In Principe dus. Om half negen komt er iemand roepen dat ze misschien over een uurtje willen beginnen. Eerst een stukje verhalen. We krijgen 12 rollen ieder op zijn eigen chassis. En dat is wel zo prettig. Zo geen geknoei met keggen. Het laden gaat met een flinke Hydraulische kraan die pakt rolletjes van 21 ton op alsof het geen enkele moeite kost. Het laden gaat verschrikkelijk snel voor mijn gevoel duurde het nog geen half uur. Het tij naar Merelbeke is net weg. We zouden dus via Terneuzen kunnen, maar dat is zo'n eind om. We wachten wel op laagwater. Ondertussen nemen we wat drinkwater en schutten vast buiten. Ik weet niet wat het is de laatste tijd, maar we varen iedere keer moederziel alleen hier op die zeeschelde.

Bij de eerste sluis in Wallonië liggen meerdere schuttingen schepen. Vreemd want in Vlaanderen was het zo rustig. Wij mogen nog niet mopperen en zijn vlot aan de beurt. In Tournai zit veel volk aan de waterkant te genieten van het mooie weer en van de opgeknapte kade's. Het ziet er gezellig uit. Onderweg visite van de bunkerboot. Bij het koppelverband waarmee we samen schutten zijn wel drie jongens aan het werk. De een met een lucht hamer, ander met een schuurmachine en een eind verder is nog iemand aan het schuren met waterproof. Je kunt zien dat ze al een paar dagen bezig zijn. Het knapt wel op dat is duidelijk.

Vanmorgen zijn we weer alleen. De ijverige buren hadden blijkbaar ook haast, want die zijn gisteravond “na tijd” nog opgeschut. Dat kan hier op de grote Franse Schelde en is een service waarvoor je nog eens extra de portemonnee moet trekken. Op het gemak varen we verder richting Canal du Nord waar we nog best een eind in varen en zelfs de grote tunnel nog doen.

Vrij veel tegenvaart vandaag dat is een goed teken, dan is er flink wat werk geweest. Als we Peronne passeerde liggen daar de ijverige buren al te lossen. Dan hebben ze in ieder geval niet voor niets zoveel haast gehad, want niets is zo demotiverend als een keer je best doen en dan uiteindelijk alsnog een paar dagen liggen koekeloeren. Een jacht komt met veel bravoure voorbij en aan de volgende kade ligt meneer vast en wuift met zijn biertje omhoog als we langs komen.

Jemig zeg, ouderwets druk op Abbecourt, en dan is de Aisne nog niet eens gestremd of zo. Wel gezellig. Bij 1 van de passerende schepen vaar ik op een bultje. Laat de buurman passeren en kom er vervolgens met veel moeite pas weer vanaf. Dat verwacht je hier eigenlijk niet zo. Maar met rollen of erts heb je sowieso dat je moeilijker weer weg vaart na bodem contact. Het schip ligt dan veel stabieler. Niet altijd een voordeel dus een hoge stabiliteit. Vanaf de supermarkt zitten we achter buren die ook naar Reims moeten, ze treffen regelmatig een sluis in storing. Zo lijkt het. Wij stranden daarom voor het laatste sluisje. De buren komen nog wel in het lange pand.

En dan start de dag met mist en een sluis in storing. Waarschijnlijk heeft het een met het ander te maken. Voordat de storingsmonteur er is zijn we een half uur verder. Ondertussen is de mist minder. Voor de pont Canal over de Aisne komt de zon erdoor en binnen “no time” is het zomers warm, gewoon genieten. Nog 10 sluizen naar Reims. Die gaan allemaal gesmeerd, zodat we naar de los plek kunnen varen, alwaar we visite krijgen en ons buiten naast het schip installeren.

Een vrije dag. En aangezien de kinderen bij oom en tante logeren hoeven wij vanmiddag niet naar internaat te rijden. Dus echt een vrije dag. Op visite bij Sebastian. Daar is het zoete inval en erg gezellig. De BBQ draait overuren. Als we 's avonds terug aan boord komen zien we dat we buren hebben. Daar brand nog licht en laten dus ons neus nog even zien.

