Even een bankrekening opheffen, dat was het plan, maar op kantoor horen we dat hij dat niet kan doen. Dat hebben ze wel extra moeilijk gemaakt. Het slechte onderbuik gevoel over de banken is er in ieder geval niet beter op geworden.

De Kinderen hebben nieuwe kleren nodig. Het ene is te klein het andere versleten. Ook schoenen moeten er aan te pas komen. Sommige zijn al versleten voordat ze er uit gegroeid zijn. Het lijkt wel of ze de zolen van purschuim maken tegenwoordig.

Tot en met dinsdag 7 mei. Lekker een paar dagen er tussenuit. Met deze gebroken weken gebeurd er toch niet zo veel. Wij rijden met de auto naar vrienden in Zuid-Frankrijk. Onderweg zien we dat de Moezel en de Saône behoorlijk water geven. En voorlopig ook nog niet hard zullen zakken, want in de Vogezen is het nog steeds beestenweer. Op de weg is het een mist van water. Pas in het Rhône dal wordt het aangenaam. Bij aankomst mogen we meteen aanschuiven, lekker. De dagen vullen we met wat klimmen en klauteren, wandelen, zwemmen en liggen rond het zwembad, maar er moet af en toe ook wat gewerkt worden, zoals gras maaien, onkruid wieden en een poging doen om een brander van de CV te repareren. Tussen de bedrijven door nemen we een reisje aan van de Moerdijk naar Limay. Komt mooi uit. Ik ben blij dat we niet met het schip de Rhône op moeten draaien momenteel. Daar kolkt het water als een dolle op de Middellandse zee af.

De vrije dagen zitten er weer op. Zo vroeg als kan schutten we met de koninginnensluis naar de Lek. Fijn om weer te varen. Jammer dat Henny en D niet mee gaan vanwege weer een controle afspraak in het ziekenhuis voor D. Bij aankomst in Moerdijk komt er meteen een auto bij het schip. Ruim inspectie. Goed bevonden en niet veel later brengt de eerste vrachtauto een heel klein hoopje erts. Dat is dan 10 ton en het lijkt zo te passen in een boedelbak aanhanger. De vakkundige kraanmachinist laadt het helemaal voorin. Ik moet deze 10 ton gescheiden houden van de rest van de lading, omdat de rest veel fijner is. Het laden gaat voorspoedig. De mannen aan de wal zijn goed gehumeurd. Waarschijnlijk omdat ze straks al weekend hebben. Voor ons begint nu de werkweek. 2025 ton zegt u? Nee, 225. Blijkbaar is dat ongewoon en vraagt de mevrouw van havenschap Moerdijk het even na. Weet niet wat het havengeld hier is, maar wel dat het prettig laden is. Precies op afspraak laden en een paar uur na aankomst alweer vertrekken met een geladen schip. En dan heb ik voor vertrek ook nog het schip afgespeld.

De zoute spetter's komen tot aan het stuurhutraam. Dan moet er straks nog met zoet water na gespoeld. Voor de zekerheid kijk ik na of er vandaag geschut kan worden op de Schelde, het is zo rustig. Zo ver ik kan zien zou er normale bediening moeten zijn. Dat blijkt te kloppen. We zullen deze keer via de Bovenschelde moeten varen. Bij Douai zijn beide sluizen voorlopig gestremd. Beetje vreemd om beide sluizen tegelijk voor onderhoud dicht te doen. C'est la France zullen we maar zeggen. Dan zou het op de Schelde wat drukker als normaal moeten zijn. Een storing aan sluis Asper levert ons twee uur vertraging op. En daarna schutten we nog steeds alleen op in de sluis.

Nu is het stuk sluismuur in de sluis Herinnes nog steeds niet gerepareerd. De paal die er dichtbij staat mag niet worden gebuikt. In de sluismuur zitten alleen ogen voor de pleziervaart. Dan enkel een steekeind voorop en de schroef er op houden. Als de sluiswachter ons roept denk ik dat hij wil vragen of we voor en achter vast willen maken en de schroef af. Ik krijg al stekels, maar dat blijkt niet nodig. Of we onze permis de circulation willen komen ophalen.

