Blij dat we weer weg kunnen hier, het water hier stinkt en bubbelt terwijl we zo graag even gezwommen hadden. Onderweg gaat er een bezem door het ruim. Het gerst stof wat zo een beetje op dwarrelt kleeft aan je zweterige huid en prikt. Vooral in je ogen merken de kinderen op. Bij de silo vraag ik of er misschien van de week nog geladen kan worden. Daar ziet men geen kans toe, dus varen we nog een klein stukje verder naar de ingang van het Canal du Nord. Bij de silo zelf is het echt een stinkbende. En lig je voor wat schilderwerk zeker niet goed.

De wekker gezet om op tijd een kwast ter hand te kunnen nemen. En dat is maar goed ook. Tegen de tijd dat het gangboordje rond de roef weer netjes blauw is drupt het zweet in de verf. De rest van de middag verbrengen we zowat volledig in het water door. In ieder geval te warm om nog iets te schilderen. En dat vinden wij helemaal niet erg.

Nog vroeger op, nu om in de auto te stappen. Er staat een vergadering in Nederland op het program. Op de weg is het lekker rustig en rijd behoorlijk wat tijd van de ETA af. Na afloop op verzoek van de kinderen even de supermarkt in voor hagelslag en wat verse Nederlandse melk. En niet te vergeten langs Oma, die neem ik mee voor een weekje.

Tjonge, dat is iedere keer weer een groter karwei als je denkt, die autokraan schilderen. Los van het schuren en bijplekken moet je hier ook nog zorgen dat het goed vet vrij is bij de lager randjes. Bij de staander met verschillende soorten kwasten tussen randjes, achter leidingen en lieren stukjes in kokers en rondom een cilinder, waarbij ik er niet in slaag om geen verf op mezelf te smeren.

Snel het één en ander opruimen, want van de silo bellen ze dat het laden van het eerste schip sneller gaat dan verwacht en dat ze wat eerder aan ons willen beginnen. We krijgen nog oude oogst, er zitten hele klonten tussen. Fris ruiken doet het ook niet meer. De nieuwe wordt in ieder geval driftig binnen gebracht, iets te veel naar deze locatie en mijn smaak.

Dat gebeurd niet vaak, gisteren geladen en de volgende dag al vroeg Frankrijk uit. Sterker nog Belgie door en Nederland in. Al is het dan niet vroeg meer. Maken het zelfs vrij laat, omdat het beter uitkomt met tij als we vanavond nog oversteken naar Hansweert.

En daarom beginnen we nu ook wat later, fijn om weer eens op open water te zijn. Jammer is dat het nu niet zulk geweldig weer is. 'k hoef zelfs geen zout te spoelen. Dat doet de regen wel. Bunkeren moest nodig gebeuren. Alle tanks zo goed als leeg. Niet zo raar na een dikke maand en vier reizen. Onder het varen duik ik eens in de zonnepanelen. Geprikkeld door andere gebruikers eens kijken welke soorten er zijn. De voor en nadelen er van. Wat heb je nog meer bij zo'n systeem nodig aan boord.

Het is maar goed dat het niet krap is om er nog te komen vandaag. Iedere sluis zit werkelijk tegen vandaag. Op het uur dat ik dacht in Helmond te kunnen zijn zijn we pas in Veghel. Onderweg was een container schip tijdens het opschutten met zijn boeg onder de railing op de sluisdeur gevaren. Je hebt de schroef er op staan, let niet op. En als dan het ene touwtje dat je aan boord hebt ook nog eens geen goede is. Dan vaar je tegen de deur aan. Op de losplek treffen we het dan wel. Het schip voor ons is net leeg en kunnen zo voor de kant. Niet dat er meteen gelost moet worden hoor. Dat morgen ochtend pas. 's Avonds de logee van een paar weken geleden op bezoek.

De losser staat wel een beetje raar te kijken. Opstaan in zwembroek, voor oma voorlopig de laatste keer. Tegen de middag zijn we leeg, de buren die na ons geladen hebben sluiten ook aan met lossen. Henny brengt Oma terug naar huis. M gaat mee zodat ze vanmiddag nog even langs vriendinnetjes kan gaan. D en T maken het ruim schoon, althans dat zouden ze doen, alleen veel komt er niet van terecht.

tot en met 15 augustus. Een zwarte zaterdag voor de Franse wegen deed ons besluiten om gisteravond al te vertrekken. Zo dachten we de file wel mis te rijden. Helaas in de Rhône vallei moesten we toch aansluiten, omdat we geen zin hebben om op de peage ook nog te betalen om in de file te mogen staan gaan we het laatste stuk binnendoor. Allemaal een beetje gammel van de autorit. Daarom de rest van de dag lekker luieren in de zon bij het zwembad. Dat is meteen ook wat we het meest doen de rest van de week. Met wat uitstapjes naar een klimbos, alwaar ze een geweldige tokkelbaan hebben. Je moet 10 minuten wandelen voor je boven bent en in nog geen 20 seconden terug beneden. Een dagje canyoning, met een neopreenpak door een rivier bedding met afwisselend, wandelen, springen, glijden en zwemmen. De dames waren nogal onder de indruk van de gids, de rest meer van de natuur. Verschillende restaurantjes uitproberen, naar de plaatselijke kermis. Maar er moeten ook klusjes gedaan, zoals boodschappen, boom snoeien, gras maaien, luikjes schilderen, ketel repareren. En een poging doen om de automatische niveau regelaar voor het zwembad weer aan de gang te krijgen, maar ook dat lukt niet. Wij moeten als eerste donderdag al vertrekken, omdat we vrijdag in Stein verwacht worden om te laden voor Vitry le Francois.