We zijn nummer 4 om te lossen, als ik wil bellen voor inlichtingen omtrent de lossing hoor ik dat ze niet bereikbaar zijn. Dat blijft zo heel de morgen. Dan ga ik er persoonlijk maar eens heen. Ja, klopt. Telefoonstoring, en u bent aan het eind van de middag aan de beurt. Dan moet Henny alleen Quincy van het station afhalen. Hij komt weer een reisje mee varen. En treft dat we nu in echt spitsenvaarwater verblijven. Het lossen gaat vlot en netjes. Er staan 2 palen extra aan de wal. Op de juiste plaatsen. Erg handig met lossen van zo'n lading is het wel zaak dat je goed kunt vast maken. Een momentje wachten voordat men de chassis er uit komt halen. Eenmaal leeg meteen plaats maken voor de volgende. Vaar een klein stukje naar de eerste brug, daar gaan de dingen die te hoog zijn er vast af. Beetje water in de voor en achter piek. Als Henny en Quincy terug aan boord zijn varen we met de roeiboot naar de buren met een lekkere pizza. Nu eens niet in de roef, maar op de roef.

Alleen de stuurhut nog in het ruim en we kunnen onder de brug door. De drie sluisjes in Reims heb ik een buurman voor die naar Vrilly moet. Die hoeft niet ver vandaag, als we bij de silo passeren komen er twee dikke stralen ballastwater uit het ruim. Een sluis verder vertrekt er net een jacht voor ons uit. Die door de tunnel weer vast maakt, maar we er een andere voor in de plaats krijgen. Vandaag is afgebroken varen beslist niet erg. Wel oppassen dat je niet verbrandt. Je staat tenslotte de hele dag buiten in de zon. In Chalon is een andere buurman al half geladen. De erwten die van hoog in de silo door de laadpijp vallen maken een enorm kabaal. We treffen ook een sluis en panne. Het wachten op de dépanneur doen wij in het water. Eigenlijk een aangename zwem pauze. Op de laadplaats aangekomen kan alles weer opgebouwd en ballast eruit. Heel bijzonder dat afgebroken varen; zegt Quincy.

Wanneer wilt u laden schipper? Nou ik had gehoopt dat het vandaag zou kunnen. Geen probleem het staat klaar. Al moet u wel zelf op het gewicht letten, want de bascule is kapot. Nou dat is dankzij Archimedes geen probleem. Er komt een Italiaanse vrachtwagen tarwe laden. Alleen is het geen bulk oplegger, maar eentje met van die lage zijwanden die je kunt om klappen. Dus zoveel kan er niet mee en helemaal dicht zal het waarschijnlijk niet zijn. De chauffeur is duidelijk niet Italiaans, maar wel onverstaanbaar. De silo baas doet bij mij zijn beklag. Wat je tegenwoordig allemaal op je af gestuurd krijgt. Het gaat steeds gekker. En die oplegger is er helemaal niet voor bedoeld en al minstens 2 ton kwijt voordat hij op plaats van bestemming is. Tja, wat moet ik daarvan zeggen, Bij je baas klagen? De eerste sluis 45 minuten zwempauze. Dat is nou wel wat overdreven. Het heeft tot gevolg dat we niet tot Conde komen. Ach, wat zou het, morgen weer een dag, net zo'n mooie hopelijk.

Een mooie rij platanen zwaait ons uit voor het verlaten van het kanaal lateraal a la Marne. In Conde passeren we een aantal jachten dat een sluis verder in de vallei alweer achter ons drijft. Die hadden beter nog een uur kunnen blijven liggen Voor de tunnel kunnen ze er toch niet voorbij. En tegenwoordig mag er ook maar 1 schip of jacht tegelijk in de tunnel zijn. Dus mogen ze er pas in als wij er uit zijn. Maar er is ook tegenvaart, en zullen ze ook die nog af moeten wachten. En daardoor zijn wij eerder aan Wez. In Sillery geven ze het maar op en blijven in de jachthaven. De 3 van Reims schutten een uur korter als ik dacht zodat we al vroeg avond hebben. Dat komt goed uit want dan kan de visite al vroeg komen.

