We hebben er wel wat moeite voor moeten doen. Het is dan toch gelukt de puzzel is gelegd en Henny zet me in Dordrecht af om bij de vergadering van ons samenwerkingsverband te kunnen zijn. Zelf rijdt ze door om te gaan voetballen op het Meanderkids toernooi. Zelf ervaar ik de ledenvergaderingen altijd als positief en draagt het bij aan het samenhorigheidsgevoel van de leden. Eigenlijk altijd kom je er altijd in de “feel good modus” weer vandaan. Grappig is dat één van de jongste leden precies zo'n zelfde gevoel aan mij omschrijft als ik dat zelf altijd heb ervaren. Met het verschil dat ik tegenwoordig aan de andere kant van de tafel zit.

Nog een beetje in de roes van gisteren vaar ik samen met Andries door het laatste stukje België Frankrijk in. Andries zit veel aan het roer. En het gaat hem zo goed af dat ik niet voortdurend een oogje in het zeil hoef te houden. Zo kan ik bij tijd en wijle andere dingetjes tussendoor doen. Allerlei gedachten spoken door mijn hoofd, krijg inspiraties om te schrijven wat ik dan meteen besluit om te gaan doen voordat het weer verdwenen is.

De laatste van de drie sluizen bij Douai is net terug in bedrijf. De muren zijn schoon, palen geschilderd, belangrijker nog in iedere nis zit ook weer een drijfpaal. Wel zo prettig. Te meer omdat je er soms op rekent en dan blijkt het gat leeg te zijn. Wat wel eens gevaarlijk kan zijn. Het canal du Nord schutten we alleen en loopt lekker, alleen komen we vaak precies bij de sluis de tegenliggers tegen. Zo ook in de tunnel 's avonds 15 sluizen verder, geen slechte score.

Toch wel een stuk rustiger aan boord als Henny er niet is. Niet dat ze normaal de oren van je hoofd kletst, maar ze is wel aanwezig, daar heeft de Dijk een mooi liedje over gemaakt. Moesten we vanmorgen vast maken in de sluis, omdat een buurman mee kwam. Nu zijn het twee jachten die met ons mee komen. En vragen iedere sluis opnieuw of ze mogen mee schutten. In pont l'Eveque slaan ze af. Andries haalt brood en lekkers bij de boulangerie in Janville.

De zomer lijkt nu echt in aantocht 's middags kan de korte broek zelfs aan. Al ken ik een buurman die zomer en winter in korte broek loopt. Andries stuurt uren achtereen en vaart ook sluizen in en uit. Enkel de koppeling blijkt toch wat lastig te bedienen. Het is mooi weer en de deur staat open. Op het onderste stuk Oise moet je regelmatig verkeerde wal varen. Bij het zetten van het blauw bord breekt er een stang af, omdat het bord klem loopt op de openstaande deur. Stom natuurlijk, Had of de deur dicht moeten doen of het blauw bord wat hoger moeten zetten. Meteen haal ik het spul er af en kan het gebroken onderdeel weer aan elkaar lassen. Ongeveer een half uurtje later is het bord alweer in bedrijf.

Het water op de Seine is al flink gezakt. Dat is fijn, anders weet ik niet of we boven de stad zouden kunnen komen. Nu valt het uiteindelijk wel mee. Als je de wachttijd aan de alternat niet mee rekent, want daarvoor waren we net te laat, toch maar wachten, via de Bras de la Monnaie lijkt me nu niet zo'n goed plan. Het stikt trouwens van de mensen op de passagiersschepen in de stad. Die vonden even uitwaaien op de rivier vandaag wel een goed plan. En ik kan ze geen ongelijk geven. Het is echt genieten vandaag. Iedereen met een bootje vaart er mee vandaag. Bovendien zitten de kade's vol met zonners en zijn de zeldzame strandjes op de boven Seine bezet met zwemmers. De thermometer likt dan ook aan de 30 graden.

