over zijn positie. En over één ding is eigenlijk iedereen het eens. Het is de schuld van de buurman.

Bij het losgooien gaan we iets achteruit door het leeglopen van de sluis. Buurman denkt dat ik alleen aan boord ben en zegt tegen zijn vrouw aan het roer dat ze een klapje voorruit moet geven om te voorkomen dat we met de roeren in de stenen belanden. Als er niet meteen reactie komt herhaald hij de boodschap wat luider. Waarop de buurvrouw met een schelle stem naar voren schreeuwt “je moet niet zo gillen” Daar moeten we beide nogal om lachen, zelfs de logee bij ons heeft het gehoord. M heeft een vriendinnetje mee genomen. Ze kijkt haar ogen uit. Alles is COOL. Auto aan boord zetten, sluis in varen, de WC pomp, Radar. Het ruim met rollen is een geweldige speelplaats. Je kunt je er namelijk prima verstoppen. En bezeren. Na een uur spelen is de schade, twee gescheurde broeken, een geschaafde knie en elleboog plus nog twee bebloede vingers.

Alweer vroeg tijd om de auto aan de wal te slingeren. Om 15:00 uur worden we op het internaat verwacht. Het is jaarvergadering. Met de logee er bij is de auto vol. En ik vertrek om nog naar Pontoise te varen. Maak met Laska een wandeling op het sluis eiland.

Het lijkt een moment dat er mist op komt zetten. De radar draait al omdat het nog donker is. Tegen dat Conflans naderbij komt trekt het op en komt de buurman voorbij, die er in de mist maar achter is gebleven. Wij gaan de Seine af, de temperatuur loopt op. Op de losplek is het schip dat ze voor de middag zouden lossen pas half leeg. Dat komen wij ook vandaag. De portier komt vragen of we nog van het terrein af willen vanavond. Nee, maar mijn vrouw wel er op. Hij regelt het. Nog snel even de jetski te water. Misschien wel de laatste keer van het jaar.

Gloeiende, gloeiende, rijdt de brugkraan tegen mijn mast aan. Valt nog mee. Een beetje krom, maar dat is zo weer terug gebogen. Eenmaal leeg wilden we in het hoekje gaan liggen om de kop te doen. Daar kun je er goed bij. Daar komt echter niets van. Of we deze week nog in Vailly kunnen laden. Dat kan, maar dan vertrekken we meteen. Net een uurtje onderweg. Gaat het niet door. Een reisje van Corbeil ging ook al niet door. In Conflans zoeken we een plekje, Hier lig je op een kruispunt. En zolang we niet weten wat het gaat worden is doorvaren misschien niet handig.

Er blijft altijd wat hout van de keggen en andere rommel liggen na het lossen van de rollen. Dus snel een bezem door het ruim. Althans dat was de bedoeling. Buurman komt een praatje maken. Hij is pas vanuit het Noorden overgekomen naar de Seine met een “groot” schip. Daar kon hij niet aan de bak komen. En zit nu vast in het Seine bekken. Hij laat me een Nederlandse brief lezen. Het is een schikking voorstel van justitie. Op de Westerschelde een proces verbaal gehad vanwege het onvoldoende beheersen van de Nederlandse of Engelse taal. Ik leg hem uit wat er staat. Hij wil graag een advies van mij. Tja, wat moet je adviseren? Als je nu snel Engels of Nederlands leert kun je het voor laten komen en bewijzen dat ze er naast zaten.

Uiteindelijk toch een reis gevonden die wel door gaat. Al moeten we die in Reims gaan halen en daar een week de tijd voor hebben. De reis op zich is prima dus beginnen er vol goede moed aan. Alleen als we bij de eerste sluis op de Aisne de stuurhut er af pakken vallen ook gelijk de eerste druppels. Het blijft maar regenen. In Vic sur Aisne knopen we het schip vast, met zeeën van tijd vaar ik niet verder voor het droog is.

Nog een klussendag op internaat. En aangezien de regen onafgebroken blijft vallen blijven de buiten klussen vandaag liggen. Binnen is er ook genoeg te doen en komen de dag wel door. Na afloop hebben we eigenlijk geen zin meer om terug naar boord te rijden.

D heeft een paar nieuwe kleren nodig, tegen dat het in de stad irritant druk gaat worden gaan wij bij familie en vrienden op bezoek. Als de politie pols hoogte komt nemen is het tijd om te vertrekken.

Huiswerk en spelletjes, de tijd vliegt en de regen druppels ook, telkens als mijn broek net weer droog is wil Laska buiten een plasje doen. D is gefascineerd van het oude monopoly spel van opa of eigenlijk D zijn overgroot opa. Helaas wint mama.