Vanmorgen past alles als een maatpak, stukje varen, boodschappen doen, spulletjes uit het ruim halen, daarna laden. Volgens mij krijgen we daar een paar ton cadeau, want we liggen wel iets dieper dan gedacht. Dat brengt me nog wel een moment aan het twijfelen over de te varen route, maar laat me niet van de kaart brengen. Als het schip weer schoon is houden we ons allemaal een beetje rustig. Wel varen we nog een lekker eindje de Maas op.

Van de vijf schepen die naar dezelfde bestemming moeten vaart er maar 1 via Antwerpen. Via de scheepslift van Strepy gaat niet, omdat op die route een stremming is. Onze voor buren waren daar nog niet van op de hoogte. En moeten nu ook via de Franse Maas en het Canal des Ardennes. Eigenlijk vinden ze dat niet eens zo erg. Zien ze eens een nieuw stukje vaarwater. En wat voor één. Er zijn hier veel jachten onderweg. Die weten ook waar het mooi varen is. Desondanks zit het erg mee en varen we geheel tegen verwachting in nog wel de laatste Belgische sluis in, zodat er morgen gewoon gevaren kan worden. Vallen we in Hastiere met ons neus in de boter, vanavond feest met live muziek en vuurwerk. Dat pik je dan toch even mee.

Wat is het hier toch mooi. De buurman merkt op dat het tunneltje van Ham meer een grot is. Alleen aan de twee ingangen is een mooie boog gemaakt. In het midden is het nogal rotsachtig. In ieder geval geen grot met een grote hal, want hoog is het er niet, diep evenmin trouwens. Op de rivier gaat het zoveel beter. Wel het jaagpad aanhouden. Een visser staat druk te gebaren dat we verder van zijn vislijnen moeten blijven. Die man heeft werkelijk geen flauw benul dat wij hier niet aan de andere kant kunnen varen. Hij vist wel in vaarwater, ik vaar niet in een visvijver. Als afsluiter de hele avond de Rochers des Dames de Meuse als uitzicht. Daar kan je best aan wennen.

Zowaar toch een pandje beneden peil. Op de een of andere manier maken ze daar een sport van. Het ging zo goed en je zou zeggen met een stabiele rivier afvoer moet het zelfs met een barragisten gebrek mogelijk zijn alles op peil te houden. Afijn het pandje gaat ondanks dat nog goed. Bij het voormalig eilandje en kort beneden de sluis even heel voorzichtig aan. Ook Meziéres zonder problemen in gevaren. De voorburen hebben daar gisteren wat moeite gehad. Vandaag staat het water beter blijkbaar. In Pont a Bar verlaten we de Maas en nemen we het Canal des Ardennes.

Twee sluizen en het tunneltje van St Aignan gaan goed. Zie daar wel dat de waterstand wat te kort komt. En dat blijkt. Wat kan je dan soms knoeien zeg. Uitgebreid de tijd om van de omgeving te genieten. Het ruige en rotsachtige is verruild voor een meer glooiend landschap met flink wat koeien in de weide. Op verschillende plekken is de kanaaldijk gerepareerd na een lek of doorbraak. De blubber blijft achter. Verschillende keren vallen we volledig stil. Met een gemiddelde snelheid van 1,3 kmh komen we uiteindelijk dan toch aan bij de volgende sluis. Waar schepen van de baggerploeg slik lossen uit de vallei de Montgon. Fantastisch natuurlijk, maar volgens mij is het hier harder nodig.

Werken geblazen, 27 sluizen op 9 km. Ze gaan lekker en de automaten zijn doorgeschakeld, zodat de volgende klaar staat als je uit de andere vaart. Tenzij je een schip tegen moet komen natuurlijk. En met zes baggerschepen onderweg gebeurd dat nogal eens. Vroeg in de middag beneden. Nu worden de panden langer. Varen langs de verdwenen silo en laadplaats van de suikerfabriek in Attigny. De mooie bron bij Amby Fleury. Henny is medicijnen halen voor D. Hadden gehoopt toe te komen tot na de vakantie. Eenmaal vast wandel ik met D en T naar de Aisne hier naast de sluis, vinden een boom met lekkere pruimen, een leuk strandje langs de Aisne. Jammer dat het wat hard stroomt om te kunnen zwemmen. Al kan daar ook bijna geen sprake van zijn als het niet dieper is dan een halve meter. Houden een praatje met een boer die net klaar is met het omploegen van zijn land. De tarwe is er af, nu kan er koolzaad op. Hij vraagt waarom er zo weinig schepen meer komen in Ambly Fleury. Omdat het niet meer aangeboden wordt antwoord ik. En zo wordt iedereen voor de gek gehouden.