Niet lossen vandaag, er ligt nog zoveel tonnage te wachten dat wij misschien morgen, misschien maandag aan de beurt zijn. Dat is wel lastig om een vervolg afspraak te maken voor het laden. Het is hier dichtbij, maar als we niet leeg komen morgen kun je niet laden maandag. Plus dat de lading met auto's aangevoerd moet worden durven we het niet aan en bespreken voor dinsdag. Door het mooie weer geïnspireerd pakken we een kwast ter hand. En waterproof schuren brengt een welkome verkoeling. Andries haalt op de fiets wat boodschappen. Tegen de avond komen er meer en meer mensen langs de water kant om te wandelen of voor een Pick Nick. Sommige zijn wel heel uitdrukkelijk aanwezig.

We liggen nog vast, dat klinkt misschien een beetje raar, maar hier in Evry boven de sluis is het al regelmatig voor gekomen dat schepen zijn los gegooid. En dat is hier op een snel stromende rivier niet ongevaarlijk. Moet wel zeggen dat de palen aan de wal tegenwoordig van pennen zijn voorzien, zodat je een strop er niet zomaar af krijgt en hadden we er al een extra slag om gelegd zodat losgooien vrijwel onmogelijk is zolang het touw strak staat. Bovendien patrouilleert de politie hier om de paar uur. We gooien zelf los, omdat we aan de beurt zijn om te lossen. De rollen worden 1 voor 1 uit het ruim gehesen. Aan de kraan hangt een soort tang die de rollen op pikt. In het ruim is dus niemand aanwezig. De kraan machinist zet de rol buiten op een speciale standaard waar een karretje ze automatisch op haalt en binnen in de loods brengt. Op het karretje staat een sticker met de tekst “Dit apparaat heeft geen hersens, gebruik het uwe” Wel een mooie als je het mij vraagt. Alleen helpt de regeltjesdrang van tegenwoordig daar niet aan mee. Sterker nog, het geeft mensen die niet weten waar ze mee bezig zijn alleen maar meer ruimte. Als je aan de regeltjes voldoet hoef(mag) je verder niet na te denken. En het ontneemt de mensen die wel weten waar ze mee bezig zijn de arbeidsvreugde. Afijn, eenmaal leeg maken Andries en ik het ruim schoon en schilderen nog wat dingetjes. Alleen durven we het niet af te maken, omdat de lucht steeds dreigender begint te worden. Een paar uur later hebben we een onweersbui van jewelste.

Het water komt alweer op. Nier raar als je hebt gezien hoe dat hier tekeer ging. Geen weer om wat te schilderen. Andries gaat een dagje naar Parijs. Ik loop een rondje over de markt. Om niet de hele dag nutteloos door te brengen smeer ik wat anti roest olie in de voorpiek. En telefoneer naar T die vandaag jarig is.

Het is nog steeds twijfelachtig, maar we nemen de gok en schilderen voordek, mast en zwierbomen. Gelukkig geen andere schepen die vandaag moeten laden of wind die velletjes en stof van de kade in de verse verf waait. Henny komt 's middags terug aan boord van de kamp Hattem week. 's avonds valt er wel een buitje, maar dan is de verf al droog genoeg om er geen schade aan over te houden.

Bij de buren staat de eerste vrachtauto voor het schip, steeds komen er een paar auto's tegelijk en dan weer uren niets. En dat blijft bij ons net zo. De laatste auto moet de lading over het hele ruim uitstrooien om goed vol te maken. Anders gaat niet alles mee. Dat kan het beste onder de schuif. Die lijkt eerst kapot, maar nader onderzoek wijst uit dat het ding toch ver genoeg zakken kan. Als het ruim vol is, is de auto nog niet leeg, er zit nog maar een heel klein beetje in. Dat gaat terug naar de silo. De controleur maakt de papieren in orde, maar zit een beetje met het gewicht in zijn maag. Hij besluit het totaal van alle auto's er maar op te laten staan. Morgen krijgen we dan het echte gewicht per mail. Eenmaal luiken dicht zakken we nog een stukje de Seine af.