Kijk nu is het veel prettiger varen. In Vailly maken we een moment vast langszij de Picaro die ligt te lossen. Jammer genoeg strooit de kraan ZA uit over ons schip, dus lang blijven we niet liggen. Volgende reis doen we dezelfde dus dan maar inhalen. Onderweg stoppen we een paar maal onder een notenboom, rammelen eens flink aan de takken en rapen maar. Wel zaak om een helm op te zetten. Een noot die van een meter of 6 op je knar valt is niet echt aangenaam. Al moet je dat wel zelf even ondervinden eer je tot die conclusie komt.

Dat is nu mijn eigen schuld. De wekker nog een half uurtje verder gezet en net als we dan los willen gooien komt er een geladen schip langs. Als ik nu vertrek kan ik hem 8 keer zien invaren voordat we in Courcy zijn. Dan nog maar een half uurtje wachten. Niet op de volgende hopelijk.

Ze hebben er zin in al vroeg beginnen we met laden, als het er in zit een stukje opschuiven alvorens papieren te gaan halen, zodat buurman alvast onder de pijp kan. Nummer 4 die eigenlijk morgen pas op program staat komen we net voor zijn losplek nog geladen tegen. Die moet opschieten. Anders is ie niet op tijd.

Fris vanmorgen. Het bijzet kacheltje krijgt het eigenlijk niet warm na een paar wasjes. Dan maar de kachel schoonmaken. Mijn favoriete werkje (maar niet heus) Je krijgt er vreselijk zwarte handen van. En na een keertje wassen zijn ze nog steeds zwart, kan zo door voor zwarte piet. Maar wel weer behaaglijk warm binnen en dat is ook wat waard. Maken wat vroeger vast naast de supermarkt. Zo kunnen de buren bij komen en wij wat inslaan. Waren we bijna het ijs vergeten. En Met deze buren kan dat eigenlijk niet.

Voor we vertrekken en Henny de kinderen gaat halen, gaat ze bij de bakker langs. Nog maar net open. De klant voor haar neemt 35 baguettes. Henny 15 meteen gaat de boodschap naar achteren dat er bij gebakken moet worden. Als er weer wat beter door de mist heen te kijken valt smeer ik mijn broodje. Prima bakker. Kunnen we vaker langs wat mij betreft. Vanaf het canal du Nord schutten we samen met de Picaro. De eerste sluis ging nog vlot, daarna moeten we steeds langer wachten. Laska loopt een pandje mee met de buurhond en buurvrouw. Bij de volgende sluis zie ik buurvrouw met een vies gezicht Laska met een doekje afvegen. De gelijkenis met een stinkdier is treffend. Zie dat beest maar eens te wassen tijdens de vaart als je alleen bent.

Beginnen met de derde schutting. Dus tijd om een half uurtje te blijven liggen, de auto aan boord te nemen en nog ruim op tijd bij de sluis. Dat gaat de hele dag ongeveer zo door en komen niet van het kanaal af vandaag. Maar goed dat ik gisteren toch kans gezien heb om Laska te wassen, anders had ze vandaag geen kinderknuffels gehad. En ook geen wat ruik je lekker complimentjes. Wat ruikt het lekker is ook gezegd, maar dat kwam omdat er een appeltaartje werd gebakken.

Eenmaal het kanaal uit lijkt het wel of er geen andere vaart meer is en staan alle sluizen klaar. De kinderen hebben vakantie. Geen retourtje internaat voor ons deze keer, maar gezellig samen dineren met zijn allen.

Nog één sluis in Frankrijk. Als je de folder over het elektronisch melden van de Franse vaarweg beheerder moet geloven zijn het allemaal voordelen. Alleen is de praktijk nog niet zo ver. In Peronne halen de kinderen verplicht een frisse neus. Wat achteraf eigenlijk toch wel leuk was. Sluismeester, mogen we groen licht om in te varen? Nee, u moet even wachten want 1 deur is niet helemaal open. HUH? Er is net een 9,5 meter breed schip uit gevaren en dan zou een schip van 5 meter er niet in mogen? Dat was eigenlijk wel een beetje raar moest ook de sluiswacher toe geven. Voorruit dan maar.