Gezellig met de buren af. Alleen komen wij nog een moment vast te zitten door die vervelende waterloopjes beneden de sluizen. Die trekken het voorschip er al naar toe voordat het achterschip de sluis uit is. Gelukkig blijft het bij die ene keer. En varen we ook de steen mis die ons op de heenweg te grazen had in het smal van Courcy, terwijl we nu toch 23 ton meer in hebben. Sebastian brengt een boeket lavendel uit zijn tuin mee, ruikt lekker. De bakker in Berry is al op vakantie, wat voor ons en de buren een teleurstelling is. Als troost zien we wel twee vossen onderweg in het lange pand. (en dan bedoel ik niet de Zambezi) 's Avonds laat komt Henny met de kinderen een een extra logee terug aan boord.

Met zeven personen aan boord een drukke boel. Wel gezellig en vele handen maken het werk licht, alleen moet het team voor een record tijd nog wel wat beter op elkaar inspelen. Aan de tunnel moeten we even wachten. Helaas nodigt het weer nu niet uit om er een zwempauze van te maken. Bij de sluis van Pinon rijden de dames op de fiets naar de supermarkt als wij met het schip daar aan komen komt er ook net tegenvaart aan die de supermarkt een bezoekje wil brengen. De voor buren zijn ook al geweest. En dan nog zijn er mensen die denken dat de beroepsvaart niet interessant is voor de lokale economie. Kan de buren overhalen om ook via kanaal van St Quentin te varen. Wel zo leuk voor de logee's, 's Avonds met zijn elven bij de buren op de luiken BBQ-en. Lekker en gezellig.

Opstaan in zwembroek op quatorze juillet in Chauny. De bewoners van de jachten hier tegenover vinden het maar raar, terwijl het zo'n fijn begin van de dag is. Buurman gaat ondertussen bij de bakker langs en krijgt daar te horen, Monsieur, vous prendre tous? Tja voor elf personen een zondag morgen ontbijt halen. Dan kom je niet toe met 3 baguettes. Spelletjes doen, zwemmen, zonnen, stukje wandelen, BBQ. Zo vieren de Belgen en Hollanders de 14e juli. Het valt niet mee, maar aan het eind van de middag moet er voor de laatste keer dit schooljaar weer worden afgereisd naar het internaat.

Ondanks de dubbele sluizen moeten we toch overal achter elkaar aan via dezelfde sluis. En het begint goed. Bij de eerste moet al iemand komen. Oei, we komen een buurman tegen waar twee man gendarmes in het gangboord de papieren aan het controleren zijn. Zijn die niet bang dat er iets weg waait? Ons laten ze met rust. Het is de laatste tijd in Frankrijk nogal raak met controles. Er zijn buren die al 4 keer zijn gecontroleerd dit jaar. Dat moet niet gekker worden. En dat gaat ook op voor een bouwstelling onder de snelweg brug van St Quentin. Het ding zelf is net hoog genoeg, maar er hangen allemaal lampjes (wat op zich nu eens niet verkeerd is) onder die aan een touwtje van 30 cm hangen te bungelen en je die dus tegen de auto, stuurhut, bijboot en blauw bord krijgt. Zouden ze dat nu niet zelf kunnen bedenken? De buren die geladen hebben in St Quentin blijven nog even liggen. Voor de grote tunnel maken we vast achter de Albemar en de toueur. Zetten tafel en stoelen aan de wal en eten gezamenlijk. Na afloop nog een spel Carcassonne.