Hmmm, eigenlijk wat laat om de alternat van 6:35 uur nog te halen, maar het stroomt nog pittig, dus ga het toch even proberen. Helaas, ik zie de lichten op rood springen als we nog een dikke kilometer moeten. Dat is wat ver om net te doen alsof we niet meer kunnen stoppen. Dus maken we vast aan de wachtplaats. Als we weer verder mogen gaat het hard al is het water een stuk lager als opvarig. De aandacht moet er goed bij gehouden. Dat moet eigenlijk altijd in Parijs, omdat het er meestal druk is. Op dit uur van de dag varen er nog geen passagiersschepen. Aan Nanterre komen we twee schepen tegen. Die vervolgens een eindje beneden Bougival weer voorbij komen. Blijkt dat de grote sluis van Bougival niet in bedrijf is. En dan moet je rondvaren via Chatou als je te groot bent voor de kleine van Bougival.

Het is maar ongezellig grijs, Andries denkt wat leven in de brouwerij te moeten brengen om de bladeren uit de bomen te varen. Dat is even schrikken. Gelukkig blijft het daarbij. Schutten menig keer op via de “kleine” sluis van de Oise. Op lateral a la Oise twee keer echt door de kleine sluis. Natuurlijk wel langs de bakker gegaan. Aan het canal du Nord is het aanschuiven. Voor het weekend zoeken we een goed plekje, omdat we dan weg gaan. Door de drukte zijn de meest logische plekjes al bezet. Dan maar op de laatste wachtplaats voor de sluis. Het is niet anders.

Al gaan we niet varen, we staan toch vroeg op. Heel vroeg. De andere pinkpop gangers willen al om negen uur daar afspreken. En omdat het hier vandaan niet naast de deur is en de logee Andries onderweg ergens moet worden afgezet waar hij dan weer wordt opgehaald, zullen we op tijd moeten vertrekken. Als het tentje eenmaal staat is er tijd genoeg over om een paar uur lekker lui te zijn Alvorens we naar het festivalterrein wandelen, overleggen we met elkaar wie wat wil zien. Ik ga zeker even kijken bij “Masters of reality” en “Queens of the stone age”. Al lijkt het alsof ik de enige ben die de Masters wil gaan zien. Dat is natuurlijk overdreven, maar veel mensen staan er in ieder geval niet. Al zie ik op het podium aan de zijkant wel bandleden van Queens naar de Masters kijken. Zo gaaf.

Lekker loom en lui zijn, dat kan hier, alles mag (zo lijkt het) en niks moet. Een beetje gevoel voor humor moet je op een festival wel hebben. Zo lijkt er een wedstrijd gaande “wie heeft de meest idiote tekst op zijn T-shirt” Jongens, er zijn dit jaar ook gluten vrije brownies (niet te kanen, maar het is te koop), Jongens, rustig lopen. Zijn Jan Smeets uitspraken die je inmiddels op shirts ziet staan. Gasten in een Obelix of zebra pak. De raarste zonnebrillen met of zonder bijpassend snorretje, iemand met een bier kartonnetje op zijn hoofd zo gevouwen dat er een kruis op zijn hoofd staat en twee lege bier bekertjes voor zijn ogen. Dan zie je er echt intelligent uit hoor, of iemand met een poppen armpje uit zijn gulp. Echt, je kunt hier alles verwachten. Een Baskische feest band met Spaanstalige liedjes waarbij de sterkste kant van de zanger in ieder geval niet zijn Engels is, die ineens het nummer “er staat een paard in de gang” in zetten.

Een laatste dag genieten van sfeer, zon en muziek. Neem een kijkje bij blaudzun, omdat daar zoveel mensen enthousiast over zijn. En inderdaad, mooi. Heel grappig om een fraaie tengere vrouw sjiek gekleed op het podium viool staat te spelen, met naast haar een forse man met overal overvloedig haar, wat aan alle kanten onder zijn baseball pet vandaan komt. Paar tattoo's erbij. Echt een figuur waarvan je meer knetterende hard rock zou verwachten. Afijn, die staan daar samen met de andere band leden mooie muziek te maken. Grappig. De gasten van triggerfinger maken er weer een waar spektakel van. Een feest om naar te kijken en te luisteren. Fantastisch!

Oef, eerlijk gezegd niet zo erg dat we twee pousseurs voor hebben. Het nachtje was wel heel kort. Zodat er vandaag wel om de beurt een inhaal slaapje gedaan wordt. Met verschillende telefoontjes en gesprekken via marifoon, komt er verder niet veel nuttigs uit onze vingers. Het is maar goed dat we eigen baas zijn, anders hadden we nog strafpunten gepakt ook.