Voor het Canal du Nord halen we de auto van de roef af, met maar 225 ton geladen zou dat misschien niet bij alle bruggen goed gaan. Gelukkig hoeft hij ook niet voor mijn neus op de luiken te staan. Met deze 4 erts heuveltjes die in het ruim liggen, kan de auto er nog wel bij. We hangen hem met 4 extra hijsbanden aan de den. Deze methode gebruiken we niet zo veel, omdat het meestal niet past. Ouderwets druk op het kanaal. Het gaat allemaal niet zo vlot, wel een teken dat er nog steeds flink werk is.

Je hebt van die mensen waarbij het glas altijd half leeg is i.p.v. half vol. Wat een gezaag bij een beetje tegenslag. In Longuevoisin is het druk. De schepen die gisteravond zijn toe gekomen zijn net opgeschut als wij aankomen. Er ligt echter ook nog 1,5 schutting lege schepen die de sluis achteruit willen doen, omdat ze boven de sluis moeten laden. Mijn buurman kan met de halve schutting mee. Wij zijn dan voor de 3e. Vervelend, maar kan gebeuren. Het canal du Nord schip achter ons kan zicht er niet zo makkelijk bij neerleggen. Of die lege schepen dan niet straks op willen schutten, of misschien morgen pas, want ze kunnen toch niet allemaal tegelijk laden morgenochtend. En dan bedenkt hij zich ook nog dat hij eigenlijk eerst was, omdat hij eerder het canal du Nord was ingegaan, zucht…….

Veel kilometers voor vandaag. Van Compiegne zullen we naar de losplek moeten varen, want ze willen morgen lossen. Ook voor Henny veel kilometers die rijdt pas vandaag naar boord van de kinderen wegbrengen. Met terugwerk wil het nog niet erg lukken. Best wel aanbod, maar niets past. Morgen nieuwe ronde, nieuwe kansen. In Conflans komt Henny aan boord. Samen zakken we nog even af naar de losplek in Limay.

De ijkmeester komt er niet uit. Een Franse meetbrief werkt precies andersom als de Nederlandse en Belgische versie. Dat zou je als ijkmeester eigenlijk wel moeten weten. Als de buurman leeg is zijn wij aan de beurt. Eerst de 10 ton grove ferrochroom lossen daarna de rest. Net voor de middag pauze gaat het wat regenen. Ik wil het ruim al gaan dicht leggen als ik me bedenk dat nu de lading gewoon buiten opgeslagen ligt. Dat is raar, want in de Moerdijk had men gezegd dat het absoluut niet nat mocht worden. De kraanmachinist moet er om lachen, laat maar nat regenen dan geeft het minder stof. Na leegkomst papieren halen en meteen vertrekken. Net bevestiging gehad. Kunnen in Melun laden voor Veghel. Daar zijn we weer tevreden mee. Waar ik niet zo om kan lachen is dat ik bij het ruim schoonmaken zie dat de grijper op wel drie plaatsen een buikdenningplank stuk heeft gedrukt. Dat is meteen 1 meer als in totaal zolang we varen. Die kraan is echt niet in orde hoor. Dat is balen, maar het ergst is nog wel dat ze het verzwegen hebben. Één er van hebben ze echt niet over het hoofd kunnen zien.

's ochtends vroeg is nog zo rustig in de stad. Geen rondvaartboten die je links en rechts voorbij schieten. Het is tamelijk hoogwater en bij sommige bruggen moeten we goed de midden aanhouden. Anders past het echt niet meer met de auto op het roefdek. De bras de la monnaie is zelfs leeg zwaar (vakjargon om te zeggen dat de tegenstroom heel sterk is) met deze waterstand en de laatste brug is daar ook het laagst. In Melun zijn we nog vroeg genoeg om even de stad in te gaan. Het eiland is nog net niet onder water gelopen. Als het niet verder op komt kunnen we vanavond ook met droge voeten aan boord komen. Eindelijk lukt het een nieuw internet abonnement af te sluiten. Al kon het niet zonder de hulp van onze Franse vrienden hier. Niet vanwege de taal, maar de telecom reuzen zijn echt bang dat ze hun geld niet krijgen. Als je niet in Frankrijk gehuisvest bent, ben je niet welkom.

