Eerlijk gezegd is het niet erg dat wij vandaag nog niet moeten lossen, want erg vroeg zijn we niet paraat. Allemaal een beetje gaar gevoel. De auto is wel merkbaar minder vol als op de heenreis. Eenmaal aan boord vaar ik het laatste stukje naar de losplek.

Vandaag varen we naar Oudewater. Niet met het schip, maar met de bijboot. Er is geen personeel om te lossen, zodat wij vandaag vrij hebben gekregen. De gemeente brug is heel erg laag. Het schermpje van de console moet er zelfs voor af. In het stadje ligt het werkelijk vol met jachten. Ik denk nog, nou als we nu met het schip er langs zouden moeten zal dat niet mee vallen. De oorzaak is een defecte brug. Ze kunnen momenteel dus niet verder. Wij schieten een stukje de Linschoten in. En komen niet voorbij de ijssalon zonder een ijsje. Brengen een bezoek aan de heksenwaag. Waar in vroeger tijden van hekserij beschuldigde mensen eerlijk gewogen konden worden om zo hun onschuld te bewijzen. Men dacht in die tijd dat een heks om te kunnen vliegen op een bezem, niets of anders heel erg weinig moest wegen. Onze kinderen krijgen alledrie een "certificaet van Weginhe in der stede Wage tot Oudewater". Door den bedienaer der stede Wage tot Oudewater wordt aan een yegelycken mits desen cont gedaen ende gecertificeert dat M in der stede Wage heeft gewogen 58 ponden sodanige gewichte, als men ordinaris aldaer is gebruyckende, accorderende dit gewichte wel met de natuerlyke proportiën des lichaems. Ende also men gehouden is de waerheydt getuygenisse te doene so is hiervan afgegeven dese open briefe van certificatie omme den gewogene daermede te dienen in tijdt en wijlen sulckx nodig en te redan wesen mochte. Sonder arghlist, des 't oirconde voorsien van der stede zegel. Also gedaen in der jare ons Heren twee duysent twaalf op de 2e mei.

De soort lading maakt erg veel verschil in de lossnelheid. De citruspellets loopt veel beter naar de zuigmond en daarom zijn we 's middags al leeg. De buurman is alweer terug met een vrachtje palm. Ze gaan echter niet meteen beginnen met lossen. Wel wisselen wel even van plek. Er is verder weinig te doen, dus hoeven nog niet overhaast ergens op af te vliegen.

Als het schip schoon is vertrekken we. Deze keer valt me een iets ruimere mogelijkheid om rond te gaan op als de boezem in Hekendorp. Het is iets verder de andere kant dus moet je dit stukje twee keer af leggen als je terug naar Gouda wilt. We maken er geen gebruik van en gaan door naar Oudewater. Er varen op het ogenblik veel jachten, waarvan sommige ongeveer net zo breed zijn als wij. En dan is het soms best krap. Voor we in IJsselstein zijn hebben we een aantal jachten in ons kielzog. Die gaan hier veel harder. Bij bruggen en zeker de haakse bocht bij de Doorslag moet alle snelheid eruit en de aandacht er bij. In Vreeswijk is zowat de hele Handelskade vrij. De stekker van de walstroom zit nog maar net in de kast als we worden gevraagd voor een volgende reis.

Daarvoor moeten we vandaag alweer aan de bak. Met frisse moed, maar blijkbaar nog erg suf willen we om zes uur via de Koninginnen sluis naar buiten schutten. Daar is echter geen sluiswachter op zijn post. Ik bel naar de Beatrix sluizen hoe dat zit. Op zaterdag begint de Koninginnen sluis pas om 7 uur. Ach das waar ook. Dan maken we nog even vast. Een uurtje later varen we de sluis in. Om de oversteek naar Vianen te maken moet ik een moment wachten op afvaart. Een groot schip dat ook Vreeswijk als domicilie heeft. Dat zelfde schip schutten we in de jachtensluis van de Krammer weer voorbij.