Een brug verlicht met kerstversiering. Het is dat zoiets eind oktober wel raar is en ik er daarom een grote lichtbundel op werp. Hangt er een bouwsteiger onder één helft van de brug. Oeps das schrikken. Roer om en uitwijken. Probleem is dat je die rot dingen op radar niet ziet. Een paar tonnetjes met radar reflector zo leggen dat je de helft met steiger afsluit zou heel wat schrik reacties (en schade) schelen. Wat hier in Wallonië dan wel goed geregeld is we kunnen bijna op iedere sluis drinkwater krijgen. In sluis Marcinelle hangen wij de slang in de tank. Eenmaal afgeschut draait Henny de kraan dicht en wil met de trap weer aan boord komen. Maarre…. er is geen trap. Zeker in het kader van veiligheid weg bezuinigd. Ze ziet een ladder staan en zet die op de luiken en vraagt aan een bouwvakker die op de sluis aan het werk is of hij de ladder weer terug wil zetten. Beetje raar staat ie wel te kijken.

Hadden we ons beide vergist, krijgen nog een sluis extra op de Sambre. Ach, komen vandaag toch niet meer op de eind bestemming. Wel nog in Maastricht alwaar de bunkers weer gevuld worden. Buiten strijden allerlei geuren onderling om de boventoon, restaurantluchtjes, gasoliedamp en cannabiswalm.

Vreemd volk onder de mensen. Een groot schip voorin de sluis met hoofdmotor die kennelijk slechts de standen stop en vol gas heeft. En blijkbaar ook tijdens de afbouw op de lijst met beschikbare opties de marifoon niet aangevinkt heeft. We liggen als een hobbelpaard te keer te gaan onderin de sluis. De touwen worden flink op de proef gesteld. Op de losplek gaat het beter als de vorige keer. Een paar uur na aankomst alweer leeg.

Samen met D het ruim schoonmaken. Daarna het schip afspoelen al vallen de blaadjes bijna harder als dat wij weg kunnen spoelen. Bovendien moeten we het werk herhaaldelijk onderbreken vanwege bezoekers. Eigenlijk geen be-zoekers, maar stageplaats zoekers. En dan bij voorkeur in de spitsenvaart, want daar zie en leer je veel meer, aldus de leerlingen.

Wat een animo voor het ELV stage project. Als dat zo door gaat is er te weinig capaciteit. Wel weer een bewijs dat de spitsenvaart nog lang niet klaar is om zomaar afgevoerd te worden.

D heeft het wel naar zijn zin, beide zusjes zijn uit logeren. Ongestoord spelen zonder dat iemand zich er mee bemoeit. Tijdens de monopoly opeens een klap. Blijkt onze mast het te hebben begeven en nu op de luiken ligt. En dan moet de echte storm morgen pas komen, dat kan nog wat worden.

Eigenlijk wilden we vandaag een stukje varen om de mast meteen te laten repareren, maar het lijkt ons verstandiger om nu het niet per sé moet, maar niet los te gooien. Anders kunnen we straks misschien nog meer laten repareren. Dan maar een kapsalon op zoeken, want gister kreeg ik een opmerking naar mijn hoofd dat ik de centen van de kapper nog op zak had. Daar zal het vandaag wel niet zo druk zijn, want wie wil een nu een coupe Ventoux.

De stormkracht is van de wind af, maar het waait toch nog stevig. Overleggen met de buren wat we met de auto's doen. We kunnen ze aan boord nemen en in Maasbracht weer aan de wal zetten, maar aangezien Maasbracht niet echt een fijne autosteiger heeft en de wind nog fors is, rijden we de auto's om de beurt wel naar de overkant. De mast zelf heeft van de val wel wat te lijden gehad. De mast voet is nu al zo vaak gerepareerd en veranderd. En het blijft een zwak onderdeel. Dus besluit een nieuwe te maken.

De werkzaamheden gaan voorspoedig, mast en nieuwe mastvoet zijn ver klaar. Met de buurman gaan we nog een keer naar de scheepssloperij, want er lag nog een schip wat we niet bekeken hadden. Bovendien heeft die een AIS aan boord die staat te zenden. Daar heeft de buurman wel interesse in, omdat zijn AIS nogal een zuidelijk type is. Daar aangekomen vertellen we aan de voorman onze plannen. OK, maar die is niet van mij. De eigenaar staat hier naast me en wil er af en toe nog een reisje mee doen. Pas op de terugweg in de auto bedenk ik me dat we die man misschien wel flink beledigd hebben.

Het oude handliertje aan de nieuwe en heel hard glimmende mastvoet is geen gezicht. De buren jutten me op dat er nu eigenlijk een rvs liertje op moet. We gaan verschillende adresjes af, maar ze zijn onbetaalbaar of te groot. Dan koop ik wel een spuitbusje met chroomverf. En inderdaad het komt wel aardig overeen. Alleen zie ik later op de spuitbus staan, niet weerbestendig…..