Dat verwacht je niet, een kwartier eerder als dat gisteren is afgesproken staat de silobaas al naast het schip. We beginnen met laden, de gerst is redelijk zwaar voor voergerst en kunnen precies alles meenemen. Intussen is Claudine aan boord gekomen en varen samen af. Nu profiteren we van de forse stroom die we gisteren tegen hadden. Claudine neemt veel foto's onderweg. Nu is de Seine natuurlijk ook een mooie rivier en omgeving. Ook nog als je er zelf woont blijkbaar. Als we voor de Notre Dame en de Eiffeltoren langs varen moet er uiteraard een facebook pose aangenomen met de iconen op de achtergrond. Eenmaal beneden de stad gaat ze van boord. Samen met Henny die alvast vertrekt om de kinderen weer te gaan halen, zodat ze niet op 1 dag heen en terug hoeft.

Leuk zo'n nieuw Frans internet abonnement, alleen wil de mail nu niet de deur uit. Ben er zeker van dat het een kwestie van instellingen is. De helpdesk is zonder een telefoon van dezelfde provider moeilijk bereikbaar. Eerst eens zoeken op het assistance forum of daar de juiste parameters te vinden zijn. Bijkomende handicap is dat de PC in de stuurhut er mee is gestopt. Tijdens het varen steeds naar beneden lopen is niet echt te doen dus moet het maar even blijven rusten. Opmerkelijk hoe snel je gewend (verwend) raakt aan allerlei navigatie software. En ze mist op het moment dat je zonder moet doen.

Gisteravond laat is de rest terug aan boord gekomen. De auto kan er in de stad van Compiegne pas op. Dus moet ze eerst nog een klein stukje autorijden. Voor het canal du Nord liggen nog een paar schuttingen. Inmiddels heb ik de juiste instellingen gevonden en werkt de mail en internet verbinding naar tevredenheid. Voor de helft van de kosten meer als het dubbele aan data verbruik ter beschikking. Onderweg moeten we meerdere malen vastmaken vanwege de drukte. Je schiet niet erg op. En dan zit(zat) er ook nog een buurman achter die als een malle van sluis naar sluis vaart alsof er geen drukte of de gasolie voor niets is.

Hmm, na twee en half uur al een sluis verder. En na drie sluizen is het alweer middagpauze. Voor waar geen beste score. De auto hoeft er nu eens niet af en kan nog een dagje blijven staan. De buren boven de sluis komen even langs tijdens de pauze. Als we in de tunnel varen is het voor het eerst (en laatst) droog vandaag.

En dan ook nog in 1 sluis 3 wrijfhouten af snokken. Zulke dagen moeten er ook tussen zitten op dat je de anderen meer weet te waarderen.

Gezien de regenval van de afgelopen dagen stroomt het op de Schelde eigenlijk nauwelijks. Net voor Tournai lijkt iedereen tegelijk te willen vertrekken. Het is dan ook aanschuiven in Kain. Wij passen nog wel ergens bij. In Oudenaarde heeft de hefbrug weer eens kuren. De monteur is snel ter plaatse, want niet veel later volgt een volgend bericht dat er enkel nog wat oponthoud kan zijn. Dat kon dan alweer slechter.

Dat is ook wat, nu waait het stiekem wel wat harder als dat gisteren beloofd was. Nu is dat wel vaker zo en was er wat marge. Resultaat is nu wel dat we weer niet zoutloos overkomen. Af en toe spetteren flinke rollers stuk tegen de boeg en waaien vervolgens over het hele schip uit. De Oosterschelde heeft hoogwater tegen dat we aan de Vlije zijn. Dat komt niet zo best uit. De Krammer dan weer wel. Domper op de stemming is de diagnose van de stuurhut PC, kortsluiting op het moederbord. Dus zullen we voor een nieuwe moeten gaan uit zien.

Ondertussen loopt de achterstand van allerlei werkzaamheden naast het varen langzaam op, omdat nu tijdens het varen niet aan de PC gewerkt kan worden. In Den Bosch speelt zich een cliché bevestigend tafereel af. Een lege beroepsvaart heeft een steekeindje gezet en laat de schroef er op staan. Dit in afwachting van het groene invaar sein van sluis nul. Daar zijn ze momenteel aan de bovenkant schepen aan het innemen. In tussen tijd komen er een aantal jachten aan die vervolgens in het midden van de wachtplaats vast maken. Ongeveer een uurtje later mogen we dan invaren. Waar het geheel zich in de sluis nog eens zou herhalen ware het niet dat de jachten werden verzocht achter de bewuste beroepsvaart af te meren. Die mopperden wat naar het vrachtschip, die vervolgens zowaar wel een tweede touwtje aan boord blijkt te hebben.