En dan zijn we rond de middag al op de laadplaats. Om nog even langs een verjaardagsfeestje te kunnen, rijden we meteen weg. De auto zit weer hartstikke vol na twee weken vakantie van de kinderen. Al vinden we normaal gesproken Gent maar een klein stukje rijden. Na al die reisjes Haastrecht is dit wel weer even wennen. De jarige heeft een paar mooie vaarkaarten van Berlijn en omstreken. Daar zouden we nog wel eens naar toe willen. Helaas nooit verder geweest als Magdeburg. En dat is al jaaaren geleden.

Shit, Eerst nog een coaster laden. Dat is jammer, daar gaat mijn tij. Ik kan nog wel met het laatste vloedje naar Hansweert. Via Merelbeke en Zeeschelde komt het ook beroerd uit. Dus dan maar tijstoppen in Hansweert. Meteen tegenstroom door naar het Zennegat gaat hooguit 2,5 uur tijdwinst opleveren, maar kost wel minstens het dubbele aan gasolie. Nadeel is nu wel dat we in de nachtelijke uurtjes moeten werken. Misschien dat we normaal dan het volgende middag tij zouden nemen. We moeten woensdag lossen. Wat dat betreft tijd genoeg. Maar Henny gaat de stand van de ELV bemannen op de Construction en Shipping Industrie beurs in Gorinchem. En de levensgevaarlijke Westerschelde mag ik alleen niet bevaren.

Zo zijn we al vroeg aan sluis Zennegat, waar we welkom worden geheten door de altijd vriendelijke sluiswachtster. Op het gemak verder naar de losplek. Waar Henny meteen richting de beurs vertrekt. En ik mijn bed in duik. Ik ben niet geboren als zand schipper. Na een half nachtje ben ik al geradbraakt.

Al vroeg een bevrachter aan de lijn, die heeft gisteren met Henny gesproken. Of ik even uit wil rekenen wat het moet kosten als we naar Berlijn varen? Even later kom ik terug met een offerte en we hebben verder een gezellig gesprek, maar verwacht nooit meer iets terug te horen. Tijdens het lossen hangt de man alweer aan de lijn; Of we dinsdag kunnen laden? Ik overleg met een reparatie bedrijf waar we eigenlijk volgende week een klusje hadden afgesproken. Geen probleem ik hoor wel weer wanneer je in de buurt bent. Dus de volgende reis is alweer geboekt.

Wat later als de bedoeling was heb ik dan tijd om een bezoek aan de vakbeurs in Gorinchem te brengen. De tijd vliegt. Hier en daar gesprekken voeren, zowel zakelijk als prive. Na afloop geduldig afwachten totdat het jouw beurt is om de parkeerplaats af te rijden. En Laska ophalen bij de oppaspoes. Poes en Hond maken het prima.

Aangezien er niet zoveel haast is geboden om op de laadplaats te komen blijven we in Vreeswijk tot dat de kinderen uit school komen en wachten dan ook de avondspits nog maar even af voordat we naar boord rijden. Oma heeft ons gelokt met een lekkere maaltijd.

De Leuvense vaart laten we achter ons en dat de spoorbrug in Boom in het weekend open staat is fijn. De ebstroom brengt ons rap aan de Royersluis. Waar ons financiële dienst nummer na 16 jaar opeens onbekend is. Blijkt dat de mensen nieuwe software hebben en alles opnieuw moeten invoeren. Eenmaal terug in Nederland heeft de internet verbinding weer gretig aftrek.

Hé, wat is dat voor mapje op tafel? Het rijbewijs, vaarbewijs, bankpassen en dergelijke van de visite zijn blijven liggen gisteravond. Dat ontdekken we pas als we al onderweg zijn. Hij wil het wel even komen ophalen in Dordrecht. In de hoop dat hij dan niet zal worden aangehouden onderweg. We gaan wat vroeger naar internaat, want de schommel is weer naar beneden gekomen. Ondanks de dubbele borgmoeren komt het spul toch los. Deze keer gewapend met een lasapparaat las ik de bouten en moeren aan elkaar vast.