Een hele rits achterstallige mail te lezen, maar de internet verbinding langs het canal du Nord is nou niet van dien aard dat het heel behulpzaam is bij het volbrengen van die taak. Uit ergernis ondertussen wat andere zaken lezen die al wat langer op zich laten wachten. De broeierige warmte verspreid een lucht van tarwe die op de landerijen van de Picardie al rijpende staat te geuren. Nog een maandje, dan is het alweer zo ver dat het er af kan.

Kom er niet helemaal door heen voor we België in gaan. Dan pak ik maar weer wat andere werkzaam heden op. Telefoneer een beetje. Aan de sluis van Kain vraagt de sluiswachter waar de buurman naar toe moet. “Tamise” antwoord de buurman. Even later volgt de vraag waar dat dan ligt? Na wat uitleg zegt de Waalse sluis meester: “ooh Temse! Zeg dat dan gewoon. Sorry, maar dat vind ik erg grappig. En gelijk heeft hij. Zo is het Arnhem en geen Arnheim, Köln in plaats van Keulen. Lille i.p.v. Rijsel. Leuven i.p.v. Louvain. Liege i.p.v. Luik of Luttich. Twijfel geval blijft wel Brussel of Bruxelles.

Gisteravond net te laat om nog een stukje Zeeschelde te kunnen doen. Het water zakte zo hard weg dat ik het niet meer aan durfde. Dat betekend wel dat we nu voor dag en dauw alvast moeten vertrekken en dan eigenlijk nog wat te laat in Antwerpen zijn, want de laatste 15 kilometer moeten weer tegenstroom. En die zijn zwaar. Bij aankomst in Antwerpen wacht de Royersluis met open deuren op ons, tot ergernis van anderen. Daarna volgt het Albert kanaal.

Dat is vreemd, in Petit Lanaye schutten we alleen af, meestal is het daar nogal druk. Het gaat verder voorspoedig, zo voorspoedig dat als we in Roermond aankomen er vrijwel meteen gelost gaat worden. Al heeft de kraan af en toe wel kuren. En er een vrachtwagen weer werd weggestuurd omdat deze niet schoon genoeg was. Eenmaal leeg leggen we het schip aan de groene kaai en houden we weekend.

Alleen zien we nu dat we er eigenlijk niet mogen liggen, tussen de vlaggen aanmeren verboden. Die vlaggen staan ieder op het uiteinde van de kade. Verder geen datum of naam voor wie de kade dan gereserveerd zou zijn. Dus blijven gewoon liggen. 's Avonds komt er een passagiers schip. Vriendelijke mensen die vertellen dat ze maandag morgen gaan inschepen. Geen probleem, gaan we weg. Tot die tijd mochten we wel blijven liggen, geen stress.

Samen met D spoel ik het ruim even uit. We beloven elkaar niet nat te spuiten, want zulk zomer weer is het niet. Echter lang blijft D niet droog. Hij heeft zichzelf nat gemaakt. Nou ja we zijn ook zo klaar, het zijn maar gerstkorrels en een beetje stof. Daarna brengen we snel een bezoekje aan het winkelcentrum wat hier vrijwel naast het schip zit, maar daar is het zo verschrikkelijk druk dat het net is alsof ze alles gratis weggeven. Dat bleek niet het geval, dus zijn we vlot weer vertrokken. Gewoon niet leuk meer zo druk. Net als we de kinderen naar internaat willen brengen bellen er buren op of ze langszij kunnen komen. Nou, eh er ligt nu een passagiersschip langszij en wij zijn er niet.

Dus vertrekken we vanmorgen richting Maasbracht waar we langszij gaan van de buren. Het bakkie koffie loopt bijna uit tot aan de lunch. Dus echt heel nuttig hebben we deze morgen niet besteed. De buren vertelden dat ze tegen tienen bezoek verwachte. Ik ben op zoek naar wat materiaal waar hier in Maasbracht moeilijk aan te komen is zo blijkt. Los een klein computer ongemak op. De buurman komt af en toe kijken hoe zaken vorderen. Dan krijgt hij telefoon, blijkt het bezoek te zijn die ver achterin de middag bellen om te zeggen dat hij 10 minuten vertraging heeft. Oehh, die is leuk! Moest er heel hard om lachen.