Bij aankomst in Veghel worden we verzocht meteen op de losplek te gaan liggen. Dit ondanks een aantal wachtende schepen. De fabriek zit bijna zonder gerst en blijkbaar hebben die schepen iets anders geladen. De bobcat chauffeur heeft een bijzondere manier van werken. Erg efficiënt is het in ieder geval niet. Bovendien valt de zuiger regelmatig stil en de losser voor een reset de fabriek naar binnen moet. Na leegkomst varen we naar Werkendam om daar de volgende week wat geld uit te geven.

De kinderen hebben een nieuw kloffie nodig. Dat gaan we proberen te vinden in Gorinchem. Daar blijkt het havendagen te zijn, met allerlei leuke marktkraampjes. Drakenboot racen en veel orkesten op scheepjes of wandelend door de stad. Ondanks alle afleiding scoren we toch waar we eigenlijk voor op pad gingen.

We houden ons maar een beetje rustig vandaag we zijn tenslotte in Werkendam. We gaan pannenkoeken eten met buren, en ik breng de kinderen naar internaat, want Henny gaat naar de tobbers.

De gebroken buikdenningplanken worden er uitgehaald. Tevens alle anderen in het zelfde vak geïnspecteerd nu ze toch los liggen. Als er aan de onderzijde een scheur is te zien worden ook die meteen vervangen. De autokraan moet zijn 10 jaarlijkse keuring hebben. Een monteur is de hele dag zoet met allerlei kleine klusjes aan de kraan. Hijsdraad, zwenkeindafslagschakelaar terugslagklep, Hydroliek olie en filter vervangen.

De vakken worden weer dicht gemaakt. De keuringsinstantie voor de kraan doet zijn inspectie en geeft zijn goedkeuring. Na de middag druk om de rommel een beetje op te ruimen, zodat het ruim weer klaar is voor de volgende lading. Als dat zo ver is lopen we een rondje over de vakbeurs in Gorinchem. Naast de deur tenslotte.

Als de drinkwatertank vol is zetten we koers naar de Europoort. De maasvlakte om precies te zijn. Als je daar met de auto naar toe moet is het zelfs voorbij de afslag naar Engeland. Dat vertellen in ieder geval de mensen die logee Andries aan boord komen brengen. Om hier bezoek te ontvangen op de terminal ging eigenlijk nog best goed. Even van te voren aanmelden en alles was geregeld. Ik hoor daar over ook wel eens andere berichten. Hiermee is in ieder geval wel te werken. Na een tijdje komt er iemand langs om ons te verzoeken een stukje te verhalen. Niet om te gaan laden, maar om plaats te maken voor een Coaster.

Dat ze ons niet meteen nodig hebben is niet best voor de planning, voordeel is wel dat ondertussen alle aandacht naar de nieuwe pc in de stuurhut kan. Het installeren van allerlei software die ik had blijkt wat lastiger met windhoos 8. Alles zit net even ergens anders. Afijn een tijdrovend klusje, soms zelfs zonder resultaat. De buren zijn geroepen om te gaan laden, als ze eenmaal beginnen gaat het best snel. Met een goed uur werk staan er 21 rollen in het ruim. Het ging best netjes. Voor vertrek zelf alle keggen een keer aanslaan. Nog maar net in het Hartelkanaal en de vloed komt merkbaar achterop. Dat is fijn zo'n duwtje in de rug.

Tjonge wat een treuzel met de sluis invaren zeg. Voor ons zit een koppelverband. Dat zijn natuurlijk enorme massa's. Die verslepen in 1 reis net zoveel als wij in 1 jaar. Weet niet wat het is de laatste tijd, maar je bent sneller de Krammer door als de Volkerak tegenwoordig. Een beetje puzzelen hoe we het gaan doen de komende tijd. Morgen vergaderen en de ander voetballen. Henny van de week als begeleider naar kamp Hattem. Ik met logee Andries verder varen, wie neemt de auto mee. Tot hoe ver varen we, hoe komt de ander terug aan boord.