Best leuk een dagje Dordrecht, maar je betaald dus dik 27 euro per dag voor een parkeerplekje voor de auto. Voor één derde van dat bedrag mogen wij met ons schip één dag in de Dordrechtse havens plaatsnemen. Let wel, dan mag er niet geladen of gelost worden. Daarmee wil ik niet zeggen dat het havengeld verhoogd moet worden, maar dat elke reële onderbouwing van het parkeergeld tarief ontbreekt. Een paar jaar geleden kon je bij de havendienst een parkeerdagkaart kopen tegen gereduceerd tarief, als zijnde haven gebruiker / tijdelijke inwoner van de gemeente. Nu kan dat niet meer. Het is dan ook lang zo druk niet meer in de stadshavens. Parkeerplaats genoeg althans normaal gesproken. Momenteel maken ze voorbereidingen voor film opnamen morgen om alles zoveel mogelijk een aanblik 1940 te geven. Daar horen dus geen automobielen anno nu bij. Gelieve ergens anders te parkeren.

Nog geen verzoek om ons naar de laadplaats te begeven. Dan kunnen we nu alsnog een moment naar een interessant winkeltje dat gisteren gesloten was. Daar moeten ze het wel hebben aldus de man die me doorverwees. Met lege handen kom ik de winkel weer uit. Door deze uitstap pikken we wel een klein stukje van film opnames voor "Het bombardement" mee. De Parkeermeter moet gecamoufleerd, auto's weg. Er hangen pamfletten uit bezettingstijd. De teksten er op zijn best aangrijpend. Een groepje soldaten wacht totdat de regisseur het woord "action" roept.

Er komt beweging in de zaak, twee transportbanden worden geplaatst. Het is een beetje proberen of ze goed staan. Een aanhanger mikt de kunstmest via een klein schuifje in de achterwand op de eerste transport band. Die het vervolgens op een rooster gooit dat moet voorkomen dat grote brokken het ruim in gaan. Wat niet helemaal lukt. Op een gegeven moment ligt het hele rooster met grote brokken in het ruim Het geheel geeft mee een beetje een Franse slag indruk. Wel puik materiaal trouwens. Beide transport banden zijn grotendeels van RVS, dure dingetjes. S'Middags zijn we vol en heeft Henny de kinderen gehaald. Jammer genoeg net te laat om van de vloed te profiteren op de Lek. Desondanks komen we toch in Vreeswijk aan waar Oma de op internaat vergeten identiteit's papieren aan boord komt brengen.

Omdat we vandaag en morgen nog genoeg stroom op de kop krijgen varen we via het Lekkanaal, plofsluis en Wijk bij Duurstede weer de lek op. Dat lijkt een eind om. Eigenlijk is het zelfs een klein beetje korter, omdat het kanaal recht toe recht aan is en de Lek er lustig op los kronkelt. Je hebt wel 1 sluis meer te doen. Die nemen we voor lief. Op hemelvaartsdag varen veel recreanten, maar met de beroepsvaart is het rustig. Zelfs in de vluchthaven van Lobith zijn nog steigers vrij. Maken gebruik van de bunkerboot zodat we morgen flink aan de bak kunnen (moeten).

Zodra de motor op temperatuur is zet ik de teller op 1000rpm en voor Friedrichsfeld komt die daar niet meer van af. Als alles goed gaat tenminste, want van de vorige keer dat we hier waren is nog wel een slechte herinnering blijven hangen. Ik heb me er mentaal op ingesteld dat het de hele dag gaat duren. Al wat we eerder zijn is meegenomen. M merkt op dat we zo langzaam als een slak gaan. Zo erg is het gelukkig nog niet. Een slak legt maximaal 5 meter per uur af. Daar zitten we nog royaal boven. Dat neemt niet weg dat het best vervelend is als er schepen voorbij komen die zo'n 10 km/h sneller gaan als wij. Die hebben dan wel wat meer ter beschikking als de 0,55 pk/t waar wij het momenteel mee moeten doen. Een buurman met haast vind het nodig om tussen de strekdam van het Wesel Datteln kanaal voorbij te lopen. Maar de wraak is zoet. Momenteel moet alles via de kleine sluis. En kunnen wij zes schuttingen eerder nog met een 67m mee schutten. Die ons overigens bij Rees al is gepasseerd.