Blijft toch speciaal hier. De jachten schipper achter ons maakt zich zorgen of we hem wel meenemen en niet te vroeg vertrekken. Nou , die VNFers zullen zeker niet te vroeg vertrekken 's ochtends. Op de normale vertrektijd komen er twee man aangewandeld. Die komen vertellen dat er nog even moet worden gewacht. Er ontbreekt nog een personeelslid. Ongeveer een uur later moeten we op eigen motor door de tunnel varen met een onderlinge afstand van 30 minuten. Tussen de sluizen door probeer ik uit te zoeken hoe lang een bepaalde stremming (tot nader bericht) ongeveer gaat duren. Dat valt niet mee om iemand te vinden die daar een uitspraak over wil doen. Na ongeveer zes keer een ander telefoon nummer gekregen te hebben eindelijk een chef aan de lijn die weet waar die het over heeft. En begripsvol is. Ja, natuurlijk wilt u een schatting van de stremminsperiode, U kunt tenslotte niet tegen uw klant zeggen neem maar een kudde vrachtwagens, want op de binnenvaart kun je niet rekenen.

Als het water zo de hele nacht stilstaat en er niemand in de hoge bodem aan het roeren is geweest ziet het er best weer aantrekkelijk uit, en krijg ik bijna zin om er in te gaan. Alleen de sluis vol laten lopen is alweer voldoende om er een vieze blubber zooi van te maken. Als we dan met de schroef door de vele waterplanten moeten harken wil ik er definitief niet meer zwemmen. Zou er nou niemand zijn die door heeft dat ook de waterkwaliteit er op voorruit gaat als je af en toe eens baggert. Prouvy is een nieuwe losplek voor ons. Vaak langs gevaren, dus voor het eerst het haventje van in. Er ligt al een spits in die aan het lossen is. We kunnen er nog naast en dan is het haventje vol.

Onze beurt om te lossen, zelf bediening is het hier. Daar krijgen we dan wel een vergoeding voor. Die is alleen per ton en echt heel hard zuigt het pijpje niet. En on de zuiger te resetten moet je uit het ruim, over de loopbrug in de overkapping heen in de fabriek lopen voor de knop. En dat moet ongeveer een keer of vier. Pff. Wel mooi dat de oude malt laad installatie er nog staat. Inclusief het laden van zakken. Krijg al beelden voor me hoe dat vroeger gegaan moet zijn. We hoeven maar 1x te verhalen dat valt dan wel mee. Met de papieren halen zie ik dat het voor de kop niet diep meer is. Daar komt de bodem gewoon boven water uit. Het lijkt wel een beetje op Lens. We vertrekken meteen, niet omdat we al weten wat de volgende reis is, maar we willen zwembaar water.

Eindelijk is het zover. De grote vakantie voor de kinderen vangt vandaag aan. Eerst nog langs het gemeente huis, de dierenarts, de fietsenwinkel, tassen in pakken en daar gaat altijd meer tijd mee heen als je denkt. Dus rijden we veel later weg als gedacht. Bovendien zijn we deze keer niet de enige die op vrijdagavond naar Frankrijk rijden en staan we anderhalf uur in de file op een stuk dat normaal in 3 uur te doen is. Maar daar zijn we nu 6 weken van af, 6 weken geen gerij, voor Henny ook vakantie.

En dat zul je altijd zien nu het wat krap is geworden om de laaddatum te halen, liggen er vier schuttingen voor het canal du Nord. Het schiet voor geen meter op. Maken 15 keer vast voor 7 sluizen! Heb al spijt dat we niet weer via St Quentin gevaren zijn, maar ik wist eigenlijk niet zeker of er zaterdagmiddag nog wel een rame ging. En dan is de eerste pas Maandagmorgen en dat is toch wel wat overdreven. We komen achter buren die aan het opruimen zijn, of de kinderen belang hebben bij een oude surfplank? Nou met die van de buren hebben ze vorig weekend wel lol gehad, dus wordt er hier kwik, kwek en kwak achtig ja gezegd. De buurjongen neemt het ding op zijn schouders en brengt hem in de sluis aan boord. Dank je wel hoor, namens de feest commissie.

Zo slecht als het gisteren opschoot, zo goed gaat het vandaag, buren die je niet ver van de sluis nog voorbij laten. Een sluiswachter die tijdens zijn lunch pauze ons wel af wil schutten. Voor de kinderen een zwempauze die volledig wordt benut. Na de middag een stukje lateraal Oise kanaal en anderhalf pand op canal Abbecourt. Dan zijn we tegen verwachting in toch nog op de laadplaats gekomen vandaag. De stuurhut weer op zijn plek en de rest opbouwen. De kinderen zijn ondertussen zoet met de gekregen surfplank en liggen tot half tien in het water.