Rens vraagt of we in Thugny Trugny eens op willen letten hoe men de lekkage in de dijk boven de sluis heeft gerepareerd. De bewuste plek ziet er nog redelijk uit. Net achter het oude krantenpapier damwand is nu over een meter of 10 nieuw damwand geslagen. Daar is het toch een paar weken gestremd voor geweest. Verder is bij geen van de silo's waar we langs varen vandaag iets te doen, althans geen schepen, wel druk vrachtwagen verkeer. Voor de visite varen we niet helemaal door naar de sluis, want dan zouden die waarschijnlijk met de zwierboom aan boord moeten komen. De silo van Neufchatel heeft een mooi kaaitje. Wel zo makkelijk.

Vanaf Berry au bac is er weer wat leven in de brouwerij, komen schepen tegen, liggen er te laden. Van sluis 3 naar 5 varen twee gasten mee. Zien ze de omgeving eens vanaf het water. In Reims vraagt de sluiswachter waar we willen gaan liggen. Henny antwoord dat we nog door willen, in ieder geval tot 19:00 uur. Ze wist niet dat het hier sinds kort nog maar tot 18:00 uur is. De jongen vraagt aan mij of we het erg vinden als hij ons nog boven de twee andere sluizen schut. Nee, dat vinden we niet erg. Hij heeft het er maar druk mee, want de automaat is inmiddels uit en er zit ook nog een lege voor ons uit. Om 19:00 uur varen we de laatste sluis uit. We bedanken hem nog eens extra. Als mijn chef het maar niet ziet. Blijven in Vrilly liggen om bramen te plukken.

De derde schutting aan Sillery, om 10 uur pas aan de beurt. De twee buren voor ons wisten niet dat men hier op zaterdag pas om 9 uur beginnen kan. Die lagen om 7 uur al los. Zo kom je niet ver op een dag. Nog mazzel dat de tunnel wachter ons meteen de tunnel in liet gaan terwijl er aan de andere kant al een jacht voor de ingang lag te drijven. Beetje raar als het zelfde jacht achter ons aan vaart als we de tunnel uit zijn. Van de 4 kilo bramen die gisteravond zijn geoogst wordt jam gemaakt, een cake gebakken als toetje door de kwark gegeten, litertje sap geperst en een milkshake van gemaakt. En dan zijn ze eigenlijk best snel op.

Dit is wat je noemt pech hebben, de bakker in Condé is tot 26 augustus op vakantie. Dan in Chalons langs de bakker. Een aangezien de water tank bijna leeg is, we er bijna zijn en pas dinsdagmiddag aan de beurt zijn, laten we die in de sluis vol lopen. Echt hard gaat het niet. In tussen tijd is er geen andere vaart, want we blokkeren wel de sluis. De sluiswachtster is er wel blij mee. Heeft ze alle tijd voor een praatje. 's avonds wil ik in Omey aan de fabriek vast maken, loop al ver van te voren vast. Dat is hard ondiep geworden. In ieder geval hebben we een touwtje om de paal gekregen en een hoop water planten gemaaid.

Het laatste stukje van de reis. De eerste is al bijna leeg als wij aan komen. Maar als hekkensluiter zijn wij morgen pas aan de beurt. Tot nu toe was het nog niet gelukt een volgende reis te strikken. Op één of andere manier was dat nu niet zo erg. Dan pakken we de kwast maar eens. En die houding blijkt dan wel te helpen, zeker als de buren daar ook zo over denken. Want tegen verwachting in zijn we aan het eind van de dag alle 5 aan de reis voor de vraagprijs. Wat eerst natuurlijk absoluut niet kon worden betaald.

De lossers hebben duidelijk minder haast vandaag. Omdat wij de laatste zijn kunnen we blijven liggen om het schip schoon te maken. Tegen de tijd dat alles schoon en laag genoeg is komt er net een bui op zetten, laat dan maar zitten. Vertrekken we morgen wel.

Verruilen de stad voor een landelijk plekje boven de sluis met een aansluitend bassin de vitesse, want als je hier met de speedboot gaat varen heb je het zomaar aan de stok met een stel vissers. Schijnbaar vissen die ook graag in een bassin de vitesse. Al valt zowel de temperatuur van het water als de lucht wel een beetje tegen, er wordt heel wat af gewatersport. Zoveel zelfs dat we een keer teug moeten roeien, omdat de benzine tank leeg is. Daarna smaakt de BBQ des te lekkerder.

Zo lijkt het verdacht veel op vakantie eerlijk gezegd. Buurvrouw bakt van de vers geplukte reine claudes een heerlijke cake. Om beurten hangt er iemand achter de boot op waterski's, wakeboard of band, slingeren met autokraan overboord en spelen siedler of carcassonne. Voor het mooi nog een paar graden erbij en zo kunnen we het nog wel even volhouden.