De volgende sluis moet ook alle verkeer via de kleine sluis, Omdat de opvaart nu aardig gedoseerd aankomt is er vrijwel geen wachttijd. Zodat we daar gisteravond nog even boven geschut zijn. Bij de rest van de sluizen zijn beide kolken in gebruik. Dat gaat zo voorspoedig dat we een beetje voor op schema aan het Dortmund Ems kanaal kunnen beginnen. Dat met een "pont canal" over de Lippe gaat. Een van de weinige stukjes die nog niet zijn uitgebouwd. Wat dat betreft is er wel het één en ander veranderd sinds de laatste keer dat wij hier waren. Een paar "lage" bruggen liggen er nog. Dat de lage Prins Brücke in Hiltrup er nog altijd ligt was geen verassing. Die zien we nog regelmatig. Wat nog wel even onzeker is of er in "ons" haventje nog wel voldoende water staat nu er alweer een aantal jaren palen voor staan. Erg voorzichtig proberen dan maar. Het gaat met dik 2,40m nog prima. Wel goed vast zetten, want de passeerende vaart ziet ons pas op het laatste moment liggen en verwacht niet dat daar iets ligt. Desondanks liggen we in de haven een stuk veiliger, als op de palen er voor. Dat kan menigeen bevestigen. Feierabend bij zus voor de deur.

Voor een stukje mee varen is ze wel te porren. Als ik op de afgesproken tijd de motor heb gestart komt ze net aangewandeld. Voor Freek en Lisa is het nog wat vroeg en komen later met de auto. We passeren eerst sluis Münster. Waar weer maar één sluis in bedrijf is. En dan beginnen we aan een pand van 210 km. Veel hoef ik niet te sturen. Als Henny met de auto van boord gaat en Freek en Lisa nog wat problemen hebben om de juiste locatie te vinden nemen wij ondertussen een duik in het kanaal. Dat is gisteren best goed bevallen en het weer geeft er behoorlijk aanleiding toe. Niet veel later varen we verder met een andere auto aan boord. Het valt me op dat Lisa het sturen vrijwel meteen onder de knie heeft. Al is het natuurlijk niet het moeilijkste stukje vaarwater. T vermaakt zich prima en de dag is om voor je er goed erg in hebt. Een sms uit Nijmegen meld dat Henny is gefinished bij de 10km van de Marikenloop.

Ondanks het heftige onweer van vannacht is het nu weer helemaal opgeknapt. Heel even hangt er een sfeervolle ochtend mist die door de eerste zonnestralen verdwijnt als sneeuw voor de zon. In Bohmte zijn de bomen die wij er ooit eens brachten verdwenen. Sterker nog er is zelfs geen spoor te bekennen dat hier nog wel eens overslag plaats vind. Daarna komt het Wesergebirge langzaam in beeld. De kanaalbrug in Minden over de Weser is één van de weinige waar je zowel overheen als onderdoor kunt varen. Vanwaar je op de achtergrond het Kaiser Wilhelm monument in Porta Westfalica kan zien. En dat is dan eigenlijk wel het hoogtepunt van vandaag. Het is hier best wel mooi hoor, maar een beetje simpel drijg je er wel van te worden. De hele dag zonder sluizen, af en toe een klein knikje in het kanaal en verder alleen rechtdoor. Kilometers damwand volgen elkaar op. Afgewisseld met kilometers stortsteen.

Alweer een kanaalbrug. Deze voert over de Leine. De Leine mond uit in de Aller en die op haar beurt weer in de Weser en zijn ook bevaarbaar. In Hannover Linden is een verbindingssluis tussen de Leine en het Mittellandkanal. De Leine Abstiegsschleuse is nog 78 meter bij 10 meter. Maar als ik het riviertje zo bekijk vraag ik me af of het met een spits wel te doen is? In Hannover kom ik een tanker tegen. Net voor we naast elkaar zitten komt er een zwarte rookpluim uit de pijp. Wat zou er aan de hand zijn vraag ik me af. Angst voor de lage brug? Die zijn er toch niet meer hier? Misschien krijgt hij opeens haast. Zo heet het schip tenminste wel. Intussen is de kuil bij zijn achterschip alsmaar groter aan het worden en begin ik me ondanks dat het hier tegenwoordig helemaal is uitgebouwd toch wel een beetje zorgen te maken of er wel genoeg water onder het vlak over gaat blijven. De kop duikt diep naar beneden en de dieptemeter geeft al snel een meter minder water als even te voren aan. Dan komt de boeg weer omhoog als gevolg van een golf die bijna over de boeiing heen komt. We komen er zonder kleerscheuren van af. Uiteraard vraag ik bij de schipper even na waar dat nu allemaal goed voor was. Volgens de man had ik te weinig ruimte voor hem over gelaten. Waarop ik antwoord dat als voor hem iets meer als de helft van het kanaal nog niet voldoende is of hij dat dan een volgende keer dan even op voorhand melden wil zodat ik daar rekening mee kan houden.