Nieuwe oogst laden. Het silo'tje is niet zo groot, het laden gaat ondanks dat wel snel. Vanwege de oogst is het druk met boeren die van alles komen brengen. Om die drukte aan te kunnen lopen er momenteel drie vakantiekrachten rond. Waarvan er ééntje zogezegd het schip moet laden. Hij krijgt uitleg hoe de pijp te bedienen. Dat blijkt nogal ingewikkeld als je zoiets voor het eerst doet. Ondanks wat probleempjes komt het ruim wel vol. De administratieve vakantiekracht maakt de papieren in orde. Dat ze er wat lang over doet is helemaal niet erg, want ze heeft niet alleen een fraai decolleté.

We hebben tijd, maandag lossen in Dunkerque. Dus in Economy modus door het canal du nord. En dan zul je zien loopt het heel gesmeerd. Er is niet veel vaart. Bij de meeste silo's niets te doen. Precies als Henny naar de bakker in Moislains wil gaan is er een onweersbui losgebarsten waar zelfs hagelstenen uitkomen. Het maakt een enorm kabaal op ons aluminium dak. Het maakt ook een hoop groene groene viezigheid los van de sluismuur wat nu aan boord waait. Henny laat zich niet afschrikken en gaat gewapend in een regenjas naar de bakker.

Ze smaken in ieder geval prima, die broodjes. Na weken knoeien om de AIS met de computer te verbinden is het nu eindelijk gelukt. Eerst was de chip in de kabel van com naar usb niet compatibel met de nieuwste versie van het besturingssysteem. Nieuwe driver hielp niet. Helaas de portemonnee weer moeten trekken voor nieuwe kabel, maar die gaf zich ook niet zo maar gewonnen. Nu is het dan zo ver dat ik de andere schepen met AIS op de kaart kan zien. Heel handig daar niet van. De Rijnvaart commissie wil dat verplichten. AIS en inland ecdis kaarten. Onder het mom veiligheid wordt er weer iets door de strot gedrukt. Nu het niet verplicht is maar vrijwillig is men meer bewust van het feit dat er altijd schepen zijn die geen AIS hebben of die het wel hebben, maar het is defect. Soms zelfs zonder dat men het zelf weet. En dat kan straks als het verplicht is natuurlijk ook gebeuren. Alleen werk je de denkwijze in de hand; Het is verplicht, dus iedereen heeft het, als ik niets op de kaart zie vaart er ook niets. Volgens mij wordt het met een verplichting dus juist onveiliger.

Lang geleden dat we voor de laatste keer langs Bethune gevaren zijn. Best het een en ander veranderd onderweg. Vooral de silo's langs het kanaal zijn gegroeid. De schepen die we tegen komen eigenlijk ook. Een mooi vaargebied kan ik het niet vinden. Wel grappig is hoe dichter je bij Dunkerque komt de plaatsnamen meer Nederlands gaan klinken. Heel vroeger sprak men dat hier. De sluismeester van Watten zit duidelijk om een praatje verlegen. Wel in het Frans. Kan ik gelijk wat inlichtingen verkrijgen. Het laatste stukje naar Mardyck en de haven is nieuw voor ons.

In afwachting van lossing op zout water zijn we voor de industrie blijven liggen. Dan kunnen we wat onderhoud doen. Net voor de middag eens informeren naar de losplanning. Blijkt dat we eind van de middag in de haven verwacht worden. Als er een buurman langszij wil gaan liggen besluiten we meteen maar naar de haven te varen, zodat de buurman op de palen kan. Het vreemde is dat je vanuit het kanaal omhoog de havens in schut. Een waarschuwing op de sluis staat in 3 talen dat we in het havengebied uit moeten luisteren op kanaal 73. Het schutten gaat niet vlug, zeker naar binnen niet. Dan verwisselen ze zout voor zoet water net als in de krammersluis. Het lossen valt steeds in panne. En komen ze niet meer aan ons toe. Nu liggen we hier aan een vieze kade en waait de wind van zee stof naar ons toe van de kade hier tegenover waar ze één of andere witte reus poeder in vrachtwagens laden.