Nu we dan toch in Maasbracht zijn ga ik hier en daar eens informeren voor wat materiaal. Dat blijkt hier niet voorhanden. Bij de buren zijn ze het ruim aan het cleanen. Had verwacht dat er dan wel rommel naar ons zou overwaaien, maar dat valt reuze mee. Het kacheltje in de voor woning moet nog aangesloten. Niet dat die nu moet gaan branden hoor zo koud is het nou ook weer niet. Haal nog wat materiaal en wil de achterwand door een aluminium traanplaat vervangen.

Zie dat de motor ook alweer nieuwe olie en een filter nodig heeft, maak er maar meteen groot machinekameronderhoud van en neem ook de rubber schroefasafdichtingen mee, smeer alle smeerpunten van de ankerlier, stuurwerk en autokraan. Vul de accu's bij, pak ook de grote aggregaat aan en vul de vetpot van de kopschroefgland. Breng de noodbediening van de keerkoppeling op druk en haal de aluminium achterwand op samen met wat andere bestelde materiaal wat klaar is.

Met de buurman samen naar kantoor van onze coöperatie om wat zaken door te nemen. Daar gaat de hele ochtend mee heen. Buurman met een charter op zak de deur uit. Ik niet. Had wel gekund trouwens, maar neem een gokje, Niet op de kermis die momenteel in Dordrecht is. Had daar wel gekund. We rijden terug naar boord, waar het ruim van de buurman inmiddels in de verf staat en nog rijkelijk aan het geuren is. De volgende klant is al in aantocht en of we dan plaats willen maken? Dus verkassen we naar de haven waar al voorbereidingen getroffen worden voor de maasbrachter havendagen.

Eigenlijk lag in de planning om nu de nieuwe achterwand achter de kachel te plaatsen en hem dan aan te sluiten, maar het regent de hele morgen al. En om nu in de regen te werken. Heb er ook wat laswerk aan. Dus stel ik dat maar weer uit, hij hoeft tenslotte morgen nog niet aangemaakt. Al scheelt het niet veel met de huidige temperaturen. Ik begin aan een hele virtuele stapel computer werkzaamheden. Ondertussen gaat Henny de kinderen halen en moet ik verhalen om binnen in te gaan liggen, want de buren zijn allen bevracht om maandag te laden en gaan zondag vertrekken. Een paar uur later zijn ook wij bevracht om maandag te laden, maar in wel in Antwerpen i.p.v. Stein. Dus wil morgen vroeg vertrekken. Dat zullen de buren die vanavond gaan doorzakken bij de havenfeesten niet zo leuk vinden. Ga dus nu meteen maar weer buitenop liggen. En zo ben je de dag wel weer zoet.

Auto aan boord en vertrekken, bij sluis Heel is er weer 1 sluis in bedrijf. Vorige week lagen ze er beide uit. In Belfeld is maar 1 van de drie sluizen in bedrijf. Bijna Franse toestanden hier. Een eindje verder komt Quincy achterop met zijn leerbedrijf. Die vragen of we vanaf Weurt gekoppeld verder gaan. Eigenlijk wilde ik helemaal niet via de Waal varen. Het is natuurlijk wel gezellig en wanneer komt zoiets nou uit. Dan verleggen we de route een stukje. In de voorhaven lopen we langszij het containerschip. Onderweg krijgen we ieder een rondleiding op elkaars schip. We eten gezamenlijk in de grote stuurhut en dan zijn we alweer aan de Merwede splitsing waar we elk een andere kant op gaan.

Het gaat een beetje rare dag worden, erg vroeg vertrokken we van de Volkerak naar Tholen vandaar rijden we naar Nieuwegein om M naar Theater te brengen, omdat ze een dans voorstelling heeft. Wij hebben nog een paar uurtjes voor het begint. Na de voorstelling eten we bij oma en spelen nog een paar spelletjes. Dan is het alweer tijd om naar internaat te gaan. Eenmaal terug aan boord varen wij het laatste stukje naar Antwerpen. Want in principe worden we daar om 6 uur verwacht.