Dat valt niet mee om met een Pool en een Tsjech een afspraak te maken om het Elbe Seiten Kanaal in te varen waarvan ik ook echt overtuigd ben dat we elkaar goed hebben begrepen. Een oplettende lezer denkt nu. Huh, Elbe Seiten Kanaal? Daar moet je toch niet in als je naar Berlijn gaat? Dat klopt, de bestemming is veranderd in Lauenburg. Hoewel dat ook een bestemming is waar we nog nooit geweest zijn is het toch wel jammer. Want Lauenburg kun je zien liggen als je het Elbe Seiten Kanaal uitvaart. En daar zijn we wel al geweest. Ondanks dat het maar 4 km Elbe varen is moet je er toch een Elbe patent voor hebben. Helaas bezit ik die niet en ligt de wsp altijd op de loer om dat even te komen controleren. Dus vinden we dezelfde loods als jaren terug bereid om ons even naar de overkant te brengen. Al moet dat "even" in perspectief gezien worden. De scheepsliften van Scharnebeck zijn nogal storingsgevoelig. (hé waar kennen we dat van.) Één bak is eigenlijk zo goed als altijd buiten bedrijf voor reparatie of renovatie en dan wil de ander ook nog wel eens uitvallen voor een smeerbeurt. Na zes ronden op ons beurt wachten wil de loods nog wel naar de overkant varen en wacht ons op bij de sperdeur aan de uitgang van het kanaal. Hoe diep lig je eigenlijk? OK, Dan moeten we voorzichtig aan doen. En dat is geen onzin van hem, want al vrij snel maken we kennis met de Elbe bodem. Oei, daar had ik helemaal niet over nagedacht. Zo dicht boven de sluis van Geesthacht had ik niet verwacht dat het water zo ver weg zou lopen. We passeren verschillende droge stukken waar de diepte meter griezelig ver terug loopt. Gelukkig komen we heelhuids aan bij de eerste sluis in het Elbe Lübeck kanaal. Waar de loods nog een verassing voor ons heeft. Volgens hem is de maximaal toegestane diepgang 14 cm minder als wij nu liggen. *&^$@ En de bevrachter had nog zo gezegd. "2,5m is toegestaan."

Dat is geen enkel probleem vergeleken met het avontuur van gisteren avond. De sluiswachter maakt er ook geen probleem van en vraagt of we hier al eens eerder geweest zijn, want hij denkt het schip zich te kunnen herinneren. Ja, ik ben er wel eens eerder geweest, maar als klein jongetje bij mijn ouders aan boord. De sluiswachter werkt er al 40 jaar dus het zou best eens kunnen. Vroeger zag je zulk soort schepen hier veel meer. Aldus de sluiswachter. Niet ver boven de sluis is onze losplek. Alwaar de kraanmachinist ons verwelkomt met de boodschap dat dit wel een erg klein schip is. Dan verwacht je natuurlijk dat ze zo'n klein scheepje in 2 a 3 uur wel even leeg maken, zodat we vanmiddag de toerist uit kunnen gaan hangen. Maar helaas, het lossen neemt toch heel de middag in beslag. Uiteraard meld ik dat terloops even aan de kraanmachinist. "Valt me wel tegen dat je voor zo'n klein schip toch de hele dag nog nodig hebt" Hij zegt niets, maar aan zijn gezicht is af te lezen dat ie de humor er niet van in ziet. Van ons plan komt vandaag in ieder geval niets terecht. In plaats daarvan maak ik het ruim alvast schoon en spoel de kunstmest van dek. Op aanraden van een collega en de loods varen we een stukje terug tot boven de scheepslift van Scharnebeck. "Je moet zorgen dat je daar door komt voor die er weer een paar dagen uit ligt"