Net als ze willen beginnen barst er een onweersbui los. Bijna donker wordt het en allerlei troep van de kade spettert aan boord. Bienvenu chez les ch'tis, denk je dan met dit weer. Als alles over is gewaaid gaan we dan toch lossen. Zo langzaam gaat dat eigenlijk niet. De bak van de bobcat is werkelijk halfvol geregend. En dat zien de mannen pas als het dik al in het ruim staat. Ze kieperen hem leeg in de lading. We wilden eens aan het strand gaan kijken hier achter de dijk. Alleen kun je daar nergens aan vast maken. Dus besluiten we naar binnen te schutten en een plekje op zoet water te zoeken. Alwaar het schip afgespoeld wordt. De auto kraan omhoog, touw er aan en zo het water in.

Nu we zo dicht bij het strand liggen moeten we er eigenlijk maar eens heen. De havendam waar we gisteren tegen aan keken scheidt de haven van de zee, aan de achterkant is een breed strand. Druk is het zeker niet. Het is nog redelijk vroeg en niet echt strand weer. Er zijn een paar surfers actief, garnaal zoekers en mensen die de honden uitlaten. Laska vermaakt zich prima. We lopen een eind richting Gravelines, omdat het niet zo ver lijkt. Als we een uur later eens achterom kijken zien we dat het vertrekpunt nog altijd veel dichterbij is als de torens van het nieuwe haven gedeelte, besluiten we om te draaien. We rijden langs het bassin de Freycinet, gare d'eau. Waar wel wat uitgerangeerde spitsen liggen. Natuurlijk zien we Jean Bart op zijn sokkel staan. Eten wat lekkers bij de bakker en maken een lange wandeling door de duinen en langs het voormalig militair hôpital in Zuydcoote. Vanwaar je een mooi uitzicht hebt over Dunkerque, de zee en de staalfabriek van Leffringcoucke. Het weer is zo opgeknapt dat we ons laten verleiden om in de zee te zwemmen, ondanks dat de tas met bad spullen in de auto is blijven staan. Vreemd eigenlijk dat het hier zo rustig is en een kilometer verderop aan de Belse kust de mensen elkaar bijna in de weg liggen.

Misschien wil de buurman er vandaag tussen uit. Dan moeten we wel in in de buurt blijven. Er worden boodschappen gedaan, aan boord gewerkt en geïnformeerd naar werk. Ik kan in Zeebrugge papier laden. Dat is als we over de kust via het Veurne kanaal en Nieuwpoort varen helemaal niet zo ver. De losdatum kan ook aansluitend geregeld. Alleen heeft men er zo weinig centjes voor over dat de reis helemaal niet uit kan. Dan houden we nog wel een paar dagen vakantie. We zijn niet de enige waarbij het bij informeren blijft, want 's avonds is de buurman er nog niet van tussen. De vier spitsen op de rij er voor zijn wel allemaal naar de haven vertrokken, zodat de palen meteen een nieuwe bezetter krijgen.

Plopsa, is dat inmiddels niet te kinderachtig voor jullie? Dat blijkt wel mee te vallen. Er is voor elk wat wils. Al vallen er wel een hoop dingen af en zijn we net na de middag het park al rond. Komt ook omdat het niet zo druk is, er verschillende attracties uit liggen voor reparatie of omdat ze niet tegen regen kunnen. Ondertussen meldt zicht de coöperatie met een reisje dat wel uit kan. Wel met een lange laad datum. Dan kunnen we ons langzaam losweken van de kuststreek.

Al is dat met dit weer niet zo'n opgave. En besluiten alvast een stukje op te korten. Vanwege de wind en lage bruggen neem ik wat water in de achterpiek mee. Al blijkt er met die bruggen toch wel wat veranderd. Die zijn de afgelopen jaren verhoogd of weg. En de oevers met extra stenen beschermd om te voorkomen dat ze nog verder onderuit zakken.