Henny gaal al vroeg op pad om de kinderen te halen. Ik blijf met T en de hond aan boord. En omdat Duitsland geen alleenvaart regeling kent blijf ik braaf boven de scheepslift liggen vandaag. Dat is in zo'n mooie omgeving helemaal geen straf. Op de fiets rijden we door het landschap richting Luneburg. Veel heide en naaldbomen. Die je overigens ook kunt ruiken. Helaas stapt Laska onderweg met zijn poot in iets scherp's en moeten we rechtsomkeer maken. Laska brengen we aan boord. Ik ga boodschappen halen terwijl T op Laska past.(of andersom) In Duitsland kun je niet voorbij de heerlijke broodjes met pitjes en zaden. Of de vleessalade. Dan hebben we onlangs nog ontdekt; Rote Grütze. Heerlijk door de yoghurt of om zo te snoepen. Ik sla een voorraadje in. Net naast de scheepsliften zie ik een kletterwald. Waar T en ik een paar uur doorbrengen en ons prima vermaken. Tussendoor is de bestemming (dat is nogal hip de laatste tijd) van onze volgende reis veranderd van Herent in Roermond.

We staan vroeg op om vanmiddag in de omgeving van de laadplaats Wittingen nog te kunnen sightsee' en. En ook een beetje omdat ik dat gisteren tegen de schipper van een mini coaster heb gezegd toen hij langszij kwam. Ja, een coaster langszij. Dat wil je liever niet, omdat die doorgaans niet uitblinken in het manoeuvreren in kleine vaarwateren en beroerd vastmaken. Nou scoorde deze wel boven gemiddeld, maar het blijven zee vaarders en die houden ook hier rekening met zo'n 3 meter tij verschil. Het is wel een lief ding trouwens, met zijn 46 meter. Een zeldzaamheid tegenwoordig. De tegemoetkomers hebben het foto apparaat in de aanslag. Wij lijken beide wel een bezienswaardigheid. Een spits en een coaster van goed 400 ton op het Elbe Seiten kanaal. Dat zou ik ook vastleggen, anders gelooft geen mens het. Sinds een paar jaar zijn er in Uelzen twee sluizen. 'www.nba-hannover.wsv.de/baumassnahmen/abgeschlossene baumassnahmen/schleuse uelzen II/index.html' De nieuwe is al sinds 2006 in gebruik. Hij doet (net als de oude uiteraard) met zijn 23 meter verval weinig onder voor sluis Bollene. In de tijd dat we als kinderen bij pa en ma hier langs kwamen gingen we vaak op het dak staan om naar het ijzeren gordijn te kijken, waar je hier vlak langs vaart. Dat was natuurlijk heel spannend in die tijd. Nu is er niets meer van terug te vinden. In Hankensbüttel brengen we een bezoek aan een otterpark. 'www.otterzentrum.de' Waar we hermelijnen, dassen, marter, fretten otterhonden en bunzingen (ja, daar zit een luchtje aan) zien, maar voor de otters geen tijd meer hebben voor sluitingstijd.

Ondanks het lange pinksterweekend de enige dag die we volledig kunnen besteden aan het uithangen van de toerist. We rijden al snel de voormalige DDR in, maar ieder spoor van een grensovergang is zorgvuldig weggewerkt. In Dömitz zoeken we verkoeling aan een Elbe strandje bij een voormalige pont die overbodig is geworden sinds de nieuwe brug er in het kader van de éénwording er ligt. En de ingang van de Elbe Müritz Wasserstraße. Want hier ten Noorden van Berlijn heb je nog een heel vaarweg stelsel van de zogenaamde Finow maat. Die maat komt vrijwel overeen met Freycinet. Dus m.a.w. Met een spits kun je hier prima uit de voeten. Alleen jammergenoeg zal het commercieel vrij onwaarschijnlijk zijn. Met max diepgang van 1,40m of zelfs 1,20m kun je niet concurreren met andere modaliteiten. Helaas kunnen we ook niet goed langs het kanaal rijden en zien we niet zo veel. Als alternatief pikken we nog een Trödelmarkt mee waar ik een "nieuwe" verrekijker van Oostduitse kwaliteit aanschaf, omdat de onze nu echt te vaak is gevallen en niet meer scherp is te krijgen. Alle kinderen vinden ook iets van hun gading. We rijden via Boizenburg en Lauenburg dwars door de Lüneburger Heide terug naar boord.

Met andere internaat ouders afgesproken om vandaag naar het Steinhuder meer te gaan. Ze liggen in Hannover en kunnen onze kinderen vanmiddag met ze mee naar het internaat carpoolen.We komen aan de verkeerde kant van het meer terecht. Waar het opzich wel mooi en heel erg toeristisch is. Je waant je zo in Oostenrijk bij één of ander Alpen meer. Strand is er helaas niet te bekennen. Ja, helemaal aan de overkant wat wel anderhalf uur lopen is. Dus maken we een tochtje over de boulevard en besluiten dan om niet meer met de auto naar de andere kant te rijden. Want we weten dat Duitsers gek zijn op strand en het waarschijnlijk ook nog een hele tour zal worden om op dit uur nog een parkeerplekje te vinden. Dus terug naar het schip van de buren alwaar we daar over boord springen en de kinderen er niet minder plezier om hebben.

De controleur moet van ver komen. Voor Duitse begrippen kunnen we dus pas vrij laat beginnen met laden. Eerst gooien we het schip een keer rond, want de wind is gedraaid en zou het achterschip onder de velletjes en stof komen. En om met dit weer de hele tijd alles dicht te moeten houden is geen pretje. Eenmaal geladen maak ik onder het varen het schip eens grondig schoon. Vorige reis lagen we afgeladen en het gangboord is erg vies geworden. De achtersteven is helemaal wit van de kalk. Met een agressief sopje verdwijnt het als sneeuw voor de zon. Het goedje heeft ook een sterke zure geur, maar zolang je boven de wind blijft staan ruik je enkel een frisse dennen geur. En die komt niet uit een flesje. Net voordat we het Mittelland kanaal op draaien komen we de buren van gisteren tegen. Sluiten de dag af met de Hindenburgsluis. Dat vond ik vroeger altijd zo mooi als je daar dus onderin die diepe kolk lag en je buren starte de langzaamlopers met een dot perslucht. Prachtig die motoren, maar vanavond schutten we moederziel alleen af.

Dat je in Hannover door de stad heen vaart krijg je niet goed mee. Langs het kanaal staan aan beide zijde rijen met bomen. Er lopen wat meer mensen met hun hondje langs het kanaal als buiten de stad. Dat is eigenlijk alles. Het landschap trekt langzaam aan je voorbij en gedurende de dag veranderd het. De motor blijft monotoon zijn rondjes draaien, alleen als er schepen liggen of voorbij komen veranderd het toerental wat. De koppeling heeft het rustig op een dag zoals vandaag. 's ochtends gaat de schroef in zijn werk en 's avonds als je vast maakt komt die er pas weer uit. Het moet toeval zijn, maar hoe verder we richting westen varen hoe dichter het wolkendek aan het worden is. Het eindigt dan ook met regen. De natuur is er blij mee.

Nog een klein stukje Mittelland kanaal voordat we de afslag richting Münster nemen. Voor de zekerheid gaat de mast een klein beetje lager. Achteraf had het niet nodig geweest. En eindelijk weer eens een sluis voor de afwisseling. Ik vraag aan de sluismeester waar het kantoortje is voor de kanaalkosten administratie. Dat hadden we eigenlijk al in Anderten moeten regelen. Deze keer loopt de betaling niet via een rekening van een of andere bevrachter, maar betaal ik ze zelf. En dat kan niet in Anderten. Ook niet in Münster hoor ik. Dat gaat lekker. Nog even en ik hoef helemaal niet te betalen. Het Duitse internet abonnement voor de volgende maand zeg ik vast af, want daar wil ik niet voor betalen als we er toch niet zijn. En voor het geval dat dat onverwacht wel het geval mocht zijn is het zo weer voor een maand of dag geboekt.